บทเรียนชาวพุทธจากกรณีธรรมกา (เสฐียรพงษ์ วรรณปก)

พระพุทธเจ้าเปรียบเทียบ “คน” เหมือนดอกบัวทั้งสี่เหล่า หนึ่ง บัวก้นบึง  คือ บัวที่ยังอยู่ในโคลนตม เปรียบได้ดั่งคนที่มีทิฏฐิ ยากแก่การกลับตัวเป็นคนดี  ยากแก่การสั่งสอนหรือพัฒนาจิตใจ สอง คือ บัวใต้น้ำ บุคคลที่ยังสามารถกลับตัวเป็นคนดีได้ ถ้าได้กัลยาณมิตรที่ดี  สาม  บัวปริ่มน้ำ คือ คนที่มีศีลธรรมประจำใจอยู่แล้วสามารถพัฒนาเป็นคนที่ดีได้อีกมาก และสุดท้าย บัวพ้นน้ำ คือบุคคลที่มีศีลประจำใจอย่างสมบูรณ์พร้อมแล้ว สอดคล้องกับหลักธรรมทางพุทธศาสนา ที่มุ่งสั่งสอนให้ทุกคนเป็นคนดี   ซึ่งการที่จะเป็น “บัวพ้นน้ำ” ได้นั้นเราต้องอาศัยการเรียนรู้วิถีธรรม การฝึกจิตใจ และ “การปฏิบัติจริง”นั่นเอง ทว่าท่ามกลางสังคมแห่งความขัดแย้ง หลายครั้งเราหลงลืม “ธรรมะ” และความรักความเมตตาที่ควรมีต่อกันไป

 

          การเปรียบเทียบมนุษย์กับ “ดอกบัว” เป็นการเปรียบที่ลึกซึ้ง กล่าวว่า แม้ดอกบัวที่อยู่ในโคลมตม ก็ยังมี “โอกาส” ที่จะโผล่พ้นน้ำมาด้วย “การปฏิบัติธรรม” เช่นเดียวกันกับหนังสือ “ก้าวข้ามด้วยธารธรรม” ที่มุ่งนำเสนอ “หลักคิด” หรือ “แก่น” ทางศาสนาไว้อย่างคมคายและลึกซึ้ง ด้วยความเชื่อมั่นที่ว่า เราทั้งหลายสามารถ “ก้าวข้าม” อุปสรรคนานัปการได้ด้วย “ธรรม”