อริรักเสน่หามาเฟีย (วไลกร)

ภาระที่ต้องสืบหาใครบางคน ทำให้เมษาชลต้องพาตัวเข้าไปใกล้ชิดเขา แม้จะเฉียดเข้าไปในฐานะศัตรูก็เถอะ แต่ทว่า...เสน่ห์แห่งเพศชายช่างรุนแรงเกินจะต้านทานไหว นอกจากจะไม่มีอะไรคืบหน้าแล้ว เธอกลับต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวเพราะถูกมาเฟียเจ้าเล่ห์ลวนลามเอาเปรียบอยู่ร่ำไป คิดรึ! ว่าเธอจะยอมให้เอาเปรียบอยู่ฝ่ายเดียว แน่นอนว่าเขาจะต้องถูกเอาคืนอย่างสาสมที่สุด

“เฮ้! ทางมีตั้งเยอะแยะ ทำไมฉันต้องซวยเจอนายตลอด”

“ผมไม่มีเวลาทะเลาะกับคนไม่รู้จักบุญคุณ” คาร์ริคบอกด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

“หมายความว่ายังไง พูดแล้วเดินหนี ไม่ใช่ลูกผู้ชาย” เมษาชลตะโกนไล่หลัง

คนที่กำลังปวดฉี่หันขวับกลับมา ก่อนจะเดินย้อนมาจับแขนเล็กลากเข้าไปในห้องน้ำด้วยกัน

“เฮ้ย! ปล่อยนะโว้ย” เธอทั้งตะโกนและกระแทกตัวใส่แต่ไม่มีประโยชน์

คาร์ริคจับเธอเข้ามาในห้องน้ำด้วยกันจนได้ จากนั้นก็ก้มมาถาม “ไม่มีการ์ดคุ้มกันรึ”

“ไม่เกี่ยวกับนาย” เธอตะคอกใส่จมูกโด่งเป็นสันของเขา

“โอเค...เอาที่เกี่ยวกับผม ดูซะให้เต็มตาว่าผมลูกผู้ชายทั้งแท่ง” บอกพลางรวบมือเธอทั้งสองข้างด้วยมือเดียว ก่อนจะจับเจ้านั่นออกมาแล้วปัสสาวะอย่างไม่เกรงใจสายตาของเธอ

“ไอ้...” เธอตั้งใจจะด่าเขา แต่พอละสายตาจากความยิ่งใหญ่ขึ้นจ้องใบหน้าที่มีเคราขึ้นเขียวครึ้มก็ถึงกับพูดไม่ออก หน้าร้อนวาบ หญิงสาวหลับตาพร้อมกับตะโกนออกมา “ไอ้...ทุเรศ...” เธอลากเสียงสูง  คาร์ริคหัวเราะเบาๆ แล้วจัดการเก็บของสงวนเข้าที่เข้าทาง