ร้องเรียนเป็น รวยได้

อ้วนแกะ |
23/11/2014

เล่มนี้ ถ้าใครเล่นเฟสบุ๊คแล้วยังจำได้ เกิดกระแสแอนตี้คนเขียนอยู่พัก (ใหญ่ๆ) พักหนึ่ง หาว่าเป็นการเขียนเพื่อจับผิด ดิสเครดิตหมอ ด่าหมออย่างนั้นอย่างนี้ คือเอาจริงๆ นะ เราตามอ่านในคอมเมนท์ เช่ื่อเลยว่า ร้อยละ 80 ที่ไปกระหน่ำด่าตามกระแสน่ะ ยังไม่ได้อ่าน ยังไม่เคยจับหนังสือเล่มนี้เลย (ก็เห็นแค่ที่เขาแคปมาเพื่อสร้างกระแสนั่นแหละ แล้วก็ด่ากันราวกับอ่านมาแล้วสักสิบแปดรอบ) คือสำนวนการเขียนของเจ๊คนนี้ในบางจุดก็ดูน่าหมั่นไส้จริงๆ และการตั้งชื่อหนังสือก็เรียกแขกซะ แต่สำหรับเรา คนที่ได้อ่านทั้งเล่มจนจบ (อ่านตั้งแต่ก่อนเป็นกระแสนานมาก บังเอิญไปเห็นในกองหนังสือลดราคาหน้าร้านนายอินทร์สาขาหนึ่ง) ขอบอกเลยว่า แนวคิดของเจ๊คนนี้ไม่ใช่คนมีพิษมีภัยอะไรนะ อาจเป็นคนมั่นใจ อาจไม่ยอมคน แต่ไม่ได้เป็นมนุษย์ป้า ไม่ได้เหวี่ยงวีนแบบไม่มีเหตุผลแน่นอน เรื่องราวแต่ละเรื่องที่เจ๊เขาเล่ามาเป็นประสบการณ์มันก็มีประโยชน์จริงๆ ในชีวิตเราต้องเจอผู้คนมากมาย บางคนเอาเปรียบเรา ได้ไปซึ่งสิ่งที่ไม่สมควรได้ เจ๊เขาก็แค่ไม่ยอม และสู้สุดใจขาดดิ้น แล้วก็มาแชร์ให้อ่านกันว่า ถ้าเราสู้ เรามีทางชนะ เรามีทางที่จะสั่งสอนคนที่ชอบเอาเปรียบพวกนั้นได้นะโว้ย มองที่เจตนาและแนวความคิด เราว่าเจ๊เขาโอเคเลยล่ะ อย่างเรื่องหมอโรงพยาบาลเอกชนที่สามารถนั่งเทียนจ่ายยาให้คนไข้ได้โดยไม่มีแม้กระทั่งการมองหน้าคนไข้ ไม่ซักประวัติ ถามอาการนิดๆ หน่อยๆ สองสามประโยคแล้วสั่งจ่ายยา เป็นค่าวิชาชีพแพงๆ อย่างนี้มันก็สมควรโดนนะ นี่เจ๊เขาอุตส่าห์หอบสังขารไปโรงพยาบาลเอกชน เสียเงินไม่ใช่น้อยๆ คุณจะรักษาประหนึ่งว่าคนไข้ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเป็นคนไข้อนาถาอย่างนั้นหรือ มันก็ไม่แฟร์จริงๆ หนังสือดีหรือไม่ มันวัดกันที่หน้าปกไม่ได้จริงๆ นะเออ