รักใหม่ใจดวงเดิม + หนุ่มเก๊กสาวกวน (สุชีรา)

0 รีวิว

รหัสสินค้า: รักใหม่ใจดวงเดิม
ของหมด (ต้องการสินค้า)

ราคา: 150.00 บาท 37.50 บาท
ประหยัด: 112.50 บาท ( 75.00% )

ยังไม่มีสินค้ามือสองขาย

เพิ่มในรายการโปรด มีสินค้าชิ้นนี้ ต้องการขาย?

แลกสินค้านี้เป็น points
ขายสินค้ามือสอง

เนื้อหาบางส่วน

รักใหม่ใจดวงเดิม

เขากับหล่อนแยกทางกันเดินได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องกลับมา

พบกันอีกเพราะอะไรไปติดตามอ่านรักใหม่ใจดวงเดิมกันค่ะ…

ด้วยรัก

สุชีรา

1…

“หาเรื่องกันนี่หว่า อย่างนี้ก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันแล้ว ไปเลยจะไปไหนก็ไปเลยไปอยู่กับแม่ของนายก็ได้เชิญเลยแล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีกนะจะบอกให้”

กรรวีเสียงดังลั่นบ้านทาวน์เฮ้าส์ของหล่อน หล่อนซื้อบ้านหลังนี้ไว้อยู่เพียงลำพังแต่ตรัยคุณแฟนหนุ่มเข้ามาอยู่ด้วย หล่อนไม่ว่าอะไรเพราะรักเขาและเขาก็รักหล่อน แต่ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งเหมือนกับมีปัญหาทุกวัน เขาเมาเหล้ากลับมาก็พาลทะเลาะหาว่าหล่อนไปทานข้าวกับเพื่อนผู้ชายจึงกลับบ้านดึกดื่นเขาหึงหวงหล่อนอย่างไม่มีเหตุผล อย่างนี้จะอยู่กันได้ยังไงเล่า

“เออไปก็ได้ ไม่เห็นจะง้ออยู่นักนี่ แล้วพรุ่งนี้ไปที่อำเภอเลยนะ ไปจดทะเบียนหย่าเลยนะฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ไม่รู้จักพอเหมือนกัน ผัวไปกินเหล้ากับเพื่อนเมียแอบไปกินข้าวกับผู้ชายคนอื่นใช้ได้ที่ไหน”

“อย่ามาดูถูกกันนะจะบอกให้ ฉันไม่ใช่คนหลายใจนะ”

“ทำไมจะไม่ใช่ ถ้าไม่ใช่แล้วเธอไปกินข้าวกับนายอนุสรณ์ทำไมไม่ทราบ”

“ก็เขาเป็นเพื่อนฉัน แล้วฉันก็ไม่ได้ไปคนเดียวด้วย ยัยรสกรก็ไป นายวิโรจน์ก็ไป นายอย่ามาหาเรื่องกับฉันนะ ฉันไม่ทนแล้วนะ”

“เออ ไม่ทนก็ไม่ต้องทนสิ พรุ่งนี้ไปหย่ากันเลย”

“เออ พรุ่งนี้ก็พรุ่งนี้ แต่วันนี้นายออกจากบ้านฉันไปเลย อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไปเลย”

กรรวีออกปากไล่ด้วยความโกรธ หล่อนไม่ทนกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วถึงแม้ว่าจะรักเขามากเพียงใดก็ตาม และถึงแม้เขาจะเข้าใจหล่อนผิดแต่หล่อนก็ไม่โกรธเขาจนอภัยไม่ได้หล่อนพร้อมจะอภัยทุกอย่างแต่ขอให้เขากลับมาง้อหล่อนก็แล้วกันแต่ตรัยคุณไม่ใช่คนที่จะง้อใครง่ายๆ

“ก็ได้ ฉันไปก็ได้ แล้วอย่ามาขอร้องให้ฉันกลับมาที่นี่ก็แล้วกัน”

“ไม่มีวันเสียล่ะไปเลย”

ตรัยคุณโมโหจนลืมคิดว่าเขารักหล่อนมากและหวงหล่อนมากเขาหิ้วกระเป๋าออกจากบ้านด้วยเสื้อผ้าไม่กี่ชุด เขาขับรถกลับบ้านหลังใหญ่ด้วยความรู้สึกโกรธ

“อ้าวตรัย วันนี้กลับบ้านได้เหรอลูกแล้วเมียแกไม่มาด้วยเหรอ”

“เลิกกันแล้วครับแม่ ไม่ต้องถามถึงยัยนั่นอีกนะครับ”

เขาตอบมารดาแล้วหิ้วกระเป๋าขึ้นห้องปิดประตูเงียบ ดวงตามองตามแล้วยิ้มสมใจ หล่อนไม่ต้องการสะใภ้จนๆอย่างกรรวี แต่กรรวีก็ไม่ใช่คนจนหล่อนมีงานทำมีบ้านมีรถใช้แต่ไม่ใช่คนในสังคมชั้นสูง ดวงตาจึงไม่อยากให้ตรัยคุณรับเป็นภรรยาออกหน้าออกตา

แต่กระนั้นตรัยคุณก็จดทะเบียนกับกรรวีจนได้ ถึงแม้ว่าไม่มีพิธีแต่งงานหรูหราตรัยคุณก็รักและย้ายออกไปอยู่กับกรรวี และวันนี้ตรัยคุณบอกเลิกกับกรรวีดวงตาจึงยินดีเป็นอย่างยิ่ง

“หนูโสรดาจ๋า พรุ่งนี้มาที่บ้านป้านะหนู มาทานข้าวเป็นเพื่อนพี่ตรัยเขาหน่อย เขาอกหักจ้ะ”

ดวงตาโทรศัพท์หาโสรดาทันทีหล่อนต้องการให้ลูกชายแต่งงานกับโสรดา เพราะโสรดามีพร้อมทั้งชาติตระกูลการศึกษาแถมร่ำรวยเทียบเท่ากับหล่อนด้วย หล่อนอยากได้ลูกสะใภ้อย่างนี้

“ค่ะคุณป้า ดาจะไปค่ะ ว่าแต่พี่ตรัยอกหักได้ยังไงคะก็เห็นหวานกับเมียเขาไม่ใช่เหรอคะ”

“นั่นมันเป็นอดีตจ้ะหนู แต่ตอนนี้ตาตรัยอกหักจริงๆ หอบกระเป๋ากลับมาเหมือนนกปีกหักไม่มีผิด พรุ่งนี้หนูมาดูด้วยตาของหนูก็แล้วกันนะ”

“ค่ะคุณป้า”

โสรดายิ้มระรื่นเพราะหล่อนรักตรัยคุณแอบหวังว่าสักวันเขาเลิกกับกรรวีหล่อนจะดามหัวใจให้เขาไม่คิดว่าจะเร็วทันใจขนาดนี้

“พี่ตรัยดาคิดถึงพี่ตรัยมากเลยค่ะ พรุ่งนี้ดาจะไปหานะคะ”

หญิงสาวยิ้มกับตัวเองแล้วพร้อมความหวังเกือบเต็มร้อย ทางด้านตรัยคุณเขารู้ว่ามารดาไม่ชอบกรรวีและครั้งนี้คงสมใจท่าน เขาหงุดหงิดเรียกหาเหล้าทันที

“ช้อย เอาเหล้ามาให้ฉันหน่อย ป้าส้มหากับแกล้มด้วยนะ เร็วๆ นะ”

ช้อยวิ่งเข้ามาบอกป้าส้มอย่างรวดเร็วเช่นกัน

“ป้า สงสัยคุณตรัยจะทะเลาะกับคุณวีอีกแล้วล่ะป้า หิ้วกระเป๋ากลับบ้านแถมเรียกหาเหล้าอย่างนี้น่ะ”

“เรียกหาเหล้าอีกแล้วเหรอ”

“จ้ะป้า”

“คงเลิกกันจริงๆ ละมั้งเมื่อกี้นี้ข้าได้ยินคุณนายโทรศัพท์นัดคุณโสรดามากินข้าวเย็นด้วยนี่”

“ยัยนั่นก็ไม่เลิกซะทีนะป้า รู้ว่าเขามีเมียอยู่แล้วยังจะมายุ่งอีก”

“ก็คุณนายรักนี่หว่า อีกอย่างคุณโสรดาก็ชอบคุณตรัยตั้งนานแล้ว”

“เราโทร.บอกคุณวีดีมั้ยป้า”

“โทร.บอกทำไม ในเมื่อเขาเลิกกันแล้วเราก็ไม่ต้องไปขวางคุณโสรดาหรอกปล่อยเธอเถอะ”

“แต่ฉันไม่ชอบคุณโสรดานี่ป้า มาถึงก็ชี้นิ้วสั่งยังกับเราเป็นทาสบ้านแก ฉันไม่ชอบจริงๆนะป้า”

“เออน่ะ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไปก็หมดเรื่อง”

ป้าส้มตัดบทช้อยจึงต้องเงียบแต่ก็ไม่วายหันไปปรึกษากับดมคนขับรถที่มีใจให้กับช้อยและช้อยก็เริ่มเห็นใจเขา

“พี่ดม เราโทร.บอกคุณวีดีมั้ยว่าคุณโสรดากำลังจะเข้ามาเป็นมือที่สาม”

“พี่ว่าเราเฉยไว้จะดีกว่านะช้อย ถ้าเรายุ่งมากไปกว่านี้คุณนายรู้เข้าเราเดือนร้อนแน่ ตกงานกันเป็นแถวล่ะคราวนี้”

“พี่กลัวรึไง”

“กลัวสิ ถ้าพี่ตกงานแล้วพี่จะเอาเงินที่ไหนไปขอช้อยแต่งงานล่ะจ๊ะ”

ดมพูดหวานจนช้อยลืมเรื่องของกรรวี แต่ลึกๆในใจยังหงุดหงิดแทนกรรวีอยู่นั่นเอง

คืนนั้นตรัยคุณดื่มเหล้าหมดขวดเขาเมาฟุบกับโต๊ะและละเมอหาแต่กรรวี ป้าส้ม ช้อยและดมยืนมองด้วยความห่วงใย

“ป้า ดูซิ ปากก็บอกเลิกกัน แต่ละเมอหาตลอดอย่างนี้หมายความว่ายังไงป้า”

“ไม่รู้โว้ย ไอ้ดม พาคุณตรัยขึ้นไปนอน ช้อยช่วยประคองไปด้วยเดี๋ยวข้าเก็บของพวกนี้ก่อน”

“คุณนายหลับไปนานแล้วสิป้า สมใจแล้วนี่ลูกชายเลิกกับลูกสะใภ้ได้เตรียมหาลูกสะใภ้คนใหม่ไว้เรียบร้อย “

“เอ็งนี่ช่างเหน็บแนมเสียจริง ไปช่วยไอ้ดมเร็วๆ มันไม่ไหวแล้วเห็นมั้ย”

ป้าส้มดุช้อยแล้วหันมาเก็บขวดเหล้ากับจานกับแกล้ม ตรัยคุณดื่มเพราะความโกรธปนน้อยใจที่กรรวีไล่เขาออกจากบ้าน เขาตั้งใจจะไม่หันกลับไปมองหล่อนแต่พอมาถึงบ้านเขากลับคิดถึงอยากไปหาหล่อน อยากง้อขอโทษ แต่ด้วยความทิฐิเขาจึงเรียกหาเหล้าเพื่อระบายความกลุ้ม เขาหลับไปด้วยความเมาและตื่นเช้ามาด้วยความรู้สึกปวดศีรษะอย่างหนัก

“โอ๊ย..วี ขอยาผมหน่อย ผมปวดหัว วี..ขอยาผมหน่อยเร็วๆ ปวดหัว..วี..”

“จะเรียกหามันทำไม แกเลิกกับมันแล้วนะตรัย”

เสียงดวงตาดังมาทำให้ตรัยคุณลืมตาขึ้นมามอง ใช่.เขาไม่ได้อยู่บ้านกรรวี เขากลับมาอยู่ที่บ้านของเขาแล้ว

“เดี๋ยวแม่จะให้ช้อยมันเอายามาให้ แล้วก็ห้ามดื่มหนักเหมือนเมื่อคืนอีกนะ”

“ครับคุณแม่”

เขารับปากไปอย่างนั้นเองแต่ไม่คิดจะทำตามคำสั่ง เขาอยากดื่ม ดื่มให้ลืมกรรวี ใช่สิเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับบ้านหล่อน หล่อนจะเป็นยังไงบ้างนะ แต่หล่อนคงไม่คิดถึงเขาหรอกเพราะหล่อนเป็นคนเอ่ยปากไล่เขาออกมาจากบ้านนี่นะ

“วันนี้นอนพักซะเดี๋ยวตอนเย็นหนูดาจะมาทานข้าวด้วย ห้ามแกหนีไปไหนอีกนะตาตรัย”

“คุณแม่ครับ อย่ายุ่งเรื่องของผมได้มั้ยครับ”

เขาหงุดหงิดทันทีที่รู้ว่ามารดานัดโสรดามาทานข้าวที่บ้าน ท่านต้องการให้เขาแต่งงานกับโสรดา ซึ่งเขาทำไม่ได้ เขาไม่ได้รักโสรดา

“แม่จำเป็นต้องยุ่งกับแกเพราะแม่ปล่อยให้แกทำตามใจตัวเองมานานแล้ว ต่อไปนี้แกต้องคอยดูแลเทคแคร์หนูดา แม่จะไปขอหนูดาให้แต่งงานกับแก”

“คุณแม่ครับ”

เขาเรียกมารดาด้วยน้ำเสียงติดรำคาญ เขาไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ เขาลุกขึ้นเข้าห้องน้ำอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกจากบ้าน

“แกจะไปไหน แม่บอกให้นอนพักไงล่ะ”

“ผมจะไปทำงานครับ”

เขาเดินออกจากบ้านทั้งที่ปวดศีรษะจนแทบทนไม่ไหว เขาจอดรถเข้าข้างทางยกมือกุมขมับ และทางที่เขาจอดเป็นทางเข้าหมู่บ้านที่กรรวีซื้ออยู่กับเขา เขามาที่นี่ทำไมเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

กรรวีขับรถออกจากบ้านมาทำงาน หล่อนคุ้นตากับรถที่จอดข้างหน้า

“มาทำอะไรอีกล่ะ หรือว่าจะมาตามเราไปอำเภอกลัวหย่าให้ไม่ทันใจใช่มั้ยล่ะ ทุเรศสิ้นดี”

หล่อนขับรถเลยไปแล้วแต่หางตามองเข้าไปในรถของเขาเห็นเขานั่งฟุบหน้ากับพวงมาลัยรถหล่อนรีบจอดรถของตัวเองแล้วถอยหลังมาจอดต่อจากรถของเขา

“คุณ เป็นอะไร เปิดประตูซิ”

หล่อนเคาะกระจกพร้อมคำถาม ตรัยคุณเงยหน้าขึ้นแล้วลดกระจกลง ใบหน้าซีดเซียวของเขาทำให้หญิงสาวใจหายวาบ

“คุณเป็นอะไร แล้วมาทำอะไรที่นี่”

“จะเป็นยังไงก็ไม่ต้องสนใจ”

“ยังจะปากเก่งอีกรึไง ปวดหัวล่ะสิ เมื่อคืนดื่มทั้งคืนสิท่า”

“ยังไงก็เรื่องของผม”

หล่อนจ้องหน้าเขาแล้วเดินกลับไปที่รถเปิดประตูหยิบยาแก้ปวดที่หล่อนติดไว้ในกระเป๋าสะพายเผื่อปวดศีรษะแล้วหันไปหยิบน้ำที่เบาะหลังเดินกลับมาที่รถของตรัยคุณ

“ทานยาแล้วกลับไปนอนพักที่บ้าน”

“ยุ่งอะไรด้วยล่ะ”