แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ ฆาตกรจากนรก

ฐาปนัส |
02/07/2014

ผู้เขียน วีรวัฒน์ กนกนุเคราะห์ สำนักพิมพ์ ปั๊ม พับลิชชิ่ง จำนวนหน้าหนังสือ 144 หน้า ฆาตกรสะเทือนโลกที่ก่อคดีในกรุงลอนดอน ช่วงเดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน ซึ่งส่วนมากล้วนเป็นหญิงโสเภณีในย่านไวท์ชาเพล แหล่งสลัมเสื่อมโทรมในเขตอีสต์เอนด์ เป็นการฆาตกรรมที่เหี้ยมโหด ทุกศพล้วนใช้ของมีคมเชือดเฉือนคอ และยังไม่พอ มันยังผ่าคว้านเอาอวัยวะออกไปด้วย ทำให้ตำรวจลอนดอนช็อกกับสภาพศพที่เห็น หลังจากนั้นตำรวจต่างเสาะสืบหาฆาตกร ได้แต่สงสัยก็ไม่อาจอาจจะจับใครได้ มิหนำซ้ำคดีฆาตกรรมกลับเพิ่มมีขึ้นอย่างต่อเนื่อง สร้างความสะพรึงกลัวไปทั่วเมืองลอนดอน ตำรวจได้ระดมความสามารถออกสืบเสาะหาเจ้าวายร้ายรายนี้มาเป็นเวลานาน แต่ทุกครั้งก็คว้าน้ำเหลว แม้หลายครั้งได้จับคนที่คิดว่าเป็นฆาตกร ครั้นเมื่อสืบสวนไต่สวนแล้ว ปรากฏว่าไม่ใช่ สร้างความปวดเศียรเวียนกล้าให้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองเป็นอย่างมาก หลายศพได้ผ่านเข้ามาอย่างเนื่อง มันเป็นสิ่งท้าทายตำรวจอย่างมาก พิสูจน์ความเก่งกล้าว่าใครเก่งกว่ากัน ใครเหนื่อยกว่ากัน...มันเป็นฆาตกรโรคจิต เป็นฆาตกรอัจฉริยะ ที่ไม่ทิ้งร่องรอยหลักฐานใดๆ ไว้ให้เห็น... หลาย ๆ ท่านอาจจะเคยได้ยินชื่อของ แจ๊ค เดอะริปเปอร์มาบ้างแล้ว หลาย ๆ คนอาจจะเคยอ่านประวัติของเขา หลาย ๆ คนอาจจะเคยดูหนังของเขา และหลาย ๆ คนอาจจะเคยได้ยินแต่ชื่อของเขา ซึ่งแจ๊ค เดอะ ริปเปอร์นี้ คือฆาตกรลูกโซ่ชื่อดังในช่วงปีค.ศ.1888 ในกรุงลอนดอนครับ ผมเคยอ่านประวัติของแจ๊ค เดอะริปเปอร์มาก่อนบ้าง จากเว็บเด็กดีที่เขียนโดยคุณ Cammy เมื่อมาอ่านเล่มนี้ก็พบว่า ผู้เขียนเป็นคนมีความรู้มากทีเดียวครับ สามารถให้รายละเอียดในส่วนที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน และไม่สามารถหาอ่านจากที่ไหนได้ด้วย หนังสือเล่มนี้จะบอกเล่าเรื่องราวความเป็นมาของ แจ๊ค เดอะ ริปเปอร์ทั้งหมด โดยเริ่มตั้งแต่ที่มาที่ไป วิธีการเลือกเหยื่อและฆ่าเหยื่อ (สยองมากครับ อ่านแล้วเสียวที่ท้องเบา ๆ) ไปจนถึงเรื่องจริงไม่น่าเชื่อ (ถ้าเทียบกับปัจจุบันผมเชื่อแล้วครับ) ที่แจ๊ค เดอะริปเปอร์ ส่งจดหมายไปกวนโทสะตำรวจถึงที่ แต่ตำรวจไม่สามารถตามล่าหาตัวฆาตกรรายนี้ (ตัวจริงนะครับ) มาลงโทษได้ ซึ่งโดยส่วนตัวผมคิดว่าตำรวจในยคนั้นก็คงจะหน้าแหกเหมือนกันที่โดนเยาะเย้ยขนาดนั้น ถึงได้ออกตามล่าตัวฆาตกรลูกโซ่รายนี้ ซึ่งที่จับได้หรือเข้าข่ายผู้ต้องสงสัย สุดท้ายก็ต้องปล่อยตัวไปเพราะไม่มีหลักฐานที่จะมัดตัวอย่างแน่นหนาพอ ซึ่งหลังจากที่ฆาตกรหายตัวไปตลอดกาลแล้ว (โดยที่สุดท้ายก็ไม่สามารถจับได้) จากนั้นก็ได้เกินการฆาตกรรมเลียนแบบแจ๊ค จะบอกว่าแจ๊คเป็นแรงบันดาลใจของคนโรคจิตพวกนี้ก็ได้ครับ (มีคำสารภาพด้วยนะ ว่าผมมีแจ๊คเดอะริปเปอร์เป็นแรงบันดาลใจ แต่ผมนึกไม่ออกว่าอยู่ตรงไหน) สรุปว่า อ่านแล้วก็รู้สึกสนุกดีครับ แต่รายละเอียดบางจุดที่มันเน้นมากเกินไปอาจจะทำให้หนังสือน่าเบื่อไปบ้าง รวมไปถึงชื่อหลาย ๆ ชื่อที่อาจทำให้คนอ่านงง แต่รวม ๆ ก็ถือว่าสนุกใช้ได้ครับ