ความสุขอัดเม็ด (ชาติ ภิรมย์กุล)

นิสา |
28/08/2014

ถ้าผู้อ่านต้องการหาความหมายของความสุขในรูปแบบสัจธรรม ศาสนาหรือปรัชญาอะไรทำนองนั้น ขอให้วางหนังสือเล่มนี้ลงไดเลย หนังสือเล่มนี้ไม่ได้ช่วยชี้ทางความสุขให้ผู้อ่าน ไม่ได้ให้คำตอบว่าความสุขคืออะไร ไม่ได้สอนปรัชญาการใช้ชีวิต แต่เป็นเพียงหนังสือที่จะทำให้ผู้อ่านอ่านแล้วมีความสุข ผู้เขียนบอกว่าคนไทยนิยมกินยาจำพวกวิตามินหรืออาหารเสริมกันมากขึ้นทุกวัน คนไทยกินยาพวกนี้ก็เพราะเชื่อว่ามันทำให้เรามีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงไม่เจ็บไม่ป่วย หนังสือเรื่องความสุขอัดเม็ดก็เลยกลายเป็นเหมือนวิตามินอีกเม็ดหนึ่งที่บอกเล่าเรื่องราวต่างๆผ่านมุมมองของผู้เขียน โดยมีจุดประสงค์ก็เพียงต้องการให้ผู้อ่านอ่านแล้วประทับใจและมีความสุขกับเรื่องราวที่ผู้เขียนบอกเล่าผ่านตัวอักษร อย่างที่ผู้เขียนบอกไว้ในตอนต้นของหนังสือว่าหนังสือที่ดีขอให้ผู้อ่านอ่านแล้วประทับใจก็พอการเล่าเรื่องง่ายๆอย่างการออกไปกินข้าวนอกบ้านกับลูกและภรรยา ก็สามารถสร้างความสุขเล็กๆให้กับผู้อ่านได้เหมือนกัน ผู้เขียนจะเน้นการเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองและครอบครัวและเรื่องที่ตัวเองไปพบเจอมาเป็นหลัก ไม่ได้เน้นเรื่องการสอนหรืออธิบายความสุข แต่เรื่องราวที่เล่ากลับทำให้ผู้อ่านรู้สึกสุขขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว ถึงแม้ว่าจะเป็นความสุขเล็กๆก็ตาม จะเรียกว่าผู้เขียนสามารถเข้าถึงความรู้สึกของผู้อ่านได้ดีด้วยภาษาการเล่าเรื่องแบบง่ายๆสบายๆและใกล้ตัวกับประสบการณ์ของผู้อ่านที่เชื่อว่าหลายคนคงเคยมีประสบการณ์เหมือนหรือใกล้เคียงกับผู้เขียน อย่างเรื่องกินเพื่ออยู่ก็เป็นการเล่าเรื่องว่าทุกวันนี้คนเราจะกินอะไรแต่ละอย่างต้องคิดแล้วคิดอีกว่าจะเป็นอันตรายมั้ย จะดีต่อสุขภาพมั้ย จะกินข้างกล้องหรือข้าวขาวดี อยากกินปลาทูทอดแต่กลัวว่าจะใช้น้ำมันเก่ามาทอดซึ่งไม่ดีต่อสุขภาพ เลยตัดสินใจทอดปลาทูกินเอง แม้เป็นเรื่องทอดปลาทูธรรมดาๆแต่ด้วยลีลาการเขียนก็กลายเป็นเรื่องสนุกปนฮาได้ เรื่องสุขอีกเรื่องหนึ่งก็เช่นเรื่องกับดัก ซึ่งเป็นเรื่องที่ผู้เขียนเล่าถึงการที่ตัวเองคิดถึงภาพในอดีตในวันเก่า แล้วมองว่าบางทีการได้คิดย้อนกลับไปยังภาพความทรงจำเก่าๆ ก็ทำให้เราสุขได้เหมือนกัน เป็นความสุขที่ได้มาโดยไม่ต้องเสียเงินซื้อซักบาท ผู้เขียนเล่าถึงความรักในวัยเรียนของตัวเองที่ชอบเพื่อนผู้หญิงห้องเดียวกัน จนกลายเป็นคนติดหญิง ติดโทรศัพท์ ต้องคุยกับเธอตลอดเวลาทั้งๆที่บางครั้งก็ไม่เรื่องอะไรจะคุย เลยได้แต่ถามเรื่องเดิมๆว่ากินข้าวยัง ช่วงติดหญิงก็กลายเป็นคนสำอางดูแลตัวเอง แต่ความรักของผู้เขียนกลับไม่สมหวัง เพราะฝ่ายหญิงกลับบอกว่าอยากคบกันเป็นเพื่อนมากกว่า เนื้อหาในหนังสือก็จะประมาณนี้ จะว่าไร้สาระก็ว่าได้ จะว่าไม่ไร้สาระก็ว่าได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะมองที่ข้อดีหรือข้อเสียของหนังสือมากกว่า ถ้ามองที่ข้อดี บนความไร้สาระก็ยังมีเรื่องยิ้มๆที่ทำให้ผู้อ่านได้มีความสุขจากการอ่านได้