แอร์-สจ๊วต หลบไป ขาใหญ่ขอแฉ

ปุณิกา |
23/07/2014

แอร์-สจ๊วต หลบไป ขาใหญ่ขอแฉ เรื่องนี้จะมีอารมณ์คล้ายๆ แอร์ตัวแม่…แฉดารา จริงๆจะว่าเหมือนเลยก็ได้ เพียงแค่เป็นการแฉโดยพนักงานที่ทำงาน catering ไม่ใช่แอร์โฮสเตสเท่านั้น ใช่ว่าเรื่องราวสนุกๆบนเครื่องบินจะต้องมาจากแอร์โฮสเตสหรือสจ๊วตเท่านั้น catering ซึ่งทำงานด้านอาหารให้กับสายการบินก็มีเรื่องเล่าสนุกๆมันส์ๆให้ได้ฟังเช่นกัน In my Unit ทำความเข้าใจกันก่อนว่าแผนกที่เธอทำงานอยู่ คือครัวสายการบินนั้นทำหน้าที่อะไรบ้าง การจะสั่งอาหารต้องทำอย่างไร เรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้น ภาคสนาม เป็นการเล่าเรื่องงานต่อ หลังจากปรุงอาหารเสร็จก็ต้องขนขึ้นเครื่องบินไปให้ผู้โดยสาร ซึ่งเป็นงานที่ต้องใช้ความระมัดระวังมาก แต่ก็ไม่วายมีเรื่องแปลกๆที่ต้องนำมาแฉ เช่น ลูกเรือแอบไปกินของในรถบรรทุกอาหาร หรือลูกเรือตดขณะเช็คอาหาร สะอาดทุกซอกทุกมุม อาชีพที่น่าสงสารที่สุกสำหรับวงการบิน ก็คือพนักงานทำความสะอาด เพราะไม่ว่าเครื่องจะสกปรก มีสภาพน่ารังเกียจแค่ไหน พวกเขาก็ต้องทำความสะอาดให้มีสภาพเหมือนเครื่องใหม่พึ่งประกอบเสร็จ ส่าหรีพิฆาต สายการบินที่ลูกเรือปากหน้ากระทืบและสันดานเสียมากที่สุด ชอบนินทาเอาตาจิกผู้โดยสารหรือคนรอบข้างที่ต้องมาประสานงานกับมัน เป็นของสายการบินส่าหรีเขียว โลโก้สายการบินแม่งยังกะรู)พริกชี้ฟ้าสามเม็ด Come Back to Me ลูกเรือไฟลท์สัญชาติรัสเซียมักมีปัญหาสื่อสารภาษาอังกฤษไม่ได้ ผู้เขียนแค่อยากบอกว่า อย่าเดินหนีกูได้มั้ย กลับมาหากูก่อน พูดภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องไม่เป็นไร ยังมีอีกหลายวิธีที่จะสื่อสารกัน กูไม่ฆ่ามึงหรอก Staff from Hell ในตอนนี้ได้เล่าถึงพฤติกรรมของสต๊าฟ หลายๆคน จากหลายๆสายการบิน ที่ผู้เขียนได้ไปเจอมา งานไว้ทีหลัง เป็นการเล่าถึงความขี้เกียจสันหลังยาวของแอร์กับสจ๊วต ที่เมื่ออยู่ต่อหน้าดูขยันขันแข็ง มีความรับผิดชอบ แต่ลับหลังกลับกลายเป็นพวกไม้หลักปักขี้ควาย อยู่ไปก็รกฟ้า อันที่จริงสายการบินไทยนี่ล้มเหลวในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นทางด้าน customer service เครื่องที่เช่ามาก็เก่าเกิน เสียบ่อย ลูกเรือห่วย staff โง่ Diary 1 คำถามสุดฮิตที่อยากตอบไปว่า…เช่น ถาม-คนสั่ง no meat นี่พี่ให้แฮมไปแทนได้มั้ยคะ ตอบ-เอาหัวหมูไปเลยดีกว่า ถาม-เอาอาหารมาเท่าไหร่ ตอบ-แล้วมึงสั่งมาเท่าไหร่ล่ะ Diary 2 Lounge หลอน Lounge เป็นสถานที่ที่ผู้โดยสาร Economy ไม่มีปัญญาได้สัมผัสถึงความหรูหราของอาหาร แต่มันเป็นที่ที่เหมาะกับพวกคนรวยที่จะใช้ฆ่าเวลา ความเจ็บปวด ในระหว่างที่ลูกเรือคนอื่นกำลังขะมักเขม้นกับการทำ security check อยู่ พวกเขาจะรู้ไหมว่า ได้ทิ้งแอร์สาว ผู้มีสภาพจิตใจแหลกเหลวจากการถูกผัวท้งไว้กับอาหารสองร้อยกว่าที่ กว่าจะหมดวัน ภาคต้น วันๆนึงเราทำงานแค่ไฟลท์เดียวซะที่ไหน บางวันเราต้องทำงนถึงสามไฟลท์ แล้วแต่ละไฟลท์ เราต้องเจอลูกเรือวีนๆมากน้อยต่างกันไป พวกลูกเรือน่ะ มันไม่รู้หรอกว่าเราเจออะไรมาก่อนหน้าที่จะมาเจอพวกมัน วีนหิวผู้ชาย วีนเบลอ วีนบ้า ฯลฯ กว่าจะหมดวัน ภาคสิ้นใจ ปวดแขน เช็คอาหาร เอาใจคนแก่ สั่งอาหารเพิ่ม หาถุงขยะ เข้านอนตั้งแต่ทุ่มนึงด้วยความทรมาน ความหวัง ใบลา ความเป็นจริง ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ทำไมชีวิตกูถึงได้เป็นแบบนี้นะ แล้วกว่าจะลาได้อีกที สงสัยใกล้สิ้นปีเลยมั้ง ดอนเมือง บอกเล่าเรื่องราวการให้บริการไฟลท์พิเศษเที่ยวสั่งลาชีวตบนโลกของบรรดา คุณปู่ คุณย่า กว่า 200 ชีวิต ตลอดเวลาสามวันที่สนามบินดอนเมือง THE CODE ในตอนนี้พูดถึงอาหารพิเศษที่ผู้โดยสารมักจะขอ เนื่องจากผู้โดยสารไม่สามารถกินอาหารปกติตามเมนูบนเครื่องได้ Diary 3 นอกเรื่อง เป็นการเล่าความประทับใจส่วนตัวระหว่างผู้เขียนกับงานและเจ้าของหอพักที่เธออาศัยอยู่ Diary 4 Dialogue เห็นพูดกันนักหนาว่าลูกเรือต้องเก็บอาการได้ดี แต่วันนี้ได้ประจักษ์แก่ตาแล้วว่าสายการบินนี้มันป่าเถื่อนจริงๆ โดยสรุป เรื่องราวในหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องราวธรรมดาๆที่ caterer ทุกคนคงเคยเจอกันมาแล้วทั้งนั้น หากเป็นการเล่าแบบธรรมดาก็คงเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจ หรืออาจจะถึงขั้นไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยซ้ำ แต่ด้วยความสนุกในการใช้ภาษา ทำให้เรื่องที่ดูธรรมดาๆ กลับกลายเป็นเรื่องสนุก อยากรู้ขึ้นมาได้ (แต่ทำไมผมอ่านแล้วรู้สึกว่าพนักงานบนสายการบินเป็นพวกหน้าไหว้หลังหลอกยังไงไม่รู้ หมายความว่าเบื้องหลังรอยยิ้มของพนักงานที่ให้บริการเรา จริงแล้วในใจเค้าอาจอาฆาตแค้น หรือด่าเราอยู่ก็ได้  ) ดีกรีความสนุกในแบบการเล่าเรื่องเมาท์ของคุณผู้หญิง คงไม่ต้องพูดถึง สำหรับผมหนังสือเล่มนี้เอาไว้อ่านเล่นแก้เครียดได้ แต่ถ้าหวังจะอ่านเอาแง่มุมที่เป็นข้อคิดต่างๆนั้น แทบไม่มี ถ้าคุณชอบอ่านหนังสือที่เน้นขายความบันเทิง ไม่เน้นสาระ เป็นหนังสืออ่านฆ่าเวลา แนะนำว่าควรอ่านเล่มนี้ แต่ถ้าคุณเป็นคนเส้นลึก จริงจัง ไม่ชอบเรื่องเลอะเทอะ ไร้สาระ แนะนำว่าอย่าเสียเวลาอ่านเลยดีกว่า