Hot Guy 03 หนุ่มร้าย...พ่ายรักร้อน Cookie

บทนำ

 

ฝนพรำๆ ราวกับจะไม่มีวันหยุดตก

กลางดึก ณ บ้างสังกะสีเก่าซอมซ่อหลังหนึ่งแถบชานเมืองไทเป มีเสียงร้องโหยหวนดังลอดออกมา เมื่อมองผ่านเข้าไปทางหน้าต่างผุพังจะเห็นหญิงวัยกลางคนหน้าเหลืองซูบซีดนอนอยู่บนฟูก

เดิมทีหญิงคนนั้นหน้าตาสะสวย แต่ด้วยการตรากตรำทำงานมายาวนาน อีกทั้งโรคภัยไข้เจ็บรุมเร้า พาให้ความงามของเธอเหี่ยวเฉาโรยราไป สองมือผอมเรียวไขว่คว้าอยู่กลางอากาศ เหมือนต้องการไขว่คว้าบางอย่างไว้

ชีวิตความเป็นอยู่ของเธออัตคัดขัดสน แม้ในคืนฝนตกยังจุดตะเกียงได้แค่ดวงเดียว จึงไม่ต้องพูดถึงเรื่องการไปตามหมอมารักษา ตรงมุมห้องมีเด็กผู้หญิงสองคนกอดกันตัวกลม พี่สาวคิ้วเข้มตาคมกอดน้องสาววัยเพียงเก้าขวบไว้แนบอก

เด็กสองคนไม่กล้านอนหลับ เอาแต่มองซึ่งตะโกนสาปแช่งอยู่บนเตียงไม้อย่างไม่คลาดสายตา พวกเธอรู้สึกได้ลึกๆ ว่าความทุกข์ทรมานของแม่ดูราวจะสิ้นสุดลงในคืนนี้

“น้ำ ขอน้ำหน่อย!” หญิงบนเตียงร้องบอกพลางหันหน้ามองลูกสาวตรงมุมห้อง ดวงตาที่เบิกกว้างเลื่อนลอยและแดงก่ำ

ลูกสาวคนโตรีบยกน้ำไปให้แม่ด้วยมือสั่นเทา แต่เมื่อเข้าไปใกล้เตียง ข้อมือของเธอก็ถูกมือผอมเกร็งจับไว้แน่น เด็กสาวสะกดเวียงร้องด้วยความตกใจเอาไว้ แก้วในมือหล่นพื้น ทำให้น้ำหกกระจายเต็มไปหมด

“ลูกจ๋า ลูกสวยเหมือนแม่เมื่อสมัยก่อนไม่มีผิด อีกไม่นานพวกผู้ชายก็คงวิ่งไล่ตามลูกกันใหญ่” หญิงบนเตียงยิ้มเหมือนกำลังรำลึกความหลังอยู่ เธอยกตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วกวักมือเรียกลูกสาวคนเล็กที่มุมห้อง เธอลูบใบหน้าของลูกสาวคนเล็ก สีหน้าฉายแววอบอุ่นของคนเป็นแม่อย่างที่ไม่เห็นบ่อยนัก “ลูกสวยกันทั้งสองคนเลย แต่คนสวยมักอาภัพ แม่ให้ลูกเกิดมาหน้าตาแบบนี้จะเป็นการทำร้ายพวกลูกหรือเปล่านะ”

ลูกสาวคนโตส่ายหัว อ้าปากแต่ไม่อาจเปล่งเสียงใดๆ ออกมาได้ เธอรู้สึกได้ว่ามือที่กำข้อมือของเธอไว้เย็นเยียบขนาดไหน มันเย็นเหมือนไม่ใช่เนื้อหนังมังสาของมนุษย์ แม้แต่ผ้าห่มก็ไม่หนาพอที่จะทำให้ร่างกายของแม่ซึ่งป่วยอยู่อบอุ่นขึ้นมาได้

ข้าวของมีค่าในบ้านถูกคนรักล่าสุดของแม่เอาไปตั้งนานแล้ว แม้ว่าแม่จะทำหน้าที่ได้ไม่สมบูรณ์นัก แต่ก็ยังรักษาศักดิ์ศรีสุดท้ายของตัวเอง โดยการปกป้องพวกเธอสองพี่น้องไว้ ไม่เอาออกไป ‘ขายทอดตลอด’ ด้วย

หญิงวัยกลางคนที่นอนอยู่บนเตียงยิ้มขมขื่น “แม่ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ” ความที่เป็นคนสวย ชั่วชีวิตของเธอจึงวนเวียนอยู่กับผู้ชายมากหน้าหลายตา เธออยากแสวงหาชีวิตที่ดีที่สุด แต่สุดท้ายกลับไม่ได้อะไรสักอย่าง

เธอกุมมือลูกสาวสองคนไว้ และเริ่มไออย่างรุนแรง ลมหายใจติดขัดอยู่กลางอก เธอรีบพูดกำชับขึ้นเมื่อลมหายใจติดขัดอยู่กลางอก เธอรีบพูดกำชับขึ้นเมื่อภาพเบื้องหน้าค่อยๆ มืดสลัวลง “จำไว้นะ อย่าเชื่อใจผู้ชาย ห้ามเชื่อใจผู้ชายเด็ดขาด! พวกเขามีแต่จะทำให้ลูกเสียใจ พอได้สมใจแล้วก็ทิ้งขว้าง อย่าไปหลงรักผู้ชายเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นลูกจะเป็นทุกข์ไปตลอดชีวิต...” เธอหอบไออย่างหนักเหมือนแทบจะขาดใจ

ลูกสาวสองคนพยายามลูบหลังให้แม่ จนกระทั่งอาการไอหยุดลง เพียงแต่ว่าแม่ของพวกเธอไม่ได้หยุดไอเท่านั้น แม้แต่ลมหายใจก็หยุดตามไปด้วย ร่างกายของแม่บนเตียงเย็นเฉียบลงเรื่อยๆ ภายใต้แสงตะเกียง เด็กสาวสองคนตัวสั่นผงะถอย ทำได้แค่เพียงกอดอีกฝ่ายไว้แน่น

“แม่?” ลูกสาวคนเล็กลองเรียก ขณะที่น้ำตาเอ่อคลอเบ้า

“ชู่ว์ แม่หลับแล้ว หลับไปตลอดกาล” ลูกสาวคนโตกัดริมฝีปากไว้เพื่อกลั้นน้ำตา เธอรู้ว่าความทรมานอันยาวนานของแม่สิ้นสุดลงแล้ว “ไม่ต้องกลัวนะ ยังมีพี่อยู่ทั้งคน” แววตาของเธอทอประกายเด็ดเดี่ยว ไม่ว่ายังไงเธอจะต้องเลี้ยงดูน้องสาวจนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ให้ได้

ในปีนั้น เหลิ่งมี่เอ๋อร์อายุสิบห้าปี

 

บทที่ 1

 

ยามค่ำคืนของเมืองไทเปยังคงคึกคักจอแจ แสงนีออนระยิบระยับละลานตา ผู้คนปล่อยตัวปล่อยใจไปกับบรรยากาศอึกทึกสนุกสนาน เสียงดังเอะอะของนักดื่มชายหญิง รวมทั้งเสียงหัวเราะที่เซ็งแซ่ไปทั่ว เขตนี้เป็นแหล่งบันเทิงชื่อดังของไทเป รอบๆ มีไนต์คลับตั้งเรียงรายกันเป็นแถว และสาวกลางคืนแต่งเนื้อแต่งตัวสวยงามคอยเล่นหูเล่นตาเชื้อชวนเหล่านักดื่มให้หลงเข้ามาติดบ่วง

‘ลักซูรี่คลับ’ เป็นไนต์คลับชื่อเสียงโด่งดังที่สุดในย่านนี้ เพราะมีลูกค้าที่เป็นบุคคลสำคัญจากทุกวงการ ผู้ที่เข้ามาใช้บริการจะต้องเป็นสมาชิกเท่านั้น ไม่ใช่ว่าที่ไหนก็จะเดินเข้าออกได้ตามใจชอบ ส่วนสาวๆ ที่ทำงานที่นี่ได้ย่อมต้องหน้าตาสวยเด่นและคล่องแคล่วรู้งานเป็นพิเศษ

รถยนต์หรูหราคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดหน้าคลับ ชายวัยกลางคนหัวเถิกคนหนึ่งรีบลงจากรถ แล้วหมุนตัวไปเปิดประตูรถตอนหลังอย่างนอบน้อม หน้าประดับรอยยิ้มประจบประแจงเต็มที่

“ทุกท่านครับ ที่นี่ก็คือที่ที่ผมพูดถึงไงล่ะครับ ขอเชิญลงรถกันได้เลยครับ” เขาพูดยิ้มๆ พลางถูมือไปมา

ชายร่างสูงใหญ่สามคนต่างบุคลิกกันลงมาจากรถมาดเท่าสง่างามดึงดูดให้สาวๆ ไม่น้อยมองดูด้วยสายตาชื่นชม ชายทั้งสามคนล้วนโดดเด่นด้วยหน้าตาหล่อเหลาและรูปร่างแข็งแรงล่ำสัน บวกกับแต่งกายพิถีพิถันบ่งบอกฐานะร่ำรวยในแบบที่แทบจะทำให้ผู้หญิงทุกคนหลงใหลได้ปลื้ม ส่วนสายตาอันแหลมคมของสาวกลางคืนมองแค่ปราดเดียวย่อมต้องรู้ว่าหนุ่มๆ พวกนี้เป็นเหยื่อชั้นดี

ทว่าคนที่ก้าวออกจากรถยนต์หรูหราตามหลังเหล่าชายหนุ่มกลับเป็นเด็กผู้หญิงอายุแค่เจ็ดขวบ รูปหน้าสวยงามไม่คล้ายคลึงกับชายทั้งสามแต่อย่างใด ดวงตาฉายแววอยากรู้อยากเห็น เธอทำตาโตมองไปรอบๆ ดูท่าทางเป็นเด็กฉลาดมีไหวพริบและไม่เกรงกลัวใคร ส่วนคนที่ก้าวลงรถตามหลังเด็กหญิงอีกทีคือพ่อบ้านผมสีดอกเลาซึ่งอ้าปากตาค้างมองสาวๆ ที่แต่งหน้าเข้มสวยฉูดฉาดรอบตัว

ตอนที่ชายหัวเถิกมองเห็นเด็กผู้หญิง ดวงตาเขาฉายแววรำคาญขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่ไม่กล้าห้ามปราม ได้แต่เอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อเป็นการใหญ่

ตู้ฟงฉินพูดเนิบๆ ขึ้นเป็นคนแรก “แม่มดน้อย เธอไม่น่าตามมาเลย ถ้าพ่อเธอรู้ว่าเธอมาที่แบบนี้ได้โดนตีขาลายแน่”

หย่งซินแลบลิ้นปลิ้นตาให้อย่างไม่สนใจคำท้วงติงของผู้ใหญ่ เธอเกิดมาเป็นเด็กฉลาดและอยากรู้อยากเห็นเกินมนุษย์มนาทั่วไป เธอสงสัยมานานแล้วว่าไอ้ที่คนอื่นชอบพูดกันว่า ‘ปรนนิบัติ’ มันคืออะไรกันแน่ “ไม่ต้องห่วงค่ะ พ่อไม่รู้หรอก นอกจากว่าพวกคุณอามีคนปากโป้งไปฟ้องเอง” ตาโตคู่งามมองบรรดาคุณอาตรงหน้า แล้วทอดสายตาไปที่พ่อบ้าน

ปฏิบัติการผจญภัยคืนนี้มีจุดบอดแค่เรื่องเดียวคือพ่อบ้านที่กัดไม่ปล่อยคนนี้ เธอโกหกเขาไปว่าอยากจะมาเรียนรู้วิธีการเข้าสังคมของพวกผู้ใหญ่ แต่เขายังตื๊อจะตามมาให้ได้

“ถ้าคุณหนูจ่ายโอทีให้ผม ผมก็ไม่ไปฟ้องหรอก แต่ผมขอบอกไว้ก่อนนะว่าโอทีกลางคืนของผมแพงหน่อย คุณหนูน่าจะรู้ว่าพวกคนแก่นอนดึกไม่ค่อยได้น่ะครับ” พ่อบ้านโม่พูดเป็นเหตุเป็นผล พร้อมทั้งแบล็กเมล์อย่างไม่เกรงใจหน้าตาเฉย

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)