Forbidden Aquarius สะกดหัวใจไม่ให้รักเธอ

ชื่อ : Summer Wind

ชื่อเล่น : -

วันเกิด : -

ราศี : กุมภ์

กรุ๊ปเลือด : B

อาชีพ : นักแข่งรถมอเตอร์ไซค์

สีที่ชอบ : ดำ

อาหารโปรด : ผู้หญิง

สถานที่โปรด : สนามแข่ง

ของที่มักพกติดตัวเสมอ : Condom (โดนบังคับ)

สเป็กสาวในฝัน : ชอบคนอายุมากกว่า

นิยามความเป็นตัวเอง : I’m not perfect but I’m limited edition.

 

บทสัมภาษณ์

ว่ากันว่าหนุ่มกุมภ์เป็นคนลึกลับ มีเสน่ห์ และน่าค้นหา ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วล่ะ ในเมื่อหนุ่มกุมภ์ที่จะมาพูดคุยกับเราในวันนี้ไม่ยอมเปิดเผยแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนาม เขาให้เราเรียกเขาว่า ‘Summer Wind’ ซึ่งเป็นฉายาที่คนในวงการนักบิดขนานนามให้ มันเป็นชื่อที่สาวๆ ในสนามแข่งตะโกนเชียร์อย่างสุดหัวใจ ตอนนี้คงถึงเวลาที่เราจะได้ค้นหาความลึกลับในตัวหนุ่มกุมภ์คนนี้แล้ว

ระหว่างรอสัมภาษณ์ เรานั่งดูลีลาการขี่มอเตอร์ไซค์วิบากของเขาอย่างละสายตาไม่ได้ ขนาดไม่เห็นหน้า แต่เสน่ห์ของเขายังดึงดูดขนาดนี้ อยากรู้จริงๆ ว่าใบหน้าใต้หมวกกันน็อคสุดเท่ใบนั้นจะสะกดพวกเราไว้ได้แค่ไหนกัน จนกระทั่งวินาทีที่เขาเดินมาและถอดหมวกกันน็อคออกนั่นแหละถึงได้เข้าใจว่าทำไมสาวๆ ครึ่งค่อนโลกถึงได้คลั่งไคล้นักบิดที่บ้าระห่ำคนนี้

ผมสีเม็ดทรายของเขาชุ่มเหงื่อ มันดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอยู่ในชุดนักแข่งรถเท่ๆ แบบนี้ ระดับความฮอตของเขาก็ยิ่งเพิ่มเป็นทวีคูณ เขาเดินมาพร้อมกับรูดซิปเสื้อแหวกกลางหน้าอกลงไปเพื่อระบายความร้อนระอุออกมา เราภาวนาให้เขารูดซิปลงไปให้ต่ำเท่าไหร่ได้ยิ่งดี แต่เขาก็หยุดไว้ที่ช่วงสะโพก จากนั้นก็ถอดมาผูกไว้ที่เอว เหลือเพียงเสื้อกล้ามสีขาวชุ่มเหงื่อแนบไปกับร่างกายแข็งแกร่งแบบนักกีฬา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่มุมปาก และบอกได้เลยว่าผู้หญิงทั้งโลกยอมทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพียงเพื่อจะได้เห็นปรากฏการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเราขณะนี้

ดูจากท่าทางกระฉับกระเฉงแล้ว เราคิดว่าหนุ่มกุมภ์คนนี้คงพร้อมที่จะกุมหัวใจทุกคนแล้ว งั้นเราไปพูดคุยกับเขากันเลยดีกว่า

 

รู้สึกยังไงบ้างที่ได้รับเลือกเป็น Prince of Zodiac

Summer Wind : ตลกดีครับ ไม่คิดว่าจะมีคนเลือกผม

 

คิดว่าอะไรทำให้คุณได้รับเลือก

Summer Wind : อาจจะเป็นเพราะจัสติน ทิมเบอร์เลกไม่ว่างมั้งฮะ ผมเลยได้มาเสียบแทน (หัวเราะ)

(จัสติน ทิมเบอร์เลกเป็นหนุ่มราศีกุมภ์เหมือนกัน)

 

ชีวิตหลังจากได้กลายเป็น Prince of Zodiac มีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมั้ย

Summer Wind : ผมยังคงกินสี่มื้อ นอนสิบชั่วโมง และสนใจในเพศตรงข้ามเหมือนเดิม

 

คิดว่านิสัยตรงกับราศีตัวเองรึเปล่า

Summer Wind : ถ้าผมบอกว่าตรงก็คงดูไม่ลึกลับสมกับเป็นผมเลยจริงไหม

 

สิ่งที่คุณเกลียดมากที่สุดในชีวิต

Summer Wind : ความรัก

 

ความรักของหนุ่มราศีนี้ หรือความรักในแบบของคุณเป็นแบบไหน

Summer Wind : รวดเร็ว รุนแรง เร่าร้อน

 

อะไรสำคัญที่สุดในชีวิตคุณ

Summer Wind : เป้าหมาย

 

ถ้าเปลี่ยนราศีได้...คุณอยากเกิดราศีอะไร และเพราะอะไร

Summer Wind : ราศีธนู ผมชอบกีฬาประเภทขี่ คุณก็รู้ (หัวเราะ)

 

หลังจากนี้ คุณวางแผนอะไรไว้กับชีวิตคุณบ้าง

Summer Wind : Work hard and play harder

 

ฝากอะไรถึงคนอ่านของเราที่ช่วยกันโหวตให้คุณหน่อย

Summer Wind : ขอบคุณนะครับ

 

There is no Phantom of the Opera.

-Phantom of the Opera-

 

บทนำ

 

ท้องฟ้ามืดครึ้มเหมือนฝนจะตก ลมเย็นหอบเอากลิ่นดินชื้นๆ พัดมาต้องจมูก ฉันรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้น นี่ฉันกำลังจะไปไหน อยู่ๆ ก็นึกไม่ออกว่าตัวเองกำลังรีบเดินไปไหน ถนนที่ฉันเดินอยู่ทอดตัวยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตาไร้จุดหมาย เศษใบไม้แห้งบนพื้นถนนปลิวสะบัดพัดหมุนวนอยู่รอบตัว ทั้งที่อยู่ในช่วงฤดูร้อนแท้ๆ แต่ทำไมอากาศถึงได้แปรปรวนแบบนี้

คงเป็นลมหลงฤดู...

ปลายเท้าของฉันหยุดชะงัก อยู่ๆ ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ นั่นสิ! ทำไมถึงเพิ่งจะนึกได้นะ ฉันลืมของนี่นา ฉันลืมอะไรบางอย่างไว้ที่นั่น

พอนึกขึ้นได้ฉันก็รีบเปลี่ยนทิศ กลับหลังหัน แล้ววิ่งไปตามทางที่เพิ่งเดินจากมาอย่างสุดฝีเท้า ฉันวิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่งจนไม่รู้ว่ามาไกลแค่ไหนแล้ว วิ่งราวกับหนีใครบางคนที่ไล่หลังมา ฉันเอี้ยวคอไปมองข้างหลังเป็นระยะ และเห็นว่าความมืดกำลังไล่ตามฉันมาทุกฝีก้าว มันทำให้ฉันรู้สึกกลัว และคิดว่าตัวเองต้องหนี ต้องหาที่ซ่อนตัว

ฉันเห็นไม้กางเขนขนาดใหญ่อยู่ห่างไปยี่สิบสามสิบก้าว นั่นมันโบสถ์นี่นา ฉันรู้สึกได้ว่านั่นเป็นที่ที่จะช่วยให้ฉันซ่อนตัวจากสิ่งที่กำลังไล่ล่าฉันอยู่ในตอนนี้ได้ ฉันเร่งฝีเท้าไปที่โบสถ์และผลักประตูเปิดเข้าไป ข้างในเป็นโถงสูง เสียงสวดบทสวดดังกังวานก้องปทั่ว แต่ฉันไม่เห็นว่าจะมีใครอยู่ในนี้เลย

ปัง!

ประตูโบสถ์กระแทกปิด ฉันสะดุ้งเล็กน้อย อะไรบางอย่างต้องการให้ฉันมาที่นี่ อะไรบางอย่าง...

ข้างในสลัวด้วยแสงเทียน กลิ่นหอมอ่อนๆ อบอวลไปทั่วบริเวณ ฉันลืมอะไรบางอย่าง ฉันลืมอะไรกันนะ คิดไม่ออกเลย ฉันเดินไปตรงกลางระหว่างม้านั่งที่ตั้งเรียงรายอยู่สองฟาก มองซ้ายมองขวาไปรอบตัว รู้สึกเหมือนมีสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมาที่ฉันจากหลากหลายมุม แต่ฉันกลับไม่เห็นใครเลยสักคน

ฉันไปที่หน้าต่างสารภาพบาป อย่างน้อยต้องมีบาทหลวงอยู่ที่นั่นแค่นั้นก็น่าจะช่วยให้ฉันอุ่นใจขึ้นบ้าง

“คุณพ่อคะ”

“อ๊ะ! อย่าสิ...”

มีเสียงดังลอดออกมาจากหลังบานหน้าต่างที่แง้มอยู่นิดหนึ่ง

เสียงใครกันน่ะ

“อย่าส่งเสียงไป เดี๋ยวมีคนได้ยิน...”

“นายก็อย่าทำให้ฉัน...”

“ไม่ชอบเหรอ...”

“ชอบสิ...”

เสียงชายหญิงดังลอดออกมาจากบานหน้าต่างสารภาพบาป และนั่นก็กระตุ้นต่อมความอยากรู้อยากเห็นของฉัน ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะแนบตาเข้าไปที่ช่องว่างนั้น หัวใจเต้นตึกตักเหมือนคนกำลังทำความผิด

น่าแปลกที่ภายในห้องนั้นมีลักษณะกว้างกว่าที่คาดไว้ ฉันเห็นชายหญิงในชุดยูนิฟอร์มโรงเรียนกำลังนัวเนียกัน นั่นมันยูนิฟอร์มโรงเรียนฉันนี่นา!

มองจากมุมนี้ทำให้ฉันเห็นแผ่นหลังของผู้ชาย ส่วนผู้หญิงหันหน้ามาทางฉัน ใบหน้าของเธอซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอของเขาทำให้ฉันมองไม่เห็นว่าหน้าตาของเธอเป็นยังไง เห็นเพียงแค่ผมดำยาวสลวยที่พลิ้วไปตามการเคลื่อนไหว

ขณะที่แอบมองคนทั้งสองนัวเนียกันอย่างเพลิดเพลิน อยู่ๆ หัวใจของฉันก็กระตุกวูบ เมื่อผู้หญิงคนนั้นเงยหน้าขึ้นและมองมาที่ฉัน มันทำให้ฉันผงะถอยออกจากบานหน้าต่าง เมื่อกี้เธอเห็นฉันหรือเปล่านะ แต่ที่แน่ๆ ฉันเห็นหน้าเธอชัดเจนเลย ให้ตายสิ! ฉันรู้จักผู้หญิงคนนั้น

เอาไงดี เธอเห็นฉันหรือเปล่าเนี่ย แต่หน้าต่างแง้มนิดเดียวเอง เธอไม่น่าเห็นฉันนะ ลองดูอีกรอบแล้วกัน ฉันสูดลมหายใจลึกก่อนจะแนบตาลงไปกับช่องว่างตรงบ้านหน้าต่างนั้นอีกครั้ง แต่พอแนบลงไปกับฉันกลับพบว่าห้องมืดไปแล้ว

ไม่สิ...ไม่ใช่...

ความมืดที่ฉันเห็นนั้นมัน...

มันเป็นสีดำของตาเธอต่างหาก!

 

1

 

ฉันสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายกลางดึก เหงื่อแตกพลั่กเต็มตัว หน้าเปียกไปหมด ฉันยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อพลางคิดว่านี่ฉันฝันแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย บ้าจริง ฝันอะไรซ้ำๆ ซากๆ ฝันเห็นเรื่องราวแบบนี้มายี่สิบสามสิบรอบ ไม่สิ ฉันว่ามากกว่านั้นอีก แต่ฉันว่าฉันไม่ได้ฝันแบบนี้มานานแล้วนะ ทำไมถึงได้กลับมาฝันถึงเรื่องนี้อีก ที่แปลกก็คือครั้งนี้มันดูชัดเจนและสมจริงมาก ถามว่ามากแค่ไหน ฉันคงต้องบอกว่ามากเสียจนฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงเมื่อกี้นี้เลยเต็มสองลูกตา

ทั้งที่อยากจะให้เป็นเพียงความฝัน แต่ฉันกลับปฏิเสธไม่ได้

ใช่! มันคือเรื่องจริง! (บางส่วน)

มันเหมือนกับเวลาที่ฉันสเก็ตช์รูปด้วยดินสอแล้วใช้ยางลบถูกๆ ลบออก ลบยังไงก็ลบไม่สะอาด เหตุการณ์นั้นก็เหมือนกัน ฉันพยายามลืมมันจนเหลือเพียงภาพจางรางเลือน แต่อยู่ๆ ความฝันเมื่อกี้นี้ก็ทำให้ทุกอย่างแจ่มชัดขึ้นอีกครั้ง และมันกำลังทำให้ฉันรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับว่ามันเป็นลางบอกเหตุอะไรสักอย่าง

ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้ายามค่ำคืนดูมืดสลัว กลุ่มเมฆสีเทาครึ้มเคลื่อนตัวราวกับจงใจจะมาบังหน้าต่างห้องฉันไม่ให้แสงใดๆ ส่องถึง ฉันรู้สึกว่าห้องที่มืดอยู่แล้วกำลังมืดลงเรื่อยๆ ความมืดทำให้รู้สึกไม่ดี ฉันจึงเอื้อมมือไปคลำหาสวิตช์โคมไฟหัวเตียง แต่มันกลับเปิดไม่ติด อะไรกันเนี่ย ไฟดับเหรอ บ้าจริง มาดับอะไรไม่รู้เวล่ำเวลาเลย ฉันมองฝ่าความมืดไปรอบๆ ห้องด้วยความรู้สึกหวาดๆ

เปรี้ยง!

“กรี๊ดดดด!’

เสียงฝ้าผ่าทำให้ฉันที่ขวัญเสียอยู่แล้วสะดุ้งกระเจิดกระเจิงจนเผลอส่งเสียงกรี๊ดออกมา ตอนนั้นมีแสงแปลบปลาบมาจากนอกหน้าต่าง สว่างวาบราวกับแสงแฟลช และช่วงที่ห้องกำลังสว่างโร่อยู่นั้นก็กลับมีสิ่งแปลกปลอมเกิดขึ้น

วาบ!

อยู่ๆ ฉันก็เห็นเงาดำมืดทะมึนเคลื่อนตัววูบไปอย่างรวดเร็วบนผนังห้องใจฉันหายวาบ ไม่รู้ว่าเงานั้นเกิดจากวัตถุอะไร ฉันมองไปรอบตัวและเริ่มค้นหาต้นตอที่จะก่อให้เกิดการเคลื่อนตัวของเงานั้น แต่ฉันก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่สามารถเคลื่อนไหวให้เกิดเงาวูบวาบได้ ชั่วอึดใจแสงฟ้าแลบก็สิ้นสุดลง ห้องกลับมามืดตึ๊ดตื๋ออีกครั้ง

ฉัน...ใจไม่ดีเลย...

รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ในห้องนี้มีบางอย่างไม่ปกติจริงๆ ฉันไม่ได้คิดไปเองสาบานได้

ฉันคิดว่าฉัน...ไม่ได้อยู่ในห้องนี้เพียงลำพังอีกต่อไป...

มีใครบางคนอยู่กับฉันที่นี่!

ปึง ปึง ปึง!!!

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)