Customer Reviews

จริง ๆ จะบอกว่านิยายชุดนี้ก็ตั้งชื่อค่อนข้างผิดจากความเป็นจริงไปเยอะเหมือนกันนะคะ สุภาพบุรุษเนี่ย ไม่ค่อยจะมีเลยในตระกูลบุรุษนี้ทั้ง 6 คน แต่ละคนพกพาความหื่นมาอย่างเต็มพิกัดทั้งนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของนายเอกบุรุษค่ะ ที่มานอนหมดสติอยู่ที่หน้าบ้านของพิมาลัย ที่กำลังจนกรอบสุด ๆ ในแวบแรกนั้น พิมาลัยคิดก่อนเลยว่า ทำไมเธอถึงโชคดีเจอชายหนุ่มที่ดูท่าทางจะมีเงินมานอนสลบอยู่หน้าบ้าน เธอจึงตัดสินใจลากเค้าเข้าบ้านและปลดทรัพย์สินเงินทองของพระเอกไปใช้ก่อนชั่วคราว เมื่อพระเอกฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการสูญเสียความทรงจำ เธอก็ตั้งชื่อให้เค้าว่าดำเกิง เล่นเอาพระเอกมึนไปหลายวันว่าตัวเองใช้ชื่อนี้จริง ๆ เหรอ แล้วเธอยังบอกอีกด้วยว่าเค้าเป็นสามีของเธอ จนแล้วเมื่อวันหนึ่ง ความจำของเอกบุรุษกลับคืนมา แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน แรก ๆ ไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไรค่ะ ที่ตีเนียน แถมยังเอาทรัพย์สินพระเอกไปเสียอีก แต่เมื่อช่วงหลัง ๆ ก็รู้สึกสงสารที่จนมากจนแทบจะไม่มีเงินใช้ เป็นโชคดีของเธอจริง ๆ ที่ได้เจอกับเอกบุรุษ ที่มาช่วยปลดหนี้ให้ในที่สุด ตั้งชื่อให้ว่าหนี้รักอะไรสักอย่างก็น่าจะได้นะเนี่ย สงสารพิมาลัยจริง ๆ ค่ะ เธอดีใจมากนะที่พระเอกช่วยปลดหนี้ให้ แต่แล้วพระเอกก็ทิ้งเธอไปเพราะเรื่องเข้าใจผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใหญ่โต กว่าจะมีความสุขได้นี่ลุ้นกันจนหมดแรงอ่านเลย คิดถูกแล้วพิมาลัยที่จับเอกบุรุษไว้ได้

จริง ๆ จะบอกว่านิยายชุดนี้ก็ตั้งชื่อค่อนข้างผิดจากความเป็นจริงไปเยอะเหมือนกันนะคะ สุภาพบุรุษเนี่ย ไม่ค่อยจะมีเลยในตระกูลบุรุษนี้ทั้ง 6 คน แต่ละคนพกพาความหื่นมาอย่างเต็มพิกัดทั้งนั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของนายเอกบุรุษค่ะ ที่มานอนหมดสติอยู่ที่หน้าบ้านของพิมาลัย ที่กำลังจนกรอบสุด ๆ ในแวบแรกนั้น พิมาลัยคิดก่อนเลยว่า ทำไมเธอถึงโชคดีเจอชายหนุ่มที่ดูท่าทางจะมีเงินมานอนสลบอยู่หน้าบ้าน เธอจึงตัดสินใจลากเค้าเข้าบ้านและปลดทรัพย์สินเงินทองของพระเอกไปใช้ก่อนชั่วคราว เมื่อพระเอกฟื้นขึ้นมาพร้อมกับอาการสูญเสียความทรงจำ เธอก็ตั้งชื่อให้เค้าว่าดำเกิง เล่นเอาพระเอกมึนไปหลายวันว่าตัวเองใช้ชื่อนี้จริง ๆ เหรอ แล้วเธอยังบอกอีกด้วยว่าเค้าเป็นสามีของเธอ จนแล้วเมื่อวันหนึ่ง ความจำของเอกบุรุษกลับคืนมา แน่นอนว่ามันต้องเป็นเรื่องไม่ดีอย่างแน่นอน แรก ๆ ไม่ค่อยชอบนางเอกเท่าไรค่ะ ที่ตีเนียน แถมยังเอาทรัพย์สินพระเอกไปเสียอีก แต่เมื่อช่วงหลัง ๆ ก็รู้สึกสงสารที่จนมากจนแทบจะไม่มีเงินใช้ เป็นโชคดีของเธอจริง ๆ ที่ได้เจอกับเอกบุรุษ ที่มาช่วยปลดหนี้ให้ในที่สุด ตั้งชื่อให้ว่าหนี้รักอะไรสักอย่างก็น่าจะได้นะเนี่ย สงสารพิมาลัยจริง ๆ ค่ะ เธอดีใจมากนะที่พระเอกช่วยปลดหนี้ให้ แต่แล้วพระเอกก็ทิ้งเธอไปเพราะเรื่องเข้าใจผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใหญ่โต กว่าจะมีความสุขได้นี่ลุ้นกันจนหมดแรงอ่านเลย คิดถูกแล้วพิมาลัยที่จับเอกบุรุษไว้ได้

ชื่อเรื่องน่ากลัวมาก ๆ ค่ะ นางโลมมือหนึ่ง นี่คงจะบอกอาชีพของนางเอกได้ดีทีเดียว ตอนแรกก็คิดว่าเป็นโสเภณีเลยนะคะ แต่ไม่ใช่ อ่านเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกหดหู่ค่ะ สงสารโชคชะตาของนางเอกมาก ไม่ไหวเลยค่ะ อ่านนิยายแนวนี้แล้วรู้สึกปวดตับพอสมควรเลย เรื่องนี้นางเอกชื่อปรายฟ้าค่ะ ชีวิตรันทดมาก ถูกกดขี่โดยแม่และน้องสาวตลอดเวลาราวกับว่าเธอไม่ใช่ลูก ทำความดีความชอบอะไรก็โดนแย่งโดนเอาหน้าไปหมด แม้กระทั่งส่งเธอไปเป็นนักร้องในผับและให้เธอแต่งนุ่งน้อยห่มน้อยจนแขกเข้าใจว่าเธอเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ อ่านแล้วอยากตบอีแม่เลี้ยงกับลูกดีจังเลย แม้เธอจะมีใจรักมั่นอยู่กับพระเอกที่เป็นลูกครึ่ง ถึงขั้นเขียนจดหมายคุยด้วยตลอดเวลา แต่เมื่อพระเอกกลับมา กลับไปรู้สึกดีกับน้องสาวของเธอแทนที่จะเป็นเธอ เพราะผิดหวังกับรูปโฉมของเธอที่ได้เห็น อะไรจะรันทดขนาดนี้นะ ซึ่งในช่วงท้าย ๆ พระเอกก็รู้จนได้ว่าที่นางเอกเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่กว่าจะถึงตอนที่พระเอกเข้าใจนั้นก็ไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ นางเอกเรื่องนี้นี่ยิ่งกว่าโอชินซะอีกนะเนี่ย แต่หลังจากที่ความดีของนางเอกซึมลึกเข้าไปในสมองของพระเอกจนได้แล้ว หลังจากนั้นก็มีแต่ความหวานโรแมนติคค่ะ คนอะไรทั้งปากหวานทั้งอ้อนเก่งเหมือนเด็กเลย ดีใจกับนางเอกมาก ๆ ค่ะในช่วงสุดท้าย อยากให้เธอมีความสุขแบบนี้ไปตลอดชีวิต ส่วนอีแม่เลี้ยงกับลูกนี่ก็ช่างมันเถอะ ไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ คงไม่หาแนวนี้มาอ่านอีกแล้ว อ่านแล้วเครียดมาก ๆ เลย

ชื่อเรื่องน่ากลัวมาก ๆ ค่ะ นางโลมมือหนึ่ง นี่คงจะบอกอาชีพของนางเอกได้ดีทีเดียว ตอนแรกก็คิดว่าเป็นโสเภณีเลยนะคะ แต่ไม่ใช่ อ่านเรื่องนี้จบแล้วรู้สึกหดหู่ค่ะ สงสารโชคชะตาของนางเอกมาก ไม่ไหวเลยค่ะ อ่านนิยายแนวนี้แล้วรู้สึกปวดตับพอสมควรเลย เรื่องนี้นางเอกชื่อปรายฟ้าค่ะ ชีวิตรันทดมาก ถูกกดขี่โดยแม่และน้องสาวตลอดเวลาราวกับว่าเธอไม่ใช่ลูก ทำความดีความชอบอะไรก็โดนแย่งโดนเอาหน้าไปหมด แม้กระทั่งส่งเธอไปเป็นนักร้องในผับและให้เธอแต่งนุ่งน้อยห่มน้อยจนแขกเข้าใจว่าเธอเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ อ่านแล้วอยากตบอีแม่เลี้ยงกับลูกดีจังเลย แม้เธอจะมีใจรักมั่นอยู่กับพระเอกที่เป็นลูกครึ่ง ถึงขั้นเขียนจดหมายคุยด้วยตลอดเวลา แต่เมื่อพระเอกกลับมา กลับไปรู้สึกดีกับน้องสาวของเธอแทนที่จะเป็นเธอ เพราะผิดหวังกับรูปโฉมของเธอที่ได้เห็น อะไรจะรันทดขนาดนี้นะ ซึ่งในช่วงท้าย ๆ พระเอกก็รู้จนได้ว่าที่นางเอกเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่กว่าจะถึงตอนที่พระเอกเข้าใจนั้นก็ไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ นางเอกเรื่องนี้นี่ยิ่งกว่าโอชินซะอีกนะเนี่ย แต่หลังจากที่ความดีของนางเอกซึมลึกเข้าไปในสมองของพระเอกจนได้แล้ว หลังจากนั้นก็มีแต่ความหวานโรแมนติคค่ะ คนอะไรทั้งปากหวานทั้งอ้อนเก่งเหมือนเด็กเลย ดีใจกับนางเอกมาก ๆ ค่ะในช่วงสุดท้าย อยากให้เธอมีความสุขแบบนี้ไปตลอดชีวิต ส่วนอีแม่เลี้ยงกับลูกนี่ก็ช่างมันเถอะ ไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ คงไม่หาแนวนี้มาอ่านอีกแล้ว อ่านแล้วเครียดมาก ๆ เลย

นิยายของมิราเนี่ย จะมีลักษณะคล้าย ๆ ของกิ่งฉัตรนะคะ คือตัวละครจะผูกเรื่องเข้าไว้ รู้จักกันไปหมด อย่างเล่มนี้ก็เช่นกัน พ่อแม่ต่างก็มีเรื่องราวเป็นของตัวเอง อย่างจุมพิตจอมมารเนี่ย เป็นเรื่องราวของรุ่นลูกแล้ว พระเอกเป็นลูกของซานโตและเรลดา นางเอกเป็นลูกของคริสเตียนกับเพียงออ ซึ่งทั้งสองครอบครัวนี้ต่างก็รู้จักกันดี พออ่านแบบนี้แล้วก็จำต้องไปหาเรื่องราวของรุ่นพ่อรุ่นแม่มาอ่านเพิ่มอีกค่ะ จริง ๆ เล่มนี้ก็ไม่มีอะไรมากนัก ตแต่แอบหลงรักพระเอกนะ ที่เป็นคนโหดเหี้ยมเหมือนพ่อ คำไหนคำนั้น แต่เวลาอยู่กับนางเอกนี่เหมือนกับเจ้าชายจริง ๆ อ่อนหวาน อ่อนโยนค่ะ ความที่รู้จักกันมาแต่เด็ก ๆ ทำให้ทั้งสองครอบครัวมีแพลนที่จะให้ลูกชายและลูกสาวแต่งงานกัน แต่เพราะความที่รู้จักกันแต่เด็กนี่แหละทำให้เกิดวีรกรรมแปลก ๆ ไว้ คือของเล่นที่เป็นบัตรทำอะไรก็ได้ พระเอกก็เก็บไว้อย่างดีแล้วเอามาใช้กับนางเอกตอนโตค่ะ อ่านแล้วเขินมาก ๆ เลย ในด้านของความรักก็ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร มีแต่พี่ ๆ น้อง ๆ ของพระเอกที่เข้ามาวุ่นวาย แล้วก็มีพ่อนางเอกที่เกิดหวงลูกสาวในตอนท้ายมาป่วนจนเกือบไม่ได้แต่งงานกัน นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างน่ารักค่ะ พระเอกคอยแต่จะแทะโลมนางเอกไปเรื่อย ถึงไม่เปิดซิงแต่ก็แทบไม่ค่อยจะเหลืออะไรแล้ว นางเอกโดนตลอดจนรู้สึกสงสารแล้วแอบสะใจที่พ่อนางเอกเริ่มไม่พอใจบ้างแล้วค่ะ อ่านฆ่าเวลาได้ดีพอสมควรเลย ยิ้มได้เกือบตลอดทั้งเล่มค่ะ

นิยายของมิราเนี่ย จะมีลักษณะคล้าย ๆ ของกิ่งฉัตรนะคะ คือตัวละครจะผูกเรื่องเข้าไว้ รู้จักกันไปหมด อย่างเล่มนี้ก็เช่นกัน พ่อแม่ต่างก็มีเรื่องราวเป็นของตัวเอง อย่างจุมพิตจอมมารเนี่ย เป็นเรื่องราวของรุ่นลูกแล้ว พระเอกเป็นลูกของซานโตและเรลดา นางเอกเป็นลูกของคริสเตียนกับเพียงออ ซึ่งทั้งสองครอบครัวนี้ต่างก็รู้จักกันดี พออ่านแบบนี้แล้วก็จำต้องไปหาเรื่องราวของรุ่นพ่อรุ่นแม่มาอ่านเพิ่มอีกค่ะ จริง ๆ เล่มนี้ก็ไม่มีอะไรมากนัก ตแต่แอบหลงรักพระเอกนะ ที่เป็นคนโหดเหี้ยมเหมือนพ่อ คำไหนคำนั้น แต่เวลาอยู่กับนางเอกนี่เหมือนกับเจ้าชายจริง ๆ อ่อนหวาน อ่อนโยนค่ะ ความที่รู้จักกันมาแต่เด็ก ๆ ทำให้ทั้งสองครอบครัวมีแพลนที่จะให้ลูกชายและลูกสาวแต่งงานกัน แต่เพราะความที่รู้จักกันแต่เด็กนี่แหละทำให้เกิดวีรกรรมแปลก ๆ ไว้ คือของเล่นที่เป็นบัตรทำอะไรก็ได้ พระเอกก็เก็บไว้อย่างดีแล้วเอามาใช้กับนางเอกตอนโตค่ะ อ่านแล้วเขินมาก ๆ เลย ในด้านของความรักก็ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไร มีแต่พี่ ๆ น้อง ๆ ของพระเอกที่เข้ามาวุ่นวาย แล้วก็มีพ่อนางเอกที่เกิดหวงลูกสาวในตอนท้ายมาป่วนจนเกือบไม่ได้แต่งงานกัน นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างน่ารักค่ะ พระเอกคอยแต่จะแทะโลมนางเอกไปเรื่อย ถึงไม่เปิดซิงแต่ก็แทบไม่ค่อยจะเหลืออะไรแล้ว นางเอกโดนตลอดจนรู้สึกสงสารแล้วแอบสะใจที่พ่อนางเอกเริ่มไม่พอใจบ้างแล้วค่ะ อ่านฆ่าเวลาได้ดีพอสมควรเลย ยิ้มได้เกือบตลอดทั้งเล่มค่ะ

นิยายของพิมพ์คำเล่มนี้แปลกดีค่ะ เพราะเป็นการเอานักเขียน 2 คนมาช่วยกันเขียนจนออกมาเป็นนิยายเล่มนี้ ซึ่งนิยายเล่มนี้เป็นฝีมือของซ่อนกลิ่นและณาราค่ะ คงคุ้นหน้าคุ้นตากันดีกับนิยายของพวกเค้าที่ถูกนำมาทำเป้นละครในยุคปัจจุบัน เรื่องนี้เป็นเรื่องของการสืบสวนสอบสวนค่ะ เกือบจะแทบทั้งเรื่องเลยมีความรู้สึกว่าสนุก ไม่น่าเบื่อ พระเอก รัตติภาคย์ ประสบอุบัติเหตุจนทำให้มีปัญหาทางสายตา คือไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ซึ่งมันก็ยากที่จะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ เค้าจึงจำเป็นที่จะต้องมีบอดี้การ์ดดูแลในช่วงที่รักษาตัวและคอยสืบให้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเค้า บอดี้การ์ดที่มาทำหน้าที่ก็คือ กนกรวี ตำรวจหญิงจากอเมริกาที่กำลังทำเรื่องลาออกจากราชการ ซึ่งเหตุที่เธอยินดีรับงานนี้เพราะเธอแค้นที่พระเอกทำน้องสาวเธอตกเลือดจนเสียชีวิต แต่เมื่อได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ความใกล้ชิดก็ทำให้เกิดเป็นความรักค่ะ นางเอกก็ลำบากใจอยู่บ้างเพราะเชื่อว่าพระเอกเป็นคนฆ่าน้องสาวแต่ก็รัก พระเอกจากที่กลายเป็นคนอารมณ์ร้ายหลังประสบอุบัติเหตุก็กลายเป็นคนดีขึ้นมาบ้าง หลัง ๆ นี่สนุกค่ะ พระนางจับมือกันวิ่งหนีคนร้ายกันเกือบตลอดเวลา หาโมเม้นท์หวาน ๆ ยากดีจัง ซึ่งในตอนท้าย การเฉลยตัวคนร้ายออกมาว่าอยู่เบื้องหลังเรื่องอะไรบ้าง เป็นอะไรที่ลุ้นมากเลยนะคะ ส่วนมากก็จะเป็นคนใกล้ตัว ตกม้าตายหรือไม่ก็อยู่ที่ตรงนี้ แต่นิยายเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีค่ะ ชอบมาก ๆ กับการเฉลยและเงื่อนที่ผูกไว้ก็สมเหตุสมผล คุ้มค่าที่มีผู้เขียน 2 คนค่ะ

นิยายของพิมพ์คำเล่มนี้แปลกดีค่ะ เพราะเป็นการเอานักเขียน 2 คนมาช่วยกันเขียนจนออกมาเป็นนิยายเล่มนี้ ซึ่งนิยายเล่มนี้เป็นฝีมือของซ่อนกลิ่นและณาราค่ะ คงคุ้นหน้าคุ้นตากันดีกับนิยายของพวกเค้าที่ถูกนำมาทำเป้นละครในยุคปัจจุบัน เรื่องนี้เป็นเรื่องของการสืบสวนสอบสวนค่ะ เกือบจะแทบทั้งเรื่องเลยมีความรู้สึกว่าสนุก ไม่น่าเบื่อ พระเอก รัตติภาคย์ ประสบอุบัติเหตุจนทำให้มีปัญหาทางสายตา คือไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ซึ่งมันก็ยากที่จะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ เค้าจึงจำเป็นที่จะต้องมีบอดี้การ์ดดูแลในช่วงที่รักษาตัวและคอยสืบให้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเค้า บอดี้การ์ดที่มาทำหน้าที่ก็คือ กนกรวี ตำรวจหญิงจากอเมริกาที่กำลังทำเรื่องลาออกจากราชการ ซึ่งเหตุที่เธอยินดีรับงานนี้เพราะเธอแค้นที่พระเอกทำน้องสาวเธอตกเลือดจนเสียชีวิต แต่เมื่อได้มาอยู่ด้วยกันแล้ว ความใกล้ชิดก็ทำให้เกิดเป็นความรักค่ะ นางเอกก็ลำบากใจอยู่บ้างเพราะเชื่อว่าพระเอกเป็นคนฆ่าน้องสาวแต่ก็รัก พระเอกจากที่กลายเป็นคนอารมณ์ร้ายหลังประสบอุบัติเหตุก็กลายเป็นคนดีขึ้นมาบ้าง หลัง ๆ นี่สนุกค่ะ พระนางจับมือกันวิ่งหนีคนร้ายกันเกือบตลอดเวลา หาโมเม้นท์หวาน ๆ ยากดีจัง ซึ่งในตอนท้าย การเฉลยตัวคนร้ายออกมาว่าอยู่เบื้องหลังเรื่องอะไรบ้าง เป็นอะไรที่ลุ้นมากเลยนะคะ ส่วนมากก็จะเป็นคนใกล้ตัว ตกม้าตายหรือไม่ก็อยู่ที่ตรงนี้ แต่นิยายเรื่องนี้ทำออกมาได้ดีค่ะ ชอบมาก ๆ กับการเฉลยและเงื่อนที่ผูกไว้ก็สมเหตุสมผล คุ้มค่าที่มีผู้เขียน 2 คนค่ะ

เคยคิดเหมือนกันนะคะว่านิยายเรื่องนี้น่าจะถูกทำเป็นละครบ้าง น่าจะมาแนวเดียวกันกับเวียงร้อยดาว เบื่อแล้วกับพวกคุณหลวงมากเมีย แล้วก็เข้าใจผิดนางเอก ไล่ให้นางเอกไปเป็นบ่าว แบบนี้มีเยอะเหลือเกิน นางทาส อาญารัก แบบเดียวกันทั้งนั้น ซึ่งเรื่องนี้ที่ลองหยิบมาอ่านเพราะชอบนิยายแนวพีเรียดค่ะ แต่ก็ได้ภาวนาว่าอย่าให้พล็อตเดียวกับนางทาสเลย ซึ่งก็สมหวัง เพราะเรื่องมาแนววิญญาณแก้แค้นค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวในเรือนของพระยาธรรมานุรักษ์ค่ะ นางเอกชื่อบุษบง เติบโตมาด้วยการดูแลของแม่ของท่านเจ้าคุณ ซึ่งนางเอกมักจะพบเจอผีสาวตนนึงที่ชื่อมะลิ ด้วยความผูกพันจึงทำให้เธอคิดว่าผีมะลิ คือแม่ของเธออย่างแน่นอน จนวันนึง พระเอกก็มาถึง คุณเกื้อกูล ได้แอบมาดูว่าที่เจ้าสาวของเค้า ซึ่งเป็นลูกของท่านเจ้าคุณ แต่ไม่ตรงสเปกที่เคาต้องการ แต่ในทางกลับกันเค้ากลับพอใจบุษบงมาก ซึ่งแม้แต่แม่ของคุณเกื้อก็ยังเอ็นดูบุษบงไม่น้อย แต่แล้วบุษบงก็ถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนฆ่าแม่ของคุณหลวงจึงต้องหนีไปอยู่เรือนพระเอก นาทีนั้นแหละ ผีมะลิออกอาละวาดและล้างแค้นทุกคนที่เคยก่อกรรมไว้กับเธอทุกคน ในท้าย ๆ เล่มนี้ สนุกมากค่ะ ลุ้นทุกหน้าว่าใครจะได้รับบทเรียนอย่างไร ใครมีส่วนพัวพันกันบ้าง ฆาตกรจริง ๆ คือใคร และผีมะลิเป็นอะไรกับบุษบงกันแน่ กว่าจะอ่านจบเล่นเอาลุ้นซะเหนื่อยเลยค่ะ คล้าย ๆ กับเวียงร้อยดาวเลย แต่เล่มนี้เหมือนจะสนุกกว่านิดนึงค่ะ เรื่องราวไม่ซับซ้อนมากนัก

เคยคิดเหมือนกันนะคะว่านิยายเรื่องนี้น่าจะถูกทำเป็นละครบ้าง น่าจะมาแนวเดียวกันกับเวียงร้อยดาว เบื่อแล้วกับพวกคุณหลวงมากเมีย แล้วก็เข้าใจผิดนางเอก ไล่ให้นางเอกไปเป็นบ่าว แบบนี้มีเยอะเหลือเกิน นางทาส อาญารัก แบบเดียวกันทั้งนั้น ซึ่งเรื่องนี้ที่ลองหยิบมาอ่านเพราะชอบนิยายแนวพีเรียดค่ะ แต่ก็ได้ภาวนาว่าอย่าให้พล็อตเดียวกับนางทาสเลย ซึ่งก็สมหวัง เพราะเรื่องมาแนววิญญาณแก้แค้นค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวในเรือนของพระยาธรรมานุรักษ์ค่ะ นางเอกชื่อบุษบง เติบโตมาด้วยการดูแลของแม่ของท่านเจ้าคุณ ซึ่งนางเอกมักจะพบเจอผีสาวตนนึงที่ชื่อมะลิ ด้วยความผูกพันจึงทำให้เธอคิดว่าผีมะลิ คือแม่ของเธออย่างแน่นอน จนวันนึง พระเอกก็มาถึง คุณเกื้อกูล ได้แอบมาดูว่าที่เจ้าสาวของเค้า ซึ่งเป็นลูกของท่านเจ้าคุณ แต่ไม่ตรงสเปกที่เคาต้องการ แต่ในทางกลับกันเค้ากลับพอใจบุษบงมาก ซึ่งแม้แต่แม่ของคุณเกื้อก็ยังเอ็นดูบุษบงไม่น้อย แต่แล้วบุษบงก็ถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนฆ่าแม่ของคุณหลวงจึงต้องหนีไปอยู่เรือนพระเอก นาทีนั้นแหละ ผีมะลิออกอาละวาดและล้างแค้นทุกคนที่เคยก่อกรรมไว้กับเธอทุกคน ในท้าย ๆ เล่มนี้ สนุกมากค่ะ ลุ้นทุกหน้าว่าใครจะได้รับบทเรียนอย่างไร ใครมีส่วนพัวพันกันบ้าง ฆาตกรจริง ๆ คือใคร และผีมะลิเป็นอะไรกับบุษบงกันแน่ กว่าจะอ่านจบเล่นเอาลุ้นซะเหนื่อยเลยค่ะ คล้าย ๆ กับเวียงร้อยดาวเลย แต่เล่มนี้เหมือนจะสนุกกว่านิดนึงค่ะ เรื่องราวไม่ซับซ้อนมากนัก

นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในชุดของนิยายสุภาพบุรุษของมิราค่ะ โดยเรื่องนี้จะเป็นของนายเอกบุรุษ กับจิลลา เห้นชื่อเรื่องว่าสุภาพบุรุษอสูร แต่ในเรื่องพระเอกก็ไม่ได้เป็นพวกป่าดิบเถื่อนนะ แต่เป็นประเภทหื่นกามมาก ๆ ถึงมากที่สุด เรื่องเกิดขึ้นที่ จิลลา หญิงสาวหน้าหวานถูกพี่ชายที่เป็นหัวหน้ารปภ.จอมเฮี้ยบจับหั่นผมเสียสั้นกุด เพียงเพื่อให้เธอปลอมตัวเป็นชายมาเป็นบอดีการ์ดให้พระเอกของเราอย่างนายเอกบุรุษ ตามความจริงแล้วบอดี้การ์ดก็จะต้องมาดแมน ล่ำบึก ตัวใหญ่ แต่นางเอกกลับเป็นบอดี้การ์ดที่บอบบางที่สุดในโลก ก็ไม่แน่ใจว่าทำไมพระเอกถึงไม่สงสัยเหมือนกันนะคะ หรือว่าอาจจะเดาทางออกอยู่แล้ว ในช่วงทำหน้าที่นางเอกถึงได้โดนแต๊ะอั๋งอยู่เสมอ เดี๋ยวก็จับนู่น จับนี่ ถ้าไม่รู้มาก่อนนี่คงคิดว่าพระเอกเป็นเกย์หรือเสือใบนั่นแหละ รู้สึกสงสารนางเอกมาก ๆ ค่ะ ยิ่งตอนที่ต้องใส่ชุดคอสเพลย์หญิง (ตอนปลอมตัว) แล้วโดนเอกบุรุษจับหน้าอกนี่ เดาได้เลยว่านางเอกคงอยากจะร้องไห้มาก ๆ เป็นนิยายแนวไม่เครียดดีค่ะ ต้องมาลุ้นแทนนางเอกว่า จะรอดจากฝีมือพระเอกมั้ย จะแก้ปัญหายังไง ซึ่งในท้ายเรื่องก็บอกเลยว่าไม่รอดแน่นอน แต่ก่อนหน้านี้ก็เอาใจช่วยเต็มที่ เอกบุรุษก็เป็นคนดีนะคะ เหมือนจะเป็นคนขี้เล่น แต่อาศัยความหื่นกามเป็นตัวเชื่อม เชื่อไปเชื่อมาเลยได้เชื่อหัวใจกับนางเอกจริง ๆ ก็สรุปว่าเป็นนิยายแนวโรแมนติกที่เบาสมองดีค่ะ ไม่เครียดมาก ต้องลองอ่านเล่มอื่น ๆ ดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป

นิยายเรื่องนี้เป็นหนึ่งในชุดของนิยายสุภาพบุรุษของมิราค่ะ โดยเรื่องนี้จะเป็นของนายเอกบุรุษ กับจิลลา เห้นชื่อเรื่องว่าสุภาพบุรุษอสูร แต่ในเรื่องพระเอกก็ไม่ได้เป็นพวกป่าดิบเถื่อนนะ แต่เป็นประเภทหื่นกามมาก ๆ ถึงมากที่สุด เรื่องเกิดขึ้นที่ จิลลา หญิงสาวหน้าหวานถูกพี่ชายที่เป็นหัวหน้ารปภ.จอมเฮี้ยบจับหั่นผมเสียสั้นกุด เพียงเพื่อให้เธอปลอมตัวเป็นชายมาเป็นบอดีการ์ดให้พระเอกของเราอย่างนายเอกบุรุษ ตามความจริงแล้วบอดี้การ์ดก็จะต้องมาดแมน ล่ำบึก ตัวใหญ่ แต่นางเอกกลับเป็นบอดี้การ์ดที่บอบบางที่สุดในโลก ก็ไม่แน่ใจว่าทำไมพระเอกถึงไม่สงสัยเหมือนกันนะคะ หรือว่าอาจจะเดาทางออกอยู่แล้ว ในช่วงทำหน้าที่นางเอกถึงได้โดนแต๊ะอั๋งอยู่เสมอ เดี๋ยวก็จับนู่น จับนี่ ถ้าไม่รู้มาก่อนนี่คงคิดว่าพระเอกเป็นเกย์หรือเสือใบนั่นแหละ รู้สึกสงสารนางเอกมาก ๆ ค่ะ ยิ่งตอนที่ต้องใส่ชุดคอสเพลย์หญิง (ตอนปลอมตัว) แล้วโดนเอกบุรุษจับหน้าอกนี่ เดาได้เลยว่านางเอกคงอยากจะร้องไห้มาก ๆ เป็นนิยายแนวไม่เครียดดีค่ะ ต้องมาลุ้นแทนนางเอกว่า จะรอดจากฝีมือพระเอกมั้ย จะแก้ปัญหายังไง ซึ่งในท้ายเรื่องก็บอกเลยว่าไม่รอดแน่นอน แต่ก่อนหน้านี้ก็เอาใจช่วยเต็มที่ เอกบุรุษก็เป็นคนดีนะคะ เหมือนจะเป็นคนขี้เล่น แต่อาศัยความหื่นกามเป็นตัวเชื่อม เชื่อไปเชื่อมาเลยได้เชื่อหัวใจกับนางเอกจริง ๆ ก็สรุปว่าเป็นนิยายแนวโรแมนติกที่เบาสมองดีค่ะ ไม่เครียดมาก ต้องลองอ่านเล่มอื่น ๆ ดูว่าจะเป็นยังไงต่อไป

ชื่อเรื่องนิยายเรื่องนี้ดูน่ารักดีค่ะ หน้าปกพระเอกกับนางเอกก็น่ารักดี เรื่องนี้พระเอกเป็นนายทหารใหญ่รูปหล่อค่ะ มียศเป็นถึงพันเอก พันเอกอติภัค ที่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ เพื่อหลอกสาวน้อยที่น่ารักมาเป็นของเค้าให้ได้ ซ฿งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเพราะนรีกานต์จำต้องวิ่งกาเงินทองมารักษายาย และการที่พันเอกอติภัคให้การช่วยเหลือเธอนั้นเธอก็ไม่ได้คิดว่าจะมีผลประโยชน์อะไรแอบแฝง ซึ่งเพราะความไว้วางใจนี้เองที่ทำให้นรีกานต์ต้องตกเป็นเหยื่อความเจ้าเล่ห์ของพันเอกอติภัค ที่ได้เติมตัวเลขลงไปในดอกเบี้ยจนนรีกานต์ไม่สามารถชดใช้ได้หมด นอกเสียจากว่าจะชดใช้ด้วยตัวของนรีกานต์เอง นิยายเรื่องนี้น่ารักดีค่ะ ไม่โหดเถื่อนเหมือนเรื่องอื่น ๆ พันเอกรติภัคเป็นทหารที่น่ารักมาก เวลาเอาจริงเอาจังก็ดูเครียดขรึมซะจนน่ากลัว แต่ก็มีเวลามาน่ารักมุ้งมิ้งกับนรีกานต์สมกับที่ตั้งใจไปหลอกลวงเค้ามา ด้สนนรีกานต์ก็เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก เพราะความไม่รอบคอบจนต้องตกเป็นภรรยาของพันเอกอติภัคอย่างไม่มีทางเลือกอื่นใด ก็ต้องถือว่าเป็นโชคดีของนรีกานต์อยู่บ้าง ที่พันเอกอติภัคเป็นคนรักจริงค่ะ แต่ก็แอบเห็นใจนางเอกอยู่ดีที่มักจะโดนพระเอกเอาเรื่องเงินมาอ้างอยู่บ่อย ๆ ถ้าไปขอเค้าดี ๆ ญาติพี่น้องเค้าก็คงให้นั่นแหละ เป็นถึงนายทหารใหญ่ รวมๆแล้วก็สนุกดีค่ะ เตือนใจคนอ่านอย่างนึงว่า เวลาจะเซ็นสัญญากู้ยืม ต้องตรวจเช็คให้รอบคอบทุกครั้ง มิเช่นนั้นอาจจะไม่โชคดีเท่านรีกานต์ค่ะ

ชื่อเรื่องนิยายเรื่องนี้ดูน่ารักดีค่ะ หน้าปกพระเอกกับนางเอกก็น่ารักดี เรื่องนี้พระเอกเป็นนายทหารใหญ่รูปหล่อค่ะ มียศเป็นถึงพันเอก พันเอกอติภัค ที่ได้ใช้เล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ เพื่อหลอกสาวน้อยที่น่ารักมาเป็นของเค้าให้ได้ ซ฿งก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรเพราะนรีกานต์จำต้องวิ่งกาเงินทองมารักษายาย และการที่พันเอกอติภัคให้การช่วยเหลือเธอนั้นเธอก็ไม่ได้คิดว่าจะมีผลประโยชน์อะไรแอบแฝง ซึ่งเพราะความไว้วางใจนี้เองที่ทำให้นรีกานต์ต้องตกเป็นเหยื่อความเจ้าเล่ห์ของพันเอกอติภัค ที่ได้เติมตัวเลขลงไปในดอกเบี้ยจนนรีกานต์ไม่สามารถชดใช้ได้หมด นอกเสียจากว่าจะชดใช้ด้วยตัวของนรีกานต์เอง นิยายเรื่องนี้น่ารักดีค่ะ ไม่โหดเถื่อนเหมือนเรื่องอื่น ๆ พันเอกรติภัคเป็นทหารที่น่ารักมาก เวลาเอาจริงเอาจังก็ดูเครียดขรึมซะจนน่ากลัว แต่ก็มีเวลามาน่ารักมุ้งมิ้งกับนรีกานต์สมกับที่ตั้งใจไปหลอกลวงเค้ามา ด้สนนรีกานต์ก็เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก เพราะความไม่รอบคอบจนต้องตกเป็นภรรยาของพันเอกอติภัคอย่างไม่มีทางเลือกอื่นใด ก็ต้องถือว่าเป็นโชคดีของนรีกานต์อยู่บ้าง ที่พันเอกอติภัคเป็นคนรักจริงค่ะ แต่ก็แอบเห็นใจนางเอกอยู่ดีที่มักจะโดนพระเอกเอาเรื่องเงินมาอ้างอยู่บ่อย ๆ ถ้าไปขอเค้าดี ๆ ญาติพี่น้องเค้าก็คงให้นั่นแหละ เป็นถึงนายทหารใหญ่ รวมๆแล้วก็สนุกดีค่ะ เตือนใจคนอ่านอย่างนึงว่า เวลาจะเซ็นสัญญากู้ยืม ต้องตรวจเช็คให้รอบคอบทุกครั้ง มิเช่นนั้นอาจจะไม่โชคดีเท่านรีกานต์ค่ะ

เห็นคำโปรยปกหลังแล้วมความรู้สึกว่าน่าสนใจดีค่ะ คิดว่านิยายเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องราวแบบดราม่าหนัก ๆ เลยไม่พลาดที่จะจัดมา ซึ่งก็เป็นจริงตามคาดค่ะ เร่องนี้พระเอก อิสรัน น่าสงสารมาก ทั้ง ๆ ที่ชีวิตกำลังจะเพอร์เฟ็กต์ จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์อย่าง อารียา กำลังจะมีครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน แต่แล้วโชคชะตาก็ได้พราก อารียา ไปจากเค้าอย่างไม่มีวันกลับ ซึ่งก็สร้างความเสียใจให้กับอิสรันมาก จนวันหนึ่งเค้าได้พบกับผู้หญิงที่มีใบหน้าคล้ายกับอารียา เธอชื่ออาลิสา ถึงใบหน้าจะคล้ายกัน แต่นิสัยใจคอกับไม่เหมือนกันเลยสักนิด เค้าต้องแยกให้ออกระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกในอดีต เมื่อมีเหตุให้อิสรันต้องแต่งงานกับอาลิสาอย่างปฏิเสธไม่ได้ เนื้อหานิยายก็ไม่ค่อยจะมีอะไรมากหรอกค่ะ ก็คล้าย ๆ กับว่าผิดฝาผิดตัวกัน พระเอกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเมื่อสูญเสียคนรัก แต่ก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งเพราะคนรักที่หน้าเหมือนกัน เรื่องนี้ก็กลาง ๆ นะคะ ไม่ได้สนุกมาก แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อ นางเอกเป็นคนเข้มแข็ง ห้าว ๆ ไม่กลัวใครค่ะ พระเอกเลยอดที่จะประทับใจตรงจุดนี้ไม่ได้ ในตอนท้าย ๆ เหมือนผู้เขียนยังหาที่จบไม่ได้ หรือไม่รู้จะจบลงยังไง เนื้อเรื่องก็เลยเริ่มจะวนไปวนมา ถ้าตัดจบเลยก็น่าจะทำได้นะคะ ในช่วงกลาง ๆ เรื่องบทก็ไม่กระชับ ถูกตัดไปตัดมาให้มันสั้นลงและไม่ปะติดปะต่อ เลยต้องหักคะแนนตรงนี้ค่ะ

เห็นคำโปรยปกหลังแล้วมความรู้สึกว่าน่าสนใจดีค่ะ คิดว่านิยายเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องราวแบบดราม่าหนัก ๆ เลยไม่พลาดที่จะจัดมา ซึ่งก็เป็นจริงตามคาดค่ะ เร่องนี้พระเอก อิสรัน น่าสงสารมาก ทั้ง ๆ ที่ชีวิตกำลังจะเพอร์เฟ็กต์ จะได้แต่งงานกับผู้หญิงที่เพียบพร้อมและสมบูรณ์อย่าง อารียา กำลังจะมีครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน แต่แล้วโชคชะตาก็ได้พราก อารียา ไปจากเค้าอย่างไม่มีวันกลับ ซึ่งก็สร้างความเสียใจให้กับอิสรันมาก จนวันหนึ่งเค้าได้พบกับผู้หญิงที่มีใบหน้าคล้ายกับอารียา เธอชื่ออาลิสา ถึงใบหน้าจะคล้ายกัน แต่นิสัยใจคอกับไม่เหมือนกันเลยสักนิด เค้าต้องแยกให้ออกระหว่างโลกแห่งความจริงกับโลกในอดีต เมื่อมีเหตุให้อิสรันต้องแต่งงานกับอาลิสาอย่างปฏิเสธไม่ได้ เนื้อหานิยายก็ไม่ค่อยจะมีอะไรมากหรอกค่ะ ก็คล้าย ๆ กับว่าผิดฝาผิดตัวกัน พระเอกก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเมื่อสูญเสียคนรัก แต่ก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งเพราะคนรักที่หน้าเหมือนกัน เรื่องนี้ก็กลาง ๆ นะคะ ไม่ได้สนุกมาก แต่ก็ไม่ได้น่าเบื่อ นางเอกเป็นคนเข้มแข็ง ห้าว ๆ ไม่กลัวใครค่ะ พระเอกเลยอดที่จะประทับใจตรงจุดนี้ไม่ได้ ในตอนท้าย ๆ เหมือนผู้เขียนยังหาที่จบไม่ได้ หรือไม่รู้จะจบลงยังไง เนื้อเรื่องก็เลยเริ่มจะวนไปวนมา ถ้าตัดจบเลยก็น่าจะทำได้นะคะ ในช่วงกลาง ๆ เรื่องบทก็ไม่กระชับ ถูกตัดไปตัดมาให้มันสั้นลงและไม่ปะติดปะต่อ เลยต้องหักคะแนนตรงนี้ค่ะ

ตอนแรกที่เห็นปกนิยาย เข้าใจว่าเป็นเรื่องเดียวกับ Frozen ที่เข้าฉายในโรงค่ะ เลยซื้อมาอ่านเพราะชอบเอลซ่ามาก ๆ พอเปิดอ่านแล้วเลยงง อ้าว ไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอ แต่ซื้อมาแล้วก็เลยต้องอ่านให้จบค่ะ เป็นเรื่องราวของเควิน ตั้งแต่วัยเด็กค่ะ เท่าที่ดูมีความรู้สึกว่าเควินเป็นเด็กมีปมนะคะ เพราะเควินเป็นลูกเมียเก็บของส.ส.ชื่อดังค่ะ แล้วก็ถูกลูกชายจากบ้านใหญ่คอยรังควานอยู่เสมอ ในวัยเด็ก เค้ามีเพื่อนบ้านอยู่คนหนึ่งที่ชื่อเกอร์ด้า เป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี เกอร์ด้าไม่ค่อยถูกกับป้านัก มักจะถูกป้าตีเป็นประจำ แต่เกอร์ด้าก็ไม่เคยโกรธ สร้างความประหลาดใจให้กับเควินยิ่งนัก ซึ่งที่เกอร์ด้าม่าเคยอาฆาต เพราะความกตัญญูที่ป้าเป็นคนเลี้ยงเธอมาตลอด ต่อมาทั้งค่มีอันพรากจากกันไปแล้วกลับมาเจอกันใหม่ ซึ่งทั้งคู่หลังจากที่จำกันได้ก็กลับมาสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว แต่เควินยังมีความแค้นและอยากจะแก้แค้นให้กับตัวเค้าและแม่ ถึงขั้นยอมแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เกอร์ด้าเองก็ไม่ใช่หิน ไม่ใช่อิฐ ถึงแม้จะเป็นคนมองโลกในแง่ดีจนป้าและเธอเข้าใจกันได้ในท้ายที่สุด จึงได้หาวิธีเอาคืนเควินอย่างเจ็บแสบจนเควินต้องล้มเลิกการแก้แค้นไปในที่สุด ถึงแม้หน้าปกจะเหมือนนิทานให้เด็กอ่าน แต่เนื้อเรื่องจริง ๆ มันก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กเท่าไรนะคะ แต่ยอมรับว่านิยายเรื่องนี้เหมือนนิทานมากกว่าจริง ๆ ชื่อตัวละครก็เหมือนนิทาน ไม่ค่อยประทับใจเท่าไรค่ะ สำนวนที่ใช้ก็เหมือนนิทานเลย

ตอนแรกที่เห็นปกนิยาย เข้าใจว่าเป็นเรื่องเดียวกับ Frozen ที่เข้าฉายในโรงค่ะ เลยซื้อมาอ่านเพราะชอบเอลซ่ามาก ๆ พอเปิดอ่านแล้วเลยงง อ้าว ไม่ใช่เรื่องเดียวกันหรอ แต่ซื้อมาแล้วก็เลยต้องอ่านให้จบค่ะ เป็นเรื่องราวของเควิน ตั้งแต่วัยเด็กค่ะ เท่าที่ดูมีความรู้สึกว่าเควินเป็นเด็กมีปมนะคะ เพราะเควินเป็นลูกเมียเก็บของส.ส.ชื่อดังค่ะ แล้วก็ถูกลูกชายจากบ้านใหญ่คอยรังควานอยู่เสมอ ในวัยเด็ก เค้ามีเพื่อนบ้านอยู่คนหนึ่งที่ชื่อเกอร์ด้า เป็นเด็กที่มองโลกในแง่ดี เกอร์ด้าไม่ค่อยถูกกับป้านัก มักจะถูกป้าตีเป็นประจำ แต่เกอร์ด้าก็ไม่เคยโกรธ สร้างความประหลาดใจให้กับเควินยิ่งนัก ซึ่งที่เกอร์ด้าม่าเคยอาฆาต เพราะความกตัญญูที่ป้าเป็นคนเลี้ยงเธอมาตลอด ต่อมาทั้งค่มีอันพรากจากกันไปแล้วกลับมาเจอกันใหม่ ซึ่งทั้งคู่หลังจากที่จำกันได้ก็กลับมาสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว แต่เควินยังมีความแค้นและอยากจะแก้แค้นให้กับตัวเค้าและแม่ ถึงขั้นยอมแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เกอร์ด้าเองก็ไม่ใช่หิน ไม่ใช่อิฐ ถึงแม้จะเป็นคนมองโลกในแง่ดีจนป้าและเธอเข้าใจกันได้ในท้ายที่สุด จึงได้หาวิธีเอาคืนเควินอย่างเจ็บแสบจนเควินต้องล้มเลิกการแก้แค้นไปในที่สุด ถึงแม้หน้าปกจะเหมือนนิทานให้เด็กอ่าน แต่เนื้อเรื่องจริง ๆ มันก็ไม่เหมาะสำหรับเด็กเท่าไรนะคะ แต่ยอมรับว่านิยายเรื่องนี้เหมือนนิทานมากกว่าจริง ๆ ชื่อตัวละครก็เหมือนนิทาน ไม่ค่อยประทับใจเท่าไรค่ะ สำนวนที่ใช้ก็เหมือนนิทานเลย

ดูละครมาหลายรอบแล้วค่ะ แต่ไม่เคยอ่านเป็นนิยายสักที จนคุณแฟนได้หามาให้อ่าน ใจจริงก็ไม่ได้คิดว่าจะอยากอ่านสักเท่าไร แต่ให้เกียรติในฐานที่เป็นนวนิยายอมตะตลอดการและไม่อยากขัดใจแฟนเลยอ่านดูค่ะ เนื้อหาก็น่าจะตรงกับละครปี 2533 กับเวอร์ชั่นของเอ็กแซทคะ แต่อาจจะมีการปรับเปลี่ยนบทไปบ้าง เพราะฉะนั้นเนื้อหาไม่ขอพูดค่ะ แต่อยากจะบอกว่าในช่วงตอนสุดท้ายของเล่ม 2 นี่เศร้ามาก เศร้าจนรู้สึกเกลียดอังศุมาลินที่ทำร้ายจิตใจของโกโบริตลอด และขอยกมือกล่าวโทษอังศุมาลินเลยค่ะว่า เพราะเธอนั่นแหละ ที่ทำให้โกโบริต้องเสียชีวิต จะมาสำนึกผิดอะไรตอนท้ายนี่ก็คงไม่ทันแล้ว แต่ในขณะเดียวกันก็อดจะกล่าวโทษโกโบริไม่ได้ว่า คุณไม่ใช่ทหารที่แท้จริงเลย คุณน่าจะเป็นศิลปินมากกว่า คุณมีหัวใจไว้รักจริง (ตรงนี้ขอชื่นชมค่ะ) แต่หัวใจรักของคุณ คุณกลับนำมาทำร้ายตัวคุณเอง บางสิ่งบางอย่างคุณก็คิดไปเอง แต่ขณะเดียวกัน ตัวละครต่าง ๆ รอบ ๆ ข้างอย่างลุงผล ลุงบัวที่ออกจะน่ารำคาญ หมอโยชิ แม่และยาย คุณพ่อของอังศุมาลิน ไมเคิล วอลเด็น และวนัส ที่เหมือนจะไม่มีความสำคัญ แต่กลายเป็นตัวแปรในการดำเนินชีวิตของคนทั้งคู่ หากอังศุมาลินจะให้ความสำคัญกับหัวใจตัวเองเป็นหลักบ้าง เรื่องมันคงไม่เศร้าขนาดนี้หรอกค่ะ แต่ก็อย่างว่า ไม่อย่างงั้นมันจะเป็น “คู่กรรม” กันได้อย่างไร อ่านจบแล้วรู้สึกบีบหัวใจมาก ๆ ค่ะ ไม่อยากอ่านอีกเลย

ดูละครมาหลายรอบแล้วค่ะ แต่ไม่เคยอ่านเป็นนิยายสักที จนคุณแฟนได้หามาให้อ่าน ใจจริงก็ไม่ได้คิดว่าจะอยากอ่านสักเท่าไร แต่ให้เกียรติในฐานที่เป็นนวนิยายอมตะตลอดการและไม่อยากขัดใจแฟนเลยอ่านดูค่ะ เนื้อหาก็น่าจะตรงกับละครปี 2533 กับเวอร์ชั่นของเอ็กแซทคะ แต่อาจจะมีการปรับเปลี่ยนบทไปบ้าง เพราะฉะนั้นเนื้อหาไม่ขอพูดค่ะ แต่อยากจะบอกว่าในช่วงตอนสุดท้ายของเล่ม 2 นี่เศร้ามาก เศร้าจนรู้สึกเกลียดอังศุมาลินที่ทำร้ายจิตใจของโกโบริตลอด และขอยกมือกล่าวโทษอังศุมาลินเลยค่ะว่า เพราะเธอนั่นแหละ ที่ทำให้โกโบริต้องเสียชีวิต จะมาสำนึกผิดอะไรตอนท้ายนี่ก็คงไม่ทันแล้ว แต่ในขณะเดียวกันก็อดจะกล่าวโทษโกโบริไม่ได้ว่า คุณไม่ใช่ทหารที่แท้จริงเลย คุณน่าจะเป็นศิลปินมากกว่า คุณมีหัวใจไว้รักจริง (ตรงนี้ขอชื่นชมค่ะ) แต่หัวใจรักของคุณ คุณกลับนำมาทำร้ายตัวคุณเอง บางสิ่งบางอย่างคุณก็คิดไปเอง แต่ขณะเดียวกัน ตัวละครต่าง ๆ รอบ ๆ ข้างอย่างลุงผล ลุงบัวที่ออกจะน่ารำคาญ หมอโยชิ แม่และยาย คุณพ่อของอังศุมาลิน ไมเคิล วอลเด็น และวนัส ที่เหมือนจะไม่มีความสำคัญ แต่กลายเป็นตัวแปรในการดำเนินชีวิตของคนทั้งคู่ หากอังศุมาลินจะให้ความสำคัญกับหัวใจตัวเองเป็นหลักบ้าง เรื่องมันคงไม่เศร้าขนาดนี้หรอกค่ะ แต่ก็อย่างว่า ไม่อย่างงั้นมันจะเป็น “คู่กรรม” กันได้อย่างไร อ่านจบแล้วรู้สึกบีบหัวใจมาก ๆ ค่ะ ไม่อยากอ่านอีกเลย

อยากจะบอกว่า ชอบละครเรื่องนี้มากเลยค่ะ ดูละครจบแล้ว เดินไปเจอหนังสือที่ร้านก็เลยรีบซื้อมาเก็บไว้เลย เพราะคิดว่ามันจะต้องสนุกเหมือนในละครแน่ ๆ แล้วก็จริงมาก ๆ ค่ะ นิยายสนุกมาก ตลกมาก ๆ ด้วย เนื้อหาก็เป็นเรื่องราวของสิปาดัน กับ ลันตาเหมือนในละครค่ะ แต่จะแตกต่างกันบ้างที่เนื้อเรื่องบางส่วนและตัวร้าย ส่วนที่อื่น ๆ ก็คล้าย ๆ กันค่ะ

อ่านแล้วยิ่งชอบตัวละคร ลันตา มากกว่าเดิมเยอะเลย เพราะลันตาในนิยายนี่ เป็นผู้หญิงที่ดวงโคตรซวยจริง ๆ ค่ะ แต่เธอก็เป็นประเภทไม่ยอมแพ้ ชอบมากเวลาที่ลันตาอยู่กับเด็กน้อยค่ะ แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า ถึงแม้ลันตาจะเป็นคนไม่ซีเรียสกับชีวิต เป็นคนมองโลกในแง่บวก แต่ทำไมถึงเอาเพื่อนสนิทที่เป็นประเภทเจ้าเสน่ห์มาเป็นพ่อให้เด็กน้อยก็ไม่รู้ ด้านสิปาดันนี่ก็นักบินประเภทเจ้าชู้ตัวพ่อเลยค่ะ การที่ลันตาพาเด็กมาให้เลี้ยงนี่ ราวกับว่าชีวิตเค้าดูตกต่ำ (ในเรื่องผู้หญิง) ไปในพริบตา แต่ก็ชอบที่สิปาดันเป็นคนจริงใจนะคะ เป็นคนที่น่ารัก เมื่อรับปากอะไรแล้วก็พยายามจะทำให้ได้อย่างเต็มที่ ยิ่งตอนท้าย ๆ ที่ได้ส่งเด็กน้อยคืนพ่อแม้ที่แท้จริงไปแล้ว ก็จะยิ่งเห็นได้ชัดว่า สิปาดันเป็นผู้ชายที่อบอุ่น และเป็นที่พึ่งพิงได้จริง ๆ ค่ะ แต่ที่ออกจะขัดใจก็คือเรื่องแอบรักแต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวจะเสียเพื่อนนี่แหละค่ะ อ่านแล้วมันจี๊ด ๆ ลุ้นกันทุกหน้าเลย กว่าจะลงเอยกันได้ คนอ่านก็เหนื่อยเหมือนกันนะคะ

อยากจะบอกว่า ชอบละครเรื่องนี้มากเลยค่ะ ดูละครจบแล้ว เดินไปเจอหนังสือที่ร้านก็เลยรีบซื้อมาเก็บไว้เลย เพราะคิดว่ามันจะต้องสนุกเหมือนในละครแน่ ๆ แล้วก็จริงมาก ๆ ค่ะ นิยายสนุกมาก ตลกมาก ๆ ด้วย เนื้อหาก็เป็นเรื่องราวของสิปาดัน กับ ลันตาเหมือนในละครค่ะ แต่จะแตกต่างกันบ้างที่เนื้อเรื่องบางส่วนและตัวร้าย ส่วนที่อื่น ๆ ก็คล้าย ๆ กันค่ะ

อ่านแล้วยิ่งชอบตัวละคร ลันตา มากกว่าเดิมเยอะเลย เพราะลันตาในนิยายนี่ เป็นผู้หญิงที่ดวงโคตรซวยจริง ๆ ค่ะ แต่เธอก็เป็นประเภทไม่ยอมแพ้ ชอบมากเวลาที่ลันตาอยู่กับเด็กน้อยค่ะ แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่า ถึงแม้ลันตาจะเป็นคนไม่ซีเรียสกับชีวิต เป็นคนมองโลกในแง่บวก แต่ทำไมถึงเอาเพื่อนสนิทที่เป็นประเภทเจ้าเสน่ห์มาเป็นพ่อให้เด็กน้อยก็ไม่รู้ ด้านสิปาดันนี่ก็นักบินประเภทเจ้าชู้ตัวพ่อเลยค่ะ การที่ลันตาพาเด็กมาให้เลี้ยงนี่ ราวกับว่าชีวิตเค้าดูตกต่ำ (ในเรื่องผู้หญิง) ไปในพริบตา แต่ก็ชอบที่สิปาดันเป็นคนจริงใจนะคะ เป็นคนที่น่ารัก เมื่อรับปากอะไรแล้วก็พยายามจะทำให้ได้อย่างเต็มที่ ยิ่งตอนท้าย ๆ ที่ได้ส่งเด็กน้อยคืนพ่อแม้ที่แท้จริงไปแล้ว ก็จะยิ่งเห็นได้ชัดว่า สิปาดันเป็นผู้ชายที่อบอุ่น และเป็นที่พึ่งพิงได้จริง ๆ ค่ะ แต่ที่ออกจะขัดใจก็คือเรื่องแอบรักแต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวจะเสียเพื่อนนี่แหละค่ะ อ่านแล้วมันจี๊ด ๆ ลุ้นกันทุกหน้าเลย กว่าจะลงเอยกันได้ คนอ่านก็เหนื่อยเหมือนกันนะคะ

เห็นหน้าปกแล้วมีความรู้สึกว่าน่าสนใจดีค่ะ แต่แบบชื่อเรื่องนี่แอบกลืนน้ำลายนิดนึง เกรงว่าจะมาลักษณะแบบจำเลยรัก ปกติไม่ค่อยอ่านหนังสือแนวนี้เท่าไร แต่มีเหตุให้ได้อ่านแบบไม่ทันตั้งตัว พระเอกถ้าตามหน้าปกก็ดูหล่อดีค่ะ พออ่านเนื้อหาแล้วก็ เออเนอะ วาดออกมาได้ตรงตามตัวบทประพันธ์มาก เรื่องนี้เป็นเรื่องของนายหัวคราม กับ ณดา เม็กซ์ค่ะ นายหัวครามต้องสูญเสียน้องสาวอย่างไม่มีวันกลับ และฝังใจว่าเป็นเพราะณดา จากนั้นก็ บลา ๆ ลงเอยด้วยการที่ณดากลายเป็นภรรยาของนายหัว ซึ่งหลังจากการเป็นสามีภรรยากันแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกมีความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ พอหวานก็หวานเกินไปค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเขิน แต่ยามนายหัวโมโหก็ไม่ไหวนะ ผู้ชายอะไรใจร้ายมาก ๆ ดีใจที่เรื่องนี้นางเอกเป็นคนสู้คนค่ะ ไม่รู้เรื่องก็บอกไม่รู้เรื่อง และดีใจที่พระเอกไม่ค่อยโง่ด้วย มาพลิกล็อคเอาตอนสุดท้ายว่าแท้จริงแล้วใครคือคนที่ฆ่าน้องสาวพระเอก เอ่อ คนใกล้ตัวนี่อันตรายสุด ๆ ไปเลยนะ รู้หน้าไม่รู้ใจกันเลยจริง ๆ ซึ่งกว่าจะจบได้ และเฉลยฆาตกรได้ก็เล่นเอาบทสุดท้ายไปเลยค่ะ อ่านจบแล้ว มันก็ไม่ได้มีอะไรมากนะคะ แต่ที่มันสนุกคือพล็อตมันได้แตกต่างในเรื่องของฆาตกรรที่ฆ่าน้องสาวพระเอก แต่ใจความรัก ๆ ก็ไม่ได้ผิดไปจากจำเลยรักสักเท่าไรหรอกค่ะ เพียงแต่พระเอกหวานกว่ามาก รักมากก็อยากจะปกป้อง ดูแล ก็ถ้าชีวิตจริงมีผู้ชายแบบนายหัวสักคนก็น่าจะดีเหมือนกันนะ

เห็นหน้าปกแล้วมีความรู้สึกว่าน่าสนใจดีค่ะ แต่แบบชื่อเรื่องนี่แอบกลืนน้ำลายนิดนึง เกรงว่าจะมาลักษณะแบบจำเลยรัก ปกติไม่ค่อยอ่านหนังสือแนวนี้เท่าไร แต่มีเหตุให้ได้อ่านแบบไม่ทันตั้งตัว พระเอกถ้าตามหน้าปกก็ดูหล่อดีค่ะ พออ่านเนื้อหาแล้วก็ เออเนอะ วาดออกมาได้ตรงตามตัวบทประพันธ์มาก เรื่องนี้เป็นเรื่องของนายหัวคราม กับ ณดา เม็กซ์ค่ะ นายหัวครามต้องสูญเสียน้องสาวอย่างไม่มีวันกลับ และฝังใจว่าเป็นเพราะณดา จากนั้นก็ บลา ๆ ลงเอยด้วยการที่ณดากลายเป็นภรรยาของนายหัว ซึ่งหลังจากการเป็นสามีภรรยากันแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็รู้สึกมีความรู้สึกแปลก ๆ ในใจ พอหวานก็หวานเกินไปค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเขิน แต่ยามนายหัวโมโหก็ไม่ไหวนะ ผู้ชายอะไรใจร้ายมาก ๆ ดีใจที่เรื่องนี้นางเอกเป็นคนสู้คนค่ะ ไม่รู้เรื่องก็บอกไม่รู้เรื่อง และดีใจที่พระเอกไม่ค่อยโง่ด้วย มาพลิกล็อคเอาตอนสุดท้ายว่าแท้จริงแล้วใครคือคนที่ฆ่าน้องสาวพระเอก เอ่อ คนใกล้ตัวนี่อันตรายสุด ๆ ไปเลยนะ รู้หน้าไม่รู้ใจกันเลยจริง ๆ ซึ่งกว่าจะจบได้ และเฉลยฆาตกรได้ก็เล่นเอาบทสุดท้ายไปเลยค่ะ อ่านจบแล้ว มันก็ไม่ได้มีอะไรมากนะคะ แต่ที่มันสนุกคือพล็อตมันได้แตกต่างในเรื่องของฆาตกรรที่ฆ่าน้องสาวพระเอก แต่ใจความรัก ๆ ก็ไม่ได้ผิดไปจากจำเลยรักสักเท่าไรหรอกค่ะ เพียงแต่พระเอกหวานกว่ามาก รักมากก็อยากจะปกป้อง ดูแล ก็ถ้าชีวิตจริงมีผู้ชายแบบนายหัวสักคนก็น่าจะดีเหมือนกันนะ

เห็นเป็นนิยายชุดแนวเจ้าพ่อเยาวราช ที่มีเนือ้หาไม่ต่อกัน เลยลองหยิบเล่มนี้มาอ่านเป็นเล่มแรกเลยค่ะ มีความรู้สึกว่า สิงห์ คำเดียวเป็นคำที่ดูหนักแน่นกว่าเพื่อน แต่คิดอยู่นะว่าเล่มต่อไปที่จะอ่านคือ กระทิง อ่านสิงห์แล้วก็ต้องยอมรับค่ะว่าพระเอกจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ติ๊กจริง ๆ เพราะทรงกลด พระเอกของเรื่องเป็นคนที่เทมาก เพอร์เฟ็ก หล่อ สมองดี บริหารเก่ง มีความฉลาด รู้ทันคน จริง ๆ ถ้าละครเอาตามนิยายไปสร้างก็โอเคแล้วนะคะ เพราะเรื่องนี้มีทั้งบู๊มีทั้งรัก กลัวมากว่าละครจะเอาไปเปลี่ยนบทประพันธ์ ก็เป็นเรื่องราวของทรงกลดที่ไม่เคยคิดว่าวันนึง ตัวเองจะต้องมาบริหารกลุ่มมาเฟียที่ชื่อ แก๊ง เขี้ยวสิงห์ หลังจากที่พ่อและน้องชายต่างสายเลือดถูกลอบทำร้ายจนเสียชีวิต ในระหว่างที่เค้าเป็นผู้นำนั่นเอง เค้าได้ค้นพบความรักที่พ่อมีต่อเค้า และความยียวนชวนปวดหัวของป๋อจู ลูกสาวแก๊งเต่าศิลาที่แอบมาสืบความลับจากตัวเค้า ซึ่งจับพลัดจับพลู ป๋อจูก็ได้แต่งงานกับทรงกลดตั้งแต่กลาง ๆ เรื่อง แต่ยอมรับค่ะว่าป๋อจูเนี่ย ช่วยทรงกลดไว้ได้หลาย ๆ ตอนจริง ๆ อรรณพ บอดี้การ์ดของทรงกลดนี่ก็ถือว่าเป็นพระรองของเรื่องนี้ค่ะ อาอันที่ทรงกลดเรียก มีความรักอยู่กับหยกมณีนักร้องสาวที่จะเป็นตัวเชื่อมเรื่องราวของทั้ง 5 เรื่องในชุดไว้ด้วยกัน แต่เรื่องของอาอันนี่ค่อนข้างจะดราม่า ตัดซีนหวาน ๆ ของพระนางไปได้เยอะเหมือนกันค่ะ อ่านจบก็รู้สึกเหมือนมันขาด ๆ อะไรไป แต่อภัยได้เพราะจบน่ารักมากค่ะ

เห็นเป็นนิยายชุดแนวเจ้าพ่อเยาวราช ที่มีเนือ้หาไม่ต่อกัน เลยลองหยิบเล่มนี้มาอ่านเป็นเล่มแรกเลยค่ะ มีความรู้สึกว่า สิงห์ คำเดียวเป็นคำที่ดูหนักแน่นกว่าเพื่อน แต่คิดอยู่นะว่าเล่มต่อไปที่จะอ่านคือ กระทิง อ่านสิงห์แล้วก็ต้องยอมรับค่ะว่าพระเอกจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ติ๊กจริง ๆ เพราะทรงกลด พระเอกของเรื่องเป็นคนที่เทมาก เพอร์เฟ็ก หล่อ สมองดี บริหารเก่ง มีความฉลาด รู้ทันคน จริง ๆ ถ้าละครเอาตามนิยายไปสร้างก็โอเคแล้วนะคะ เพราะเรื่องนี้มีทั้งบู๊มีทั้งรัก กลัวมากว่าละครจะเอาไปเปลี่ยนบทประพันธ์ ก็เป็นเรื่องราวของทรงกลดที่ไม่เคยคิดว่าวันนึง ตัวเองจะต้องมาบริหารกลุ่มมาเฟียที่ชื่อ แก๊ง เขี้ยวสิงห์ หลังจากที่พ่อและน้องชายต่างสายเลือดถูกลอบทำร้ายจนเสียชีวิต ในระหว่างที่เค้าเป็นผู้นำนั่นเอง เค้าได้ค้นพบความรักที่พ่อมีต่อเค้า และความยียวนชวนปวดหัวของป๋อจู ลูกสาวแก๊งเต่าศิลาที่แอบมาสืบความลับจากตัวเค้า ซึ่งจับพลัดจับพลู ป๋อจูก็ได้แต่งงานกับทรงกลดตั้งแต่กลาง ๆ เรื่อง แต่ยอมรับค่ะว่าป๋อจูเนี่ย ช่วยทรงกลดไว้ได้หลาย ๆ ตอนจริง ๆ อรรณพ บอดี้การ์ดของทรงกลดนี่ก็ถือว่าเป็นพระรองของเรื่องนี้ค่ะ อาอันที่ทรงกลดเรียก มีความรักอยู่กับหยกมณีนักร้องสาวที่จะเป็นตัวเชื่อมเรื่องราวของทั้ง 5 เรื่องในชุดไว้ด้วยกัน แต่เรื่องของอาอันนี่ค่อนข้างจะดราม่า ตัดซีนหวาน ๆ ของพระนางไปได้เยอะเหมือนกันค่ะ อ่านจบก็รู้สึกเหมือนมันขาด ๆ อะไรไป แต่อภัยได้เพราะจบน่ารักมากค่ะ

กำลังติดละครตอนนี้เลยค่ะ ช่อง 3 เอามารีรันอีกครั้งหนึ่ง ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่า เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งหนึ่งแล้วนี่นา เป็นนิยายสั้น ๆ ค่ะ ความยาวไม่มากนัก แต่สนุกและตลกตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายเลย ที่รู้สึกตลกมาก ๆ ก็คือเรื่องของการแบ่งชนชั้นวรรณะของแม่ค้าค่ะ ยิ่งร้ายใครกว้างกว่าก็แสดงว่าร้านนั้นใหญ่กว่า พ่อค้าแม่ค้าที่ขายเนื้อสัตว์นั้นถือว่าใหญ่เท่าเทียมกัน ส่วนพ่อค้าผัก หรืออาชีพของนายต๋องนั้น ถือว่าโลว์คลาสมาก ๆ ก็เลยขำจริง ๆ ค่ะ นิยายแบบความรักของพ่อค้าแม่ค้า ไม่ต้องรวยมากก็มีความสุขได้ และความที่ว่าบรรยากาศมันเกิดขึ้นในตลาดนี่เองค่ะ เลยรู้สึกว่า เห้ย มันจริง ๆ มาก มันต้องมีจริง ๆ แหละ คนเขียนถึงได้เอามาเขียนได้ แบบการด่ากัน มันดูธรรมชาติมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วได้กลิ่นอายของตลาดสดแห่งนึงมาก ๆ พระเอกกับนางเอกเวลาจีบกันก็น่ารัก กิมลั้งเองก็แอบชอบต๋องอยู่แล้ว แต่ชอบทำเป็นเล่นตัวลองใจ ที่ชอบมาก ๆ ก็คือเทคนิคของต๋องในการเอาใจกิมฮวยค่ะ เนื่องจากกิมฮวยไม่ชอบต๋อง ต๋องจึงต้องพยายามสารพัดวิธี เดี๋ยวก็เปิดเพลงจีน เปิดเพลงลูกกรุง อ่านแล้วขำน้ำตาไหลเลย เป็นนิยายสั้น ๆ ที่ทำออกมาประทับใจมาก ๆ ที่ขำอีกอย่างก็คือ ลูกชายเขียงหมูอย่าง จาตุรงค์ ที่กิมฮวยอยากจะหมั้นหมายไว้ให้กิมลั้งเพราะว่าเป็นคนระดับเดียวกับตนเองนั่นเอง เวลาจาตุรงค์โผล่มาในหน้าหนังสือทีไรนี่มันอดหัวเราะดัง ๆ ไม่ได้สักที อยากให้ลองอ่านกันดูค่ะ สนุกไม่แพ้ละครเลย

กำลังติดละครตอนนี้เลยค่ะ ช่อง 3 เอามารีรันอีกครั้งหนึ่ง ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่า เคยอ่านหนังสือเล่มนี้ครั้งหนึ่งแล้วนี่นา เป็นนิยายสั้น ๆ ค่ะ ความยาวไม่มากนัก แต่สนุกและตลกตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้ายเลย ที่รู้สึกตลกมาก ๆ ก็คือเรื่องของการแบ่งชนชั้นวรรณะของแม่ค้าค่ะ ยิ่งร้ายใครกว้างกว่าก็แสดงว่าร้านนั้นใหญ่กว่า พ่อค้าแม่ค้าที่ขายเนื้อสัตว์นั้นถือว่าใหญ่เท่าเทียมกัน ส่วนพ่อค้าผัก หรืออาชีพของนายต๋องนั้น ถือว่าโลว์คลาสมาก ๆ ก็เลยขำจริง ๆ ค่ะ นิยายแบบความรักของพ่อค้าแม่ค้า ไม่ต้องรวยมากก็มีความสุขได้ และความที่ว่าบรรยากาศมันเกิดขึ้นในตลาดนี่เองค่ะ เลยรู้สึกว่า เห้ย มันจริง ๆ มาก มันต้องมีจริง ๆ แหละ คนเขียนถึงได้เอามาเขียนได้ แบบการด่ากัน มันดูธรรมชาติมาก ๆ ค่ะ อ่านแล้วได้กลิ่นอายของตลาดสดแห่งนึงมาก ๆ พระเอกกับนางเอกเวลาจีบกันก็น่ารัก กิมลั้งเองก็แอบชอบต๋องอยู่แล้ว แต่ชอบทำเป็นเล่นตัวลองใจ ที่ชอบมาก ๆ ก็คือเทคนิคของต๋องในการเอาใจกิมฮวยค่ะ เนื่องจากกิมฮวยไม่ชอบต๋อง ต๋องจึงต้องพยายามสารพัดวิธี เดี๋ยวก็เปิดเพลงจีน เปิดเพลงลูกกรุง อ่านแล้วขำน้ำตาไหลเลย เป็นนิยายสั้น ๆ ที่ทำออกมาประทับใจมาก ๆ ที่ขำอีกอย่างก็คือ ลูกชายเขียงหมูอย่าง จาตุรงค์ ที่กิมฮวยอยากจะหมั้นหมายไว้ให้กิมลั้งเพราะว่าเป็นคนระดับเดียวกับตนเองนั่นเอง เวลาจาตุรงค์โผล่มาในหน้าหนังสือทีไรนี่มันอดหัวเราะดัง ๆ ไม่ได้สักที อยากให้ลองอ่านกันดูค่ะ สนุกไม่แพ้ละครเลย

ครอบครัวนี้นี่น่าอิจฉาสุด ๆ เลยนะคะ มีลูกชาย 4 คนหล่อ ๆ ทั้งนั้น แต่ละคนก็หน้าที่การงานดี๊ดี เรื่องนี้เป็นเรื่องของเฮีย 4 ค่ะ เป็นคุณหมอหนุ่มสุดหล่อ ที่ต้องมาเจอกับนางเอกจอมโก๊ะ ที่ไม่รู้ว่าซื่อหรือยังไง ไปเซ็นชื่อค้ำประกันให้ลุงแล้วต้องมาถูกทวงหนี้แทน แล้วยังวิ่งเข้ามาหลบในโรงพยาบาลแล้วปลอมตัวเป็นคนไข้อีก อยากจะบอกว่าคล้าย ๆ คุณชายพุฒิภัทรมากเลย แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ได้เป็นนางงามนะคะ ถ้าถามว่าในพี่น้องสี่คนคงต้องชอบเฮียสี่มากที่สุดแล้ว ไม่เจ้าชู้ ไม่ทะลึ่งแถมยังน่ารักอีกตั้งหาก เป็นคุณหมอรูปหล่อ จอมทะเล้น ขี้เล่น แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังมีอุปนิสัยไม่แพ้พี่ชายทั้งสามคนของเค้านะคะ ซึ่งก็มีโผล่มาให้เห็นบ้างเป็นบางช่วงในนิยาย ส่วนนางเอกก็ ด้วยความที่อายุน้อยกว่า และพระเอกมีอาชีพเป็นถึงนายแพทย์ นางเอกจึงได้ยกย่องให้พระเอกเปรียบได้กับผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวง รักมากบูชามากแบบสุด ๆ (ยังไงก็เหมือนคุณชายพุฒิภัทรค่ะ) แม้ว่าตอนแรก ๆ ชีวิตนางเอกดูจะดราม่าสักนึดนึง หรือไม่นิดเลยก็ตาม เมื่อหมอสี่ช่วยไว้ เรื่องราวทั้งหมดก็เปลี่ยนไป เป็นกุ๊กกิ๊กน่ารักแทน โดยส่วนตัวชอบนางเอกมาก ๆ ค่ะ เป็นคนน่าสงสารนะ แล้วยังต้องคอยมาหวั่นไหวเวลาพระเอกหยอดอีก อ่านแล้วก็เขินแทนค่ะ เขินมาก ๆ ด้วย อ่านจบแล้วมีความสุขมาก ๆ แบบบอกไม่ถูกเลย อยากให้มีภาคต่อของพี่น้องสี่หนุ่มนี่จริง ๆ อยากรู้ว่าแต่ละคนจะมีชีวิตแบบไหนต่อไปค่ะ จะกลัวเมียกันบ้างไหม

ครอบครัวนี้นี่น่าอิจฉาสุด ๆ เลยนะคะ มีลูกชาย 4 คนหล่อ ๆ ทั้งนั้น แต่ละคนก็หน้าที่การงานดี๊ดี เรื่องนี้เป็นเรื่องของเฮีย 4 ค่ะ เป็นคุณหมอหนุ่มสุดหล่อ ที่ต้องมาเจอกับนางเอกจอมโก๊ะ ที่ไม่รู้ว่าซื่อหรือยังไง ไปเซ็นชื่อค้ำประกันให้ลุงแล้วต้องมาถูกทวงหนี้แทน แล้วยังวิ่งเข้ามาหลบในโรงพยาบาลแล้วปลอมตัวเป็นคนไข้อีก อยากจะบอกว่าคล้าย ๆ คุณชายพุฒิภัทรมากเลย แต่เรื่องนี้นางเอกไม่ได้เป็นนางงามนะคะ ถ้าถามว่าในพี่น้องสี่คนคงต้องชอบเฮียสี่มากที่สุดแล้ว ไม่เจ้าชู้ ไม่ทะลึ่งแถมยังน่ารักอีกตั้งหาก เป็นคุณหมอรูปหล่อ จอมทะเล้น ขี้เล่น แต่ถึงอย่างนั้นเค้าก็ยังมีอุปนิสัยไม่แพ้พี่ชายทั้งสามคนของเค้านะคะ ซึ่งก็มีโผล่มาให้เห็นบ้างเป็นบางช่วงในนิยาย ส่วนนางเอกก็ ด้วยความที่อายุน้อยกว่า และพระเอกมีอาชีพเป็นถึงนายแพทย์ นางเอกจึงได้ยกย่องให้พระเอกเปรียบได้กับผู้มีพระคุณอันใหญ่หลวง รักมากบูชามากแบบสุด ๆ (ยังไงก็เหมือนคุณชายพุฒิภัทรค่ะ) แม้ว่าตอนแรก ๆ ชีวิตนางเอกดูจะดราม่าสักนึดนึง หรือไม่นิดเลยก็ตาม เมื่อหมอสี่ช่วยไว้ เรื่องราวทั้งหมดก็เปลี่ยนไป เป็นกุ๊กกิ๊กน่ารักแทน โดยส่วนตัวชอบนางเอกมาก ๆ ค่ะ เป็นคนน่าสงสารนะ แล้วยังต้องคอยมาหวั่นไหวเวลาพระเอกหยอดอีก อ่านแล้วก็เขินแทนค่ะ เขินมาก ๆ ด้วย อ่านจบแล้วมีความสุขมาก ๆ แบบบอกไม่ถูกเลย อยากให้มีภาคต่อของพี่น้องสี่หนุ่มนี่จริง ๆ อยากรู้ว่าแต่ละคนจะมีชีวิตแบบไหนต่อไปค่ะ จะกลัวเมียกันบ้างไหม