กล่องไปรษณีย์สีแดง เพี่อนสนิท

อ้วนแกะ |
16/12/2014

เราเพิ่งได้อ่านเมื่อไม่นานมานี้เอง ทั้งที่ดูหนังไปนานมากๆ แล้ว กลิ่นอายความเป็นไข่ย้อยกับดากานดายังคงฉายออกมาให้อบอุ่นตลอดเล่มเลย ภาพสวยๆ สลับกับสำนวนการเขียนบ้านๆ ตามประสาหนุ่มศิลป์ขี้อาย แต่ถ้อยคำกลับกินใจ เผยให้เห็นถึงความรักมากมายที่เขามีให้ดากานดา เรานี่อิจฉาดากานดาจริงๆ เลย หลายฉากที่เราชื่นชอบในรูปแบบตัวอักษร ทั้งที่ตอนดูหนัง เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉากนั้นเลย หรือเพราะดูหนัง ทำให้เราเห็นแค่สิ่งที่เขาแสดงออก แต่อ่านหนังสือ ทำให้เราเห็นและเข้าใจสิ่งที่เขาคิด อย่างเช่นฉากการร้องเพลงของไข่ย้อย ดูในหนังนั้นเราตลกเสียด้วยซ้ำ แต่พอมาอ่านหนังสือ ฮึ้ย น้ำตาคลอเลย คนที่ร้องเพลงไม่ค่อยได้เรื่อง ขี้อาย กลับยอมทำทุกอย่างเพื่อจะได้ขึ้นไปร้องเพลงนั้น และเหตุผลของการกระทำ มันทำให้เราซึ้งสุดๆ ไปเลย (ไม่บอกละกันเนอะ ใครดูหนังแล้วคงพอรู้ ใครยังไม่ดู ก็จงมาอ่านเถอะ ไม่อยากสปอยล์มาก เอ๊ะ ได้ข่าวว่าสปอยล์ไปเยอะแล้วนะ ฮ่าๆๆ) หนังสือเล่มนี้ทำให้เรารู้สึกอยากออกเดินทาง อยากนั่งรถไฟ อยากไปในที่ที่ไม่มีใครรู้จักเรา และเราเองก็ไม่รู้จัก ปล่อยให้ตัวเองได้ทบทวนบางสิ่งบางอย่าง ได้คิดถึงใครบางคน เราว่าช่วงเวลาอย่างนั้นแหละ ที่เราจะได้รู้ใจตัวเองจริงๆ ในยามสับสน ว่าแท้จริงแล้ว เราต้องการอะไร เราต้องการใคร และเราก็คงทำเหมือนที่ไข่ย้อยทำแหละ ถ้าใครสักคนเข้ามาในหัวเรา ถ้าเราคิดถึงใครในยามที่ได้อยู่ในสภาพอย่างนั้น เหมือนจะชิล แต่ก็ดูเหงาๆ เราก็คงบรรเทาความเหงาด้วยการขีดๆ เขียนๆ เหมือนที่ไข่ย้อยทำ เอิ่ม แต่ไม่ต้องขาหักอย่างไข่ย้อยหรอกนะ เอิ้กๆ เราชอบนุ้ย ชอบผู้หญิงที่รักการอ่าน เราว่านุ้ยมีเสน่ห์มากๆ เลยนะ อาจไม่สวยเป็นซุปเปอร์สตาร์ แต่จากการเล่าเรื่องของไข่ย้อย ก็ทำให้เราสัมผัสได้ว่า ผู้หญิงคนนี้น่ารัก อบอุ่น และใจดีมากๆ เลย เราอาจไม่ค่อยอินกับหนัง แต่บอกตามตรงว่าเราอินกับหนังสือมากๆ อยากทำอย่างงี้ให้ใครสักคน และก็อยากเป็นคนที่มีใครมาทำอย่างงี้ให้เหมือนกัน อุ่ย อันนี้เริ่มไม่เกี่ยวกับหนังสือละ (ความจริงก็ออกทะเลเรื่องการรีวิวไปแล้วนะ ฮ่าๆๆ) หามาอ่านกันเถิด โรแมนติก อบอุ่นหัวใจในยามอากาศเย็นๆ แบบนี้ที่สุดเลยล่ะ