Art Sagittarius รัก(ไม่)หลอกอยากบอกว่าเลิฟยู(ชุด Prince of Zodiac : So Sexy )

Prince of Zodiac

ชื่อ : จอมทัพ นิกรอิสระ

ชื่อเล่น : จอมทัพ

วันเกิด : 19 ธันวาคม 25XX

ราศี : ธนู

กรุ๊ปเลือด : O

อาชีพ : นิสิตคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สาขาออกแบบตกแต่งภายใน ชั้นปีที่ 4

สีที่ชอบ : ถามสีที่ไม่ชอบแทนได้มั้ย...ผมไม่ชอบสีชมพูครับ

อาหารโปรด : แล้วแต่อารมณ์ในตอนนั้น

สถานที่โปรด : ภูเขา วนอุทยาน

ของที่มักพกติดตัวเสมอ : ปากกาเขียนแบบ

สเป็กสาวในฝัน : ยังไม่มีไอเดียเกี่ยวกับเรื่องนี้

นิยามความเป็นตัวเอง : เป็นตัวของตัวเอง

บทสัมภาษณ์

หลังจากจัดเต็มความฮอตของหนุ่มๆ Prince of Zodiac ที่เราสรรหามาเสิร์ฟถึงมืคุณสาวๆ กันไปแล้วถึงสิบเอ็ดคน คราวนี้ถึงคิวหนุ่มหล่อคนสุดท้ายของเรากันบ้าง ก็บอกแล้วว่า Zodiac ฉบับนี้พิเศษกว่าฉบับอื่นๆ ไม่ซื้อไปอ่านล่ะเสียใจแย่ ว่าแต่...คงต้องถามก่อนสินะคะว่าคุณสาวๆ ชอบผู้ชายแนวๆ เท่ๆ แต่...เซ็กซี่เร้าใจกันมั้ยเอ่ย เอาเป็นว่าถ้าชอบ...เขาคนนี้ตอบโจทย์ให้คุณแน่นอน

เขาคือหนุ่มโสดในฝันประจำราศีธนูที่ได้รับคะแนนโหวตแบบถล่มทลายจากสาวๆ มาหลายปีติดกันแล้ว แต่ก็เล่นตัวขอสละสิทธิ์มาตลอด จนกระทั่งปีนี้ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาตกลงยอมรับตำแหน่งนี้

ใช่แล้วค่ะ หนุ่มหล่อมาดแนวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นไกลที่ไหน... ‘จอมทัพ นิกรอิสระ’ ว่าที่สถาปนิกอนาคตไกลจากคณะสถาปัตย์ มหาวิทยาลัย XXX ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของพลเอกสงคราม นิกรอิสระ ผบ.ทบ. คนปัจจุบันของเรานั่นเอง ซึ่งก็ต้องยอมรับล่ะค่ะว่าลูกชายของท่าน ผบ.ทบ. คนนี้หล่อเท่ชวนฝันซะจริงๆ เอาเป็นว่าสาวๆ คนไหนที่คิดจะคว้า ‘หัวใจแนวๆ’ ของหนุ่มหล่อคนนี้ก็ตั้งใจเก็บข้อมูลจากบทสัมภาษณ์ของเราให้ดีๆ นะคะ เดี๋ยวจะหาว่าเรากั๊กของดีเอาไว้คนเดียว

รู้สึกยังไงบ้างที่ได้รับเลือกเป็น Prince of Zodiac

จอมทัพ : ผมสามารถบอกคนอ่านได้ใช่มั้ยครับว่าจริงๆ แล้วทีมงานขอร้องแกมบังคับให้ผมมารับตำแหน่งนี้หลายปีแล้ว แต่ผมปฏิเสธมาตลอด (ถามหน้าตาย ในขณะที่ทีมงานเหวอไปแล้วทั้งแถบ) ส่วนเหตุผลที่ผมยอมรับตำแหน่ง ขอไม่ลงรายละเอียดแล้วกันนะครับ

คิดว่าอะไรทำให้คุณได้รับเลือก

จอมทัพ : เพราะผมเกิดราศีธนูไงครับ เมื่อกี้คุณบอกว่าผมได้รับเลือกเป็น ‘หนุ่มโสดในฝันประจำราศีธนู’ ไม่ใช่เหรอครับ

ชีวิตหลังจากได้กลายเป็น Prince of Zodiac มีอะไรเปลี่ยนไปบ้างมั้ย

จอมทัพ : ผมยังคงทำตัวเหมือนเดิมทุกอย่างนะครับ ส่วนคนอื่นๆ อาจจะคิดไปต่างๆ นานาว่าผมเปลี่ยนไปอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งผมก็คงไปห้ามความคิดของพวกเขาไม่ได้หรอกครับ

คิดว่านิสัยตรงกับราศีตัวเองรึเปล่า

จอมทัพ : ผมไม่ค่อยได้ใส่ใจทฤษฏีเท่าไหร่ เลยไม่ทราบว่าตรงหรือไม่ตรงกับที่เขาเขียนเอาไว้น่ะครับว่าราศีไหนต้องมีนิสัยเป็นยังไง

สิ่งที่คุณเกลียดมากที่สุดในชีวิต

จอมทัพ : ‘ที่แคบ’ ครับ มันทำให้รู้สึกเหมือนถูกกดดันทางความคิดอยู่ลึกๆ

ความรักของหนุ่มราศีนี้ หรือความรักในแบบของคุณเป็นแบบไหน

จอมทัพ : หลายคนชอบบอกว่าผมเป็นเกย์เพราะเห็นว่าผมยังไม่มีแฟน เอาเป็นว่า ณ ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจจะมองผู้หญิงหรือผู้ชายคนไหนทั้งนั้นนะครับ (ยิ้มมุมปาก)

อะไรสำคัญที่สุดในชีวิตคุณ

จอมทัพ : ผมให้ความสำคัญกับทุกอย่างในชีวิตเท่าๆ กันหมดนะครับ แต่...บางครั้งก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ ณ ตอนนั้นด้วยครับ

ถ้าเปลี่ยนราศีได้...คุณอยากเกิดราศีอะไร และเพราะอะไร

จอมทัพ : ผมพอใจทั้งนั้นไม่ว่าผมจะเกิดมาเป็นผู้ชายราศีอะไร ขอแค่ให้เป็นตัวผมก็พอครับ

หลังจากนี้ คุณวางแผนอะไรไว้กับชีวิตคุณบ้าง

จอมทัพ : ขอเก็บเอาไว้บอกกับคนที่ผมคิดจะใช้ชีวิตร่วมด้วยในอนาคตก็แล้วกันนะครับ

ฝากอะไรถึงคนอ่านของเราที่ช่วยกันโหวตให้คุณหน่อย

จอมทัพ : พวกคุณเสียเงินโหวตกันไปเท่าไหร่ครับ (หัวเราะ) ยังไงถ้ามีโอกาสผมจะหาทางคืนเงินค่าโหวตให้พวกคุณทุกคนเลยนะครับ (ทีมงานขอกระซิบเบาๆ ด้วยความเป็นปลื้มว่าเขาช่างเป็นผู้ชายที่ใส่ใจในรายละเอียดมากจริงๆ แต่...จริงๆ แล้วโหวตของเราไม่เสียตังค์หรอกค่ะ)

บทนำ

ตอนนี้ฉันเพิ่งเรียนจบเกรดสิบเอ็ด (ถ้าเทียบกับหลักสูตรที่เมืองไทยก็คือ ม.5 นั่นแหละ) เหลืออีกปีเดียวเท่านั้น ฉันก็จะได้กลับมาอยู่เมืองไทยอย่างสงบสุขกับเขาซะที

ฉันถูกที่บ้านส่งตัวมาเรียนโรงเรียนไฮสกูลที่อังกฤษ ด้วยเหตุผลที่ว่าสกิลภาษาอังกฤาของฉันต่ำเตี้ยเรี่ยดินจนแทบจะเรียกว่าเป็นจุดตกต่ำประจำตระกูลเลยก็ว่าได้

ทีแรกพ่อยืนยันจะให้ฉันเรียน ม.ปลาย อยู่ที่เมืองไทยตามเดิม ทว่าแม่กับพี่เดวิล (พี่ชายของฉัน) กลับค้านหัวชนฝาว่ายังไงก็จะต้องส่งฉันไปเรียนที่อังกฤษให้จงได้ โดยที่ทั้งสองคนไม่มีใครถามความเห็นของฉันเลยสักคนว่าฉันอยากจะจากบ้านไปเรียนไกลถึงอังกฤษหรือเปล่า

ซ้ำร้ายทุกคนยังตั้งความหวัง (ลมๆ แล้งๆ) กับฉันเอาไว้ ทำนองว่าถ้าส่งฉันไปเรียนอยู่ที่นั่นสามปี กลับมาฉันจะต้องเก่งภาษาอังกฤษขั้นเทพ ชนิดที่ว่าฝรั่งยังต้องวิ่งไปหลบอยู่หลังเสาเวลาเจอฉันอะไรเทือกนั้น

แย่ที่สุดเลย ทำไมทุกคนถึงได้ทำเสมือนหนึ่งว่าฉันเป็นลูกบอลระบายอารมณ์ประจำบ้านที่ใครอยากจะเตะให้กลิ้งไปทางไหนก็ได้ตามแต่ใจต้องการแบบนี้นะเนี่ย!

และที่น่าเสียใจที่สุดก็คือ ฉันรู้สึกว่าการไปเรียนที่อังกฤษไม่ได้ช่วยให้ทักษะภาษาอังกฤษของฉันกระดิกไปในทางที่ดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

ด้วยเหตุนี้เองฉันจึงถูกแม่กับพี่เดวิลบังคับให้อยู่ที่อังกฤษในช่วงวันหยุดยาวต่างๆ ของที่นั่น อาทิ วันอีสเตอร์ วันคริสต์มาส (ที่บางทีหยุดกันเป็นอาทิตย์ๆ หรือหยุดหนึ่งเดือนเต็มไปเลยก็มี) เพื่อฝึกภาษาให้คล่องและอนุญาตให้กลับมาเยี่ยมบ้านได้เฉพาะช่วงซัมเมอร์ (มิ.ย.-ส.ค.) เท่านั้น

และด้วยความที่ปีนี้ฉันเปิดเทอมเร็วกว่าปกติสองอาทิตย์ ทำให้เป็นปีแรกที่ฉันจะได้กลับมาทันร่วมงานวันเกิดพี่เดวิลที่เมืองไทย ดังนั้นจึงตั้งใจว่าจะแอบบินกลับมาเมืองไทยเงียบๆ โดยไม่บอกที่บ้านล่วงหน้าเพื่อจะได้มาทำเซอร์ไพรส์ในงานวันเกิดพี่เดวิลโดยเฉพาะ หุๆ

1.30 น. เมืองไทย

ฉันก้าวลงจากแท็กซี่และมาหยุดยืนอยู่ที่หน้าประตูรั้ว (ไม่เอากระเป๋าเดินทางกลับมาเพราะขี้เกียจแบก เดี๋ยวก็ต้องกลับไปที่นั่นอีกอยู่ดี) ไฟในบ้านดับเรียบเหลือแต่ไฟรั้วและไฟระเบียงที่เปิดเอาไว้อยู่แล้วตามปกติ

ดูเหมือนว่า...ปาร์ตี้วันเกิดของพี่ดวิลจะจบลงไปแล้ว

อะไรกันนี่ย!!! ทำไมงานวันเกิดพี่เดวิลเลิกเร็วแบบนี้ ทุกปีเห็นจัดตั้งแต่ค่ำยันโต้รุ่งเลยนี่นา

โอยยย เสียใจ! เสียใจมากก!!!

เฮ้อ วันนี้จะมีอะไรที่มันเข้าทางฉันบ้างมั้นเนี่ย...

แต่เอ๊ะ! ทำไมที่โรงรถถึงได้ยังมีรถจอดอยู่เต็มไปหมดเลยล่ะ...

หรือว่า...ปาร์ตี้จะยังไม่เลิก

ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปในตัวบ้าน กลิ่นฉุนกึกของแอลกอฮอล์ก็ลอยคลุ้งมาแตะปลายจมูก... ฉันมองสภาพภายในห้องโถงเลยไปถึงบริเวณสระว่ายน้ำที่สร้างเล่นระดับอยู่ในตัวบ้าน (พ่อของฉันเป็นคนออกแบบให้สระว่ายน้ำอยู่ในตัวบ้านเพื่อสร้างความแตกต่างอ่ะนะ) แล้วก็ต้องถอนใจออกมาเฮือกใหญ่

เอ่อ...นี่มัน...บ้านหรือสมรภูมิกันเนี่ย

แทบจะทุกตารางนิ้วเต็มไปด้วยกระป๋องเบียร์และขวดเหล้าสารพัดยี่ห้อ อีกทั้งแก้วเหล้าที่วางทิ้งระเกะระกะเต็มไปหมด!!

ที่ริมสระมีเพื่อนพี่เดวิลประมาณสี่ห้าคนเมาหลับอยู่บนเก้าอี้นอนตัวยาวอย่างหมดสภาพ

คาดว่าธีมงานวันเกิดปีนี้ของพี่เดวิลคงจะเป็น ‘ปาร์ตี้แอลกอฮอล์’ อย่างไม่ต้องสงสัย! (ประชด!)

ซึ่งนั่นทำให้ฉันค่อยข้างมั่นใจว่า...วันเกิดพี่เดวิลปีนี้พ่อและแม่คงจะต้องติดธุระอยู่ที่ไหนสักแห่งอีกแหงๆ ไม่อย่างนั้นสภาพภายในบ้านคงไม่เยินได้ถึงขนาดนี้ เพราะปกติงานวันเกิดของพี่เดวิล ถ้าหากจัดที่บ้านอย่าหวังเลยว่าจะมีใครกล้าเอาแอลกอฮอล์สักหยดเข้ามาข้างใน ส่วนเหตุผลที่ว่าไม่มีใครกล้านั้น...หึๆ อย่าให้พูดเลยจะดีกว่า

และยังไม่ทันที่ฉันจะได้เดินขึ้นไปสำรวจซากความเสียหายจากปาร์ตี้วันเกิดของพี่เดวิล...

ฉันก็รู้สึกเหมือนข้อเท้าถูกฝ่ามืออุ่นๆ ของใครบางคนคว้าหมับเอาไว้

หมับ

ทว่า...เมื่อฉันก้มลงมองก็พบว่าเป็นเพื่อนพี่เดวิลอีกคนที่เมาหลับอยู่ใต้เก้าอี้และคาดว่าคงจะละเมอคิดว่าข้อเท้าเป็นข้อมือของแฟนเก่าที่ทิ้งเขาไป

ให้ตายเถอะทีแรกฉันคิดว่าเป็นผี แต่ที่ไหนได้กลับเป็นผีสุราอกหัก!!

ฉันสลัดข้อเท้าออกจากมือของเพื่อนขี้เมาของพี่เดวิลอย่างไม่ใยดี ก่อนจะเบ้ปากใส่ด้วยความหงุดหงิด ฮึ หน้าตาก็พอดูได้อยู่หรอกนะ แต่ดูสภาพเขาตอนนี้สิ ฉันว่าดูดีกว่ากุ๊ยข้างถนนหน่อยเดียวเท่านั้น!

ทันใดนั้นเอง เสียงอุทานของคุณแม่บ้านประจำตระกูลของฉันก็ดังแทรกขึ้นจนฉันต้องรีบหันกลับไปบอกให้ป้าแกช่วยหรี่เสียงลงอีกหน่อย ก่อนจะมีใครตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่ค่อยจะมีสติแล้วมันจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่...

“อ้าววว คุณหนูแองเจิ้ล ทำไมถึงได้...”

“ชู่ว เบาๆ หน่อยสิคะป้า”

“โอเคค่ะๆ ป้าเข้าใจแล้ว ว่าแต่ทำไมคุณหนูถึงได้...กลับมาโดยไม่โทรบอกคุณเดวิลก่อนล่ะคะ นี่เมื่อเย็นก็เห็นคุนเดวิลบ่นๆ อยู่ว่าโทรติดต่อหาคุณหนูไม่ได้เลย” นานๆ พ่อกับแม่ถึงจะมีเวลามาใส่ใจเรื่องลูกๆ เพราะฉะนั้นส่วนใหญ่คนที่คอยเกาะติดความเคลื่อนไหวของฉันจึงมักจะเป็นพี่เดวิลเสียเป็นส่วนใหญ่

“แหม ดีนะคะที่เขายังคิดถึงหนูอยู่บ้าง หนูนึกว่าเขาจะมัวแต่สนุกกับปาร์ตี้แอลกอฮอล์จนลืมหนูไปแล้วด้วยซ้ำ”

“อุ๊ย!!! นี่คุณหนูรู้ได้ยังไงคะเนี่ยว่าธีมงานวันเกิดคุณเดวิลปีนี้เป็น ‘ปาร์ตี้แอลกอฮอล์’ “

ผ่าง

นี่ตกลงว่า...ไอ้ที่ฉันพูดแดกดันพี่เดวิลเล่นๆ ให้คุณแม่บ้านฟังเมื่อกี้ มันเป็นเรื่องจริงเหรอเนี่ย

ปาร์ตี้แอลกอฮอล์เนี่ยนะ!!!

โฮก พี่เดวิลนะพี่เดวิล...นี่ถ้าแม่รู้เข้าล่ะก็ บ้านแตกแหงๆ

“พอดีว่าคุณท่านทั้งสองไม่อยู่บ้าน คุณผู้ชายติดประชุมที่ญี่ปุ่น คุณผู้หญิงก็ติดงานรณรงค์เรื่องสิทธิสตรีที่ต่างจังหวัดกับท่านรัฐมนตรี กว่าจะกลับก็วันมะรืน ส่วนคุณหนูแองเจิ้ล คุณเดวิลก็คิดว่าอยู่อังกฤษ...”

“-_-+”

“คุณเดวิลเห็นว่าทางสะดวก ก็เลย...ออกไอเดียว่าธีมงานในปีนี้จะจัดเป็นปาร์ตี้แอลกอฮอล์น่ะค่ะ” คุณแม่บ้านเล่าเสียงเพลียพลางทำท่าพยักพเยิดไปรอบๆ เป็นการยืนยันว่าตอนนี้รอบบ้านมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สารพัดประเภทตรงตามความต้องการของพี่เดวิลทุกประการ

“-_-++”

“แล้วก็...ที่เห็นเมากันยับเยินจนต้องอยู่ค้างคืนที่นี่กันแบบนี้ ก็เป็น

(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็ม)