ใยเสน่หา

Blssoomeye |
08/12/2014

ใยเสน่หา ผู้เขียน ทมยันตี ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชอบมากๆ เพาะสนุกและได้ข้อคิดดีหลายอย่าง ได้อารมณ์ในการอ่านนิยายสักเรื่อง เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับความผูกพันที่พระเอกมีต่อนางเอกตั้งแต่ยังเด็ก แม้จะต้องแยกกันไปในช่วงเวลาหนึ่ง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ยังมีความรู้สึกดีๆต่อกันเสมอ อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าพระเอกเป็นคนน่าสงสาร แต่ในขณะเดียวกันเป็นคนที่เก่งและแกร่งมาก ชอบพระเอกแบบนี้ นางเอกก็มีความน่ารัก เป็นคนซนๆคนหนึ่ง เราว่าในเรื่องนี้ทุกตัวละครมีสีสันต์มาก เรื่องนี้จะไม่มีตัวร้ายหรือตัวอิจฉา แม้ตอนแรกอาจจะคิดว่ามี แต่พออ่านๆไปก็รู้ว่าไม่ใช่ กลับยิ่งชอบซะด้วยซ้ำ เราว่าทุกตัวละครมีปม ปัญหา ที่สุดท้ายแล้วก็ต่างยอมรับและอยู่กับมันได้อย่างมีความสุข เรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก เพราะเนื้อเรื่องส่วนใหญ่จะพูดถึงความรัก ความผูกพันของพระนางที่มีมาตั้งแต่เด็ก พอโตแล้วได้กลับมาเจอกัน แม้ว่ายังมีระยะห่างแต่ด้วยความผูกพันก็ทำให้มีความรู้สึกดีๆได้ง่าย คอยดูแล คอยช่วยเหลือ ในทุกๆเรื่อง สนุกคะ น่ารักด้วย มีเรียกน้ำตาจากคนอ่านได้ด้วยในความน่าสงสารของพระเอก เราว่าอารมณ์คล้ายๆเรื่องพี่เลี้ยงหรือคำมั่นสัญญา ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับความผูกพัน ที่มีมาตั้งแต่เด็กของตัวละคร ที่มีทั้งสุขสมหวังและผิดหวัง แต่ที่แน่ๆคืออย่างให้คนที่รักมีความสุข อ่านเรื่องนี้แล้วอิ่มมาก อ่านจบแล้วก็ยังยิ้มอยู่ ชอบมากๆทั้งคุณคนเล็กและปากิม ลองอ่านกันดูแล้วจะชอบ

Takeshi |
18/09/2014

ผู้เขียน ทมยันตี สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เป็นนิยายน่ารัก ๆ เก่า ๆ อีกเรื่องหนึ่งครับ ถูกสร้างเป็นละครเมื่อนานมาแล้ว และยังไม่มีใครเอากลับมาทำอีก (อยากให้ทำนะ นิยายน่ารักออก) เป็นนิยายน่ารัก ๆ แบบเบา ๆ จริง ๆ ครับ ตัวร้ายก็ไม่ได้เรียกว่าร้ายขนาดหนัก แบบป่วน ๆ น่ารัก ๆ ที่ยอมรามือจากพระเอกเพราะมิตรภาพที่นางเอกมีให้ อ่านแล้วก็อมยิ้มได้ทั้งเรื่องดีครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ปารินทร์ หรือนายปากิม ที่ การะบุหนิง หรือ คุณคนเล็กเรียกมาตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนเล่นกัน แม้ว่าคุณคนเล็กจะแผลงฤทธิ์ขนาดไหน แต่ปารินทร์ก็ทนได้ จนกระทั่งเวลาหนึ่งที่ปารินทร์ตัดสินใจไปอยู่กับพ่อที่ต่างประเทศ การะบุหนิงทำทุกทางที่จะยื้อปารินทร์ไว้แต่ไม่เป็นผล จากนายปากิม เปลี่ยนเป็นพี่ปารินทร์ก็ยังไม่สามารถยื้อไว้ได้ กว่าจะผ่านช่วงนี้ไปจนโตก็เกือบจบเล่ม 1 แล้วครับ ปารินทร์กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง ด้วยความรู้สึกคิดถึง บ้าน และคุณคนเล็ก มาตลอด เมื่อคุณคนเล็กเจอปารินทร์อีกครั้ง แม้จะยังงอนอยู่แต่ก็ดีใจอยู่เงียบ ๆ ปารินทร์กลับมาทดแทนบุญคุณต่อคุณลุงที่เลี้ยงมา แต่คราวนี้ปารินทร์มี จินนี่ ผู้หญิงที่แอบชอบปารินทร์มาตลอด และรู้ว่าปารินทร์รักใคร ตามมาทำความรู้จักกับการะบุหนิงด้วย ผมว่ามันน่ารักก็ตรงนี้ครับ ผมชอบคุณคนเล็กนะ เด็กที่ถูกเลี้ยงแบบสปอยล์มาตลอด ทุกอย่างถือเป็นสิทธิ์ผูกขาดหมด แม้กระทั่งตัวปารินทร์เอง แต่เธอไม่ได้เอาแต่ใจแบบนิสัยเสียเหมือนที่เราเห็นในละครทั่วไปนะครับ ผมว่าการกระทำของเธอ (ที่ถึงแม้ว่าจะโตแล้ว) ก็น่ารักดี ๆ งอนกันไป งอนกันมาแต่ก็รักกันมาก อ่านแล้วก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจดีครับ ลองหามาอ่านกันนะครับ

เด็กหญิงหลอดไฟ |
09/09/2014

นิยายเรื่องนี้จะเน้นถึงความผูกพันระหว่างพระเอกและนางเอกเป็นหลัก โดยดำเนินเรื่องตั้งแต่วัยเด็กจนโตทำให้เห็นพัฒนาการ ความผูกพัน และที่มาที่ไปของความรู้สึกต่างๆของตัวละคร โดยเฉพาะ พระ-นาง นั้นคือ “ปารินทร์” หรือ “ปากิม” และ “การะบุหนิง” หรือ “คุณคนเล็ก” ถือว่าเป็นเรื่องที่อาจจะเหมือนไม่มีอะไรแต่ก็วางไม่ลงและยิ้มตามได้ตลอด เรื่องตอนเด็กจะเยอะพอสมควรเพื่อแสดงให้เห็นว่าคนทั้งสองผูกพันกันมากแค่ไหน ยิ่งตอนอยู่กับพระเอกจะอ่านแล้วรู้สึกถึงความสุข เข้าใจได้ว่าทำไมพระเอกลืมนางเอกไม่ได้ แม้จากกันไปนับสิบปีก็ตาม ถึงเนื้อเรื่องจะไม่มีอะไรมาก เป็นนิยายเบาๆ แต่ก็ไม่ดูไร้สาระ เป็นเพราะการใช้ภาษาสวยที่ไม่ทำให้ผิดหวังตามแบบฉบับทมยันตี การดำเนินเรื่องที่ใช้ความผูกพันของคนสองคนเป็นจุดเด่น ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกตาม ถ้าใครเคยดูเวอร์ชั่นละครที่ ปิ๊บ รวิชญ์ คู่กับ จอย ศิริลักษณ์ แล้วก็คงพอจะนึกภาพรวมๆออก เพียงแต่ว่าในละครนั้น ดัดแปลงบทประพันธ์ไปบางส่วน เช่น ปรับบทให้พระเอกเก่งเป็นฮีโร่แก้ไขสถานการณ์ที่ทำงาน ซึ่งจริงๆแล้วเป็นตัวละครอีกตัว และบทนางเอกในละครจะเล่นดูเด็กเกินไปหน่อย ซึ่งในหนังสือจะลงตัวกว่าในละครมาก เรียกได้ว่าเป็นนิยายน่ารัก เบาๆ แต่ไม่ไร้สาระและไม่น่าเบื่อ ไม่มีตัวอิจฉามาคอยกรี๊ดๆแว้ดๆให้รำคาญ ไม่มีการเข้าใจผิดให้หงุดหงิด จะมีก็แต่การงอนกันของนางเอกที่อ่านแล้วก็ยิ้มตามเพราะความรักความผูกพันมันชัดเจนมากๆ เป็นนิยายที่ไม่มีอะไรแต่มันมีอะไรจริงๆค่ะ