พม่าเสียเมือง

รีวิวจากบรรณาธิการ batorastore.com

พม่าเสียเมือง

ผู้เขียน – มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมช

พม่าเสียเมือง เรื่องราวข้อเท็จจริงเกี่ยวกับเมืองพม่าตอนเสียเมืองให้แก่ฝรั่ง โดยได้เรียบเรียงมาจากบันทึกของชาวอังกฤษที่ได้รู้เห็นเหตุการณ์ในสมัยนั้นหลายเล่ม ทั้งรายละเอียดเกี่ยวกับขนมธรรมเนียม ประเพณี และราชการในกรุงอังวะ ถ่ายทอดด้วยสำนวนภาษาอ่านง่าย

แอดมินได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับช่วงระยะเวลาก่อนที่อังกฤษจะเข้ายึดครองพม่า และได้ยินกิตติศัพท์ความร้ายกาจของพระนางศุภยลัตและพระมารดา รวมไปถึง ความไม่เอาไหนของ พระเจ้าสีปอ ที่ให้มเหสีจูงจมูก จนกระทั่งเกิดโศกนาฏกรรมในพระราชวัง ที่เป็นที่กล่าวขวัญถึงจนปัจจุบันมาอย่างคร่าวๆ ตามสารคดีต่าง (ตอนนั้นไม่ได้ใส่ใจจะฟังเท่าไหร่)   จนได้มาอ่านเรื่องนี้ที่บ้านญาติ ก็เล่นเอาแอดมินวางไม่ลง เพราะมันสนุกมากค่ะ ยิ่งโดยเฉพาะประวัติศาสตร์มันส์ๆ(?) มาอยู่ในมือของนักเขียนชั้นครูอย่าง มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมทย์ …

มีคนกล่าวเอาไว้ว่า เรื่อง พม่าเสียเมือง นี้ อาจจะมีเนื้อหาบางส่วนที่เกินจริงไปบ้าง ใส่สีตีไข่บ้าง (แต่เสียดสีนี่มาเต็ม) แต่นั่นก็เป็นเพียงน้ำจิ้มที่ทำให้เรื่องราวของประวัติศาสตร์มีความน่าสนใจมากขึ้นค่ะ เพราะแอดมินอ่านแล้วยังรู้สึกสนุกไปกับเรื่องนี้ด้วยเลยค่ะ เรียกได้ว่าเป็นประวัติศาสตร์ที่ผสมเข้ากับนิยายอย่างกลมกล่อมลงตัวค่ะ เริ่มต้นของเรื่องท้าวความตั้งแต่สมัยพระเจ้ามินดุงที่เป็นพระบิดาของพระนางศุภยลัต และพระนางอเนลันดอ พระมารดา  และช่วงนี้ยังกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างพม่าและอังกฤษ ที่ดูจากภายนอกเหมือนไม่มีปัญหาอะไรแต่ที่จริงแล้ว ต่างฝ่ายต่างคุมเชิงกันอยู่ จนกระทั่งสิ้นพระเจ้ามินดุง และพระเจ้าสีป่อที่เป็นรัชทายาท (ลำดับท้ายๆ แต่ถูกดันขึ้นมาโดยพระนางอเลนันดอ) และก็จัดการให้พระเจ้าสีป่อ เษกสมรสกับพระธิดาอีก 2 พระองค์ หนึ่งในนั้นคือ พระนางศุภยลัต ที่ขึ้นชื่อเรื่องด้านหึงหวงยิ่งกว่านางเสื้อร้ายเสียอีก และก็มีการขัดแย้งในราชวงศ์มาเรื่อยๆจนกระทั่งได้อ่านถึงการสังหารหมู่พระญาติอันลือลั่น แอดมินอ่านถึงตรงนี้แล้ว ทั้งน่ากลัวและโหดมากๆค่ะ เพราะการฆ่าไม่ได้ฆ่าแค่ตัวพระญาติ แต่รวมไปถึงลูกเมียและคนรับใช้ ไม่ต้องบอกเลยว่าจะมีคนถูกฆ่ากี่ร้อยชีวิต แถมพอศพเน่าอืดจนดันหลุมที่กลบฝังจนนูนขึ้น ยังให้เอาช้างเหยียบๆจนกลับไปราบเหมือนเดิม ตอนนั้นสารภาพว่าอ่านแล้วรู้สึกเกลียดพระนางศุภยลัตมากๆ เพราะเรื่องนี้เขียนในแง่มุมที่ให้ กษัตริย์พม่า 2 พระองค์เป็นตัวร้ายเลยทีเดียว (คาดว่าผู้เขียนจะได้อ่านบันทึกของชาวอังกฤษที่อยู่ในเหตุการณ์) จำได้ว่าอ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกเกลียดพม่าในสมัยนั้นจับใจ แอบคิดว่าเหมาะสมแล้วที่ต้องพบจุดจบของราชวงศ์ที่น่าอนาถ

แต่อย่างที่บอกว่า เรื่องนี้เป็นคำบอกเล่ามากจาก ชาวอังกฤษที่เป็นฝ่ายชนะสงครามกับพม่า อย่างที่มีคนกล่าวไว้ว่า “ผู้ชนะ ย่อมเป็นผู้เขียนประวัติศาสตร์” และบวกกับการใส่เนื้อหาเพิ่มเติมเข้าไปให้คนอ่านรู้สึกหมั่นไส้พระนางศุภยลัต แอดมินแนะนำว่าอ่านเรื่องนี้จบแล้ว ลองไปหาพม่าเสียเมืองฉบับคำให้การของชาวพม่ามาอ่าน จะรู้ว่า มันคือหนังคนละม้วนกันเลยทีเดียวค่ะ