หมาเน่าลอยน้ำ

Doraemon |
16/07/2014

หากจะมีใครที่จิกกัดสะท้อนและเปิดเผยธาตุแท้สังคมผ่านตัวอักษรได้เจ็บแสบที่สุดก็คงจะเป็นชาติ กอบจิตติไม่ผิดแน่แท้ โดยเฉพาะเมื่อได้เปิดอ่านหมาเน่าลอยน้ำ คงจะไม่มีใครกล้าปฏิเสธคำพูดนี้แน่ หมาเน่าลอยน้ำเป็นหนังสือเล่มไม่หนา แต่อัดแน่นด้วยความจริงที่มันชวนให้กระอักกระอ่วน กลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าสิ่งที่ร้อยเรียงอยู่ในหนังสือนั้นคือความจริงที่เราในสังคมกำลังเผชิญหน้าอยู่ทุกวัน หมาเน่าลอยน้ำเป็นเรื่องราวของชายหนุ่มผู้โชคร้ายที่บังเอิญประสบอุบัติเหตุบนท้องถนน เขาต้องจ่ายค่าเสียหายหลายบาทจนน่าปวดหัว เมื่อมีเจ้าทุกข์หลายราย และเงินเขาก็ไม่ได้มากพอ จึงหวังว่าตำรวจผู้มีท่าทางเชี่ยวชาญนั้นจะช่วยเหลือเขาให้จ่ายเงินน้อยลงได้ เนื้อเรื่องนั้นสมจริงเสียจนน่าร้องไห้ ร้องไห้น้ำตาไหลให้กับความหิวกระหายของคนในสังคมที่ต่างก็พยายามจะกัดแทะกินกันเองโดยไม่สนใจผิดถูกอะไรทั้งสิ้น หมาเน่าลอยน้ำสะท้อนจุดเล็กๆในวงการสีกากีได้ชนิดที่ว่าตบหน้ากันกลางสี่แยกทีเดียว ซึ่งหากคนอ่านอยู่ในวงการสีกากีคงมีอารมณ์อ่านไปอายไปแน่ๆ แต่ยังดีที่ไม่ใช่ หากถามว่าเสน่ห์ของหมาเน่าลอยน้ำอยู่ที่ไหน ก็ตรงที่ทุกตัวละครนั้นสัมผัสได้ ราวกับว่าพวกเขามีตัวตนเดินไปเดินมาอยู่กับเรานี่แหละ และในหมาเน่าลอยน้ำก็เช่นกัน เราอาจจะเคยเจอตำรวจแบบในเรื่อง เราอาจจะเป็นคนขับแท็กซี่ที่โชคร้าย หรือเราอาจจะเป็นหมาเน่าแบบในเรื่อง ทุกอย่างเราอาจจะเคยเป็นหรือบางเหตุการณ์นั้นอาจจะเคยเกิดขึ้นหรือผ่านเข้ามาในชีวิตของเราไม่มากก็น้อย และนั่นทำให้เราจะรู้สึกสนิทสนมกับหมาเน่าลอยน้ำ แต่หากจะถามว่าชอบอะไรเป็นพิเศษในเรื่องนี้นอกจากเนื้อเรื่องที่ได้ใจตามสไตล์แบบฉบับของชาติ กอบจิตติแล้ว ก็คงจะตอบได้ว่าชอบวิธีการเขียนการดำเนินเรื่องในเรื่องนี้มาก ด้วยวิธีการเล่าเรื่องที่เหมือนจะบอกคนอ่านตลอดเวลาว่า แหม! มันก็เป็นเรื่องที่เราก็รู้ๆกันเนอะ เหมือนกับว่าคนเขียนนั้นได้ชวนคนอ่านคุยกันตลอดเวลา ซึ่งถือว่าเป็นเสน่ห์อย่างมากที่สุดของหนังสือเล่มนี้ และทำให้เรารู้สึกเลยว่า ไม่ใช่แค่แนวคิดความคิดเท่านั้น แต่ชาติ กอบจิตติเป็นนักเขียนที่เจ๋งมาก ชนิดที่ว่าเราต้องซูฮก ทำให้หมาเน่าลอยน้ำนั้นน่าติดตามทั้งที่เนื้อเรื่องก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคมบ่อยครั้ง ในเรื่องที่เราก็รู้ๆกันอยู่แล้ว แต่ชาติ กอบจิตตินั้นก็สามารถทำให้เรื่องที่เราก็รู้ๆกันอยู่แล้ว เป็นเรื่องที่เราอยากจะรู้ต่อรู้อีกจนอ่านจนจบ..