ลิขิตรักเสน่หาฟาโรห์ (จารุจันทร์)

‘ธีรา’ ผู้มีจิตสัมผัสกับองค์สุริยเทพ เธอย้อนเวลามาสี่พันกว่าปีก่อนคริสตกาลเพื่อถอนคำสาป แต่การมีฟาโรห์ผู้สง่างามคลอเคลียไม่ห่างแม้กระทั่งเวลานอน จนเธอแทบจะช้ำไปหมดทั้งตัว หญิงสาวผู้สุขุมจะยอมง่ายๆ หรือ งานนี้ต้องเคลียร์กันซักหน่อย ทว่า...ความหล่อล่ำกำลังละลายน้ำแข็งในหัวใจสาว จนเผลอรักเขาเนี่ยสิ แล้วร่างกายก็รอเวลาทรยศหัวใจตัวเองเสียด้วย

‘ฟาโรห์เฮซีรีส’ ผู้ปกครองอาณาจักรที่เฉียบขาดและดุดัน ใครๆ ต่างก็เกรงกลัวบารมี แต่เพราะเธอเพียงคนเดียวทำให้เขากลายเป็นตัวตลกในสายตาขององครักษ์ แล้วเขาจะปล่อยเธอหรือ...ไม่มีวัน! เขาจะต้องจัดการปิดปากนุ่มๆ ไม่ให้เถียงได้อีก

องค์ฟาโรห์ถอนหายใจออกมา ก่อนจะก้มลงกระซิบกับหญิงสาว

“เห็นที จักต้องดับคบไฟนอนเสียแล้วกระมัง”

ธีราพยักหน้ารับ ร่างสูงสง่าจึงพาเดินดับคบไฟซึ่งปักไว้บนโขดหินเหนือที่นอน จากนั้นจึงพากันมานั่งลงบนแผ่นหินกว้าง แล้วล้มตัวลงนอน แขนแข็งแรงกอดร่างอรชรแนบกายหนุ่ม เธอจึงกระซิบเสียงดุ

“จะทำอะไรเพคะ!”

“เจ้าเป็นชายาของข้า แลข้าควรจักทำเช่นไรกับเจ้า” เสียงกระซิบยอกย้อนและวางมือบนสะโพกนุ่ม ทำให้กำปั้นเล็กทุบลงบนแผงอก

“พระองค์อย่ามาคิดฉกฉวยกับคำพูดเอาตัวรอดของหม่อมฉันนะเพคะ” เสียงของเธอเข้มขึ้น

“ข้าจักทำให้สมจริงต่างหาก เจ้ามิรู้ความนัยที่นีฆากล่าวรึ หากถูกจับได้ เจ้าคงต้องอยู่ที่นี่ตลอดไป” พูดจบก็ขยับจมูกมาลคลอเคลียแก้มสาว

เธอจะยอมอ่อนระทวยแสดงเป็นชายาขององค์ฟาโรห์ผู้องอาจ หรือจะลองเสี่ยงกับเจ้าแห่งเมืองใต้ทะเลทราย ทางใดจะทำให้หญิงสาวกลับไปถอนคำสาปได้...ไม่มีใครรู้ ทว่าตอนนี้เธอมอบหัวใจให้เขาไปแล้ว จึงไม่อาจปฏิเสธความใกล้ชิดของกันและกันได้อีกต่อไป