Love & War สงครามรักหักเหลี่ยมหัวใจ

2 รีวิว

รหัสสินค้า: 9789740537885
ผู้แต่ง: ลูกชุบ
ของหมด (ต้องการสินค้า)

ราคา: 159.00 บาท 39.75 บาท
ประหยัด: 119.25 บาท ( 75.00% )

ยังไม่มีสินค้ามือสองขาย

เพิ่มในรายการโปรด มีสินค้าชิ้นนี้ ต้องการขาย?

แลกสินค้านี้เป็น points
ขายสินค้ามือสอง

เนื้อหาบางส่วน

บทนำ

ฉันคิดว่าตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงที่ถูกสาป...

ไม่มีใครชอบหน้าตาฉัน ขนาดแม่ยังบอกว่าหน้าตาฉันน่าหมั่นไส้...

ผู้หญิงในกระจกที่มองมายังฉันนี่ช่าง...น่าหมั่นไส้จริงๆ ด้วยแฮะ

แววตาคมๆ จิกๆ หยิ่งยโสนี่เหมือนมองคนอื่นเป็นผักปลาอยู่ตลอดเวลา

ริมฝีปากเรียบตึงเหมือนยิ้มยาก...ไม่ใช่ว่ายิ้มไม่เป็น

แต่พอยิ้มออกมากลับเหมือนแสดงสีหน้าดูถูกคนอื่น

ฉันไม่ได้อยากเกิดมาเป็นแบบนี้

ฉันเพียงแค่แสดงออกทางอารมณ์ไม่เป็นเท่านั้นเอง

ทุกคนโกรธ

...ฉันก็ “อือ”

ทุกคนหัวเราะ

...ฉันก็ “อือ”

ทุกคนดีใจ

...ฉันก็ “อือ”

ทุกคนเสียใจ

..ฉันก็ “อือ”

ไม่ว่าใครจะว่าอะไร

...ฉันก็ “อือ”

ช่วยไม่ได้นี่ ฉันเป็นของฉันแบบนี้ แล้วก็ไม่เคยคิดจะแก้ไขมันด้วย

“นังบ้า!’

เพียะ!

ฝ่ามือหนักๆ ฟาดลงมาที่แก้มฉันเต็มแรง เจ็บชะมัด...

“ยังอีกนะ! แกยังกล้ามองหน้าฉันเหรอ!”

เพียะ! เพียะ!

“ไอซ์ เธอตบนังนี่แรงไปแล้วนะ”

“ถ้ามันเกิดสลบขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”

“มันไม่สลบง่ายๆ หรอกนังนี่น่ะ ใช่มั้ยเอ็มเอ็ม บอกเพื่อนๆ ฉันหน่อยซิว่าแกจะไม่ตายง่ายๆ”

ฉันไม่พูดอะไรนอกจากมองหน้ายัยราชินีปีศาจหมูเท่านั้น ไม่ใช่แววตาท้าทายหรืออ้อนวอน แต่เป็นแววตาเรียบนิ่งแบบที่ทำให้หล่อนคลั่งได้...

“แกยังกล้ามองหน้าฉันอีกเหรอ!”

“พอแล้วไอซ์!” ในขณะที่ยัยราชินีปีศาจหมูเงื้อมือขึ้น ลูกสมุนทั้งสองก็รีบเข้ามาห้ามไว้ ฉันได้แต่ยิ้มในใจ แน่สิ สภาพของฉันตอนนี้ยิ้มได้ที่ไหน แค่ยังลืมตาได้นี่ก็ดีมากแล้ว

“เพชร พลอย นี่พวกแกไม่เห็นมันมองหน้าฉันเหรอ!”

“เห็นค่ะ แต่ถ้ามันเกิดบาดเจ็บร้ายแรงแล้วเป็นเรื่องขึ้นมา พวกเราจะเดือดร้อนนะคะ”

“อย่ามาทำเป็นหงอไปหน่อยเลยพลอย แกก็รู้ว่าพวกเรารอดมาได้ทุกครั้งเพราะพ่อของฉัน แล้วแกจะกลัวอะไร!”

“แต่มันก็...

“หุบปากนะเพชร!”

ยัยราชินีปีศาจหมูผลักลูกสมุนทั้งสองออกไปให้พ้นทางแล้วกระชากตัวฉันให้ลุกขึ้นยืน ตัวหล่อนก็ไม่ได้ใหญ่กว่าฉันซักเท่าไร แต่ทำไมแรงเยอะจริงๆ

“แกควรจะเรียนรู้วิธีเอาตัวรอดในโรงเรียนนี้นะ การไม่ยุ่งกับฉันถือเป็นเรื่องอันสมควรมากที่สุด แม้แต่ไนล์ ราชานิสัยขี้แพ้ยังไม่กล้ายุ่งกับฉันเลย โถ! ช่างน่าสมเพชจริงๆ ทั้งๆ ที่แกทุ่มเททั้งหัวใจให้เขาไปจนหมด แต่เขาก็ยังไม่แม้แต่จะคิดลุกขึ้นมาปกป้องแก เฮอะ! กล้ามาอวดดีใส่ราชินีของโรงเรียน มันก็ต้องเจอแบบนี้แหละ จำใส่หัวไว้นะ...ฉันคือผู้ยิ่งใหญ่ของที่นี่!”

ยัยราชินีปีศาจหมูถีบฉันลงไปนอนคว่ำหน้ากับพื้นหญ้าก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับลูกสมุนทั้งสอง ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นของเศษดินเศษหญ้าซึ่งติดอยู่ที่ปลายจมูก อ่า...แสบหน้าชะมัด สงสัยวันนี้จะได้แผลเยอะกว่าวันก่อนๆ

ฉันค่อยๆ ยันตัวเองขึ้นมาจากพื้นหญ้าอันแสนสกปรก แล้วจะบอกผู้คุมหอว่าอะไรดี...เจ็บตัวซะขนาดนี้ สงสัยข้ออ้างว่าตกบันไดหน้าทิ่มที่เคยใช้คราวก่อนคงจะไม่ได้ผลแล้วมั้ง เฮ้อ แถมผมยาวๆ ของฉันยังเลอะคราบดินเต็มไปหมด ฉันต้องสระผมกี่รอบเนี่ย หลังจากปัดเศษดินเศษหญ้าออกจากเสื้อผ้าแล้ว ฉันก็พบรอยรองเท้าของยัยราชินีปีศาจหมูบนเสื้อเชิ้ตสีขาว มันเป็นคราบประเภทฝังลึกซะด้วย โอ๊ยยย ฉันขี้เกียจขยี้มันออกนะ!

“เฮอะ!” เสียงหัวเราะหยันๆ ดังเข้ามากระทบโสตประสาท (ที่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่) ของฉัน หวังว่าเสียงหัวเราะนั่นคงไม่ได้เย้ยหยันฉันอยู่นะ

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองตามเสียงนั้นและพบว่าเป็นนักเรียนชายคนหนึ่งนั่งคร่อมอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ๆ เหนือศีรษะฉันเล็กน้อย เขาเองเหรอ...

“เธอนี่น่าสมเพชจริงๆ” เขาพูดนิ่งๆ และเป่าใบไม้ในมือ มันปลิวว่อนก่อนจะร่วงลงมาบนหัวฉันราวกับจับวาง

“ยอมก้มหัวให้ยัยนั่นจนต้องเจ็บตัวแบบนี้...”

“มาตั้งแต่ตอนไหนน่ะ” ฉันพยายามพูดแม้ว่าที่มุมปากจะเจ็บจนไม่อยากขยับ

“ฉันอยู่ของฉันมาตั้งนาน” เขาตอบโดยไม่ได้ก้มหน้าลงมามองฉัน และเขาก็พูดต่อ

“โง่จริงๆ ปล่อยให้ตัวเองถูกทำร้ายอยู่ได้...”

“งั้นเหรอ...” เขาที่นั่งคร่อมอยู่บนกิ่งไม้ใหญ่ๆ ค่อยๆ ก้มหน้าลงมามองฉัน ดวงตาสีเทาฉายแววเย็นชา ใบหน้าอันหล่อเหลาและดูดีเกินคำบรรยายนั่นทำให้ฉันหลงใหลวนเวียนอยู่เกือบสามปี...

“น่าสมเพชจริงๆ”

“อืม...ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ”

ฉันก้มหน้าลงแล้วพาร่างของตัวเองที่เต็มไปด้วยบาดแผลเดินกลับไปที่หอหญิง ก่อนอื่นฉันควรแวะไปล้างแผลพวกนี้ที่ห้องน้ำซะก่อน ฉันเบื่อจริงๆ ที่จะต้องถูกผู้คุมหอซักไซ้เรื่องบาดแผลทั้งหมดนี่ ต่อให้ฉันบอกไปว่าคนทำคือใคร...ผู้คุมหอก็ทำอะไรไม่ได้หรอก อย่างที่ยัยราชินีปีศาจหมูพูดแหละ...หล่อนคือผู้ยิ่งใหญ่ของที่นี่...

โรงเรียนแห่งนี้มีกฏกติกาที่เข้าใจง่ายๆ ภายใต้การปกครองของราชาและราชินี ราชาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดของหอชาย (เรื่องต่อยตีร้อยเปอร์เซ็นต์) ส่วนราชินีก็เป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดของหอหญิง (อาจจะด้วยฝีมือหรืออำนาจ) ด้วยความที่โรงเรียนของฉันมีนักเรียนประจำเป็นจำนวนมาก (หมายความว่ายังมีนักเรียนไป-กลับอยู่บ้างแต่ก็น้อยเต็มที) การใช้ชีวิตที่นี่จึงเหมือนถูกขังอยู่ในกรงใหญ่ๆ นั่นเอง ผู้มีอำนาจเท่านั้นแหละที่สามารถบงการอะไรก็ได้...และบังเอิญว่าฉันเป็นประเภทที่ถูกบงการซะด้วย

เหตุผลน่ะเหรอ

คงเพราะฉันเป็นผู้หญิงที่ถูกโหวตว่าน่าหมั่นไส้ที่สุดในโรงเรียน

อ่า...เป็นฉายาที่ฉันเกลียดซะจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำตัวให้น่าหมั่นไส้หรอกนะ แต่มันเป็นไปตามธรรมชาติ เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่หน้าตาน่าหมั่นไส้เอามากๆ รวมไปถึงนิสัยส่วนตัวที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เวลามองหน้าใครก็ชอบมองด้วยสายตานิ่งๆ ขนาดเวลายิ้มยังเหมือนแสดงสีหน้าดูถูกคนอื่น แต่ฉันไม่เคยคิดจะแก้ไขมันหรอกนะ เพราะฉันรู้ว่ายังไงมันก็ไม่มีทางได้ผล

“เอ็มเอ็ม!” เสียงเรียกอันทรงพลังทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย...

“สวัสดีค่ะ”

ฉันหันไปยกมือไหว้ทักทายผู้คุมหอที่เดินดุ่มๆ เข้ามาหา เขาเป็นผู้ชายอายุประมาณยี่สิบเจ็ดปี ตัวผอมสูง ใส่แว่นกรอบสี่เหลี่ยมท่าทางจริงจัง ฉันเองก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมอาจารย์ผู้ชายอย่างเขาถึงได้เป็นผู้คุมหอหญิง คงเพราะเขาเป็นเกย์ล่ะมั้ง

“หน้าเธอไปโดนอะไรมาอีก แผลถึงได้เต็มไปหมดแบบนี้!”

“หน้าฟาดกับต้นไม้ค่ะ” นั่นคือข้อแก้ตัวที่ฉันคิดไว้ก่อนแล้ว

“หน้าฟาดกับต้นไม้”

“ค่ะ พอดีตอนก้มลงเก็บปากกาที่ตกพื้น หนูดันลื่นยอดหญ้าที่เปียกโคลน หน้าเลยเซถลาไปฟาดกับต้นไม้เข้าอย่างจังเลยค่ะ” เป็นเหตุผลที่ฟังดูดีมากๆ หงึกๆ

“งะ...งั้นเหรอ”

“ค่ะ”

“หัดระวังตัวบ้างสิ อาทิตย์ก่อนก็ตกบันไดหน้าทิ่ม ก่อนหน้านั้นก็ถูกล้อจักรยานหลุดมาเสยหน้า แล้วอาทิตย์หน้าจะโดนอะไรอีกล่ะ!”

“อาจจะ...โดนลูกบอลอัดหน้ามั้งคะ”

“เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ!”

“อ่า...งั้นเหรอคะ”

“ไปๆ รีบไปทำแผลที่ห้องพยาบาลไป..แล้วรีบกลับหอด้วยล่ะ อาหารเย็นวันนี้มีราดหน้าหมูของโปรดเธอด้วยนะ”

...ฉันเกลียดราดหน้าหมูจะตาย

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูมีอุปกรณ์ทำแผลที่ห้องแล้วค่ะ”

“ทำเองได้เหรอไง”

“ได้ค่ะ”

“อย่าเลย ไปที่ห้องพยาบาลน่าจะดีกว่า...”

“ไม่เป็นไรจริงๆ ค่ะ” ฉันไม่อยากไปห้องพยาบาลหรอก ขนาดอาจารย์ห้องพยาบาลยังไม่ชอบหน้าตาฉันเลย

“ตามใจ! รั้นจริงๆ ไปๆ กลับไปที่หอเลยไป!”

“ค่าๆ”

หลังจากเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของฉัน ผู้คุมหอก็ผลักฉันให้เดินไปทางหอหญิง ซึ่งมีพวกนักเรียนหญิงเกาะกลุ่มกันเป็นหย่อมๆ พวกหล่อนมองใบหน้าฉันแล้วต่างก็ทำสีหน้าสมเพชออกมา อ่า...ใช่เซ่ ฉันมันน่าสมเพช ฉันมันยัยขี้แพ้ คงไม่มีอะไรมาเปลี่ยนชีวิตฉันได้หรอก เฮ้อ!

(อยู่ที่นั่นสบายดีใช่มั้ยเอ็มเอ็มลุกรัก)

“ค่า สบายดีมากๆ” ฉันตอบแม่พลางหยิบแอลกอฮอล์ออกมาจากกระเป๋า ฉันซื้อมันเก็บไว้สองขวดใหญ่เลยแหละ เพราะรู้ว่าต้องได้ใช้บ่อยๆ

(อากาศที่นี่ดีมากเลย ไว้ปิดเทอมมาหาพ่อกับแม่นะ)

“ค่าๆ”

(งั้นแม่ขอวางก่อนแล้วกันนะ ดูเหมือนว่าพ่อจะทำอะไรแตกอีกแล้ว

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)

อ่านต่อ »

รีวิว (2)

เขียนรีวิว

-เนะ- | 2 รีวิว

08/03/2015

Love and War สงครามรักหักเหลี่ยมหัวใจ โอเอ็มจี คือชื่อโหดมากตอนแรกคิดว่าแบบมันต้องดราม่า แต่แบบ มันก็แอบดราม่าบางทีเอาจริงๆ นางเอกชื่อเอ็มเอ็ม พระเอกชื่อยูเทิร์น พระรอง(หรือตัวร้ายดี) ชื่อไนล์ คือเป็นไรไม่รู้แต่จำชื่อตัวละครได้แม่นมาก เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วแบบเสียน้ำตาให้ คือมันแบบเจ็บอ่ะ เจ็บแทนคนที่ไม่สมหวัง คือมันเป็นแบบ ความรักมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ รักมากแค่ไหน ทำอะไรให้มากแค่ไหนแต่สุดท้ายถ้าเค้ารักคนอื่นมันก็ไร้ความหมาย คือมันประมาณนี้เลยอ่ะ เศร้าเนอะ อินไปดิ5555 เป็นนิยายที่ใครไม่ชอบหรือแอนตี้เรื่องการใช้ความรุนแรงคงไม่ชอบเท่าไร ฉากตบตีชกต่อยและเจ็บตัวเยอะเหมือนกัน เรื่องมันก็เป็นเพราะว่านางเอกของเราดันเกิดมามีกรรม ถูกพระเจ้าปั้นหน้ามาให้หน้าตาน่าหมั่นไส้มากกก จนคนทั้งโรงเรียนเค้าไม่คบ แล้วนางก็ยังไปอยู่โรงเรียนประหลาดๆ ที่มีคิงมีควีนมีกฎบ้าๆ อย่างเช่นว่า ถ้าเธอยอมเป็นคนที่ยอมให้ควีนฟาดมือใส่เพียงคนเดียว เธอก็จะรอดพ้นจากเงื้อมมือเด็กคนอื่นๆในโรงเรียนที่หมั่นไส้เธอ เหอๆ โคตรโหดเลยดิ แถมเศร้ากว่านั้นคือแฟนเก่านางเอกคือคนที่เป็นคิงตอนนี้ แต่เค้าก็ช่วยไรไม่ได้เพราะตำแหน่งค้ำคอ อารมณ์แบบเรื่องของควีน คิงจะไม่ยุ่งอะไรอย่างเงี้ย แต่นางเอกเราก็ไม่ได้ชีวิตสิ้นไร้ไม้ตอกขนาดนั้นเมื่อมีเด็กใหม่ที่ไม่สนใจ(หรือไม่รู้)เรื่องกฎนั่นย้ายเข้ามา และเขาทนเห็นเธอถูกรังแกแบบไร้สาเหตุไม่ได้ (พระเอกอ่า) แต่ตอนจบมันจะทำให้เลือกยากเลยแหละ ว่าจะกลับไปหาคนเก่าหรือเริ่มใหม่กับชายผู้แสนดีคนใหม่ดี

ภัทราพร | 2 รีวิว

09/07/2014

Love&War สงครามรักหักเหลี่ยมหัวใจ นิยายของพี่ลูกชุบ นามปากกาลูกชุบ นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องในหลายๆเรื่องที่รีวิวมาแล้วแบบว่าเคยอ่านมานานมากแล้วแถมยังซื้อเก็บสะสมด้วยแต่ก็ต้องรื้อออกมาอ่านใหม่เล่มนี้เป็นนิยายของพี่ลูกชุบค่ะเป็นเรื่องราวของเด็กเกรดสิบสองออกแนวรักสามเศร้านะเพราะนางเอกเลือกไม่ถูกฮ่าๆๆเรื่องนี้เป็นเรื่องราวของเอ็มเอ็มเด็กสาวซึ่งเกิดมาโชคร้ายตรงที่มีใบหน้าที่น่าหมันไส้ไม่ว่าจะทำอะไรก็พลอยโดนตบโดนตีไปหมดเจอแบบนี้ในชีวิตจริงก็แย่เนอะแถมยังโชคดีมีผู้ชายเข้าหาตั้งสองคนแถมหนึ่งในนั้นยังคอยช่วยเหลือแล้วก็ปกป้องยามที่เธอโดนรังแกอ่านเรื่องนี้ตอนอ่านแค่ชื่อเรื่องแล้วแบบคิดว่ามันต้องเกี่ยวอะไรกับเรื่องวุ่นวายๆแน่ๆเพราะมันมีคำว่าสงครามอยู่ด้วยแถมพอได้มาอ่านก็รู้สึกว่าเดาไม่ค่อยผิดเพราะผู้ชายสองคนในเรื่องเขาไม่ถูกกันเหมือนจะรบกันเพราะผู้หญิงนะฮ่าๆๆอ่านแล้วชอบตรงพระเอกหล่อไม่มีอะไรมากแนวๆแบบผู้ชายสองคนรุมกันแย่งนางเอกหนึ่งหนุ่มแสนดีหนึ่งหนุ่มเย็นชาแต่ก็นิสัยดีอารมณ์ประมาณนี้อารมณ์แบบเป็นศึกชิงนางอะไรประมาณนั้นมีเรื่องของการเดิมพันเข้ามาเกี่ยวอ่านเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกว่าพล็อตก็ไม่ได้แปลกอะไรมากมายแต่ออกแนวเป็นหนังสือที่อ่านแล้วลุ้นแทนมากกว่าเพราะนิยายบางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องมีพล็อตแปลกเสมอไปถึงจะน่าสนใจแต่เรื่องนี้คือถือว่าเป็นพล็อตธรรมดาเลยแหละอารมณ์ศึกชิงนางซึ่งหลายๆเล่มก็เคยมีพล็อตประมาณนี้แต่พอได้อ่านเรื่องนี้กลับผิดคาดตรงที่มันมีจุดสนใจของเรื่องนี้ถ้าเป็นเราๆชอบตรงที่เรื่องนี้อ่ะมีตัวละครที่เด่นชัดแถมบุคคลิกของตัวละครก็น่าสนใจค่ะมันทำให้เรื่องดูมีสีสันแถมยังเพิ่มความสนุกแล้วก็ความน่าสนใจให้เรื่องมากขึ้นอ่านแล้วลุ้นดีค่ะว่าฉากต่อไปจะเป็นยังไงบ้างเพราะอ่านเรื่องนี้แล้วเด๋วก็เจอฉากตบสักพักต่อยกันอีกและอารมณ์ออกแนวมีเรื่องตีกันทั้งเล่มมันก็สอดคล้องกับชื่อเรื่องดีค่ะเพราะชื่อเรื่องมีคำว่าสงครามก็เหมาะสมดีเพราะเรื่องนี้สงครามทั้งเล่มจริงๆฮ่าๆสนุกดีค่ะเป็นนิยายอีกเรื่องที่น่าติดตามเช่นกันอ่านนิยายของพี่ลูกชุบโดยส่วนตัวไม่ค่อยผิดหวังแล้วก็ประทับใจทุกเล่มเนื้อเรื่องดำเนินไปแบบไม่น่าเบื่อเพราะอ่านแล้วอินกับสถานการณ์ภายในเรื่องดีพี่ชุบบรรยายละเอียดชอบตอนที่บรรยายฉากตีกันมันอ่านแล้วแบบน่าหมันไส้ดีอันที่จริงก็แอบหมันไส้พระเอกเรื่องนี้นะเนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ