อัจฉริยะสร้างสุข

สุดใจ |
03/07/2014

เรื่อง อัจฉริยะสร้างสุข หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นโดยหนูดี วนิษา เรซ ซึ่งเป็นผู้ที่จบปริญญาโทมาทางด้านสมองและการเรียนรู้ จากมหาวิทยาลัยอันดับที่1ของโลกอย่างฮาร์วาร์ด และเป็นผู้ที่เขียนหนังสือ Bestseller อัจฉริยะสร้างได้ อัจฉริยะเรียนสนุก เป็นผู้ที่แปลหนังสือ เดอะลาสต์เลกเชอร์ และเป็นเจ้าของรางวัลล้านที่15จากรายการอัจฉริยะข้ามคืน อัจฉริยะสร้างสุข เป็นการบอกเล่าเรื่องราวของสมองก้อนเล็กๆที่มีอยู่ในร่างกายของมนุษย์ทุกคน บางคนก็ไม่เข้าใจว่าแท้จริงแล้วหัวใจคือสมองนั่นเอง หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ดีมากๆ ในการเป็นตัวอย่างและคู่มือที่ดีในการสร้างความสุขให้เกิดขึ้นกับตัวเราและความสุขนั้นก็สามารถทำให้เราฉลาดขึ้นได้ด้วย ดิฉันรู้สึกทึ่งมากๆเมื่ออ่านหนังสือเล่มนี้ โดยส่วนตัวแล้วไม่คิดว่าความสุขจะทำให้เราฉลาดขึ้นได้เลย แต่หนังสือเล่มนี้สามารถบอกได้อย่างมีเหตุมีผลและมีการวิจัยที่รองรับความคิดนี้ได้อย่างน่าเชื่อถือ คงต้องยอมรับเลยว่า เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในหนังสือเล่มนี้สามารถที่จะเปลี่ยนความคิดและความเชื่อของดิฉันที่มีต่อหลายๆเรื่องเลยทีเดียว หนังสือเล่มนี้จะทำให้เรารู้จักสมองและการทำงานของสมองได้ดี อีกทั้งการเรียนรู้ที่จะบริหารสมองให้มีความสุขและส่งผลให้เรามีความฉลาดที่เพิ่มมากขึ้นด้วย และยังมีแง่มุมแง่คิดอีกมากมายที่เราสามารถนำมาสร้างความสุขให้กับเราได้ และที่ดิฉันชอบมากๆคือการฝึกสมองให้มีความสุขจากเกม “เริ่มต้นที่ตอนจบ” ซึ่งก็คือการนึกไปถึงว่าถ้าเราอายุแปดสิบแล้วเราก็ต้องตายตอนอายุแปดสิบแล้วจินตนาการย้อนกลับไปมองทั้งชีวิตของเราว่าเป็นอย่างไรและเป็นผลมาจากอะไร ไม่ได้ทำอะไรแล้วจะเสียดาย แล้วถ้าไม่ได้ใช้เวลากับใครแล้วจะเสียดายที่สุด ซึ่งเมื่อดิฉันลองทำดูก็บอกเลยค่ะว่าทำให้เราได้คิดจริงๆว่าอะไรคือสิ่งที่เราจะทำในปัจจุบัน และเรื่องที่ประทับใจอีกเรื่องหนึ่งก็คือการกลัวความล้มเหลวค่ะ ซึ่งถ้าเราไม่กลัวความล้มเหลวในโลกนี้เราก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวแล้ว หนังสือเล่มนี้บอกมาค่ะ และอ้างอิงจากคำพูดของเจ.เค.โรวลิ่งด้วยว่าการล้มเหลวคือการกระชากเอาสิ่งที่ไร้สาระออกไป ซึ่งดิฉันเห็นด้วยเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์เลยค่ะ และมีอยู่คำหนึ่งที่ปัจจุบันดิฉันก็เอามันมาใช้อยู่ในยามที่เราเครียดหรือเราเองรู้สึกได้ว่าเรากำลังซีเรียสหรือจริงจังกับชีวิตมากไป ดิฉันก็จะเอามันออกมาใช้เสมอ นั่นก็คือคำว่าขอบคุณ ซึ่งก็ทำให้รู้สึกได้ว่าการที่เราขอบคุณสิ่งต่างๆบนโลกใบนี้ก็ทำให้เรามองโลกในแง่ดีขึ้นและมีความสุขมากขึ้นจริงๆค่ะ และที่ชอบที่สุดของหนังสือเล่มนี้และประทับใจมากๆเลยก็คือมุมมองที่ว่ามองโลกที่แสนจะธรรมดาเป็นสิ่งที่ดีและวิเศษที่สุดในโลกนี้แล้ว โดยทางผู้เขียนได้ยกตัวอย่างของเรื่องธรรมดาที่แสนจะพิเศษนั่นก็คือการที่เราไม่เป็นโรคร้ายแรง การที่เรายังคงมีงานทำอยู่ และการที่เรามีคนที่เรารักและรักอยู่ข้างๆ เพียงเท่านี้เราก็มีความสุขได้แล้วค่ะ ซึ่งก็ไม่ใช่สิ่งที่มากมายเลย มันก็คือการพอใจและมีความสุขกับสิ่งที่เรามีนั่นเองค่ะ หนังสือเล่มนี้ทำให้ดิฉันได้เห็นคุณค่าของความสุขที่ไม่ได้มาจากสิ่งที่ยิ่งใหญ่อะไรเลย แต่ก็ทำให้ทุกๆวันมีความหมายได้ ซึ่งดิฉันจะยินดีและดีใจเป็นอย่างยิ่งนะคะถ้าทุกคนจะมีหนังสือดีๆแบบนี้ไว้ทุกบ้าน