เมตามอร์โฟซิส

อ้วนแกะ |
25/11/2014

เป็นหนังสือที่แปลก และบ่งบอกถึงตัวตนของคนเขียนได้เป็นอย่างดี เหตุนี้กระมัง ถึงได้มีคนบอกว่า อ่านงานของคาฟคา ก็คือการอ่านคาฟคา ถ้าอยากรู้จักคาฟคา ก็จงมาอ่านงานของคาฟคา คาฟคาถ่ายทอดเรื่องราวพิสดารออกมาเพราะปมในวัยเด็ก (รวมถึงวัยรุ่น หรืออาจกระทั่งตลอดชีวิตของเขาเอง เป็นคนมีปมเยอะแยะน่าดู ถูกกดดันจากผู้เป็นพ่อ ต้องทำตัวให้สมกับความคาดหวังในฐานะความหวังของครอบครัว ก็ลูกชายคนเดียวน่ะ แถมชีวิตคู่ยังล้มเหลวอีกต่างหาก เขาคงลึกซึ้งและมีปมเกินกว่าใครจะเข้าถึงและช่วยคลี่คลายได้) ตัวประหลาดที่เป็นตัวเอกในหนังสือไม่ได้บอกเอาไว้อย่างชัดเจนว่าสรุปแล้วรูปร่างหน้าตาของมันเป็นอย่างไร ไม่มีรูปให้ดู และไม่มีชื่อเรียกที่ทำให้เราพอจะนึกออกว่าหน้าตามันประหลาดแค่ไหน รู้แค่ว่า มันเป็นตัวอะไรสักอย่างที่จู่ๆ เขาที่คนอยู่ดีๆ ก็ต้องกลายมาเป็นแบบนี้ เราว่ามันน่าสะเทือนใจอยู่เหมือนกัน คล้ายกับว่าในหัวใจของคาฟคา เขาคิดว่าตัวเองเป็นตัวประหลาด (อย่างในหนังสือนี่แหละ) ในสายตาของผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คนในครอบครัว แรกๆ เขาก็มีตัวตน (ในฐานะตัวอะไรสักอย่าง) พอนานๆ ไป ตัวตนของเขาก็สร้างความยุ่งยากให้คนเหล่านั้น จนความสนใจในตัวเขาค่อยๆ ลดน้อยลง และกลายเป็นไม่มีตัวตนอีกต่อไป เล่มนี้อ่านแล้วตีความอะไรๆ มากมายได้หลายอย่าง ยิ่งถ้าหากได้ศึกษาประวัติชีวิตของคาฟคาด้วยแล้ว เราก็จะสามารถเชื่อมโยงเหตุและผลของแต่ละเรื่องราวที่ประหลาดๆ นี้ได้มากโขทีเดียว คาฟคาเป็นอีกคนหนึ่งที่เรารู้สึกสงสาร ไม่น้อยไปกว่าวินเซนต์ แวนโก๊ะ