เข็มทิศชีวิต (ฉบับของขวัญ)

มยุรินทร์ |
09/08/2014

เข็มทิศชีวิต – อีกหนึ่งผลงานของนักเขียนชื่อดัง คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง เล่มนี้ตัดสินใจซื้อหลังจากที่ได้อ่าน เข็มทิศจิตใต้สำนึกค่ะ ในตอนแรกคิดว่าเนื้อหาข้างในน่าจะสอดคล้องต่อเนื่องกัน เพราะชื่อหนังสือก็ดูจะไปในทิศทางเดียวกัน แต่พอซื้อเล่มนี้มา เดินเข้าไปร้านหนังสือใหม่อีกครั้งก็พบว่า มีหนังสือเล่มอื่นอีกหลายเล่มที่นำหน้าด้วย คำว่า “ เข็มทิศ ” เหมือนกันเต็มไปหมด แอบตกใจตอนแรกคิดว่าคนละผู้เขียนพอดูทุกเล่มแล้วก็พบว่า นี่คงเป็นคอนเซปต์ของผู้เขียนแน่ๆเลย ที่ใช้คำว่า “ เข็มทิศ ” ตั้งต้นไว้ในหนังสือทุกเรื่อง หากพูดโดยกว้างๆในความคิดส่วนตัวของเราเอง ผู้เขียนหนังสืออาจจะกำลังบอกเราว่า ชีวิตคนเรามีทางเลือกเดินหลายทาง แต่ไม่ว่าจะเป็นทางใดก็ต้องมีเข็มทิศไว้คอยนำทางเสมอ เพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทางได้เร็วขึ้น(ลองนึกถึงเวลาเดินป่าน่าจะเห็นภาพชัดเจนขึ้นนะคะ) แล้วก็เป็นไปตามคาดค่ะ หนังสือของคุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ เพราะหลังจากที่ซื้อหนังสือ(เข็มทิศชีวิต)เล่มนี้มาอ่าน พบว่านี่ไม่ใช่ผลงานธรรมดาๆอย่างที่ได้อ่านมาจากเล่มก่อน ค่ะ เนื่องด้วยหนังสือเล่มนี้ ใช้การเล่าเรื่องราวผ่านประสบการณ์ตรงของผู้เขียนเอง โดยสื่อผ่านทางสถานการณ์ตัวอย่างที่หยิบหยกขึ้นมาให้เรามองเห็นภาพได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น หากดูเผินๆ ถ้าได้อ่านเพียงคำนิยมของหนังสือเล่มนี้ เราคงคิดว่า มันก็เหมือนหนังสือเล่าเรื่องราวชีวิตตัวเองทั่วไปนั่นล่ะไม่น่าจะแตกต่างอะไรกับหนังสือเล่มอื่นมากนัก แต่ไม่จริงเลยค่ะ หากคุณได้ลองอ่านจริงๆ เล่มนี้ให้อะไรมากกว่าที่คุณคิด อย่างเช่น บทความที่สอง เรื่อง “ คุณยายเจ้าปัญญา ” ผู้เขียนได้ยกสถานการณ์ปัญหาสังคมในปัจจุบัน หลังจากที่หลานๆของคุณยายกลับมาจากการทำงาน ก็ต้องออกไปเที่ยวห้าง เที่ยวผับ เพื่อหาความสุขใส่ตัว เป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งกลางดึกวันหนึ่ง คุณยายทำเข็มหาย ตรงหน้าเตียงในห้อง แต่ทว่าคุณยายกลับเดินมาหาที่ ใต้เสาไฟฟ้า โดยที่หลานสองคนก็งงว่าทำไม ถึงต้องมาหาที่นี่ ทำไมไม่ไปหา ณ จุดที่มันหาย คุณยายจึงตอบกลับไปว่า “ ทำไมจะไม่ได้ล่ะหลานรัก ก็ทีหลานน่ะ ทำความสุขหล่นหายไปจากใจ ยังไปเที่ยวตามผับ ตามบาร์ ตามห้างได้ทุกวัน ” ซึ่งในตอนนี้เหมือนผู้เขียนน่าจะสื่อถึง ความต้องการ การดูแลเอาใจใส่ของคุณยาย จากหลานๆ (ซึ่งในปัจจุบันแทบจะมองข้ามสิ่งนี้ไปเลย) เหมือนที่ตอนเรายังเด็ก ท่านก็ดูแลเรา มอบความสุขให้กับเราตลอดโดยไม่เคยอ้างเลยว่า เหนื่อยต้องไปเที่ยวถึงจะหาย เพราะความจริงความสุขที่แท้จริงมันคือการได้อยู่กับครอบครัวต่างหาก ไม่ใช่การออกไปเสพสุขข้างนอก สุขที่อยู่กับเราไม่นาน เพียงหมดเวลากลับมาถึงบ้านความสุขนั้นก็จางหายไป