โสมส่องแสง

Takeshi |
22/01/2015

ผู้เขียน โรสลาเลน สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม ส่วนมากแล้วเนี่ย นิยายของโรสลาเลนมักจะออกมาประทับใจและจบแบบแฮปปี้นะครับ แล้วยิ่งเห็นชื่อเรื่อง โสมส่องแสงแล้วเนี่ย ผมว่ามันน่าจะเป็นหนังแนวน่ารักหวาน ๆ แน่เลย แต่ผมคิดผิดไปเยอะมาก ๆ ครับ เนื้อหาของนิยายเป็นแนวกอบกู้ชาติครับ มาแนวปลุกใจที่ถ้าอินมาก ๆ อาจจะทำให้น้ำตาไหลไม่รู้ตัว หนังสือเรื่องนี้มีภาคต่อคือ รอยอินทร์ครับ นิยายประกอบไปด้วยตัวละครหลัก 4 ตัว คือผู้พันภูริตกับเจ้านางรอยคำ และมิรากับเจ้าหลวงรอยอินทร์ เนื้อเรื่องจะอยู่ที่การสู้รบเป็นหลักครับ นางเอกคือเจ้ารอยคำหรือเจ้าจ้อยกับพี่ชายเนี่ย เป็นราชนิกูลที่บ้านเมืองเกิดกบฏ ไม่มีแม้แต่แผ่นดินจะอยู่ ทำให้ต้องสู้รบเพื่อชิงดินแดนของตัวเองกลับมา ซึ่งก็คือเวียงสรอง ถึงแม้ว่าในท้ายเรื่องจะจบแบบแฮปปี้ แต่ในช่วงตึงเครียดระหว่างสู้รบนี่ไม่แฮปปี้เลยครับ เรียกว่าสู้กันตลอดทั้งเรื่องก็ได้ แต่ความผูกพันระหว่างภูริตและเจ้าจ้อยก็ทำให้หนังสือเล่มนี้มีโมเม้นท์หวาน ๆ แบบหวานมาก ๆ จริง ๆ ครับ จากที่อ่านแล้วหน้านิ่วคิ้วขมวดก็รู้สึกดีตามไปด้วย เวียงสรองตามหนังสือนี่ระบุว่าเป็นชายแดนติดกับประเทศไทย น่าใจหายเหมือนกันนะครับ ถ้าหากว่าประเทศไทยเป็นแบบนี้บ้าง ก็คงไม่ดีนัก ในส่วนที่นำมาตั้งชื่อหนังสือว่า โสมส่องแสง นั่นคือความงามของเจ้านางรอยคำนั่นเองครับ ซึ่งผมว่าก็เหมาะจะมาทำเป็นชื่อเรื่องมาก ๆ ครับ อ่านแล้วประทับใจทุกครั้งเลย

Blssoomeye |
13/12/2014

โสมส่องแสง ผู้เขียน โรสลาเรน ตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจมากและชอบมาๆ และอ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาไหลตลอด เป็นเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราโชคดีที่มีแผ่นดินให้อยู่ไม่เหมือนเจ้าจ้อยในเรื่องที่ต้อง สู้รบเพื่อที่จะกอบกู้บ้านเมืองกลับคืนมา เป็นเรื่องที่อ่านกี่ครั้งๆก็ชอบมากๆ อ้อ ได้ดูเป็นละครด้วยที่ช่องสามทำ นานมากแล้ว แบบว่าคัดตัวละครได้ตรงกับคาแร็คเตอร์ในหนังสือเลย เนื้อเรื่องดูจะเน้นหนักในเรื่องการสู้รบ ถ้าใครอยากได้ฉากหวานๆเนี่ย บอกเลยว่าน้อยมาก แต่พอมีก็ละลายกันละ อ่านโสมส่องแสงแล้วเราว่าทุกคนต้องชอบเจ้ารอยอินทร์เหมือนเราแน่ ตอนแรกว่าคุณริตน่ารักแล้ว เจ้ารอยน่ารักกว่า (ต้องตามอ่านในเรื่อง รอยอินทร์) อ่านเรื่องนี้แล้วเราชอบอยู่อีกอย่างตรงที่จบแบบแฮปปี้ในแบบฉบับของโรสลาเรน และอย่างที่บอกแหละ เป็นเรื่องเกี่ยวกับการกกอบกู้บ้านเมือง และในเรื่องก็เหมือนจะเป็นประเทศเพื่อนบ้านเรานี้เอง เพราะในเรื่องบอกว่าอยู่ใกล้กับชายแดนไทย เรื่องนี้มีปมปัญหาที่เกิดจากการต้องการอำนาจ เป็นเรื่องที่ไม่ว่าประเทศไหนๆก็เกิดขึ้นได้ อย่างไทยเราก็เถอะ อ่านเรื่องนี้จบมีความรู้สึกว่าอยากให้ทุกคนมีความสามัคคีกันเยอะ มีอะไรหันหน้าคุยกัน เพื่อช่วยกันแก้ปัญหา เพื่อให้เรายังมีประเทศและแผ่นดินได้อยู่ อย่าให้เหมือนเจ้าจ้อยและเจ้ารอยอินทร์เลย ที่แม้แต่แผ่นดินที่จะยืนก็ยังไม่มีเลย และไม่รู้ว่าจะต้องรอไปและสู้รบกันอีกเท่าไหร่ อ่านกี่ครั้งๆก็สงสารคะ แต่สนุก ได้อะไรเยอะเลย...