สามีน่ะเหรอ...อ๋อ! เดี๋ยวฝึกให้เชื่อง (Mr.Feeding) ( ราชานกฮูก)

ผมน่ะ... ได้ยินสิ่งที่พวกมันคิดด้วยแหละ ชื่อของผมคือนิกกี้มารู้เอาตอนหลัง ว่าเป็นชื่อเดียวกับหมา ตัวที่เคยช่วยชีวิตแม่ผมเอาไว้ หมาบ้าอะไรจะไปช่วยชีวิตคนได้ มันใช้วิธีไหนวะเนี่ย แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นส�ำคัญ ตั้งแต่เกิดผมก็ได้ชื่อหมาๆ นี่มาแล้ว เรื่องของเรื่องก็คือ วันหนึ่งเมื่อผมอายุได้สิบแปด มันเริ่มตั้งแต่ตอนที่ผม เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ความสามารถพิเศษอันแสนเฮงซวยมันก็เริ่มต้นขึ้น... ผมสามารถได้ยิน และเข้าใจในสิ่งที่สัตว์พูดได้... กริ๊ง...ง ~ “อ๊ะ! ร้านบ้านสัตว์เลี้ยง ยินดีต้อนรับครับผม” เมื่อประตูร้านเปิดออก ผมก็ส่งเสียงดังฟังชัดทักทาย เหตุผลที่ ต้องท�ำงานไปเรียนไปแบบนี้เป็นเพราะว่า ค่าครองชีพในเมืองหลวง บทนำ� vสามีน่ะเหรอ... อ๋อ! เดี๋ยวฝึกให้เชื่อง ราชานกฮูก v 8 9 มีความเป็นตัวของตัวเองสูง จะด่าว่าหยิ่งก็ไม่ผิดเลย ว่ากันว่าต้นก� ำเนิด มาจากทะเลทราย ที่พวกเจ้าชายอาหรับเลี้ยงไว้ล่าสัตว์ “มินนี่ วันนี้อยากได้อะไรไหมคะลูก~ ” เจ้าของคือหญิงสาวอายุประมานยี่สิบ เธอชื่อวินนี่...คนบ้าอะไร ตั้งชื่อหมาให้คล้ายๆ ชื่อเจ้าตัว... พูดแล้วก็เหมือนตบหน้าตัวเอง แม่ผม ก็ตั้งชื่อผมตามหมานี่หว่า... บัดซบ! วินนี่คนนี้ผมเคยเห็นเธอเดินสวยไปรอบๆ คณะบริหาร ดังนั้น เธอน่าจะเป็นรุ่นพี่ของผมแน่นอน ให้ตายเถอะ เข้าร้านมาแล้วทั้งทีจะทักทายคนขายหน้าตาดี อย่างผมสักนิดก็ไม่ได้เอาแต่พูดกับหมาอยู่นั่นแหละ “ว่าไงคะ อยากได้อะไรคะลูก~ ” หมาตรงหน้าผมมันหันกลับมามองอย่างร� ำคาญ แต่เดี๋ยวก่อน... ก่อนที่อะไรก็ตามก� ำลังจะเกิดขึ้น ผมต้องขออธิบายอะไรบางอย่างสักนิด อยากให้ใครก็ตาม ที่ก� ำลังรับรู้เรื่องราวพลังพิเศษของผม... ซึ่งนอกจากพลังนี้แม่งจะเอาไปกู้โลกไม่ได้แล้ว มันยังไม่สามารถเอาไป กู้เงินมาซื้อมือถือที่เอาไว้เล่น 4G สักเครื่องไม่ได้ด้วยซ�้ำ... วินนี่...เมื่อเธอไถ่ถามสัตว์เลี้ยงที่นางถือหางแต่งตั้งตัวเองเป็นแม่ ความคิดของหมาตรงหน้าผมก็ดังออกมาทันที ‘อีปัญญาอ่อน สวยๆ แบบฉัน จะมีแม่ขี้เหร่อย่างแกได้ไงกัน!’ ผมสะดุ้ง พร้อมคิดในใจ ปากหมาฉิบหาย.... แต่มันก็เป็นหมา ปะวะ เอ่อะ ไปไม่ถูก... ดูเหมือนว่าวินนี่จะพูดเองเออเองว่าหมาของเธออยากได้อาหาร เสริมขนให้สวยเธอบอกว่าให้มินนี่หรือก็คือไอ้หมาปากร้ายตัวนั้นรอเงียบๆ ช่างแสนทารุณกับชายหนุ่มเบ้าหน้าดีแต่ฐานะตรงกันข้ามกับหน้าตาซะ เหลือเกิน ดังนั้น การท�ำงานพิเศษ มันจึงเป็นเรื่องจ�ำเป็นโคตรๆ ร้านนี้ตกแต่งดีมากสีพาสเทลทั้งร้านตกแต่งซะสวยกว่าร้านขาย อาหารสัตว์ทั่วๆ ไป กว้างใหญ่ตระการตา เป็นตึกแถวสูงสามชั้นสามตึก ติดกันอันที่จริงแล้วร้านนี้ก็เป็นหนึ่งในร้านค้าที่เช่าที่ในโครงการ‘แคนาดาซิตี้’ อันเป็นชอปปิงมอลล์ของพวกคนเงินเหลือ ตกแต่งโดยใช้ธีมเดียวกัน ให้ ความรู้สึกเหมือนลูกค้าที่มาเยือนก� ำลังอยู่ในเมืองควิเบก ประเทศแคนาดา อย่างไรอย่างนั้น การขายของในร้านนี้ก็ต้องมีจรรยาบรรณนิดหนึ่ง กล่าวคือ อาเฮียเจ้าของร้านต่างก� ำชับผมทุกวันว่าให้แนะน� ำอาหารที่ดีต่อสัตว์เลี้ยง ให้กับลูกค้าก่อน อย่าพยายามแนะน� ำของถูก ซึ่งอาจจะท� ำให้สุขภาพ ของสัตว์เลี้ยงแย่ในอนาคต หากต้องกินยี่ห้อเกรดต�่ ำพวกนั้นเป็นประจ� ำ เรื่องมากจริงๆ ให้ตายเถอะ ผมไม่ได้เลือกอยากจะมาท� ำงานในร้านนี้หรอกนะพอดีว่าค่าแรง ค่อนข้างดีแล้วก็มีที่พักให้ในราคาพนักงาน แถมเจ้าของร้านก็มักจะหนี ไปเที่ยวกับเมียน้อยโดยให้ผมสักห้าหรืออาจจะหกร้อยเพื่อให้ผมตอแหล อาซ้อ...หรือก็เมียที่เคารพของอาเฮียนั่นแหละว่าตัวท่านก� ำลังขะมักเขม้น ท� ำงาน เลยรับสายไม่ได้ ซึ่งอาซ้อก็เชื่อ ก็นะ... เป็นงั้นไป... อะ ลูกค้าเดินเข้าร้านมาแล้ว เธอยิ้มแย้มแจ ่มใส โดยจูง สุนัขพันธุ์ดีมีชาติตระกูลเข้ามาตัวหนึ่ง อัฟกัน ฮาวนด์ นี่คือสุนัขที่ผมว่าเข้าใกล้กับเจ้าหญิงมากที่สุดขนยาวๆปากแหลมๆ vสามีน่ะเหรอ... อ๋อ! เดี๋ยวฝึกให้เชื่อง ราชานกฮูก v 10 11 ผมวางของลงที่หน้าเคาน์เตอร์พี่วินนี่หันไปลูบหัวมินนี่ก่อนจะ หันกลับมาตอบแทบไม่คิด “เอาหมดนั่นแหละ นี่จ้ะ จ่ายผ่านบัตร ” โอ้โห... เกิดมาตั้งสิบแปดปีก็เพิ่งอยากจะมีสิ่งที่ท� ำได้แบบพี่เขา นี่แหละ ที่ผมอยากท� ำได้บ้าง แต่ท่าจะยาก เพราะว่าค่าของทั้งหมดตรงหน้านี้ก็น่าจะราวๆ สองพัน ซึ่ง... การที่ผมจะท� ำเช่นนี้ได้บ้าง เกรงว่าผมจะต้องถูกหวย หรือ ไม่ก็มีเสี่ยเลี้ยงแหละนะ “สักครู่นะครับ ” ผมยิ้มแย้มแจ่มใสประจบประแจงจากนั้นรับบัตรมาแล้วรูดเข้า ที่เครื่อง ติ๊ดๆๆ เครื่องพิมพ์ใบเสร็จส่งเสียงคล้ายหัวเราะผมเป็นเชิงว่า‘จนๆ อย่าง แกน่ะเหรอ จะมีโอกาสได้รูดบัตรแบบนี้’ น�้ำตาผมไหลลงมาจึ๋งหนึ่ง เอา เถอะ มันพูดถูกว่ะ... พี่วินนี่รับสลิปไปเซ็นชื่ออย่างรวดเร็ว ผมสาบานได้ว่าลายเซ็น ของพระพี่นางนั้นมีปราสาทแบบเดียวกับโลโก้วอลต์ดิสนีย์ประดับเอาไว้อยู่ ถ้าเกิดว่าผมมีรสนิยมชอบผู้หญิงล่ะก็ พี่วินนี่คนนี้นี่แหละ ที่ผม จะไม่เอามาท�ำคู่ครองเป็นแม่นมั่น ผมน� ำสินค้าที่มีมูลค่าพอๆ กับการที่ผมอาจจะต้องไปท� ำงาน แบกปูนโบกตึกอยู่สี่ห้าวัน จัดแจงน� ำของพวกนี้เอาใส่ถุงอย่างเรียบร้อย จากนั้นก็ประคองยื่นให้ด้วยท่าทางอ่อนน้อมมีส่วนคล้ายอากัปกิริยาตอน ประเคนสังฆทานให้หลวงปู่ที่บ้านนอกอยู่บ้าง จากนั้นก็เดินเข้ามาหาผม โบกมือทักทายได้น่ารักมากๆ “ฮาย นิกกี้ ” เห็นไหมพูดจาน่ารักมากไม่อยากจะเชื่อว่าเป็นคนเลี้ยงหมาปาก สถุลนั่น... “ครับ สวัสดีครับพี่วินนี่ วันนี้อยากได้อะไรดีครับ ” “ฉันอยากจะได้อาหารเสริมขนให้กับมินนี่สักหน่อยน่ะ ” พูดจบ ก็ก้มมองหมาของเธอ จากนั้น นางก็จับผมยาวๆ ที่ผ่านการท� ำสีมาจาก อาเจ๊หน้าปากซอย พร้อมทั้งเอ่ยเสียงอ่อนเสียงหวาน “ฉันอยากให้ขนของมินนี่... สวยเหมือนผมของฉัน ” และแทบจะทันทีเสียงความคิดของเจ้าอัฟกัน ฮาวนด์ปากร้าย ก็ดังขึ้นมา ‘ผมแบบแกเนี่ยนะสวย ยังสลวยไม่ได้ครึ่งของฉัน เฮอะ!’ โฮ่... ดูมัน มีการแค่นเสียงด้วยเว้ยเฮ้ย ดูเหมือนผมจะอึ้งกับความคิดของเจ้าหญิงพระองค์นี้มากเกิน ไปหน่อย พี่มินนี่จ้องมองผมอยู่นาน ชนิดที่ว่าถ้าเป็นปลากัดก็อาจจะท้อง ไปแล้วก็ว่าได้กว่าผมจะรู้ตัว แม่นางก็เริ่มขมวดคิ้ว “อ๊ะ! รอสักครู่นะครับ ” ผมรีบจัดหาอาหารเสริมให้ลูกของพี่วินนี่ ที่เจ้าตัวให้การปฏิเสธ อย่างตรงไปตรงมาว่า เมื่อเกิดมาหน้าตาดีย่อมมิมีชะนีเป็นแม่พันธุ์ ผมวิ่งไปหลังร้านอย่างรวดเร็วจัดหาของอย่างดีมาสองสามแบบ กะว่าจะเอามาให้เลือก ครึ่ก... ก vสามีน่ะเหรอ... อ๋อ! เดี๋ยวฝึกให้เชื่อง ราชานกฮูก v 12 13 สามวัน?’ สามวันบ้านพ่อแกดินาน! อ๊ะ ไม่ได้ๆ จะหลุดอาการแบบนี้ ออกไปไม่ได้ “ดูท่าคุณมินนี่จะไม่ได้ทานเนื้อแกะมานานแล้วใช่ไหมครับ ดูสิ เธอค่อนข้างสนใจเป็นพิเศษเลยนะครับพี่วินนี่ ” นั่นแหละทุกอย่างเป็นไปตามแผนฟังภาษาสัตว์รู้เรื่องทั้งทีผมก็ต้อง พยายามเอาความสามารถนี่มาใช้ท� ำมาหากินแบบนี้สิหึหึหึ ตามคาด เมื่อพี่วินนี่ก้มมองลงไป ก็พบว่ามินนี่ก� ำลังสนอกสนใจ อาหารตรงหน้าจริงๆ “ตกลงจ้ะ ขอหกนะ เท่ากับแถมสองใช่ไหม ” “ช … ใช่ครับ” ได้ผลเกินคาดผมไม่รอช้ารีบจัดการน� ำอาหารพวกนี้ยัดลงถุงไป พูดไป “ขออนุญาตรับเงินสดนะครับ พอดีว ่า โปรโมชั่นนี้เฉพาะ เงินสดน่ะครับ ” พี่วินนี่ที่ท� ำท่าเหมือนจะควักบัตรชะงักไปครู่หนึ่งจากนั้นพยักหน้า พร้อมกับยื่นแบงก์สีม่วงให้ผมสองใบ ผมรีบทอนเงินให้พี่แกอย่างเร็วที่สุดสรรเสริญขอบพระคุณทั้งคน ทั้งหมาเรียบร้อย ทั้งคู่ก็ออกจากร้านไป ผมมองไล่หลัง สาบานได้ว่าเห็นเจ้าหมาปากร้ายนั่นกระดิกหาง ไปมา เมื่อประตูปิดลงผมก็ชูแขนทั้งสองข้างขึ้นฟ้าร้องสรรเสริญออกมา “ว้าว... ว วันนี้ก็ขายได้ด้วยเว้ย ” เอาละ มาถึงช่วงเวลาที่ผมรอคอยแล้ว พี่วินนี่เพิ่งจะเก็บบัตรเครดิตที่อาจจะใช้ซื้อชีวิตผมได้เข้ากระเป๋า ไปสายตาอันว่องไวของผมเหลือบไปเห็นแบงก์ม่วงๆอยู่สองสามใบเท่านั้น แหละ แผนการอันดีงามก็เริ่มต้นขึ้น “รับขนมรับประทานเล่นให้คุณมินนี่แสนสวยไหมครับ ” ราวกับทั้งคู่ถูกสายฟ้าฟาดเข้าใส่ พี่วินนี่หันหน้ามามองผมแวบ หนึ่ง ผมยิ้มให้ด้วยใบหน้าที่มั่นใจว่าโคตรจะจริงใจ (เพราะฝึกมาแล้ว) จากนั้น เธอก็หันไปหาลูกในมโนของเธอ “มินนี่ เอามั้ยจ๊ะ ” เอาละ ถึงช่วงเวลาที่ผมก� ำลังรอคอยแล้ว... ในทันทีนั้นเอง เสียงของอัฟกัน ฮาวนด์จอมหยิ่งก็ดังขึ้นมา ‘หืม... เจ้าคนขายนี่พูดจากดีไหนดูซิ? ว่ามีอะไรบ้าง’ มินนี่หันมาทางผมจากนั้นหันไปทางเจ้าของของมันส่งสัญญาณ เป็นเชิงว่า... สนใจ ผมก็ไม่รอช้ารีบหยิบอาหารกินเล่นเกรดพรีเมียม...ซึ่ง...แม่งเอ้ย ราคาของเจ้าสิ่งนี้มันแพงกว่าอาหารที่ผมกินแต่ละมื้อเสียอีก “นี่เป็นเนื้อแกะอย่างดีนะครับ ผ่านการปรุงด้วยสูตรเฉพาะของ ผู้เชี่ยวชาญ ซึ่งมุ่งมั่นค้นคว้าหารสชาติที่สุนัขพันธุ์ดีชื่นชอบ และตอนนี้ ทางร้านก็จัดโปรโมชั่นพิเศษด้วยปกติตลับละร้อยยี่สิบบาทตอนนี้ซื้อสาม แถมหนึ่งครับผม ” พอผมพูดจบ ความคิดของเจ้ามินนี่ก็ดังขึ้น ‘ไม่ได้กินเนื้อแกะดีๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะอืม…อาจจะ... ราชานกฮูก v 15 vสามีน่ะเหรอ... อ๋อ! เดี๋ยวฝึกให้เชื่อง 14 กรี๊ด..... ด!!!! “ชิบหาย มีคนตาย!” ผมสะดุ้งขึ้นมาท�ำตาเหลือกมองไปทางซ้ายทีขวาทีเมื่อมั่นใจแล้ว ว ่าจะไม ่มีตัวอะไรกระโดดมาแดร๊กหัวผม ก็มองไปที่ด้านหลัง อันเป็นต้นตอเสียงกรีดร้องของหญิงสาววัยประจ�ำเดือนก�ำลังคึกคัก มันโหยหวนสุดแสนจะทรมานยิ่ง เจอแล้ว... นาฬิกาปลุกสุดอัปปรีย์ของผม กึก... ก ผมกดตรงปุ่มที่ท�ำให้เสียงหยุดร้องจากนั้นเกาหัวแกรกๆนึกย้อน ไปยังสาเหตุที่ได้เจ้าสิ่งนี้มา ผมผิดเองที่ตลอดชีวิตของผมตอนอยู่บ้านต่างจังหวัดต้องอาศัย ให้แม่ปลุกทุกเช้า สุดท้ายพอมาอยู่เมืองหลวงของดินแดนที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ผมยิ้มระรื่น ยอดเยี่ยม ดีใจสุดๆ ท�ำไมผมถึงต้องดีใจน่ะเหรอ คืองี้ผมกับอาเฮียมีสัญญาของ ลูกผู้ชายระหว่างเรา กล่าวโดยย่อคือ เพื่อเป็นการอ�ำนวยความสะดวก เวลาที่อาเฮียจะออกไประเริงกับเมียน้อยเฮียแกบอกว่าสินค้าบางประเภท ที่ก�ำลังจัดโปรโมชั่นเขาอนุญาตให้ผมบวกราคาไปได้ชิ้นละไม่เกินยี่สิบบาท ซึ่งก็อย่างที่ทราบเมื่อครู่นี้อาหารพรีเมี่ยมของอีมินนี่หมานรกแตกนั่น จริงๆมันสามแถมหนึ่งราคาก็เพียงห่อละร้อยบาทเท่านั้น แต่เมื่อผมบวก ราคาไปอันละยี่สิบเมื่อกี้นี้ผมก็เมคมันนี่ได้มาอีกร้อยยี่สิบบาท มันเป็นร้อยยี่สิบที่ไม่เกี่ยวกับค่าจ้างเลยนะเหวย อีนิกกี้มีมันนี่ ใช้แล้วโว้ย เอาละ ปิดร้านเมื่อไหร่ พี่จะซื้อข้าวแกงกะหรี่หมูทอดไปกินเสีย ให้เปรม โฮะๆๆๆ