เขยผู้ใหญ่ สะใภ้กำนัน (เพ็ญศิริ)

เขยผู้ใหญ่VSสะใภ้ กำนัน

ประพันธ์โดย  รมณีย์กร(ค่ะ)

          บทที่ 1

                    ท้องนาสายลม ห่มความรัก                      ธรรมชาติได้ฝาก น่าฝันใฝ่

            ฝากผืนแผ่นดิน ถิ่นหมายมุ่ง                     วิถีลูกทุ่ง ความเป็นไทย

            ทั้งบทเพลงพื้นบ้าน มีมานานเนาว์             คนโบราณร้องเล่า ช่างสนุกหลาย

            เพลงเรือเกี่ยวข้าว เพลงเต้นรำ                  เพลงฉ่อยสนุกล้ำ เพลงพวงมาลัย

            อีกหลายบทเพลงที่ครื้นเครงทรงคุณค่า      นี่แหละภูมิปัญญา แสนจะยิ่งใหญ่

            จวบเวลาผันผ่านนานหลายปี                    ทุกบทเพลงก็มี ซึ่งความหมาย

            อยากให้พวกเราร่วมอนุรักษ์                      สืบทอดพิทักษ์  เพลงของไทย

            ดำรงเอกลักษณ์ ตามหลักเอกราช             เพื่อชูเชิดช่วยชาติ เป็นหลักชัย เอชา...

                                                ************************************

ยามค่ำ ท้องฟ้าโพล้เพล้เริ่มเข้าสู่เวลาที่ชาวบ้านเรียกว่าผีตากผ้าอ้อม  ฤดูปลายฝนต้นหนาว ต้นข้าวกำลังอุ้มท้องแก่ ท้องนากว้างสุดลูกลูกตาเหลืองอร่ามประดุจถูกฉาบทาด้วยทองคำสุกปลั่ง

            ฝูงนกกระยางโฉบร่องถลาบินเป็นกลุ่มโผขึ้นจากทุ่งนา มันพากันกางปีกบินหลบหุ่นหนุ่มไล่กาบนคันนาที่เจ้าของทุ่งทำไว้หลอกพวกมัน ไม่ช้าผืนนากว้างก็เวิ้งว้างว่างเปล่าแดเดียว

ไกลจากทุ่งกว้างเข้าสู่ตัวหมู่บ้าน ค่ำนี้ช่างแตกต่างกับบรรยากาศท้องทุ่งลิบลับ เพราะสองข้างทางริมถนนประดับประดาด้วยหลอดไฟหลากหลายสี ในอากาศมีหลอดไฟสีกะพริบวิบวับเป็นแถวยาวเหยียดไปจนถึงหน้าทางเข้าคฤหาสน์สองชั้นหลังใหญ่ฉาบสีครีม อลังการกว่าบ้านทั้งหลายในเขตพื้นที่นี้

            ที่นี่เองคือต้นเหตุของความคึกคักในยามค่ำอันเปล่าเปลี่ยว ภายใต้ผืนฟ้าดารดาษด้วยดวงดาวตำบลหนองไพรรถยนต์หลากหลายชนิดพากันวิ่งตามกันเข้าไปในบ้านหลังนี้  เสียงดนตรีลูกทุ่งปลุกชาวบ้านให้มารวมตัวกันที่นี่เกือบทุกชีวิต

                        “เชิญขับเข้าไปจอดด้านในโน้นเลยครับ เชิญครับ”

            อปพร.ชุดสีเทาเป่านกหวีดทำสัญญาณมือบอกกล่าวเจ้าของรถทั้งหลายเหล่านั้น  หน้าคฤหาสน์หลังงาม กำนันพิมานสวมชุดเสื้อไหมเนื้อดีบนลำคอมีสร้อยทองเส้นเท่าโซ่ล่ามควายยืนเคียงข้างนางนวลจันทร์ผู้เป็นเมีย ทั้งสองมีหน้าที่ต้อนรับแขกเหรื่อมากมายที่มาร่วมแสดงความยินดีกับงานอลังการงานสร้างของคืนนี้ ใบหน้าสองผัวเมียเบิกบานยิ้มแย้มอย่างที่เรียกว่า หน้าบานเป็นจานเชิง ตลอดเวลา

                        “สวัสดี..สวัสดีครับท่านนายก แหมคืนนี้ควงคุณนายมาเชียวนะครับ”

                        “อ๊ะ  ไม่ได้ซิกำนัน งานสำคัญซะขนาดนี้จะขาดคนใดคนหนึ่งได้ยังไง แหม จัดงานซะใหญ่โตสมกับเป็นงานกำนันจริงๆ”

                        “ไม่ใช่งานกำนันหรอกค่ะท่าน แต่เป็นงานลูกสาวกำนันเค้าตังหากคะ”

            นางนวลจันทร์แย้มยิ้ม พลางชำเลืองหางตามองค้อนใส่สามีเล็กน้อยพอสังเขป  กำนันพิมานขยับคอเสื้อยืดร่างอวบท้วมขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

                        “จะว่ายังงั้นก็ได้ครับ แหม ก็ไอ้ผมมันมีลูกสาวกับเค้าแค่คนเดียว แถมยังขยันขันแข็ง เรียนเก่งจนได้เกียรตินิยมอันดับสองกลับมาอยู่บ้านทั้งทีมันก็ต้องฉลองให้เค้าหน่อยจริงมั๊ยครับ ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ..”

                        “จริงๆ ใครมีลูกสาวดีอย่างกำนันก็ต้องภาคภูมิใจกันเป็นเรื่องธรรมดา อ้าวแล้วไหนล่ะลูกสาวคนเก่งคนนี้น่ะ”

                        “เอเห็นว่ากำลังแต่งตัวอยู่ในบ้านมั้งครับ แต่เดี๋ยวก็คงจะออกมา ยาย่าหย็อย แกช่วยไปตามลูกสาวฉันออกมาต้อนรับแขกหน่อยเถอะ บอกหนูแดงแขกสำคัญมากันเต็มบ้านแล้ว”

            กำนันพิมานกระดิกนิ้วเรียกแม่บ้านที่ชื่อยาย่าหย็อย แต่งองค์ทรงเครื่องพะรุงพะรังไม่ต่างกับร่างทรงเจ้าแม่  แถมยังแต่งหน้าดั่งจะขึ้นไปเป็นนางเอกลิเกซะเองเข้ามากระซิบสั่ง ยาย่าหย็อย หรือนางหย็อยทำท่าพินอบพิเทารับคำสั่งแล้วผลุบหายเข้าไปในคฤหาสน์โอ่อ่าทันที

                                                *************************************

            ภายในห้องส่วนตัวของคฤหาสน์หลังงาม หนูแดงหรือนามจริงว่าจิรกานต์กำลังถูกช่างเสริมจับแต่งหน้าแต่งตัวให้สวยเริ่ดสมกับเป็นเจ้าภาพงานสำคัญ  หญิงสาวสวมชุดราตรีเดรสสั้นสีชมพูอ่อนแลดูหวานละมุนทั้งร่าง ใบหน้ารูปไข่สว่างนวลเมื่อช่างถักเปียผมยาวสีน้ำตาลไปรวบไว้ด้านหลังแล้วปล่อยปลายผมลงมาระต้นคอกลมกลึงขาวผ่อง

            ริมฝีปากอิ่มระบายสีหวานเช่นเดียวกับสีชุด ดวงตากลมโตเปล่งประกายสุขล้ำขณะทอดมองดูตัวเองในกระจกเงาบานใหญ่ตรงหน้า

                        “เรียบ..บร้อยแล้วฮ่ะคุณหนูแดงขา..แค่นี้คุณหนูแดงก็สวยเริ่ดเชิดหวานด้วยฝีมือปั้นแต่งของกาก้า รับรองว่าคืนนี้คุณหนูแดงจะต้องสวยเหมือนเจ้าหญิงล่องลอยมาจากชั้นฟ้าทีเดียวฮ่า”

            เสียงห้าวแม้จะพยายามปรุงแต่งให้คล้ายกับเสียงสตรีมากเท่าใดแต่มันก็ยังฟ้องชาติกำเนิดอันแท้จริงคือความเป็นชายของผู้เป็นเจ้าของเสียงดังขึ้นหลังจากเจ้าตัวประดิษฐ์ประดอยแต่งตัวสาวน้อยนามว่า “หนูแดง”ให้กลายเป็นเจ้าหญิงในชั่วเวลาสามชั่วโมงที่ผ่านมา

            จิรกานต์หรือหนูแดงเอียงคอมองสำรวจความงามของตัวเองอีกครั้ง ริมฝีปากอิ่มระเรื่อเจือรอยยิ้มพึงพอใจออกมาขณะนิ้วเรียวประดุจลำเทียนยกขึ้นแตะรอยถักก้างปลาบนศีรษะตัวเองเบาๆ

                        “คืนนี้หนูแดงสวยจริงๆด้วยอ่ะกาก้า”

                        “ฮู้ย..สวย..ยซิคะกาก้าซะอย่างทำอะไรได้ทุกอย่าง ขอเพียงคุณหนูแดงสั่งมาคำเดียว ลองลุกขึ้นดูชุดหน่อยซิฮะเผื่อว่ามันจะมีตรงไหนต้องซ่อมต้องแซมบ้าง”

            กาก้า กะเทยไฮโซหุ่นอวบแต่ดูยังไงก็รู้ว่าใช่กะเทยแน่ จีบปากหนาทาสีแดงเข้มดัดเสียงพูด หล่อนประคองหนูแดงลุกขึ้น ทั้งสองยืนเทียบหุ่นกันในกระจกเงา แลเห็นแตกต่างราวนางฟ้ากับแม่มดของทั้งสองได้เป็นอย่างดี

                        “เห็นมั๊ยฮ๊า..คุณหนูแดงสวย...ยไร้ที่ติขนาดไหน”

            หญิงสาวถูกกาก้าซึ่งทั้งสองสัญญากันก่อนจะออกจากกรุงเทพแล้วว่า กาก้าจะมาเป็นพี่เลี้ยงดูแลหนูแดงหมดทุกเรื่องอยู่ที่ตำบลหนองไพรแห่งนี้ แต่จุดประสงค์แอบแฝงอันแท้จริงก็คือกาก้าหวังใจว่าจะหาเจ้าชายในฝัน อาจเป็นเจ้าของทุ่งนาสักร้อยไร่ หรือเจ้าของโรงสีสักแห่งหนึ่งเป็นแฟน หลังจากที่เพียรพยายามทำทุกอย่างเพื่อจะเฟ้นหาคนรักในกรุงเทพมานานหลายปีดีดักแต่ก็หาไม่เจอเสียที

            ส่วนหนูแดง เธอเรียนจบคณะบริหารธุรกิจทั่วไปจากมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งจนจบและได้รับเกียรตินิยมอันดับสองกลับมาให้พ่อแม่ที่ตั้งรกรากหรือจะเรียกได้ว่าเป็นคนบ้านหนองไพรปลาบปลื้มใจ กระทั่งคืนนี้กำนันพิมานก็ตั้งใจว่าจะจัดงานฉลองการหอบปริญญาเกียรตินิยมอันดับสองของลูกสาวขึ้นที่บ้าน นัยว่าเป็นสุดยอดอลังการงานสร้างเพราะจ้างโต๊ะจีนห้าร้อยโต๊ะ เลี้ยงฟรีงานนี้ไม่รับซอง แถมยังมีคอนเสิร์ตนักร้องลูกทุ่งมีชื่อมากมายหลายคนมาป้อนความสุขแก่แขกที่มาร่วมงาน

            แค่นั้นยังไม่พอ มุมหนึ่งของอาณาจักรกำนันยังสั่งลิเกชื่อดังมาเปิดการแสดงให้พวกชาวบ้านชมกันยันโต้รุ่งอีกด้วย เป็นอานิสงส์พลอยได้ของพวกของเล่นมาตั้งร้านปาโป่งบ้าง ตักไข่หาโชคบ้างมาเพิ่มสีสันให้กับงานคืนนี้

                        “แม่หนูแดงจ๋า..แต่งตัวเสร็จหรือยังพ่อกำนันให้ตามหนูไปช่วยต้อนรับแขกได้แล้วจ้ะ”

            ยาย่าหย็อยพาผมสีแดงดัดหยิกทั้งหัวโผล่เข้ามาร้องเรียกเจ้าภาพสาว  กาก้าหันไปทำตาถลนมองยาย่าหย็อยอย่างตกอกตกใจพร้อมยกมือเทอะทะทาบอก

                        “อุ๊ยว้ายตายแล้วนั่นคนหรือกระทิงน่ะ หน้าตาหัวหูน่ากลัวจังเลย”

                        “อีบ้า..ฉันคนย่ะชื่อยาย่าหย็อย รู้เอาไว้ซะด้วย”

                        “ยาย่าหย็อย”

            กาก้าอ้าปากหนาพะงาบๆแล้วหัวเราะไร้เสียงจนตัวงอไปงอมา ยาย่าหย็อยค้อนขวับมองหาของใกล้มือจะปาใส่กะเทยไฮโซ  หนูแดงกลัวจะเสียฤกษ์เสียยามจึงยกมือกะเทยไฮโซ  หนูแดงกลัวจะเสียฤกษ์เสียยามจึงยกมือในท่าปางห้ามญาติทั้งสองซะ

                        “คืนนี้อย่าทะเลาะกันเองเลยค่ะหนูแดงขอร้องล่ะ มันเป็นวันดีของหนูแดงนะคะอย่าทำให้เสียฤกษ์เสียยามเลย”

                        “จ๊า..จ่ะ..จ้ะ น้าหย็อยไม่ทำอยู่แล้วแม่หนูแดงห้ามอีกะเทยปากคอห่านนั่นเถอะ”

                        “ว้ายตายแล้วมาหาว่าฉันปากคอห่าน นั่นปากเหรอยะเดี๋ยวแม่เฟี่ยงด้วยไดร์เป่าผมนี่”

                        “พี่กาก้าคะอย่าลมเสียค่ะ หนูแดงจะออกไปช่วยพ่อกับแม่ต้อนรับแขกที่ข้างนอกแล้วพี่กาก้าจะไปด้วยมั๊ยคะ”

                        “ปากคอห่านแบบนี้เอาไปดูดส้วมล่ะพอไหวแม่หนูแดง”

                        “ฮู๊ย..ว่าจะไม่เหวี่ยงแล้วนะแต่มันยังหาเรื่องใส่กาก้าอีก จะอดใจไหวมั๊ยล่ะเนี่ย”

            กาก้าซอยเท้าเต้นเป็นงิ้ว  ยาย่าหย็อยหัวเราะคิกคักชอบใจที่เอาคืนได้บ้าง หนูแดงถอนใจเบาๆยกมือไล่คนดูแลบ้านให้ออกไปข้างนอกก่อน เธอหันมาสำรวจความงามของตัวเองอีกครั้ง ใบหน้างามพรมยิ้มหวานพอใจ

                        “เราออกไปกันเถอะค่ะพี่กาก้าเดี๋ยวผู้ใหญ่เค้าจะคอยนาน”

            ด้านนอกคอนเสิร์ตเริ่มเปิดการแสดงแล้วเมื่อแขกมานั่งกันเต็มห้าร้อยโต๊ะ งานนี้เรียกว่าเชิญแขกกันทั้งอำเภอเห็นจะได้

                        “หนูแดงลูกป๊า มาทางนี้ลูกป๊ากับม้าอยู่นี่”

            จิรกานต์เดินเชิดหน้าแผ่นหลังตั้งตรง ดวงตาระยิบระยับทอดมองตรงไปทางเสียงที่ร้องเรียก  เธอเห็นบุพการีทั้งสองยืนสนทนากับแขกกลุ่มหนึ่งอยู่  หญิงสาวพร้อมพี่เลี้ยงจึงเบนเส้นทางเข้าไปหาทุกคนแทน พร้อมกับกระพุ่มมือไหว้งดงาม แขกสำคัญทั้งหลายรีบพากันยกมือไหว้เป็นฝักถั่ว ทุกคนยิ้มชื่นชมความงามสง่าของลูกสาวเจ้าภาพในเวลาต่อมา

                        “นี่หรือคะหนูลูกแดงของกำนัน อุ๊ยสวยน่ารักอ่อนหวานสมเป็นกุลสตรีจังเลย”

                        “ครับนี่ล่ะครับลูกสาวคนเดียวของผมล่ะ”

            จิรกานต์เข้าไปยืนข้างๆบิดา กำนันพิมานโอบไหล่ลูกสาวอวดอย่างสง่าผ่าเผย

                        “เพิ่งจะเรียนจบปริญญามาปีนี้เองครับคุณนาย”

                        “เหรอคะ เห็นว่าได้เกียรตินิยมด้วยนี่นา”

                        “ครับ เกียรตินิยม..อันดับ..”

                        “อันดับสองค่ะ”

            จิรกานต์รีบพูดแทรกก่อนพ่อจะโม้ส่งเกินความจริงทุกคนยิ้มเอ็นดูเธอกันถ้วนหน้า งานคืนนี้จัดใหญ่คับฟ้าจริงๆเพราะบริเวณสนามหญ้าหน้าคฤหาสน์สวยงามที่ว่ากว้างขวางกินพื้นที่ประมาณสิบไร่ไร่ บัดนี้มีแขกมานั่งเต็มพรึ่บหมดแล้ว นักร้องและแดนเซอร์บนเวทีเต้นกันสนั่นเวทีสะเทือน

            เมื่อถึงเวลาสำคัญ พิธีกรเชิญตัวเจ้าภาพขึ้นเวทีเพื่อกล่าวทักทายแขกเหรื่อ ครอบครัวกำนันพิมานก็ขึ้นไปปรากฎตัวบนนั้น

            กำนันพิมานกล่าวขอบคุณแขกทั้งหลาย ก่อนจะกล่าวเปิดตัวลูกสาวคนสวย

                        “ข้างๆกายผมขณะนี้นอกจากจะเป็นภรรยาแล้วก็ยังมีลูกสาวสุดที่รักของผม คือหนูจิรกานต์อยู่ด้วยครับ”

            เสียงปรบมือกราวกระหึ่มไปทั่วสนามหญ้า จิรกานต์กระพุ่มมือไหว้พร้อมถอนสายบัวเล็กน้อย  กำนันร่ายประวัติลูกสาวพอสังเขปก่อนจะมาถึงเนื้อหาสำคัญที่แขกทุกคนต้องพากันหูผึ่งฟัง

                        “ท่านคงรู้จักตระกูลของผมกันดีแล้วว่าตระกูล..”ประวัติดีศรีมงคล”สืบทอดตำแหน่งกำนันมานานหลายชั่วคนจนกระทั่งมาถึงรุ่นผม ..ซึ่งผมก็ตั้งใจว่าหลังจากที่พัฒนาตำบลบ้านหนองไพรจนเจริญรุ่งเรืองทันสมัยมานาน ต่อไปอนาคตอันใกล้นี้เมื่อผมวางมือจากหน้าที่นี้ ผมก็อยากจะสนับสนุนลูกสาวคนเดียวของผมคือ หนูแดงขึ้นมารับช่วงการทำงานบริหารตำบลบ้านหนองไพรสืบต่อไป  ผมจึงใคร่ขอฝากฝังหนูแดงให้ทุกๆท่านช่วยอุ้มชูโอบอุ้มขึ้นมาเป็นกำนันสาว..หัวก้าวหน้า นักพัฒนาระดับปริญญาเกียรตินิยมเอาไว้ด้วยครับท่าน”

            จบคำพูดนั้นเสียงปรบมือแทนคำสัญญาก็ดังกระหึ่มขึ้นจากมือแขกทั้งหลายอีกวาระหนึ่ง.

                                                            ******************