ภารกิจยึดครองใจ ชุดLove Mission (cookie)

บทนำ

 

เสียงกระพรวนดังขึ้นเบาๆ ขณะที่แมวเปอร์เซียสีขาวตัวหนึ่งย่างก้าวออกมาด้วยทีท่าสบายๆ

ท่วงท่าของมันงามสง่าทว่าสะท้อนแววเกียจคร้านนิดๆ ขนนุ่มปุกปุยทำให้แต่ละก้าวย่างดูเหมือนขนมสายไหมนุ่มๆ กำลังกลิ้งไปตามพื้น

เจ้าแมวเปอร์เซียยังคงเดินทอดน่องไปข้างหน้าเรื่อยๆ ตามเส้นทางอันคุ้ยเคยในคฤหาสน์หรูซึ่งเร้นตัวอยู่ท่ามกลางป่าเขาอย่างลึกลับ

มันย่างเข้าไปในห้องหนังสือก่อนจะมุ่งหน้าไปหาเท้าเปลือยสะอาดสะอ้านคู่หนึ่ง และใช้ใบหน้าซุกไซ้เรียกร้องความสนใจจากผู้เป็นเจ้าของ

มือบางนุ่มนิ่มอุ้มมันขึ้นวางบนตักและลูบไล้ไปมาพาให้เจ้าแมวเปอร์เซียหยีตาอย่างเป็นสุข

“ได้เวลาลงมือแล้วล่ะ” หญิงสาวกล่าวอย่างอารมณ์ดี

“ทำอย่างนี้ไม่ต่างกับการเล่นกับไฟ” ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างหันกลับมา นัยน์ตาสีเงินล้ำลึกสะท้อนความหลักแหลม “เล่นกับไฟจะถูกไฟลวกเอานะ”

หญิงสาวเอนกายอยู่บนเก้าอี้ เท้าเปลือยเปล่าประดับสร้อยเงินที่ทำขึ้นอย่างประณีตดูงดงามน่ารัก เธอเอียงศีรษะน้อยๆ แววฉลาดแกมเจ้าเล่ห์เต้นระริกอยู่ในดวงตา

“เพื่อเขาแล้ว ต่อให้ต้องถูกกอดไฟแผดเผา ฉันก็ยินดี” เธอประกาศด้วยรอยยิ้มบางๆ น้ำเสียงราบเรียบทำให้คำพูดที่กล่าวออกมาไม่เหมือนการโอ้อวด แต่เป็นการบอกเล่าเรื่องจริง

ชายหนุ่มหรี่ตาลง แต่ไม่โต้ตอบอะไร เพราะรู้ว่าเธอพูดจริง

หญิงสาวหยักริมฝีปากเผยให้เห็นรอยยิ้มสวย แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่าภายใต้ท่วงท่างดงามบอบบางเช่นนี้ซ่อนอาวุธที่อันตรายกว่าอาวุธทั้งปวงเอาไว้

“อย่าขมวดคิ้วสิ WISDOM ฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณนะ ช่วยวางแผนและเตรียมการให้ฉันหน่อย” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวาน

“ไม่ คุณไม่ต้องการความช่วยเหลือหรอก” WISDOM ส่ายหน้า “คุณเป็นถึงหัวหน้าซาตาน มีลูกน้องเป็นโขยงคอยรับคำสั่ง ยังจะต้องให้ใครช่วยอีก” เขากล่าวประชด

หญิงสาวหัวเราะเบาๆ ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ มือคู่สวยยังคงลูบไล้แมวเปอร์เซียไปมา ทว่าดวงตาสุกใสคู่นั้นกลับดูเหมือนกำลังขบคิดอะไรอยู่

“ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ให้พวกเขาเริ่มลงมือได้” เธอประกาศพลางโบกมืออย่างเกียจคร้าน

WISDOM หันหลังเดินออกจากห้องก่อนปิดประตูลง เขาเห็นหญิงสาวลูบแมวเปอร์เซียพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ

“เรื่องสนุกกำลังจะเกิดขึ้นแล้วล่ะ” หญิงสาวพึมพำกับตัวเองพลางเหม่อมองไปข้างหน้า มุมปากแต้มยิ้มน้อยๆ อย่างมีเลศนัย เรื่องนี้จะต้องสนุกและตื่นเต้นมากแน่ๆ เธอแทบจะทนรอไม่ไหวแล้ว

ขอเพียงคำสั่งถูกถ่ายทอดออกไป ซาตานตนอื่นที่เร้นตัวอยู่ในที่ต่างๆ จะต้องออกโรง

ขอพระเจ้าจงคุ้มครองผู้ที่เผลอไปล่วงเกินซาตานเหล่านี้ด้วยเทอญ

 

บทที่ 1

 

กลางดึกของคืนเงียบสงัด อาคารสำนักงานหลังใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองมีแสงไฟดวงหนึ่งสว่างขึ้นส่องให้เห็นเงาร่างเล็กๆ สองสายที่กำลังแอบย่องเข้าไปในสำนักงานที่ว่างเปล่า

ปกติหลังเลิกงานอาคารหลังนี้จะมียามเฝ้าประตูอย่างแน่นหนา การจะมีผู้กล้าบุกรุกยามวิกาลจึงถือเป็นเรื่องแปลกมากๆ

“เร็วๆ เข้า เอาซีดีมา” ซั่นซานกดเสียงต่ำ สีหน้าดูเป็นกังวล

“รู้แล้วน่า อย่าเร่งสิ!” หญิงสาวอีกคนควานหาซีดีในกระเป๋าเป้ข้างลำตัวก่อนจะส่งซีดีให้เพื่อนรัก ดวงหน้าหมดจดแต้มรอยยิ้ม

ซีดีถูกใส่เข้าไปในคอมพิวเตอร์ รัวนิ้วบนแป้นพิมพ์อย่างคล่องแคล่วเพื่อเปิดแฟ้มเอกสารขึ้นมา จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นเล็กน้อย เครื่องเลเซอร์พริ้นเตอร์รุ่นท็อปซึ่งตั้งอยู่ด้านข้างเริ่มการทำงาน จากนั้นกระดาษที่เต็มไปด้วยตัวหนังสือก็ถูกพริ้นต์ออกมาแผ่นแล้วแผ่นเล่า

“สีหมึกชัดเจน แถมยังพริ้นต์ได้เร็ว ไม่เสียทีที่เป็นอุปกรณ์ชั้นหนึ่ง” หญิงสาวที่เป็นคนหยิบซีดีออกมาประสานมือพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงชื่นชมอยู่ข้างๆ เครื่องพริ้นเตอร์
ซั่นซานขมวดคิ้วมุ่นพลางเหลียวซ้ายแลขวา “จี้โหยว ครั้งนี้เท่านั้นนะ คราวหน้าฉันจะไม่ช่วยเธอพริ้นต์ต้นฉบับแล้ว” กว่าเธอจะสอบเข้าทำงานที่บริษัทนี้และได้งานที่ใครๆ พากันอิจฉาก็เลือดตาแทบกระเด็น เธอไม่อยากจะถูกไล่ออกด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างแอบบุกรุกบริษัทยามวิกาล หรือแอบใช้เครื่องพริ้นเตอร์เพื่องานส่วนตัวหรอกนะ

“อย่าใจดำแบบนี้สิ!” จี้โหยวเบ้ปาก ทว่ายังคงมองเครื่องเลเซอร์พริ้นเตอร์ด้วยสายตาเพ้อฝัน “เธอก็รู้นี่ บ้านฉันน่ะมีแต่ศิลปินไส้แห้ง จะมีเงินซื้อของแพงๆ แบบนี้ได้ยังไง ว้าว พริ้นต์ได้เร็วจริงๆ ฉันอยากได้เครื่องแบบนี้สักเครื่องบ้างจัง”

“เสี่ยวโหยว น้ำลายเธอจะหกอยู่แล้ว” ซั่นซานพูดพลางคิดในใจว่ารอให้พริ้นต์ต้นฉบับเสร็จเรียบร้อย เธอจะรีบลากจี้โหยวออกจากบริษัททันที “ถ้าอีกหน่อยของในบริษัทหายไป ฉันจะแจ้งชื่อเธอกับตำรวจ” เธอพึมพำกับตัวเอง

“งั้นฉันจะบอกตำรวจว่าเธอเป็นสายของฉัน ถึงตอนนั้นเธอจะได้เข้าไปอยู่เป็นเพื่อนฉันในคุก” จี้โหยวแอบกัดพลางเผยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ยัยเพื่อนเนรคุณ” ซั่นซานจ้องพลางยื่นขาออกไปโจมตีเพื่อนรักจากด้านหลัง

“ว้าย!” จี้โหยวล้มคะมำไปข้างหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัวและชนเข้ากับเครื่องพริ้นเตอร์อย่างจัง

เครื่องพริ้นเตอร์ส่งเสียงปี๊บๆ ก่อนจะกะพริบไฟสีแดงและหยุดการทำงาน

จี้โหยวที่กระเด็นไปข้างๆ ใจหาย เธอรีบกระโจนเข้าไปดูอาการเจ้าของเครื่องพริ้นเตอร์ก่อนจะร้อนใจจนต้องย่ำเท้าไปมา เธอไม่เคยใช้อุปกรณ์ที่ซับซ้อนแบบนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าถูกกระแทกแบบนี้เครื่องจะพังหรือเปล่า

“พังเหรอ เครื่องพังแล้วเหรอ แค่ชนนิดชนหน่อยก็พังเลยเหรอเนี่ย” เธอโวยวายอย่างร้อนใจพลางเดินวนไปมารอบเครื่องพริ้นเตอร์เหมือนแมลงสาบหัวขาด

“ใจเย็นๆ ก่อน แค่กระดาษหมดเท่านั้นแหละ” ซั่นซานเตือนสติเพื่อน ก่อนจะก้มลงหากระดาษในตู้พลางย่นหัวคิ้ว “กระดาษฉันหมดแล้ว เธอลองไปหาดูที่ห้องข้างๆ ซิ” ซั่นซานอยากพริ้นต์ให้เสร็จๆ จะได้รีบออกไปจากที่นี่เสียที

เพื่อช่วยจี้โหยวพริ้นต์ต้นฉบับ ทั้งสองแอบเข้ามาในบริษัทหลังเลิกงาน ถ้าถูกจับได้ เธอต้องถูกไล่ออกแหงๆ

จี้โหยวพยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“เสี่ยวโหยว”

“หืม?” จี้โหยวหันกลับมา ดวงตากลมโตฉายเครื่องหมายคำถาม

“หยิบแต่กระดาษเท่านั้นนะ ของอย่างอื่นห้ามแตะ” ซั่นซานเตือนอย่างจริงจัง

“วางใจเถอะน่า!” ริมฝีปากแดงของจี้โหยวเผยยิ้มสดใส จากนั้นร่างแบบบางก็ถลาไปห้องข้างๆ อย่างรวดเร็ว

ซั่นซานยังคงนั่งอยู่ที่เดิม หัวคิ้วขมวดมุ่น จี้โหยวก็รับปากแล้วนี่นา แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีนะ อาจเป็นเพราะตั้งแต่รู้จักกันมา สาวน้อยผู้น่ารักคนนี้คอยแต่ก่อเรื่องอยู่ตลอด แต่แค่ให้ไปเอากระดาษจะก่อเรื่องอะไรได้

พอนึกถึงสมัยเรียนที่จี้โหยวใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็สามารถทำให้ห้องทดลองเละไปหมด...เธอก็เริ่มเหงื่อตกสามนาทีให้หลัง ซั่นซานตัดสินใจทิ้งความเชื่อมั่นในตัวเพื่อนที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด ก่อนจะรีบวิ่งออกไปตามจี้โหยว

(ติดตามอ่านต่อได้ในฉบับเต็ม)