แค้นรักสีน้ำผึ้ง (ช่อชลี)

เติมรักฟาร์ม คือสถานที่ที่ทำให้ปิ่นชีวาได้พบกับติณ เจ้าของฟาร์มหนุ่มสุดหล่อ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาคืบหน้าอย่างรวดเร็ว ทว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นทำให้เขาตัดขาดความสัมพันธ์เธออย่างไม่เหลือเยื่อใย ความเจ็บปวดจากการถูกตัดรักยังไม่ทันจางหาย ปิ่นชีวาก็โดนมรสุมลูกใหม่ถาโถมเข้าใส่ เมื่อติณแย่งสิทธิ์การเลี้ยงดูหลานชาย นั่นทำให้เธอหวนกลับคืนมาที่ฟาร์มเติมรักอีกครั้ง และเขาก็กลายเป็นผู้ชายเย็นชาและปากร้ายจนเธอคาดไม่ถึง

“อย่าพยายามเถียงแทนพี่ชายเลยปิ่นชีวา คุณก็รู้ดีว่าพี่ของตัวเองเลวแค่ไหน ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นคนเลวขนาดนั้น คุณก็ยังชักนำให้มันมาเจอกับยัยต้อง คุณเปิดช่องทางให้มันหลอกน้องสาวผม!”

“ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น! มันเรื่องบังเอิญ บางทีมันอาจจะเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้สองคนนั้นได้เจอกันก็ได้”

“พรหมลิขิตบ้าบอน่ะสิ!” ติณไม่พูดเปล่า เขาคว้าปลายคางของเธอเอาไว้แล้วบีบอย่างแรงด้วยความโกรธ

“ปล่อยนะ! อย่ามาแตะต้องตัวฉัน”

“หึ! นึกว่าอยากแตะต้องนักหรือไง” น้ำเสียงคล้ายดูหมิ่นเหยียดหยามเหมือนเห็นเธอเป็นสิ่งของน่ารังเกียจทำให้หัวใจที่ด้านชาของปิ่นชีวาเจ็บจี๊ดขึ้นมาจนได้ ทั้งที่แน่ใจแล้วว่าไม่คิดอะไรกับผู้ชายตัวโตตรงหน้านี้อีกแล้ว

“ถ้าคุณรังเกียจฉันก็อย่ามาอยู่ใกล้ อย่ามาแตะตัวฉันอีก เพราะฉันก็รังเกียจคุณไม่ต่างกันหรอก”

“รังเกียจผม ไม่อยากอยู่ใกล้ผมเหมือนกัน แล้วคุณก็กล้ามาที่ฟาร์มผมนี่น่ะหรือ” เขาหรี่ตามองเธอ ทำให้ปิ่นชีวานึกหวาดหวั่นอยู่ในใจ แต่ไม่กล้าแสดงอาการออกมา เธอยังคงเชิดหน้ามองสบตาท้าทายเขาเหมือนเดิม

“ใช่ ฉันก็รังเกียจคุณไม่น้อยไปกว่าที่คุณรู้สึกกับฉันหรอก”

“งั้นถ้าผมทำมากกว่าแตะต้องล่ะ คุณจะรังเกียจผมมากขนาดไหน จะรังเกียจจนหอบห้าหอบผ่อนกลับไปเลยหรือเปล่า ฮึ! ปิ่นชีวา” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน และก่อนที่ปิ่นชีวาจะพูดอะไรออกมา เธอก็ถูกเขากระชากเข้าไปกอดรัดจนแนบแน่นพร้อมกับก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากร้อนๆ ที่ริมฝีปากเธอทันที