ไม่นานเกินรอ

อ้วนแกะ |
25/11/2014

เราอ่านเล่มนี้หลังจากอ่าน "ใต้ถุนป่าคอนกรีท” และ "เสียงพูดสุดท้าย” จบลง เราเป็นเด็กในยุคที่เกิดมาก็ได้ยินแต่ชื่อเสียงของคุณ 'รงค์ วงษ์สวรรค์ แต่ก็น้อยนักที่จะมีโอกาสได้อ่านงานของเขา (เป็นแรร์ไอเท็มน่ะนะ) เพิ่งมาได้อ่านก็ช่วงที่คุณเขาเสียไปแล้ว จึงได้มีสำนักพิมพ์ต่างๆ จัดพิมพ์ผลงานคุณภาพกันอย่างโจ่งครึ่มอีกครั้ง ตอนอ่านสองเล่มแรกนั้น เราติดงอมแงม วางไม่ลงกันเลยทีเดียว ใต้ถุนป่าคอนกรีทเป็นเล่มที่เขาเขียนเอง ถ่ายทอดประสบการณ์แร้นแค้นแต่สุดหรรษาในชีวิตต่างบ้านต่างเมือง ขณะที่ เสียงพูดสุดท้าย เป็นบทสัมภาษณ์โดยสุดยอดนักซักไซ้จับประเด็น วรพจน์ พันธุ์พงศ์ เล่มนั้นเหมือนไม่ใช่หนังสือ แต่เหมือนว่าเรากำลังเข้าไปนั่งฟังเขาสองคนคุยกันอย่างเมามันอย่างไรอย่างนั้น “ไม่นานเกินรอ” เป็นคล้ายๆ รวมเรื่องเล่า เรื่องสั้นโดยที่แต่ละเรื่องไม่ได้มีความเชื่อมโยงเกี่ยวข้องกัน พญาอินทรีย์เขียนด้วยสำนวนแพรวพราวเช่นเดิม คงเอกลักษณ์ทั้งน้ำเสียงในการเล่าเรื่อง และมุมมองที่มีต่อโลกตามแบบฉบับของเขาได้อย่างมั่นคง ทั้งหรรษา ทั้งอิ่มเอม ทั้งเศร้าบาดลึกอยู่ข้างในต่อความโหดร้ายในชะตากรรมของบางชีวิต เราคิดไม่ออกเลยว่า จะมีใครสักคนไหมที่จะมาสร้างสีสันให้วงการวรรณกรรมไทยแบบที่เขาเคยทำได้ “ผมเพียงแต่อยากหัวเราะเบาๆ ให้กับความสับปลับของโลกเบี้ยวใบนี้บ้างเท่านั้น มือถือสากปากคาบคัมภีร์ เป็นโบราณพังเพยที่ยังพิสูจน์ความจริงได้เสมอแม้ในยุคแห่งการปฏิวัติทางความคิดเพื่อความเป็นไปได้ของสังคม ผมยอมรับว่าไม่เชื่อถือการปฏิวัติทางวัฒนธรรม ผมกลัวเป็นเหยื่องูพิษในความอาวุโสที่เย้ยหยันกันว่าคร่ำครึและล้าหลัง... ไม่นานเกินรอ! ไม่นานเกินรอ ผมอยากเปิดเผยความในใจกับเขาว่าผมไม่ใช่ใครอื่นเลย นอกจากไอ้โง่คนหนึ่งเท่านั้น! โง่บรรลัย! ให้ห่ากิน! แต่ผมกลัวเขาไม่เชื่อ” (โปรยปกหลัง) ใครจะว่า 'รงค์ วงษ์สวรรค์ เป็นคนเจ้าชู้ เสเพล เป็นคนน่าหมั่นไส้ น่ารังเกียจ ว่างานเขียนของเขาดิบเถื่อน มีแต่คำหยาบคาย เราว่าอันนั้นเป็นความเห็นส่วนบุคคล มีคนรักก็ต้องมีคนชัง และใครจะชังมากชังน้อยอย่างไรเราก็ไม่สนใจ สำหรับเรา งานของพญาอินทรีย์ ให้อะไรเรามากกว่าความสนุกสนานเพลิดเพลินในการอ่าน เขาอาจมีคำหยาบ แต่เราว่าคำเหล่านั้นก็ไม่ได้น่ารังเกียจมากไปกว่าคำต่างๆ ที่เราเจอะเจอกันอยู่ทุกวี่วันหรอก อย่างน้อยเราก็รู้ว่ามุมมองของเขาที่มีต่อโลก มีต่อความอดอยากแร้นแค้นของผู้คนมันเป็นยังไง เบื้องลึกของจิตใจเขาอ่อนโยนมาก เรื่องราวที่เขาเล่า บ่งบอกอย่างชัดเจน เราเชื่อตัวหนังสือของเขา มากกว่าคำพูดที่ใครๆ พ่นออกมาเพราะความชิงชัง ส่วนรูปของเขาที่เรามักเห็นมือคืบบุหรี่ ปากพ่นควัน และมีทัศนคติที่นิยมชมชอบการดื่มสุรายาเมา อันนั้นก็แล้วแต่วิจารณญาณของคนก็แล้วกัน ดูไว้เป็นไอดอลในเรื่องหนึ่ง แต่ไม่จำเป็นต้องเดินตามหรือทำตามทุกเรื่องก็ได้นี่นา