เรียนให้รู้ใช้ข้อมูลอย่างผู้ชนะ

นิสา |
26/08/2014

คนคือกุญแจสำคัญของการพัฒนาสังคมและประเทศชาติ และการเรียนรู้ก็คือกุญแจสำคัญของการพัฒนาคนที่สำคัญที่สุดนั่นหมายความว่าการเรียนรู้เป็นรากฐานของการพัฒนาหรือรากฐานของความสำเร็จนั่นเอง แต่การเรียนรู้ที่ว่านี้แน่นอนว่าจะต้องไม่ใช่แค่การเรียนรู้แต่ในห้องเรียนเพียงอย่างเดียว ไม่ใช่การเรียนรู้ผ่านโรงเรียนหรือครูผู้สอน ผู้เขียนต้องการให้หนังสือเล่มนี้เป็นการถ่ายทอดความหมายของการเรียนรู้ในมุมมองใหม่ๆและขยายไปสู่ความเข้าใจในมิติใหม่ๆของการเรียนรู้ ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีส่วนที่ขาดไม่ได้นั่นก็คือ ความสำคัญของการเรียนรู้นั่นเอง ผู้เขียนเริ่มต้นหนังสือด้วยการอธิบายว่าการเรียนรู้เป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ ไม่ว่าคุณจะอยู่ในสถานะใดก็ตาม ธรรมชาติจะสั่งการให้คุณเรียนรู้โดยไม่มีทางหลีกเลี่ยง พ่อแม่ วัยรุ่น เด็กนักเรียน นักธุรกิจ และแม้กระทั่งผู้นำประเทศต่างต้องเรียนรู้จากประสบการณ์ที่ตนเองประสบพบเจอมาทั้งนั้น และเมื่อเรียนรู้แล้วเราก็สามารถใช้ประโยชน์จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นไปต่อยอดในเรื่องต่างๆ และเมื่อต้องเจอกับสถานการณ์ในทำนองเดียวกันนั้นอีกในอนาคต เราก็จะสามารถหาวิธีจัดการกับมันได้อย่างเหมาะสม นอกจากปัจจัยตามธรรมชาติที่กระตุ้นให้มนุษย์เรียนรู้ดังกล่าวแล้ว ผู้เขียนยังพูดถึงความเป็นโลกไร้พรมแดนในปัจจุบันที่มีการติดต่อส่งผ่านข้อมูลข่าวสารกันอย่างง่ายดายก็มีส่วนสำคัญในการผลักดันให้เราต้องเรียนรู้เพื่อพัฒนาตนเองอยู่ตลอดเวลา ในส่วนของนิยามการเรียนรู้ที่ผู้เขียนบอกว่าเป็นการนำเสนอในมุมมองใหม่นั้น จากที่อ่านดูก็ไม่ได้รู้สึกว่าแปลกใหม่อะไร เป็นความหมายที่ควรจะเป็นและคนส่วนใหญ่ก็เข้าใจในทำนองนั้นอยู่แล้ว เพียงแต่อาจจะมีข้อดีตรงที่มีการจำแนกออกมาเป็นข้อๆชัดเจน ช่วยทำให้อ่านเข้าใจง่ายมากขึ้นเท่านั้นเอง ในส่วนของความสำคัญของการเรียนรู้ จริงๆแล้วคาดหวังว่าจะมีแง่มุมใหม่ๆมานำเสนอเช่นกัน แต่เท่าที่อ่านก็ยังไม่มีอะไรแปลกใหม่เท่าไหร่ อย่างเช่นการเรียนรู้ทำให้วิ่งทันโลก การเรียนรู้ทำให้รู้จักใช้ประโยชน์จากข้อมูลข่าวสาร การเรียนรู้ทำให้เกิดการต่อยอดองค์ความรู้ไปสู่การสร้างสรรค์วิทยาการใหม่ๆ เป็นต้น จะเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆ ความน่าสนใจของเนื้อหาส่วนนี้จึงยังน้อยอยู่ โดยสรุปภาพรวมของหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่เน้นเนื้อหาตามตำราวิชาการเป๊ะๆ อัดแน่นด้วยทฤษฎีและหลักการที่เป็นเหตุเป็นผล ซึ่งจะว่าไปก็เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ ทำให้หนังสือดูน่าเบื่อ ไม่มีเสน่ห์ชวนอ่าน ยังไม่เห็นมุมมองที่แสดงให้เห็นถึงความเฉียบคมทางความคิดของผู้เขียน แต่ให้ความรู้สึกเหมือนการอ่านตำราที่เขียนโดยอาจารย์ที่แม่นทฤษฎีคนหนึ่งเท่านั้น ผู้อ่านอาจจะใช้หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสืออ้างอิงในการเรียนหรือในงานวิชาการ หรือในการเขีนรายงานได้