ทำไมต้อง "ให้"

นิสา |
24/08/2014

หลักของหนังสือเล่มนี้ก็คือการเปิดใจให้กว้างเพื่อรู้จักให้ เพื่อกลายเป็นคนใจดี เพื่อจะได้มีความสุข (ใจแคบ-ใจกว้าง-ให้-ใจดี-มีความสุข) หลวงพ่อผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ทำงานด้านการให้ การเสียสละมาเป็นระยะเวลายาวนานนับสิบปี โดยเฉพาะเกี่ยวกับการรักษาผู้ป่วยโรคติดต่อร้ายแรง ด้วยประสบการณ์และภาระหน้าที่ที่ท่านทำมาโดยตลอดดังกล่าว ทำให้ท่านมีแง่มุมที่น่าสนใจเกี่ยวกับการให้ที่ผู้อ่านน่าจะได้ลองศึกษากัน เรื่องการสร้างงานสร้างรายได้ให้แก่ผู้ป่วยเอดส์ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ หลวงพ่อทำงานด้านผู้ป่วยเอดส์แบบครบวงจร ต้องดูแลเผื่อไปถึงเด็กที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่ ตลอดจนเด็กกำพร้าที่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไป ให้ทั้งที่พัก ที่กิน ที่อยู่ แถมยังให้เงินเดือนอีก ข้อดีคือทำให้ผู้ป่วยไม่คิดฟุ้งซ่านเพราะมีงานทำตลอดเวลาและรู้สึกว่าชีวิตตัวเองยังมีคุณค่าอยู่ การให้ด้วยการช่วยเหลือผู้ป่วยเอดส์ของหลวงพ่อดังกล่าวมานั้นเดิมทีเดียวก็ได้รับการต่อต้านจากชาวบ้านเพราะความไม่เข้าใจและรังเกียจผู้ป่วย ถึงขั้นไม่มีใครกล้ามาทำบุญที่วัด ลุกลามไปถึงขั้นมีการปล่อยข่าวว่าหลวงพ่อเป็นเอดส์ด้วยซ้ำ แต่หลวงพ่อก็อดทนทำโครงการต่อและสามารถพิสูจน์ตัวเองได้ในที่สุด ถือเป็นตัวอย่างหนึ่งของการมีจิตใจเป็นผู้ให้อย่างแท้จริง เป็นต้นแบบของการให้เลยก็ว่าได้ นอกจากการบอกเล่าเรื่องราวที่หลวงพ่อทำอยู่แล้ว อีกส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ก็เป็นส่วนที่เกี่ยวกับการอธิบายหลักธรรมว่าด้วยเรื่องการให้ เริ่มตั้งแต่การสร้างอุปนิสัยแห่งการให้ สมดุลของการให้ การให้ในรูปแบบต่างๆเช่นการให้แบบพ่อแม่ลูก การให้แบบคู่รัก การให้กำลังใจ การให้สติ เป็นต้น อย่างเรื่องการสร้างอุปนิสัยแห่งการให้ด้วยการชนะใจตนเอง หมายความว่าหลายครั้งเมื่อเราให้ไปแล้ว นอกจากผู้รับจะไม่สำนึก ยังมานินทาลับหลัง ตั้งคำถามกับเราอีกว่าเราให้โดยมีเจตนาแอบแฝงอะไรทำนองนั้น ซึ่งหลวงพ่อก็บอกว่า ผ็ให้จะต้องชนะใจตนเองจากคำตำหนิ ดูถูกนินทาแบบนี้ให้ได้ คำพูดแบบนี้เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยให้เราได้รู้จักฝึกฝนตนเองให้รู้จักอดทนอดกลั้น และรู้จักคำนึงถึงประโยชน์ของผู้อื่นซึ่งเป็นผู้รับมากกว่าอารมณ์ความรู้สึกของตัวเอง เป็นการฝึกใจให้เข้มแข็งและรู้จักเสียสละ อีกเรื่องที่น่าสนใจคือการสร้างสมดุลการให้ หมาความว่าให้แล้วตัวเองและครอบครัวจะต้องไม่เดือดร้อน ต้องรู้จักจัดแบ่งการให้อย่างเหมาะสมทั้งเรื่องของเวลา กลังกายและกำลังทรัพย์ของตัวเอง แปลว่าการให้นั้นก็เป็นศิลปะอย่างหนึ่ง ที่ต้องฝึกให้เป็นแล้วต้องรู้จักให้อย่างพอดี ข้อดีของหนังสือเล่มนี้คือการสื่อสารกับผู้อ่านในลักษณะของการพูดคุย สนทนาธรรม ด้วยภาษาง่ายๆสบายๆ ส่วนข้อด้อยก็คือความเข้มข้นและความเฉียบคมในเชิงเนื้อหายังน้อยอยู่ ถ้าเพิ่มส่วนนี้เข้าไปได้ก็จะเป็นหนังสือที่สมบูรณ์แบบเลยทีเดียว