เรื่องสั้น แมลงสาบปาร์ตี้ (จรัญ ยั่งยืน)

แมลงสาบปาร์ตี้

(เรื่องสั้นชมเชย รางวัลเปลื้อง วรรณศรี ปี 2559)

          คุณตาปรือแล้วหลับไปพร้อมกับเสียงฝนตกกระทบหน้าต่างที่เปิดอ้า มันเป็นคืนแรกในรอบหลายเดือนที่มีฝนตกลงมาในเมืองที่เปลวแดดสามารถสังหารชีวิตได้อย่างเลือดเย็น สายฝนช่วยขับไล่ความร้อนระอุที่แทรกซึมอยู่ทุกซอกตึกไปได้บ้าง เมื่อกายคุณได้สัมผัสไอเย็นๆ คุณก็เคลิบเคลิ้มง่วงงุนจนผล็อยหลับไป  แต่ว่าความฝันอันวุ่นวายสับสนนั้นกลับกระชากให้คุณตื่นขึ้นกลางดึก ฝันที่แปลกประหลาด น่างุนงนสงสัย คุณพยายามจะลืมมันเพื่อหลับตาลงอีกครั้ง แต่ว่าตาของคุณกลับไม่ยอมปิดเหมือนมีคีมมาถ่างปลือกตาเอาไว้ คุณทนนอนทู่ซี้ต่อไปไม่ไหว คุณจึงลุกขึ้นด้วยความเกียจคร้าน งัวเงียไปควานเอากาแฟทรีอินวันที่วางรวมอยู่กับกองหนังสือข้างเตียงติดมือออกจากห้องนอน คุณเปิดไฟแล้วไปเปิดดูกาน้ำที่ตั้งอยู่บนโต๊ะไม้เล็กๆ หน้าห้องน้ำ ยังมีน้ำอยู่ครึ่งกา คุณจึงปิดฝา เสียบปลั๊กไฟ เอาซองกาแฟวางไว้ข้างกาน้ำแล้วเข้าไปฉี่ ขณะที่เสียงน้ำกระทบโถส้วมคุณรู้สึกว่าเหมือนมีความอึดอัดหล่นลงไปในนั้นด้วย แต่ว่ามันเป็นเพียงเล็กน้อย ความอึดอัดก้อนใจยังค้างอยู่ในหัวของคุณ คุณออกจากห้องน้ำ เดินโผเผมาชงกาแฟ ชงเสร็จคุณก็ปิดไฟ กลับมานั่งจิบกาแฟบนเตียง คุณนั่งอยู่ในความมืด ครุ่นคิดเรื่องราวที่หมักหมมอยู่ในหัว

ในสังคมก้มหน้าไม่สนใจใคร ผู้คนสนใจแต่โทรศัพท์ที่อยู่ในมือ กาแฟทรีอินวันเข้ามามีบทบาทสำคัญ ชงง่าย ประหยัดค่าใช้จ่าย  แม้จะหวานไปหน่อยแต่ทำให้มีเวลาก้มหน้าก้มตามากขึ้น แค่ต้มน้ำร้อน เทผงกาแฟที่ผสมน้ำตาลและครีมเทียมมาแล้วลงในแก้ว  กดน้ำร้อนใส่ลงไป เอาช้อนคนสองสามที มันก็ส่งกลิ่นหอมฉุย ไม่เหมือนการซื้อกาแฟคั่วบดมาชง ต้องทำหลายขั้นตอน ตั้งแต่เปิดขวดเทกาแฟ ตักน้ำตาล ตักครีมเทียมใส่ลงไป แล้วถึงไปกดน้ำร้อนใส่ แต่ถ้ายังไม่ได้รสชาติถูกใจ คุณก็ต้องเสียเวลามาเติมโน่นเติมนี่อีก และที่น่ารำคาญคือส่วนผสมที่หกเรี่ยราดนี่แหละ เลอะเทอะเปรอะเปื้อนอยู่ตามพื้น โต๊ะ ตู้ จนคุณไม่อยากเสียเวลามาเก็บกวาดมัน ปล่อยมันทิ้งไว้จนเป็นคราบเขรอะ จนล้างขัดไม่ออก คุณจึงเปลี่ยนมาดื่มกาแฟทรีอินวันเพราะมันประหยัดเวลาให้คุณได้มากทีเดียว

ผ่านจากเรื่องกาแฟ คุณก็เริ่มครุ่นคิดถึงความฝันอันสับสนปนเป มันพาคุณเข้าไปสู่อีกโลกหนึ่ง โลกของนักศึกษาในมหาวิทยาลัย คุณกับเพื่อนเดินทางไปยังที่แห่งหนึ่ง  ที่ที่ประหลาดที่สุด  ที่ที่เป็นหอคอยสูง เมื่อคุณจะขึ้นไปได้ต้องมีคนใช้เชือกเลื่อนแผ่นไม้มารองรับแล้วดึงขึ้นไป เมื่อขึ้นไปได้ ชีวิตของคุณเหมือนแขวนไว้กับเส้นด้าย คุณต้องเดินไปตามแผ่นไม้แคบๆ กลับไปกลับมา คุณไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคุณต้องไปเสี่ยงตายแบบนั้นเพื่ออะไรกัน  มันทั้งอ่อนเพลียและเหนื่อยล้า  แต่แล้วคุณต้องสะดุ้งเมื่อก้มมองที่น่อง พบว่ามีหมากัดติดอยู่  แถมเป็นหมาพันธุ์ปั๊กที่เมื่อกัดอะไรแล้วไม่ยอมปล่อยง่ายๆ  มันกัดจนเลือดของคุณไหลนองพื้น  ด้วยความโมโห คุณลืมตัวใช้เท้าอีกข้างมันกระเด็นตกลงไปข้างล่างที่อยู่ลิบๆ  คุณเชื่อว่ามันต้องตกลงไปตายแน่ๆ แต่เมื่อคุณกลับลงมาข้างล่าง คุณกลับไม่เห็นซากมัน ไม่เห็นรอยเลือด แล้วไม่มีใครพูดถึงเรื่องหมา เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อคุณก้มมองที่น่องอีกทียิ่งทำให้คุณแปลกใจเพราะมันไม่มีรอยแผล ไม่มีเลือดไหล นี่มันเรื่องอะไรกันวะนี่ คุณสบถเพื่อขับไล่ความงุนงงที่ประเดประดังเข้าไปในหัวของคุณ

คุณไม่มีเวลาครุ่นคิดต่อ พวกคุณต้องรีบไปยังอีกที่หนึ่ง สวนที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา พวกคุณได้พบชายคนหนึ่ง เขาเป็นเป็นเจ้าของธุรกิจตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ รวมถึงต้นไม้ใบหญ้าไร่นาเรือกสวน ใครเห็นใครก็จำเขาได้ เขามีมือที่ใหญ่มาก เหมือนมือของยักษ์เขียวที่คุณเคยดูในหนัง  มือของเขากวาดเงินมากองรวมกันเป็นภูเขาลูกใหญ่  ข้างภูเขามีสวนต้นไม้เงินต้นไม้ทอง มีมังกรทองตัวใหญ่คอยเฝ้าอยู่ ด้านหลังมังกรทองเป็นห้างสรรพสินค้าเงินทอง ชายมือใหญ่เชื้อเชิญให้คุณกินเงินทองในนั้น เขาบอกว่านี่เป็นโอกาสทองที่เปิดให้พวกคุณเพียงครั้งเดียวในชีวิต ให้พวกคุณกินได้ฟรี กินกันได้เต็มที่ พวกคุณจึงกินกันอย่างตะกละตะกลาม