ผู้ชายถึงผู้หญิง (เพชรลดา)

ผู้ชาย.....ถึง.....ผู้หญิง

เรียนคุณดำรง  ที่เคารพยิ่ง

การได้อ่านหนังสือคู่สร้างคู่สม ทำให้ผมฉลาด และรู้ ในอีกหลายๆ เรื่อง และแม้ว่าผมจะเรียนมาในสถาบันระดับประเทศ ทำงานรับราชการเป็นข้าราชการระดับสูง และเป็นวิศวกรที่ปรึกษาหลายบริษัท  แต่ความรู้ความสามารถที่ผมมี ยังไม่มีแบบในคู่สร้างคู่สม นี่แหละครับผมถึงว่าผมฉลาดขึ้นมาก และผมก็คิดว่าแม้ผมจะอายุมากแล้ว ทำงานจนเกษียณแล้ว ผมก็ยิ่งฉลาดรอบรู้มากขึ้นเพราะผมอ่านคู่สร้างคู่สม อ่านแล้วก็อยากเขียนบ้าง คุณดำรงช่วยดูงานเขียนให้ผมบ้างนะครับ  ผมเขียนในฐานะผู้ชายคนหนึ่งที่อยากให้ผู้หญิงได้รู้หัวใจของผู้ชายบ้าง ผมอยากเขียนหนังสือมานานแล้วครับ ผมแวะเวียนไปที่ร้านหนังสือหลายร้านและหลายครั้งและหลายปีมาแล้วที่ทำแบบนี้ ผมเจอหนังสือหลายเล่มที่เขียนถึงผู้ชาย ซึ่งส่วนมากเขียนโดยผู้หญิงที่น่ารักทุกคนทุกเล่ม แต่ทำไมใจร้ายจังเลยก็ไม่รู้นะครับ เพราะคุณผู้หญิงนี่เห็นผู้ชายเลวร้ายไปหมดแล้ว ทุกเรื่องทุกเล่ม บางคนด่าว่าผู้ชายร้ายกว่าหมาก็มีนะครับ ที่จริงผมว่าผู้หญิงนี่มองคนผิดโดยเฉพาะผู้ชายที่น่ารักทั้งหลายอย่างพวกผมเพราะ ความจริงหมานั้นน่ารักและซื่อสัตย์มาก รักเจ้าของ แสนรู้ ว่านอนสอนง่าย เจ้าของตีจนตายก็ไม่กัดไม่ทำร้ายเอาแต่หนีจนหางจุกก้น ทำไมว่าผู้ชายร้ายกว่าหมาก็ไม่รู้  น่าจะชมว่าผู้ชายดีกว่าหมาตั้งเยอะอะไรแบบนี้มากกว่า   อันว่าผู้หญิงกับผู้ชายนั้นคู่กันมานานแล้ว คู่กันมาตั้งแต่กำเนิดโลก จากคู่เดียวก็กลายเป็นนับล้านคู่ แล้วก็เกิดเผ่าพันธุ์ที่มากมายมหาศาลกลายเป็นประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกก็เพราะการที่ผู้ชายจับคู่กับผู้หญิงนี่แหละครับ จะไปว่าผู้ชายทำไมนักหนา เพราะความจริงผู้ชายไม่ได้เลวร้ายเสมอไปหรอกครับ ผู้ชายนิสัยดีก็มีเยอะ แสนรู้กว่าหมาตั้งมาก อย่างพวกผมนี่ที่ยังโสดอยู่ก็มีที่แต่งงานแล้วก็มีเรามาพูดคุยกันถึงผู้หญิงเสมอนะครับ พูดถึงแต่ความน่ารัก ดีงามทั้งนั้น แม้บางครั้งจะมีน้อยใจว่าผู้หญิงไม่เข้าใจผู้ชายเลย เราก็นินทาแบบเบา ๆ ไม่ให้ใครได้ยินและเราก็มาคิดกันว่าเราน่าที่จะเขียนหนังสือเพื่อสะท้อนหัวใจผู้ชายออกมาให้ผู้หญิงได้อ่านดีกว่า เผื่อว่าผู้หญิงทั้งหลายจะเห็นอกเห็นใจพวกผู้ชายอย่างเราบ้าง เพราะทุกวันนี้ยังไม่ค่อยมีใครหนังสือที่เขียนถึงหัวใจ ความรัก ความต้องการของผู้ชายดี ๆ อย่างพวกเราเลย จริง ๆ นะครับว่าแล้วผมก็จับปากกา โทรหาเพื่อน ปรึกษาอาจารย์ คุยกับคนนั้นคุยกับคนนี้ได้ข้อมูลมาเพียบเลย แล้วก็เขียนความในใจของผู้ชายหลาย ๆ คนส่งมานี่แหละครับ

            ทีนี้การเขียนของผมนี่ผมจะเริ่มตั้งแต่วัยประถมก่อน เพราะตอนเรียนชั้นประถม ผมก็เริ่มรู้แล้วว่าผมเป็นผู้ชาย ในห้องก็มีเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นเพศตรงข้ามซึ่งเป็นคนอื่นนอกจากแม่และคนในครอบครัวที่เป็นผู้หญิง ผมจะเม้าส์ตั้งแต่เด็กประถม มัธยม ปริญญาตรี ไปจนถึงเรียนจบทำงานเพราะตลอดชีวิตที่ผ่านไปผ่านไปนั้นผู้ชายก็ต้องพบเจอสัมผัสผู้หญิงค่อนข้างมากไหน ๆ เม้าส์แตกแล้วก็เม้าส์ไปตลอดชีวิตเลยก็แล้วกันครับ เพราะผมและเพื่อน ๆ เจอกันมาตลอด ทั้งผู้หญิงขี้หึง ขี้งอน ขี้เหนียว หลายใจ ใจน้อย ผู้หญิงที่เอาแต่ใจ ผู้หญิงขี้อวด ผู้หญิงแสนดี และอีกสารพัดผู้หญิง ผมเจอผมแก้ปัญหาผมเอาใจเพียงใดขนาดไหน อยากให้คุณผู้หญิงได้อ่าน ได้รู้ จะได้รู้หัวใจผู้ชายกันบ้างว่า  เขาต้องการอะไร ชอบแบบไหน  ผมเขียนแบบมินิซี่รี่ หรือคุณดำรงว่าจะคัดเอาเฉพาะที่น่าสนใจก็ได้นะครับ...ขอบพระคุณมากครับ

จาก.....คมเพชร   ปทุมธานี  092 – 5405433,                                              

รักแรกของวัยประถม

..................

            เด็กประถมศึกษาปีที่หนึ่ง หรือเด็กปอหนึ่งนั้น ไม่มีใครไม่เคยได้เป็นหรอกครับได้เป็นกันทุกคน หลังจากเรียนชั้นอนุบาลกันมาแล้วก็ต้องเข้าปอหนึ่ง สมัยก่อนไม่มีอนุบาลแต่เรียกชั้นเตรียมอนุบาลหรือชั้นเด็กเล็ก เด็กก่อนวัยเรียน ผมได้เรียนอนุบาลปีเดียวก็เข้าเรียนชั้นปอหนึ่งเลย เพราะอายุครบพอดี ตอนนั้นผมเรียนอยู่กรุงเทพเป็นโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร  คงมีใครหลายคนจำวัยเด็กปอหนึ่งของตัวเองได้ แต่บางคนอาจจะจำไม่ได้เพราะมันนานมาก เนื่องจากพวกเราต้องผ่านอะไร ๆ มามากมายจนสมองจดจำไม่หวาดไม่ไหวผมเองนั้นก็จำ ๆ ลืม ๆ จะจำก็เฉพาะบางเรื่องราวเท่านั้นแหละครับว่าในช่วงนั้นมีอะไรผ่านเข้ามาแล้ววัยอย่างเด็กปอหนึ่งจำอะไรได้บ้าง แต่ส่วนมากแล้วจะจำที่ว่าใครทำอะไรเราไว้บ้างและการที่เราประทับใจใครนั้นก็ไม่ใช่ว่าเขาคนนั้นหรือเธอคนนั้นจะมีความดีให้ประทับใจจดจำหรอก อาจจะเป็นความไม่ดีของเขาหรือเธอเหล่านั้นก็ได้ที่ไม่ประทับใจแต่ก็ยังจำได้ไม่ลืม

            เมื่อสมัยผมเรียนชั้นประถมศึกษาปีแรก ๆ จำความได้ว่าผมแอบรักเพื่อนในห้องเรียนคนหนึ่ง ผมยังเด็กก็ไม่รู้ว่าเป็นความรักหรืออะไรนะครับ รู้แต่ว่าเจ้าเด็กแก้มพองผมม้า ปากแดง ๆ ที่ชื่อ น้องแก้มนั้น ถูกใจผมมาก ตอนเด็กนั้นผมมีพี่สาว มีแม่เป็นที่รักอยู่แล้วตอนนั้นแล้วก็มีคุณยายที่เป็นหนึ่งในดวงใจเพราะคุณยายของผมเก่ง บางวันยายขับรถมาส่งผมที่โรงเรียน คุณยายจะขับรถเก่ง ไม่กลัวใคร คุณแม่เสียอีกที่ขี้กลัว และเป็นคนที่บอบบางมาก แต่สวยงามเหมือนพี่สาวที่ไว้ผมม้าน่ารัก และขี้กลัวพอ ๆ กับแม่ สองคนจะเหมือนกันเรียบร้อยมาก มีคุณยายคนเดียวที่ผมว่าเก่งที่สุดในโลกตอนนั้น ส่วนคุณพ่อผมรับราชการ บางครั้งก็ไปตรวจงานที่ต่างจังหวัดเป็นเวลาหลายวันไป บางครั้งเดือนหนึ่งจึง จะพบกันทีแต่ผมก็รู้ว่าคุณพ่อรักคุณแม่มากเพราะคุณแม่เรียบร้อย นุ่มนวลอ่อนหวาน ในใจของผมนั้นผมชอบผู้หญิงเก่งอย่างคุณยายที่ปากร้ายแต่ใจดี และใครจะว่าอะไรหลาน ๆ คุณยายไม่ได้เลยคุณยายจะลุยตลอด และผมก็ติดคุณยายมากตอนนั้น