หนี้รัก

Blssoomeye |
24/12/2014

หนี้รัก ผู้เขียน ลักษณวดี ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ว่าจะเศร้าก็เศร้านะ แต่ดีหน่อยที่จบแบบแฮปปี้ตามสไตล์ลักษณวดีนั้นแหละ นอกจากนี้เราว่าเรื่องนี้มันเหมือนรักสามเส้าของเราสามคนอยู่เหมือนกัน แบบชายหนึ่งหญิงสาม มันก็ต้องมีอยู่แล้วเราว่า และเรื่องนี้บางครั้งเราก็ขัดใจกับความใจแข็งของนางเอกนะ ทั้งทีรักแต่ก็ไม่พูดไม่บอก แต่ก็เข้าใจว่าผิดหวังกับสิ่งที่พระเอกทำและเคยให้สัญญากันไว้ นี้จึงเป็นประเด็นที่ทำให้เรื่องนี้มีความเศร้าปะปนอยู่ด้วย และทำให้คนอ่านแอบมีน้ำตาในบ้างตอนด้วย แบบว่ามันจะมีตัวละครบางตัวน่าสงสารอะ นอกจากนี้เราชอบคำพูดที่พระเอกพูดกับนางเอกก่อนไปเรียนต่อ ที่สัญญาว่าจะกลับมารับนางเอกไปอยู่ด้วยกัน แบบว่าเป็นการหลอกล่อที่มีชั้นเชิงมาก แต่สุดท้ายพระเอกก็ผิดสัญญา สงสารทั้งอะ แต่เราว่ามันก็เป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้นะ ไม่อย่างนั้นเรื่องก็จะดำเนินต่อไปไม่ได้ หรืออาจจะไม่สนุกเท่าที่ควร นอกจากนี้ที่เราสงสัยถ้าใครที่เป็นแฟนนักอ่านของคุณหญิงวิมลหรือป้าอี๊ดจะรู้ว่านามปากกาไหนเนื้อเรื่องเป็นแบบไหน อย่างเรื่องนี้เราว่าจะเกี่ยวกับการใช้ชีวิต สะท้อนสังคม มันน่าจะไปอยู่ในหมวดนามปากกาทมยันตีมากกว่าลักษณวดีรึป่าว แต่ก็อาจจะเป็นความตั้งใจของป้าอี๊ดของได้ที่อยากให้เรื่องนี้อยู่ในหมวดของลักษณวดี แต่ก็นะไม่ว่าจะอยู่ในหมวดหรือนามปากกาไหนๆหากเป็นผลงานของป้าอี๊ดก็การันตีได้แล้วว่าสนุกและได้สาระมากมายจากการอ่าน

สายลม |
26/07/2014

หนี้รัก ลักษณวดี ด้วยพัฒนาการและวัยของเราทำให้เริ่มเสาะหานวนิยายที่โตตามวัยของตัวเองไปเรื่อยๆ เหมือนเมื่อนิยายแนวตลาดเริ่มตันเราก็เริ่มหาทางเบี่ยงเพื่อที่จะเปิดใจรับสิ่งใหม่ๆ จึงได้หยิบเอนิยายเรื่องนี้มาอ่าน หนี้รักเป็นนวนิยายน้ำดีทีเดียว เป็นเรื่องที่พูดถึงความรักของคนหลากหลายกลุ่มที่ดำเนินไปผ่านวันเป็นปี ผ่านปีเป็นเดือน ผ่านเรื่องราวทั้งร้ายและดี เรื่องราวความรักของน้องนุชกับพี่ตุม ซึ่งสับสนวุ่นวายต้องผ่านวันเวลาและเรื่องราวมากมายที่หมุนเปลี่ยนตาชะตาฟ้าลิขิต ต้องยอมรับก่อนค่ะว่างานเขียนเรื่องนี้ดีมากเพราะว่าด้วยบทประพันธ์การเล่าเรื่องนั้นมีการสอดแทรกเรื่องราวและวิถีชีวิตการดำรงชีวิตของผู้คน บ้านช่องเรือนชานก็เล่าซะจนเราเองจินตนาการไปถึงตรงนั้น อ่านแล้วภาพบ้านเรื่องมันผุดเข้ามาในหัวเลย เราไม่ค่อยคุ้นนักกับนวนิยายที่ภาษาและการเรียบเรียงเรื่องราวดีแบบนี้เพราะที่ผ่านมาก็อ่านนิยายทั่วไปที่เอาความสนุกเข้าว่าส่วนเรื่องการเขียนและภาษาเราไม่ค่อนสนใจเท่าไหร่ เลยทำให้การอ่านเรื่องนี้สำหรับเราแล้วรู้สึกว่ามันค่อนข้างจอืดๆ ด้วยเรายังไม่ถนัดกับแนวแบบนี้นัก สรุปคือประมาณว่านวนิยายมันดีมากในความรู้สึกแต่ว่ามันไม่อินเพราะเรายังไม่สามารถที่จะสลัดภาพนิยายในอุดมคติของตนเองออกได้ ที่ชอบมากๆ ของเรื่องคงหนีไม่พ้นช่วงต้นเรื่องที่บอกเล่าสภาพแวดล้อม บ้านเมืองในห่วงเวลานั้นเขียนพรรณาแบบการพรรณาโวหารสมัยเรียนมัธยมเลยก็ว่าได้ ภาพพจน์มันชัดเจนจนทำให้รู้สึกอยากเข้าไปอยู่จุดนั้นจังท่าทางจะมีความสุขน่าดู ด้วยการดำรงชีวิตที่เรียบง่ายกินง่ายอยู่ง่าย อ่านจบแต่ก็ใช้เวลาอ่านพอสมควร ไม่มีคำวิจารณ์ใดๆ เพราะคิดว่าเนื้อนิยายดีและมีเอกลักษณ์ในตัวของมันอยู่แล้ว ถ้าอ่านจนชินและเข้าถึงนวนิยายได้แบบลึกซึ้งการอ่านเรื่องนี้คงฟินไม่เบา ส่วนตัวอ่านนวนิยายน้ำดีบ้างแต่ก็น้อยกว่านวนิยายทั่วไปที่มีวางเกลื่อนในตลาด เรื่องนี้ประมาณพวกเรื่องความสุขของกะทิ อยู่กับก๋ง ประมาณนี้ซึ่งเป็นนวนิยายระดับพรีเมี่ยมที่อาจจะเข้าถึงยากสักเล็กน้อยด้วยประสบการณ์การอ่านที่ยังไม่ถึงขั้นของเรา