แผนสอง

ปุณิกา |
24/07/2014

ที่มาของหนังสือเล่มนี้คือคำว่า pokayoke ซึ่งเป็นแนวคิดการป้องกันการผิดพลาดในกระบวนการผลิตในโรงงานอุตสาหกรรม ความผิดพลาดในกระบวนการผลิตเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นได้เสมอ อย่างไรก็ตามความผิดพลาดนั้นก็เป็นเรื่องที่สามรถป้องกันหรือแก้ไขได้ หากเราวางแผนดีๆ ซึ่งชีวิตของคนเราก็คงไม่ต่างกัน เพราะต่อให้เรารอบคอบกับชีวิตของเรามากขนาดไหน ความผิดพลาดย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราต้องทำก็คือการหาทางเตรียมการรับมือกับมันไว้แต่เนิ่นๆ จะได้ไม่เสียหลักเวลาที่ชีวิตเกิดตกหลุมอุปสรรคขึ้นมา หนังสือเล่มนี้ไม่เชิงว่าเป็นหนังสือสอนธรรมะ และก็ไม่เชิงว่าเป็นหนังสือสอนการทำให้ชีวิตมีความสุขที่เราคุ้นเคย แต่เหมือนเป็นหนังสือที่สะกิดให้เราฉุกคิดกับการใช้ชีวิตให้มากขึ้นมากกว่า เชื่อว่าหลายคนรู้ดีว่าชีวิตเป็นอย่างไร เมื่อเกิดปัญหาขึ้นมา ควรจะจัดการกับมันอย่างไร แต่ก็กลับทำแบบที่คิดไม่ได้ ทุกคนมีแผนในชีวิต และแน่นอนว่าร้อยทั้งร้อยก็คือแผนการสร้างสุข ซึ่งมีทั้งสุขแบบระยะสั้นและสุขแบบระยะยาว บางคนบอกว่าชีวิตไม่ต้องการอะไรมากก็มีความสุขแล้ว แต่เอาเข้าจริง เคยลองนับดูมั้ยว่าแผนการสร้างสุขของคุณที่ผ่านมามีกี่แผน แล้วคุณสามารถทำมันได้สำเร็จทุกแผนหรือไม่ และนั่นคือประเด็นที่จะมาพูดกันในหนังสือซึ่งก็คือ เราจะวางแผนชีวิตของตัวเองอย่างไรเพื่อรับมือกับความทุกข์ เป็นแผนด้านตรงข้ามกับแผนแรกที่ผู้เขียนเรียกว่า แผนสอง เมื่อเป็นแผน สิ่งแรกก็คือเราต้องรู้ว่าเราจะเอาแผนไปจัดการกับอะไร พูดง่ายๆคือเราต้องกำหนดวัตถุประสงค์ของแผนก่อนนั่นเอง ต่อจากนั้นก็คือการสำรวจตัวเราเองทั้งกาย ใจ อารมณ์ ความคิด ความรู้สึก จุดประสงค์ก็คือให้เราเข้าใจความเป็นเรา มองเห็นความเป็นเรานั่นเอง ความยากมันก็อยู่ตรงที่การสำรวจตัวเองนี่แหละ ก่อนอ่านหนังสือเล่มนี้ ผมเข้าใจว่าแผนสองน่าจะเป็นอะไรที่เป็นรูปธรรมมากกว่านี้ แต่พออ่านหนังสือแล้ว กลับรู้สึกว่าหนังสือสอนสิ่งที่ค่อนข้างเป็นนามธรรมสูง การจะทำตามได้ต้องอาศัยการฝึกฝน ทบทวนเนื้อหาบ่อยๆ เพราะสถานการณ์จริงที่เราต้องเจอในชีวิตกับสถานการณ์ที่ยกมาเป็นตัวอย่างในหนังสือย่อมมีบริบทที่ต่างกัน และมีปัจจัยต่างๆที่มีผลให้เราตัดสินใจทำในสิ่งที่ต่างออกไปได้ ท้ายสุดแล้วสิ่งที่ปรากฏในหนังสือก็คือปรัชญาการดำรงชีวิตแบบพุทธนั่นเอง เป็นปรัชญาที่เราคุ้นเคย ไม่มีอะไรแปลกใหม่ในเชิงเนื้อหา เพียงแต่วิธีการเล่าอาจแตกต่างออกไป โดยการใช้ภาษาง่ายๆ ไม่ได้ทำให้ผู้อ่านรู้สึกว่ากำลังอ่านหนังสือปรัชญาเครียดๆอยู่เท่านั้นเอง ส่วนตัวผมที่ชอบอ่านหนังสือแนวนี้ ยังไม่ประทับใจเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะตัวเองอยากอ่านอะไรที่หนักๆกว่านี้ก็เป็นได้ (พูดง่ายๆคือ รู้สึกว่าเนื้อหาในหนังสือเบาไป)

ชัชวาลย์ |
17/09/2013

ดูชื่อเรื่องหนังสือเล่มนี้แล้วไปอ่านเนื้อเรื่องข้างในคงอาจจะสับสนซักนิดว่า เอ๊ะ แล้วมันเกี่ยวกับแผนสองอย่างไรกัน เพราะข้างในนั้นล้วนเป็นเหมือนเทคนิคในการควบคุมอารมณ์ต่างๆที่ไม่เป็นที่พึงประสงค์ เช่นความหึง ความโกรธ ความเกลียด ความไม่ชอบ โดยการเรียนรู้ถึง ตัวตนอีกหนึ่งตัวตนของเราที่เรียกว่า "เรา" อาจจะเป็นเพราะว่าเราควรใช้ความรู้ "เรา" นี้เก็บใว้เป็นแผนสองเวลาที่เราเกิดความรู้สึกเหล่านี้ขึ้นมากระมัง

ดาริกา |
18/05/2013

ชอบหนังสือเล่มนี้เพราะตัวหนังสือน้อยดีอ่ะ อิอิ *0*

ภาสกร |
18/05/2013

"แผนที่สองคือ แผนในการอยู่กินกับความทุกข์ หรือชีวิตขาลง" "สิ่งที่คนทั่วไปทำก็คือ เราวิ่งไปแปะป้ายสิ่งนั้นสิ่งนี้ ว่าเป็นความสุข ความทุกข์ แล้วในที่สุด เราก็ทึกทักเอาว่าสิ่งนั้นเป็นความสุขจริงๆ สิ่งนี้เป็นควาทุกข์จริงๆ โดยที่ลืมไปว่าเราเป็นคนไปแปะป้ายมันเองนี่นา" "การเอามาเป็นของเรา ทำเพื่อยืนยันการมีตัวตน" ในเล่มจะสอนให้มองเห็น "เรา" เพื่อที่เราจะสามารถรู้ "เรา" และอาจจะสามารถฝึกจนควบคุมมันได้เมื่อ "เรา" โผล่ออกมาทำให้เกิดการแปะป้ายสิ่งต่างๆ