ณ ที่นั้นมีดาวเหนือ

chaya |
16/01/2015

เรื่องนี้ซื้อมาอ่านเพราะว่าชอบอ่านงานเขียนของคุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ ตอนนั้นค้นตู้หนังสือเก่าที่บ้านเจอเรื่องซอยเดียวกัน เป็นหนังสือรางวัลซีไรท์ ก็ลองอ่านดู เป็นหนังสือที่สนุกมาก จากนั้นก็คิดว่าจะติดตามผลงานของคุณวาณิช ซึ่งเล่มล่าสุดที่เรายังหาซื้ออ่านทันก็คงเป็นเล่มนี้ ณ ที่นั้นมีดาวเหนือ สำหรับเรื่องนี้ สะท้อนเรื่องราววงการเพลง การทำเพลง การใฝ่ฝันถึงการไปกรุงเทพเพื่อจะเป็นนักร้อง โดยมีเรื่องราวความรักพอประมาณ แต่คงไม่ใช่นิยายรักจ๋า เน้นไปที่บรรยากาศวงการเพลงช่วงนั้นมากกว่า โดยรวมเนื้อเรื่องเราชอบไม่มากเท่าซอยเดียวกัน เพราะซอยเดียวกันเป็นเรื่องสั้นด้วยเหตุผลหนึ่งเลยสามารถเล่าเรื่องได้หลากหลายแนวหลากหลายอารมณ์กว่า แต่สำหรับเรื่องนี้เราว่าเนื้อเรื่องค่อนข้างเรียบๆ ไม่หวือหวามาก ด้วยความที่อ่านในช่วงที่วงการเพลงปัจจุบันต่างกับหนังสืออยู่พอสมควร การอ่านหนังสือเล่มนี้เลยได้รู้เกี่ยวกับวงการเพลงในสมัยนั้น เราว่าอารมณ์หนังสือจะคล้ายๆกับหนังเรื่อง Begin Again นะ คือเรื่องราวประมาณนั้นเลย สถานการณ์การทำเพลง หาค่ายเพลง เรื่องรายได้การขายเทป เพียงแต่ตัวละครของ ณ ที่นั้นมีดาวเหนือ จะมีความทะเยอทะยานและดิ้นรนกว่า เรารู้สึกดีที่ได้อ่านงานเขียนแบบนี้ในยุคนี้นะ เพราะเราเกิดไม่ทันในช่วงที่คุณวาณิชเขียนหนังสือ(ซอยเดียวกันเราก็เกิดไม่ทัน) และหนังสือเล่มนี้เป็นเล่มสุดท้ายที่ออกมาหลังจากเราทราบข่าวคุณวาณิชเสียชีวิตแล้ว หนังสือเล่มนี้เป็นอีกเล่มที่ภาษาอ่านง่ายอ่านได้เพลินๆ เป็นนิยายรักที่ไม่น้ำเน่า

Doraemon |
20/07/2014

เรื่องนี้ดองไว้นานมากกว่าจะหยิบมาอ่าน ด้วยว่าด้านหลังปกนั้นโปรยได้ไม่น่าสนใจสักเท่าไหร่ ดังนั้นกว่าเราจะตัดสินใจอ่านได้ หนังสือก็เกือบจะเปื่อยแล้ว และนั่นทำให้เรารู้สึกว่าเราตัดสินใจผิดและช้าเกินไป เพราะควรจะหยิบมันมาอ่านตั้งนานแล้ว ณ ที่นั้นมีดาวเหนือ แค่ชื่อเรื่องก็เข้าไปถึงหัวใจแล้ว ตัวเนื้อเรื่องนั้นหากเล่าเผินๆว่าเป็นเรื่องราวความรักของครูเพลงกับลูกศิษย์ก็คงจะบอกว่ามันธรรมดา ซึ่งก็ไม่ผิดหากใครจะคิดเช่นนั้น แต่เสน่ห์มันอยู่ที่ภาษาและความสุดของเนื้อเรื่อง ซึ่งผู้เขียนทำได้ดีมาก และบาดลึกเข้าได้ถึงอารมณ์คนอ่านจริงๆ ด้วยงานเขียนที่เล่นประเด็นอันเป็นตำนาน ระหว่างครูเพลงที่ต้องการมีชีวิตเรียบง่าย อยู่อย่างสมถะ กับเรืองดาวสาวสวยผู้เป็นศิษย์ที่ต้องการไปไขว่คว้าหาความรุ่งเรืองให้ชีวิต หากตั้งคำถามว่าอันไหนแน่คือสุขจริง ก็คงยากที่จะหาคำตอบ เพราะแม้แต่ในหนังสือเล่มนี้ก็ไมได้เฉลยออกมาตรงๆ เหมือนว่าจะให้คนอ่านไปพิจารณาเอาเองจากเนื้อเรื่องที่ดำเนินมาทั้งหมด และผู้อ่านคิดว่านั่นแหละคือเสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้ ให้เนื้อเรื่องสร้างความคิดให้คนอ่านเอาเอง ทั้งเนื้อเรื่องนั้นก็ยอกแสลง เจ็บปวดแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออก จบแบบชีวิตจริงที่ทุกชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป ไม่ใช่แฮปปี้เอ็นดิ้งไร้ผู้ร้ายมาก่อกวนเหมือนละครหลังข่าว หากจะถามว่าชอบตอนไหนมากที่สุดก็คงจะตอบว่าตอนครูเพลงทำร้านอาหารแล้วไปไม่ถึงฝัน ไม่ใช่เพราะสมน้ำหน้าหรือสะใจ แต่เพราะในชีวิตจริง การที่เราเลือกจะพอเพียง พอใจก็ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างมันจะราบรื่นสวยงามเหมือนโลกอันแสนสวยในละครหลังข่าวเสมอไป ที่ธรรมะจะชนะอธรรม หรือว่าพระเอกจะสามารถทำอะไรแล้วสังคมให้ความถูกต้องเข้าข้างสนับสนุน ฟ้าเบื้องบนเป็นใจไปเสียหมด แต่ใน ณ ที่นั้นมีดาวเหนือ มีชีวิตจริงที่จบแบบแสบสันต์และปวดใจ เพราะบ่อยครั้งและส่วนใหญ่ชีวิตจริงก็มักจะจบไม่สวย อีกตอนคือตอนที่อัลบั้มเพลงของเรืองดาวไม่ได้ประสบความสำเร็จอย่างที่หวังนั้นก็เหมือนจะบอกเราอีกว่า ต่อให้เราพยายามก็ไม่ได้หมายความว่าตอนจบมันจะสวยอีกเช่นกัน นี่แหละเสน่ห์บนความเจ็บปวดของนิยายเรื่องนี้ ในส่วนของการดำเนินเรื่องนั้นลื่นไหลไม่มีขัดเขิน ยิ่งภาษาที่ใช้แม้จะง่ายแต่มีมิติสื่อได้ถึงความรู้สึกของตัวละคร สามารถทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับเรื่องราว ถึงฉากเค้นอารมณ์ก็สามารถบรรยายได้ดี ฉากสะเทือนอารมณ์ก็ได้ความรู้สึกเจ็บจี๊ดไปถึงหัวใจ ที่ชอบและหลงรักคือเรื่องราวที่ไม่ตัดสินอะไรไปด้านเดียวแบบแบนๆ แต่ให้คนอ่านพิจารณาเอาเอง ซึ่งมันเหมือนกับว่าให้เกียรติคนอ่านและนับถือในการอ่านว่าคนอ่านจะสามารถพิจารณา และตัดสินได้ในแบบฉนับของเขาเอง ซึ่งถือว่าเป็นการใช้ลีลาภาษาในการสื่อความได้อย่างยอดเยี่ยมและเก๋ไก๋มากๆ