ไหม ( SETA ) (ปกใหม่)

ทิววาริน |
22/08/2014

คุณเคยอ่านนวนิยายที่เริ่มต้นอย่างเรียบเฉย ออกจะน่าเบื่อเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่ออ่านจนถึงย่อหน้าสุดท้าย มันกลับทำให้คุณร้องไห้และจะเก็บเรื่องราวของตัวละครเหล่านั้นไว้ในดวงใจตลอดกาล ‘ไหม’ คือนิยายที่มีศักยภาพในการทำให้คุณรู้สึกเช่นนั้นครับ นวนิยายเลื่องชื่อเล่มนี้เป็นผลงานของนักเขียนอิตาเลียนที่มีชื่อเสียงมากที่สุดคนหนึ่งอย่างอเล็กซานโดร บาริกโก เจ้าของผลงานที่ได้รับการแปลโดยสำนักพิมพ์ผีเสื้ออย่าง ‘ไร้เลือด’ และ ‘โนเวเชนโต้’ ซึ่งผลงานเขียนเล่มนี้ บาริกโก้ได้รับแรงบันดาลใจจากญาติผู้ใหญ่ของเพื่อนเขาคนหนึ่งที่ต้องทำงานด้วยการเดินทางไกลไปยังดินแดนที่ไม่มีใครรู้จักในสมัยนั้นปีละหนึ่งหน ซึ่งก็สอดคล้องกับชีวิตของแอร์เว ฌองกู (Herve Joncour) ตัวเอกของเรื่องที่มีอาชีพเป็นพ่อค้าไหมชาวฝรั่งเศสที่ตัดสินใจทิ้งภริยาและบ้านที่สุดแสนสบายไว้ข้างหลังเพื่อเดินทางไปแสวงโชคที่ญี่ปุ่นกระทั่งได้พบกับสตรีนางหนึ่งที่เขาจะไม่มีวันลืม อย่างที่กล่าวไปข้างต้น ในช่วงแรกของนวนิยายเล่มนี้จะดำเนินเนื้อเรื่องไปอย่างเอื่อยเฉื่อยเหมือนกระแสน้ำซึ่งจะเชี่ยวกรากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อใกล้ถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่องอันเป็นขนบของนวนิยายในสมัยนั้น อย่างไรก็ตาม สำนวนภาษาและทักษะการพรรณนาของบาริกโกก็ทำให้เราเคลิบเคลิ้มไปกับความงดงามของประเทศฝรั่งเศสและญี่ปุ่นในสมัยปิดประเทศช่วงปี 1860 ได้ชนิดที่ทำให้เราอาจลืมเนื้อเรื่องหลักแล้วลุ่มหลงอยู่ในมนต์ขลังของภาษาที่ละเมียดละไมแทน โดยเฉพาะฉบับภาษาไทยที่ได้นักแปลมืออาชีพและนักเขียนรางวัลซีไรต์อย่างงามพรรณ เวชชาชีวะช่วยถ่ายทอดลีลาการเขียนอันพลิ้วไหวของบาริกโกก็ยิ่งทำให้ผู้รีวิวโปรดปรานหนังสือเล็กๆ เล่มนี้มากขึ้นไปอีก แม้ว่าตัวนิยายจะดำเนินไปตามท้องเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างฝรั่งเศสและญี่ปุ่น แต่บาริกโกก็สามารถบรรยายฉากต่างๆ ได้เสมือนจริงอย่างน่าอัศจรรย์ รวมถึงศึกษาจารีตประเพณีของญี่ปุ่นได้อย่างละเอียดโดยเฉพาะฉากอองเซนอันเลื่องชื่อของเขาในช่วงท้าย ความร้ายกาจประการหนึ่งของบาริกโกคือการเขียนและพรรณนาความลุ่มหลงที่ฌองกูมีต่อสตรีชาวญี่ปุ่นได้อย่างงดงามจนทำให้ผู้อ่านเผลอเชียร์ให้ทั้งคู่ได้รักกันแม้ว่าจะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาแต่งงานและมีครอบครัวอยู่ที่ฝรั่งเศสแล้วก็ตาม บาริกโกหลอกล่อให้เราตายใจและคิดว่าท้ายที่สุดเรื่องราวก็คงจบลงอย่างมีความสุขจนกระทั่งปมทุกอย่างถูกเฉลยอย่างเปลือยเปล่าต่อหน้าผู้อ่านในตอนท้าย และทำให้เราเสียน้ำตาไปกับฌองกูและโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นโดยที่ผู้อ่านอย่างเรามิได้เฉลียวใจเลยแม้แต่น้อย นี่คือสุดยอดวรรณกรรมสมัยใหม่เรื่องหนึ่งของอิตาลีครับ เล่มเล็กมากๆ อ่านไม่กี่ชั่วโมงก็จบ แต่ความประทับใจจะอยู่ต่อไปอีกนานครับ