ลิขิตเสน่หานาวาพิศวาส (ยุคนธร)

เพราะถูกแม่และน้องๆ ร่วมมือกันทำลายความรักระหว่างเขากับผู้หญิงที่รักจนยับเยิน ทำให้ฉลามขาวแห่งกองทัพเรืออย่างเรือเอก น่านนที อัครภักดีธาดา เปลี่ยนจากผู้ชายอบอุ่นเป็นคนที่เต็มไปด้วยความเถื่อน แต่อะไรก็ไม่เสียใจเท่ากับการได้รู้ว่าหญิงสาวที่เขาชื่นชมนักหนาอย่างชณิกามาศ คือหนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิดอีกคน

                ในเมื่อทุกคนร่วมมือกันทำลายความรักของเขา เขาก็จะตอบแทนทุกคนอย่างสาสม ทำให้ทุกคนต้องเจ็บ ต้องทุกข์ เป็นเดือดเป็นร้อน และทุรนทุรายเหมือนที่เขาได้รับ โดยเฉพาะคนที่ทำให้เขาผิดหวังที่สุด

“คุณซี อย่าทำอะไรช่อม่วงนะ” เสียงหวานละล่ำละลักออกมาอย่างหวาดหวั่น ตากลมใสไหวระริกด้วยความกลัวเมื่อใบหน้าคร้ามคมดุดันนั้นเข้ามาใกล้ เรียวปากหยักลึกกระตุกยิ้มร้ายและกระแทกเสียงใส่เธออย่างเลือดเย็น

                “ทีอย่างนี้มาทำเป็นกลัว แล้วตอนที่เธอร่วมมือกับแม่ฉันล่ะ ทำไมไม่คิดให้ดี เธอเสนอตัวเองนะช่อม่วง เสนอตัวที่จะแต่งงานกับฉัน ไหนๆ ฉันกับกุลก็เลิกกันสมใจเธอกับแม่แล้วนี่ ฉันก็จะให้เธอเป็นเมียฉันให้สมใจอยาก”

                “คุณซี อย่านะ ปล่อยช่อม่วงไปเถอะ ช่อม่วงขอร้อง ช่อม่วงขอโทษ”

                สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่คำขอโทษ แต่เป็นการชดใช้...แม่กับน้องจะต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำกับเขา และเธอก็จะต้องชดใช้เขาด้วยเรือนร่างอันเย้ายวน

                นายทหารเรือหนุ่มจะทำอย่างไรเมื่อความพยายามที่จะสั่งสอนบทเรียนราคาแพงให้กับทุกคน กลับกลายเป็นเงื่อนที่พันธนาการหัวใจของเขาไว้กับหญิงสาวจนยากที่จะปลดเปลื้อง หรือสุดท้ายแล้วเขาจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้และยอมรับ ‘เมียจำเป็น’ อย่างชณิกามาศ