Phantom High School หน้ากากรักซ่อนใจนายตัวดี

กฎของ Phantom High School

นักเรียนทุกคนต้องใส¹หน้ากาก ห้ามถอดเด็ดขาดไมวาจะเกิดอะไร ขน

สามารถเปิดหน้ากากให้เพื่อนเห็นใบหน้าที่แห้จริงไต้ แต่ต้อง กระทำในที่ลับและมิดชิด และต้องเป็นเพื่อนเพศเดียวกันเท่านั้น

หากชายหญิงเห็นหน้ากัน นั้นหมายความว่าทั้งคู่เป็นของกันและ กัน! ซึ่งก็คือเป็นแฟนกันนั้นเอง

1

ปัง! ปัง! ปัง!

ใครมาเคาะประตูสำนักงานแต่เช้านะ คนยิ่งง่วงๆ อยู่ =_= อ้าว (ขอหาวเป็นดาวเป็นเดือน -0-) ฉันเดินเกาหัวฟูๆ ไปเปิดประตูให้ผู้มา เยือน

'ลูกค้า^, ของพ่อ'นั่นเอง

"เชิญค่ะ คุณพ่อกำลังแต่งตัวอยู่ สักครู่คงลงมา"

ผู้มาเยือนเป็นตาลุงหัวเถิกแต่งกายภูมิฐาน เขาผงะเล็กน้อยเมื่อเห็น สารรูปฉัน ทำไงได้ คนเพิ่งตื่นนอนสภาพก็เหลือรับแบบนี้แหละ -_-v ฉันเดินนำเขาไปที่โซฟาในห้องรับรองแล้วชงซามาเสิร์ฟ ไม่ถึงห้า นาทีพ่อก็ลงมา และฉันก็จะได้ไปนอนต่อซะที วันอาทิตย์เป็นวันที่ฉัน ทำตัวเป็นงูนอนเลื้อยอยู่บนเตียงทั้งวัน >_<

"รีบอาบน้ำแล้วลงมา ตามแม่ลงมาด้วย"

คำพูดของพ่อเปรียบดั่งสายฟ้าฟาดลงกลางใจ อะไรกัน ฉันควร ได้นอนเกลือกกลิ้งหลังจากตรากตรำใช้ชีวิตตามโปรแกรมที่พ่อกับแม่วาง

ไว้ตงแต่วันจันทร์ยันวันเสาร์สิ ขอฉันพักบ้างเถอะ แค่นก็แทบไม่ได้หายใจ

หายคออยู่แล้ว เครียดๆๆ -O-A

"ค่า!" นํ้าเสียง¹ฉันเจือแววกระแทกกระทนเล็กน้อยถึงน้อยมาก (กลัว พ่ออ่ะดิ) พ่อนะพ่อ ไม่เข้าใจหัวอกลูกเลย วัยรุ่นเซ็ง!

"เป็นอะไรน่ะเรา หน้ายุ่งพอกับหัวเลย" แม่ทักขณะทำความสะอาด วัตถุอันตรายในมือ ฉันถอยหลังออกมาสองก้าวด้วยความแขยงไม่อยาก เข้าใกล้

สิ่งที่ฉันกลัวเป็นอันดับห้า...ปีน!

"ถูกพ่อขัดใจอะไรมารีไงจ๊ะ"

ฉันพยักหน้า ตาจับจ้องที่วัตถุอันตราย แล้วจู่ๆ แม่ก็ยื่นมัน'ให้'ฉัน ฉันสะดุ้งโหยงถอยกรูดไปซนกับเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งล้มก้นจํ้าเบ้า ทำเอา แม่ฮานํ้าตาเล็ดนํ้าตาไหลฉันก็นํ้าตาไหลเหมือนก้น แต่ด้วยความ

เจ็บปวด YOY

"เมื่อไหร่ลูกจะกล้าจับปีนสักที"

"หนูไม่ใช่ตำรวจหญิงผู้เก่งกาจเหมือนแม่นี่คะ หนูก็แค่ยัยใจเสาะ คนหนึ่ง"

"ลูกเป็นคนกล้าจ้ะ ดาเวน แม่เชื่ออย่างนั้น"

ใช่ ได้ยินไม่ผิดหรอก ยัยใจเสาะตาบวมหัวกระเซิงอย่างฉันมีชื่อ อันไพเราะเพราะพริ้งว่า 'ดาเวน^, ทั้งที่หน้าตาก็ไทยสุดๆ ตอนท้องฉัน แม่เกิดติดใจหนังฝรั่งย้อนยุคเรื่องหนึ่งเลยเอาชื่อนางเอกมาตั้งชื่อฉันแบบ ไม่คิดหน้าคิดหลัง ทุกครั้งที่ฉันแนะนำตัวกับใครเป็นได้ฮาหรือไม่ก็กลั้น หัวเราะสุดชีวิต แม่ได้สร้างปมด้อยให้ลูกสาวโดยไม่รู้ตัว T_T (หรือรู้ก็ ไม่รู้ -_-?)

ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวลงไปข้างล่างพร้อมแม่ ลุงหัวเถิกยังนั่งคุยกับ พ่ออย่างเคร่งเครียดจนสามารถเห็นเส้นเลือดปูดโปนบนหัวเถิกๆ นั้นได้เลย "นั่งลงสิ พ่อมีเรื่องสำคัญจะพูดกับลูก"

"อะไรเหรอคะ"

"พ่ออยากให้ลูกแฝงตัวเข้าไปเรียนในแพ่นทอมไฮสกล"

"คะ?"

แฟนทอมนี่ใช่ละครโอเปรารึเปล่า พ่อกับแม่เคยพาฉันไปดูครั้งหนึ่ง เมื่อตอนได้บัตรทัวร์ยุโรปฟรีจากเศรษฐีซาวอังกฤษที่พ่อทำงานให้สำแจ อ้อ ลืมบอกไปว่าพ่อฉันเปิดสำนักงานนักสืบเอกซนมาได้สิบปีแล้ว และ เป็นสำนักงานนักลืบที่โด่งด้งมากๆ ด้วย (รึเปล่าหว่า)

"มันเรื่องอะไรกันคะคุณ" แม่ถามด้วยสีหน้าเป็นกังวลไม่แพ้พ่อกับ ตาลุงหัวเถิก

"คุณอัครวิชัย ท่านเป็นรอง ผอ. โรงเรียนแฟนทอม ท่านมีภารกิจ ที่สำคัญมากให้ลูกท่า"

พ่อเกริ่นนำแล้วหันไปพยักหน้าให้รอง ผอ. ชี้แจงต่อ "โรงเรียนแฟนทอมประกอบด้วยนักเรียนสายไวท์และดาร์กซึ่งมี ความปรองดองกันดี เอ้อ จะเรียกปรองดองก็ไม่ถูก เอาเป็นว่าเฉยเมย ใส่กันมากกว่า อยู่มาวันหนึ่งผู้นำของทั้งสองสายซึ่งเป็นเพื่อนรักกันก็ทะเลาะ กันแตกหักจนถึงขั้นตัดเพื่อน นับแต่นั้นนักเรียนสองสายก็แบ่งพรรค แบ่งพวกตั้งน้อมเกลียดกัน บรรยากาศในโรงเรียนจึงยาแย่ลงทุกวัน"

สมองน้อยๆ ของฉันปวดจี๊ดกับเรื่องเล่าของรอง ผอ. เนื่องจากรับ เรื่องซับซ้อนไม่ค่อยไหว บ_บ

"แต่หนูก็ยังนึกไม่ออกว่าหนูจะท่าอะไรได้เกี่ยวกับเรื่องนี้"

"ได้สิ หนูท่าให้พวกเขาคืนดีกันได้"

สีหน้าและแววตาของรอง ผอ. ดูเชื่อมั่นในตัวฉันมากจนฉันเริ่ม กระสับกระส่าย ฉันเป็นคนไม่ชอบให้ใครมาคาดหวังสักเท่าไหร่ "ทำไมต้องเป็นหนูล่ะคะ"

"เป็นความคิดของท่าน ผอ."

"คะ?" ฉันว่าฉันไม่เคยรู้จัก ผอ. โรงเรียนไหนนอกจากโรงเรียน ของตัวเองนะ

"คุณลุงอัครเดชไงลูก"

พ่อรีบบอกเมื่อสังเกตเห็นใบหน้างุนงงของฉัน คุณลุงอัครเดชเป็น เพื่อนสมัยเรียนมัธยมของพ่อ เขาไปมาหาสู่บ้านเราเป็นประจำ ไม่นึก เลยว่าจะเป็นถึง ผอ. โรงเรียนแฟนทอม

"อย่าบอกนะว่าคุณจะให้ลูกเข้าไปทำงานนี้น่ะ^,,

พ่อพยักหน้าช้าๆ สองแม่ลูกอ้าปากหวอ 0_0

"ถือว่าเห็นแก่ท่าน ผอ. เถอะ ท่านไม่สบายใจที่นักเรียนไม่รักกัน"

รอง ผอ. ขอร้องตรงๆ

ไม่ยักรู้ว่าฉันมีความสามารถในการประสานรอยร้าว ถ้าท่าให้ แตกแยกล่ะก็อาจจะได้ แต่แฝงตัวเข้าไปในโรงเรียนแพ่นทอมเนี่ยนะ ลูก ที่ไม่มียีนความฉลาดของพ่อกับความกล้าของแม่ตกทอดมาถึง หนังสือ จิตวิทยาอะไรก็ไม่เคยจับ ความจริงฉันไม่เคยอ่านอะไรเลยต่างหาก เห็น หนังสือทีไรเป็นได้หลับพับ

"คุณอย่าลืมสิคะ'ว่าลูกมีตารางแน่นเอี้ยด ทั้งเรียนว่ายนํ้า พันดาบ ยิงธนู เทควันโด คาราเต้ ไหน'จะ'ฝึกคิดเลขเร็ว เรียนภาษาฝรั่งเศส เยอรมัน สเปน..."

บลาๆๆ แม่ร่ายยาวยืดแทบไม่หายใจ ความสามารถพิเศษอย่าง หนึ่งของตำรวจหญิง

อี๋ พูดถึงตารางเรียนสยองก็ขนหัวลุกแล้ว ฉันเกลียดทุกอย่างที่พ่อ กับแม่ยัดเยียดให้เรียน ฉันเกลียดนาพอๆ กับหมาที่เป็นโรคพิษสุนัขบ้า ฉันจึงไม่ชอบอาบนํ้า เอ๊ย ไม่ชอบวิชาว่ายนํ้า ยิ่งวิชาเตะต่อยใช้กำลังยิ่ง เกลียดเข้าไปใหญ่ เรียนยิงธนู เขายิงเข้าเป๋า ฉันยิงเลยเป๋า (ไปลงแถว เล้าไก่หลังโรงเรียน        เทควันโด เขาเตะมา ฉันพลาดท่าโดนฟาดคอ

เข้าเฝือกเป็นเดือน โอ้ พระเจ้า ช่วยทรมานฉันให้น้อยหน่อยได้มั้ย TOT

ถ้าให้เสือกระหว่างยอมแฝงตัวไปปฏิบัติภารกิจทูตสันถวไมตรีกับ ทนเรียนวิชาสยอง ฉันขอเสือกอย่างแรกดีกว่า

"หนูเปลี่ยนใจแล้วค่ะพ่อ หนูจะแฝงตัวเข้าไปในโรงเรียนแพ่นผอม แล้วท่าให้สองคนที่ว่าคืนดีกันค่ะ"

"แฟนทอม^,, รอง ผอ. แก้

"ค่ะ ท่านรอง ผอ. บอกมาเลยว่าหนูต้องท่ายังไงบ้าง โรงเรียนมี ข้อห้ามหรือระเบียบอะไรเป็นพิเศษมั้ยคะ^,,

คุณลุงหัวเถิกผู้รั้งตำแหน่งรอง ผอ. โรงเรียนซื่อประหลาดพยักหน้า

"นักเรียนของแฟนทอมมีกฎสำคัญที่สุดคือต้องใส่หน้ากากเมื่ออยู่ ในโรงเรียน และห้ามถอดเด็ดขาด!"

"ใส่หน้ากาก!?!"

ประหลาดพิลึกมากๆ นอกจากซื่อโรงเรียนที่ไม่เคยได้ยินแล้ว เรื่อง ใส่หน้ากากเวลาเรียนยิ่งไม่เคยพบไม่เคยเห็น!

"หน้ากากขนนกที่ปกปิดแค่ช่วงบนของใบหน้า ตั้งแต่ดวงตาลงมา ถึงจมูกเท่านั้น"

"ทำไมต้องใส่หน้ากากคะ"

"ทางโรงเรียนต้องการสอนปรัชญาที่ว่า 'จงมองคนให้ลึกถึงจิตใจ^, เราอยากให้นักเรียนมองข้ามเรื่องรูปลักษณ์ภายนอก ให้มองที่ตัวตนของ เขา"

แหม อะไรจะซับซ้อนปานนั้น แต่ก็จริงอย่างที่คุณลุงหัวเถิก เอ๊ย รอง ผอ. ว่า คนสมัยนี้ชอบใช้ความรุนแรงแล้วก็มองกันเพียงแค่ภายนอก ไม่มองให้ลึกถึงจิตใจ แหม ฉันน่าจะย้ายไปเรียนแฟนทอมซะตั้งแต่แรก เวลาจะโดดเรียนวิชาอะไรก็แค่เปลี่ยนหน้ากาก แค่นั้นก็ไม่มีใครรู้ว่าเรา โดด โฮะๆ (เกี่ยวกันมั้ยนั้น

แล้วรอง ผอ. ก็อธิบายอีกครั้งว่าโรงเรียนแฟนทอมแบ่งนักเรียน เป็นสายไวท์กับดารัก เขาให้ฉันไปอยู่สายดารักแล้วยื่นกำไลข้อมือสีดำซึ่ง มีอักษรนูนรูปตัว อ ประดับคริสตัลสามเม็ดมาให้พร้อมตารางสอนของ ห้องซีซึ่งเป็นห้องของหนึ่งในคู่กรณี แผนที่คร่าวๆ ของโรงเรียนรวมทั้ง หมายเลขห้องพัก แฟ้มข้อมูลของคู่กรณีทั้งสอง และหน้ากากขนนกเซต ใหญ่ ฉันรวบของอื่นๆ กองไว้ สนใจแต่กำไลสุดเท่เท่านั้น

"จะให้หนูเริ่มไปเรียนวันไหนคะ"

"พรุ่งนี้^,,

หน้ากากๆๆ ฉันแผ่หน้ากากขนนกหลากลีหลายอันที่รอง ผอ. ให้ มาลงบนเตียง มีทั้งสีฟ้า ชมพู เขียว เหลือง แดง สีรุ้งก็ยังมี ฉันลอง

  (โปรดติดตามต่อในฉบับเต็ม)