แมวสามสียอดนักสืบ ตอนที่ 20 ฆาตกรรมอลวน

วาชิ |
27/07/2014

อีกหนึ่งซีรี่ย์ยอดเยี่ยมซึ่งเป็นผลงานโดดเด่นของ Akagawa Jiro นักเขียนนิยายแนวสืบสวนที่มียอดขายอันดับหนึ่งในญี่ปุ่น โดยเนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับ ‘คาตายาม่า’ ตำรวจหนุ่มที่แพ้ทั้งเลือดและผู้หญิง ที่ขาดไม่ได้เลยก็คือเจ้าแมวสามสีที่เป็นตัวชูโรงของเรื่อง ‘โฮล์ม’ คือชื่อของมัน แค่ชื่อก็บ่งบอกยี่ห้อแล้วว่าแมวตัวนี้จะต้องฉลาดมากๆ และคอยช่วยเรื่องสืบสวนด้วยแน่นอน ด้วยการเล่าเรื่องแบบสบายๆ ทำให้นิยายฆาตกรรมเรื่องนี้อ่านง่ายกว่าคิด ผู้เขียนนั้นผูกเรื่องได้เก่ง ซ่อนเงื่อนได้แบบแยบยลจนบางครั้งก็หลอกให้เราไขว้เขวชวนให้ติดตาม อ่านแล้วเพลินดี ไม่ค่อยเครียดและน่ากลัวเท่าไหร่ มาถึงตอนที่ 20 นี้ คือตอนฆาตกรรมอลวน ตอนนี้คงเป็นตอนที่ทำให้แมวโฮล์มต้องปวดหัวตุ้บๆ เพราะชื่อตอนก็บอกอยู่แล้วว่ามันอลวน (วนไปวนมา) แน่นอน! ปริศนาที่ต้องแก้ให้ออกมีอยู่หลายเรื่องด้วยกัน ไหนจะเพลย์บอยหนุ่มที่ถูกยิงแต่ไม่ตาย กลับมาตายเพราะยาพิษแทนเสียอย่างนั้น ไหนจะศพครูสอนศิลปะขวัญใจเด็กๆ ที่ถูกแทงตายอย่างเป็นปริศนาอีก แล้วไหนยังจะเกิดเหตุฆาตกรรมครูสอนภาษาอังกฤษอีกเล่า โอยยย เท่านั้นยังไม่พอ หลักฐานชิ้นสำคัญของคดีก่อนหน้ายังมาโผล่กับคนที่เป็นศพลำดับถัดไปอีก เรียกว่าตายกันแบบโดมิโน่ยกแผงเลยทีเดียว ทว่ายังไม่หมดค่ะ เพราะยังมีคดีสาวน้อยผู้สูญเสียความทรงจำมาฆ่าตัวตายอย่างเป็นปริศนาเพิ่งเข้ามาอีก เรียกได้ว่าปมซ้อมปม บ่มทับจนงงเพราะศพที่หนึ่งยังไม่ทันจะไขปริศนาการตายได้ ศพที่เหลือก็ตามกันมาติดๆ ให้ต้องตีลังกาคิดสิบตลบ ต่อโฮล์มมีเก้าชีวิตก็คงต้องคิดจนหัวแมวแตก (ฮา ล้อเล่นนะ!) อ้อ แล้วอย่าลืมลุ้นกันด้วยนะคะ ว่าคาตายามะจะสละความโสดบวกซิงในเล่มนี้ได้หรือเปล่า ผ่านมา 20 เล่มแล้วไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่าพ่อตำรวจหนุ่มคนนี้จะยังบริสุทธิ์อยู่ ก๊ากกกก (หัวเราะแบบสะใจเล็กน้อย ย้ำ! เล็กน้อยจริงๆ นะคะเนี่ย 5555555 //ใครจะเชื่อเอ็ง) สำหรับใครไม่เคยอ่านซีรี่ย์นิยายชุดนี้ แนะนำว่าให้ลองค่ะ! มันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดนะ อย่างเราที่ไม่ค่อยชอบนิยายแนวฆาตกรรมเท่าไหร่ยังอ่านได้สบาย (แต่เสพเยอะไปก็แอบมีเสียวๆ ข้างหลังอยู่เหมือนกัน กลัวโดนใครเอามีดจ้วงแทง 5555) ข้อดีของนิยายชุดนี้คืออ่านง่าย ไม่เครียด มีมุกให้ขำและเอ็นดูนายตำรวจหนุ่มกับเจ้าแมวสามสีนี้อยู่บ่อยๆ ติดก็แต่เล่มหลังๆ คนเขียนจะซอยหนึ่งเล่มแบ่งเป็นตอนยิบย่อยทำให้อ่านแล้วไม่ค่อยจะจุใจเท่าไหร่ แถมความน่าสนใจยังลดลงไปอีกเยอะพอควร น่าเสียดายก็ตรงนี้นี่แหละค่ะ (ในความคิดเราอ่ะนะ)