คู่กรรม 2 (เล่ม 1-2)

ฐาปนัส |
12/07/2014

ผู้เขียน ทมยันตี สำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรม จำนวนหน้าหนังสือ 701 หน้า ( 2 เล่ม ) คู่กรรม 2 เป็นภาคต่อจากภาค 1 เลยครับ มีหลาย ๆ คนบอกว่า ทำมาแค่ภาคแรกก็พอแล้ว คืออยากจะประทับใจไว้แค่นั้น แม่ผมก็เป็นอึกคนหนึ่งที่คิดแบบนั้น ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ จึงได้ไปหาคู่กรรม 2 มาอ่าน อ่านแล้วก็ยิ่งไม่เข้าใจแม่ ว่าทำไมคิดแบบนั้น จนต้องไปถาม และแม่ได้บอกผมว่า ถ้าทำเป็นละครก็ควรจะหยุดที่ภาคแรก แต่ถ้าพอใจหนังสือ ก็ควรจะอ่านทั้ง 2 ภาค ผมถึงเข้าใจครับว่า ภาค 2 มันดราม่าไปและละเอียดอ่อนไปที่จะทำละครนั่นเอง ภาค 2 นี่ จะเป็นเรื่องราวหลังการเสียชีวิตของโกโบริ เราจะได้เห็นความโศกเศร้าของอังศุมาลินเกือบทั้งเรื่อง (ผมยังคิดอยู่ว่าควรจะสมน้ำหน้าดีมั้ย ภาคที่แล้วทำกับโกโบริไว้ซะเยอะเชียว) อ่านไปก็รู้สึกซึม ๆ ตามอังศุมาลินครับ เพราะเราอ่านภาคแล้วมา ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นมาบ้าง เมื่อโกโบริจากไป ความทรงจำที่ยังอยู่ในตัวอังศุมาลิน ก็ค่อย ๆ ย้อนกลับมาให้เราเห็นใหม่ ตรงนี้ผมว่าทมยันตีทำออกมาได้ดราม่ามาก ๆ ครับ ในส่วนของลูกชายของโกโบริและอังศุมาลิน โยอิจิ หรือกลินท์ ชลาสินธุ์ ผมว่าตัวละครนี้มันเกรียน ๆ นะ ๆ จริง ๆ มันบอกไม่ถูกว่าอังศุมาลินปลูกฝังความเป็นโกโบริเข้าไปในตัวกลินท์มากเกินไปหรือเปล่า กลินท์ถึงได้แสดงท่าทีต่อต้านมากขนาดนั้น ซึ่งกว่าจะยอมรับได้ว่าตัวเองมีพ่อเป็นทหารชาวญี่ปุ่นก็ปาไปเกือบครึ่งเล่มแล้วครับ ผมไม่รู้ว่าจะเรียกว่า "คู่กรรม" เพระอะไร ? เพราะกลินท์ไม่มีคู่ในตอนจบ ? เพราะศราวณี ลูกพี่ลูกน้องของกลินท์มีอาการทางจิต จากเหตุการณ์สงครามประชาชน หรือเพราะชิตาภา คนที่กลินท์มารู้ใจตัวเองภายหลังว่ารักเค้ามีคู่หมั้นอยู่แล้ว ตรงจุดนี้มันตอบยากครับ ในเรื่องนี้ที่คนส่วนมากอาจจะเบื่อ เพราะมันเน้นหนักไปที่เหตุการณ์ 14 ตุลาคม 2516 (ทีภาคแรกเป็นเรื่องสงครามโลกทำไมไม่เบื่อกันบ้างนะ?) ตรงนี้ผมว่ามันไม่ค่อยสมเหตุที่จะมองว่ามันน่าเบื่อนะครับ มันก็เป็นการผูกเรื่องที่ทำให้เห็นภาพพจน์ของเหตุการณ์ชัดเจนว่าอยู่ในช่วงไหน ใครกำลังทำอะไร ที่ผมประทับใจคือ ความรักที่ตัวละครจากภาคแรกทุกคนมีต่อโยอิจิ ไม่ว่าจะเป็น หลวงชลาสินธุราช ตาผล ตาบัว วนัส ลุงกำนันพ่อของวนัส เป็นต้น ตรงนี้ผมประทับใจมากครับที่ทุกคนไม่รังเกียจสายเลือดของโกโบริ แต่ยังดูแลและยังเคารพในความเป็นชายชาติทหารของโกโบริ อ่านถึงตรงนี้ทีไรก็อดตื้นตันใจไม่ได้ โดยเฉพาะวนัสกับโยอิจิที่ดูจะผูกพันกันมาก แม้จะไม่ใช่พ่อลูกกันแท้ ๆ และแม้อังศุมาลินจะไม่รับรักวนัสจนถึงวันสุดท้ายก็ตาม และตอนจบที่เศร้ามากอย่างคาดไม่ถึง คือการที่โกโบริมารับอังศุมาลินไปทางช้างเผือกครับ อ่านแล้วตะลึงอยู่พักใหญ่ คุณทมยันตีช่างทำกันได้ ให้โยอิจิเล่นซามิเซ็งอยู่คนเดียวไม่เหลือใคร สรุปว่าเศร้ากันตั้งแต่หน้าแรกถึงหน้าสุดท้ายเลยครับ