เงารักกลางตะวัน

สายลม |
14/08/2014

ตะวัน เด็กหนุ่มที่ต้องรับรู้ถึงความสูญเสียตั้งแต่ยังเด็ก วันที่โหดร้ายที่สุดในชีวิตคือวันที่ต้องสูญเสียพ่อแม่ไปอย่างไม่มีวันกลับ ทั้งที่เด็กน้อยยังเด็กนัก อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ตะวันสูญเสียพ่อแม่และคุณลุงไปอย่างไม่มีวันกลับ การที่เด็กผู้ชายต้องจมอยู่กับฝันร้ายตลอดเวลากว่ายี่สิบปี ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปนานแค่ไหน ฝันร้ายในวันนั้นก็ยังคงตามหลอกหลอนเขาอย่างไม่อาจจะลืม เมื่อสูญเสียเสาหลัก นวลปรางผู้เป็นป้าต้องรับหน้าที่ดูแลธุรกิจทั้งหมดของครอบครัวแทนลุงและพ่อกับแม่ ทำให้ป้าของตะวันไม่มีเวลาพอที่จะดูแลตะวันให้ดีเท่าที่ควรนัก ตะวันจึงโตมากับพี่เลี้ยงที่เรียกได้ว่าตะวันใช้พี่เลี้ยงเปลืองมาก ต้องเปลี่ยนพี่เลี้ยงเป็นว่าเล่นด้วยความที่เป็นเด็กเก็บตัว มีโลกส่วนตัวสูงและเป็นคนที่ค่อนข้างจะเก็บตัว อยู่กับตัวเองและจมอยู่กับความเศร้าและเหงา จนถึงชีวิตในวัยเรียนในมหาวิทยาลัย ตะวันก็ยังคงเก็บตัวและชอบที่จะอยู่กับตัวเองและกระดานวาดรูป โดยที่ชายหนุ่มไม่ชอบคุย หรือสนทนากับเพื่อนๆ เพราะมันทำให้เขาลำคาญและไร้สมาธิ ตะวันโดดเด่นมากในกลุ่มเพื่อนและมีหญิงสาวหลายคนที่จับตามองและแอบชอบเขาอยู่ รวมทั้งพลอย นางเอกของเราเองก็แอบชอบตะวันตั้งแต่วันที่เจอกันในวันรับน้องปี1 แล้ว แต่ไม่ว่าพยายามเข้าไปคุยหรือสร้างความสัมพันธ์ก็จะเจอตะวันเดินหนีตลอด คือเรียกได้ว่าทุกคนที่เข้ามาเป็นอันโดนไล่หมด จนที่สุดเมื่อเขาได้ใกล้ชิดได้พูดคุยกับพลอยวันเวลามันก็ทำให้หนุ่มไร้หัวใจเริ่มที่จะเปิดใจให้สาวน้อยน่ารักอย่างพลอย เรื่องของเขาและเธอไม่ได้จบลงแบบสวยหรูหรือแฮปปี้ แต่ต้องผ่านความทุกข์ทรมานอีกเช่นกันกว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เกือบจะต้องจากกันเลยทั้งชีวิต แต่จะด้วยเหตุผลอะไรไปลองหาอ่านกันนะคะ เรื่องนี้พระเอกมีอารมณ์ที่ค่อนข้างอึดอัด ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน ส่วนนางเอกน่ารัก สวย ใส ใจดี ไม่ค่อยมีอะไรให้ลุ้นเท่าไหร่นักเรื่องราวดำเนินไปเรื่อง เนิบบ้าง เฉื่อยบ้าง แต่ก้ยังดีที่เราอ่านได้จนจบเกือบไม่รอดเพราะว่าความเนิบช้าทำให้อ่านไปง่วงไป เรื่องมันดราม่าเกินไปโดยเฉพาะช่วงต้นเรื่องที่พระเอกต้องสูญเสียพ่อแม่ คนเขียนเน้นการสูญเสีย ภาพของความตามหนักไปอ่านแล้วเรายังขนลุก ตอนจบก็ดีแต่ไม่สุดค่ะ คิดว่าน่าจะเป็นนิยายของนักเขียนมือใหม่ที่พยายามจะเขียนทุกอย่างให้ชัดเจนแต่มันดูประดิษฐ์มากเกินไปจนทำให้ธรรมชาติของเรื่องขาดหาย