เดินสู่อิสรภาพ

อ้วนแกะ |
16/12/2014

เล่มนี้ เราได้มาตอนไปเดินงานหนังสือฯ เป็นช่วงที่เพิ่งตีพิมพ์ออกมาใหม่พอดี และวันนั้น อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ ไปอยู่ที่บูธเพื่อพบปะพูดคุยกับแฟนหนังสือด้วย เราที่ไม่เคยรู้จักอาจารย์มาก่อน ก็เดินตามเสียงเรียกของพนักงานขาย เหมือนถูกมนต์สะกดอ่ะ เขากวักมือให้เข้าไปดูก่อน เราก็เดินเข้าไปเฉยเลย ยังงงๆ ด้วยซ้ำว่าหนังสืออะไร เมื่อได้เดินเข้าไปแล้ว ก็ยากจะออกมาแบบตัวเปล่าเล่าเปลือยแหละ โดนไปเลยจ้า สองเล่มรวด (เขาจัดโปรโมชั่นเป็นแพ็คคู่) “เดินสู่อิสรภาพ” และ "ประมวลความรัก” เราเอากลับไปอ่านที่บ้านช่วงปิดเทอมพอดี เออ มันเป็นความแปลกใหม่ในชีวิตเลยนะที่จะมีใครสักคนออกเดินทางแบบที่อาจารย์ทำ เดินจากแทบจะเหนือสุดของประเทศ ไปยังแทบจะใต้สุด จากเชียงใหม่ไปสุราษฎร์ธานี เดินโดยไม่พกเงิน เดินเพื่อค้นหาชีวิต ไม่ใช่แค่ท่องเที่ยว ไม่สะดวกสบาย เดินเท้า ไปเรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไม่มีกำหนดเวลาว่าจะถึงเมื่อไหร่ สมัยนั้นการแบ็คแพ็ค ท่องเที่ยวคนเดียวยังไม่บูมเท่าตอนนี้ การที่ใครสักคนมาเดินๆ เข้าหมู่บ้าน เจอผู้คนระหว่างทาง พ่อค้าแม่ขาย ชาวบ้านชาวช่องเขาคงยังไม่ชิน คงยังไม่มีใครคิดว่าเป็นนักเดินทางหรือนักท่องเที่ยวแบบแบ็คแพ็คอ่ะ เขาเลยเกิดปฏิกิริยาแปลกๆ มีทั้งคนที่ยังพอเป็นมิตร และคนที่หวาดระแวงจนคิดว่าอาจารย์ไม่ปกติ หรือไม่ได้มาดี ต้องมีจุดประสงค์ร้ายแน่ๆ และนั่นยิ่งทำให้เราประทับใจอาจารย์มากๆ เพราะแทนที่ถูกคนอื่นเข้าใจผิดโดยไม่ถามไถ่ อาจารย์จะมีอารมณ์ที่ไม่ดี เป็นปฏิปักษ์กับคนนั้น กลับกลายเป็นว่า มีแต่ความเมตตา และรู้สึกผิด...รู้สึกผิดที่ทำให้พวกเขาต้องไม่สบายใจ ทำให้พวกเขาหวาดกลัวหวาดระแวง โอ๊ย ในโลกนี้จะหาคนที่ทำหัวใจให้อ่อนโยนแบบนี้ได้สักกี่คนเชียว ฉากนี้เราจำติดใจเลย ถึงแม้ตอนนี้จะมีการท่องเที่ยวแบบแบ็คแพ็ค มีคนถ่ายทอดเรื่องราวการเดินทางของตัวเองออกมามากมาย แต่สำหรับเรา เราก็ยังรู้สึกว่านี่คือต้นตำรับนะ คือผู้บุกเบิกการเดินทางค้นหาตัวตน ในแบบที่ยังไม่เคยมีใครทำตามมาก่อน (ก็แหงสิ ไปแบบนั้น ไม่พกเงิน ไม่ไปในที่ที่จะมีคนรู้จัก ไม่ขอใครกิน เว้นแต่เขาจะหามาให้เอง อารมณ์แบบนี้มันไม่ใช่นักท่องเที่ยวอ่ะ เหมือนพระธุดงค์มากกว่าแล้วล่ะ) สำหรับเรา "ประมวล เพ็งจันทร์” ชื่อนี้คือนักเดินทางผู้ยิ่งใหญ่จริงๆ และยิ่งได้อ่าน "ประมวลความรัก” ก็ยิ่งยกขึ้นหิ้งเลย เป็นผู้ชายอบอุ่นและอ่อนโยนสุดๆ ไปเลย