เหนือผืนทรายใต้ปีกปรารถนา (ช่อชลี)

ถ้าไม่เป็นเพราะต้องแย่งสิทธิ์เลี้ยงดูหลานชายเพียงคนเดียว นียาจะไม่มีวันมาเหยียบแผ่นดินอานาตีเด็ดขาด เพราะไม่อยากใกล้ชิดผู้ชายเจ้าชู้ เช่นเชคฟัรรุค เจ้าชายรัชทายาทแห่งอานาตี แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก ต่อให้เข้าถ้ำเสือจนอาจจะต้องเหลือแต่กระดูกเธอก็ยอม

 “ฉันไม่น่าหวังดีแบ่งน้ำชาสมุนไพรให้คุณเลยจริงๆ บ้าที่สุด” นียาว่าก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องไป แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเชคหนุ่มเจ้าของตำหนัก

“เวลาคุณใส่ชุดแบบอานาตีแล้วก็สวยน่ามองดีนะ” เขามองเธอดวงตาพราวหวาน

“คุณนี่แย่ที่สุด ลามกร้ายกาจ ฉันไม่น่าใจดีแบ่งเครื่องดื่มให้เลย...” และโดยที่ไม่ทันจะได้อ้าปากต่อว่าใดๆ มากกว่านั้น ปากของเธอก็โดนริมฝีปากร้อนผ่าวปิดสนิท นียาพยายามขัดขืนด้วยการเม้มปาก แต่นั่นไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนักรักผู้แสนช่ำชอง เขาสองมือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง ด้วยเนื้อผ้าที่เรียบลื่นและแนบไปกับเนื้อนวลของหญิงสาว ก็ทำให้นียาตื่นไปกับสัมผัสนั้น วินาทีต่อมาเธอก็เผลอลืมตัวเผยอริมฝีปากเปิดทางให้ลิ้นร้อนของเขาแทรกซอนเข้าไปหาความหวานจากโพรงปากเล็กของเธอจนได้

เพล้ง! เสียงแก้วแตกทำให้ทุกอย่างหยุดชะงักลงกลางคัน นียายังคงมึนเบลอ กลับกลายเป็นเชคฟัรรุคเสียเองที่หยุดทุกอย่าง เพราะกลัวว่าหากไม่หยุด นียาอาจจะถูกเขากลืนกินทั้งตัวโดยที่เธอเองก็ไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะขัดขืน

                “ขึ้นไปนอนเสียเถอะนียา ก่อนที่ผมจะหยุดตัวเองไม่ได้ อ้อ ขอบคุณนะสำหรับชารสมิ้นต์ มันหอมหวานมากจริงๆ ชารสนี้คงทำให้ผมหลับฝันดีแน่ๆ”

“คนบ้า” ดูเหมือนหญิงสาวจะเรียกสติออกมาได้แล้ว เพราะเธอต่อว่าเขาออกมาทันทีที่ได้ฟังคำพูดประโยคนี้จบ

“ผมจะเตือนครั้งสุดท้าย ถ้ายังมายืนว่าผมแบบนี้ ผมไม่รับประกันนะว่าจะทำอะไรคุณมากกว่าจูบเพื่อชิมรสชาหรือเปล่า”

นียารีบเดินแกมวิ่งจากไปทันที เชคหนุ่มได้แต่มองตามเรือนรางบางในชุดยาวสีหวานที่สะบัดไหวยามเธอก้าวเร็วๆ ออกไปจากห้อง แม้หญิงสาวจะลับตาไปแล้ว ทว่ารสสัมผัสยังติดแน่นอยู่ที่มือ รสจูบก็ยังติดแน่นอยู่ที่ริมฝีปากไม่จางหายไปเช่นเจ้าตัว