ปราการหัวใจ (ศิลป์ศรุตา)

สายลม |
16/08/2014

ความคับแค้นใจในอดีตที่เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำเพราะเธอที่เข้ามาทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเธอที่ทำให้คนที่เขารักเป็นทุกข์ ตั้งแต่วันนั้นชยานนท์ก็ตั้งใจไว้แล้วว่าเขาจะไม่มีวันดีกับผู้หญิงที่ชื่อ วราลีเป็นเด็ดขาด วราลีเองก็รู้ดีว่าชญานนท์นั้นเกียจชังเธอมากเพียงไร ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันจนกระทั่งวันนี้สายตาของเขาที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยความเกียจชัง ไม่เคยจะมีสักครั้งที่เขาจะให้อภัยคนที่เคยพลาดพลั้ง สามปีที่เธอหนีหน้าไป ไม่ได้เจอ อยู่ๆ วันนี้เขาก็มายืนตรงหน้าและกลายมาเป็นเจ้านายของเธอ เขาจำเธอได้และเธอก็จำเขาได้ จะทำอย่างไรเมื่อต้องร่วมงานกันในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง ทั้งที่หน้าของเธอเขายังไม่อยากจะมอง วราลีตกที่นั่งลำบางอย่างยิ่ง แต่จะทำไงได้เพราะหน้าที่การงานต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัวเสมอ ชญานนท์ก็นะหาช่องทางที่จะแกล้งวราลีตลอดทุกข์ทางที่เขาทำได้เขาจะทำ แกล้งเรื่องงานสารพัด แต่วราลีก็พยายามอดทนจนบางครั้งความอดทนมันก็มีขีดจำกัดหวิดจะประทุขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมกับคำถามในใจที่ว่าเขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ เขาต้องการจะเอาคืนที่เธอทำหรือต้องการรังแกเธอหรือเขาสนใจเธอกันแน่ ยิ่งใกล้หัวใจก็เหมือนหินน้ำหยดลงทุกวันมันก็เริ่มเปาะบาง ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้ไม่มีอะไรมากก็เพราะเรื่องความโกรธที่มีในอดีตส่งผลมาถึงปัจจุบัน เรื่องที่เกิดก็ไม่มีอะไรมากที่จะต้องแค้นถึงขนาดนี้ เรื่องมันธรรมดา โดยส่วนตัวอ่านแล้วเบื่อพระเอกมากเลยรู้สึกว่าจะขัดหูขัดตาไปหมดคือคอยขัดขานางเอกตลอดจนบางทีน่าเบื่อมาก ถ้าเราเป็นนางเอกลาออกไปแล้วเพราะเบื่อความจุ่นจ้านของพระเอก ทั้งหมดของเนื้อหาในเรื่องไม่มีอะไรให้ลุ้นวุ่นวายเน้นพ่อแง่แม่งอนเป็นหลัก เนื้อหาเรียบจนอ่านไปงีบไป ทั้งที่เรื่องน่าจะมีความสนุกและมีความเข้มข้นมากกว่านี้แต่ไม่มีเลย อ่านจบก็คือจบเราไม่รู้สึกอินหรือเข้าถึงบทบาทของตัวละครเลย แปลกมากที่เราอ่านของ สนพ นี้ก็หลายเรื่องแต่จะเจอเรื่องที่สนุกและประทับใจน้อยมาก ไม่รู้เพราะอะไร แต่ปกและคำโปรยเรื่องดูดีมากแต่อ่านแล้วผิดหวังหลายเรื่องแล้วที่รู้สึกเช่นนี้ แต่ก็ไม่ได้เลิกอ่านนะก็ยังค้นหาเรื่องที่สนุกจาก สนพ นี้ต่อไป ส่วนใหญ่จะได้มาจากงานหนังสือแบบบุฟเฟ่เราก็หยิบใส่โดยไม่ได้เลือกอย่างดี แต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่ไม่สนุกก็มีสนุกบ้าง กลางๆ บ้าง แต่เรื่องนี้บอกเลยว่าไม่โดนค่ะ