กล่องไปรษณีย์สีแดง

ผลิตะวัน |
15/02/2015

ไม่อยากบอกเลยว่าที่ชอบนิยายแนว “เพื่อนรักเพื่อน” เรื่องนี้เพราะชื่อของนางเอก “ดากานดา” อ่านตั้งแต่ยังไม่ได้สร้างเป็นหนังจนเรื่องนี้โด่งดังกลายเป็นเรื่องเพื่อนสนิท เพราะหนังสร้างได้น่ารัก ใครดูเพื่อนสนิทแล้วไม่เคยอ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงควรแนะนำว่าต้องอ่านนิยายเรื่องนี้จะ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของ “ดากานดา” และ “ไข่ย้อย” จริงๆ แล้วนักเขียนสามารถสร้างเสน่ห์ให้ตัวละครเอก และถ่ายทอดให้เห็นภาพของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เติบโตมา กลายเป็นคนรุ่นที่เรียกว่า ติสท์ หรือแนว อะไรเทือกนี้ เสน่ห์อีกอย่างของกล่องไปรษณีย์สีแดง การเขียนจดหมาย การนำเสนอเรื่อราวในรั้วมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ และเรื่องราวบนเกาะพงัน เนื้อหาของเรื่องคือการเขียนจดหมายของไข่ย้อย ที่เล่าให้ดากานดาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทฟัง ถึงเรื่องราวในชีวิต การเดินทาง และการได้พบปะผู้คน ไม่ใช่นิยายหวานแหวว แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าหวานแบบดิบๆ ที่ผู้ชายคนหนึ่งจะสามารถทำให้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้ โดยเฉพาะข้อความบางช่วงบางตอนในหนังสือที่อ่านชอบมากและอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีกคือข้อความในโปสการ์ดที่ไข่ย้อยเขียนถึงดากานดาว่า "ดากานดา... การเดินทางมาที่นี่ทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาก แต่บางวัน ไอ้ความรู้สึกเก่า ๆ มันก็ผุดขึ้นมาอีก ทำให้ฉันรู้สึกไม่ดีเลย เวลาห้าปีนานเกินกว่าน้ำเค็มทั้งท้องทะเลจะชำระให้หมดลงได้...ฉันได้บันทึกอะไรผิดอีกแล้ว ไม่ใช่เวลาห้าปีหรอกที่ยากต่อการลบล้างเพราะเพียงร้อยยิ้มจางๆ ของแกแค่นั้นก็ยากต่อการลืมเลือนแล้วล่ะ...ดากานดา" มันเป็นการบอกรักที่แสนประทับใจ....นอกจากชอบเนื้อหาโรแมนติคใสซื่อบริสุทธิ์แล้ว ใครได้อ่านเรื่องกล่องไปรษณีย์สีแดงแล้วทำให้รู้สึกคันไม้คันมืออยากเขียนโปสการ์ดถึงใครบางคนอีกครั้ง