อตีตา เล่ม 02(ทมยันตี)

"อตีตา เล่ม 02 (ทมยันตี)"

"...ข้าจะไม่มีวันทิ้งเจ้า" นั่นคือสัจจาธิษฐาน ที่เขาผูกพันเป็น “ยางเหนียว” เหนี่ยวนำให้คืนมาพบเจ้าเพื่อนตาย แลบุคคลอันเป็นที่รัก ตราบใดที่เมืองใจต้องการ เราจักอยู่ข้างเสมอและบัดนี้ “เมืองใจ” บุรุษผู้ก้าวจากอโยธยา ปีระกาสัปตศกศักราช 1127 ก่อนการเสียกรุงฯ ครั้งสุดท้าย 2 ปี นับถึงวันที่เดี๋ยวนี้ ขณะนี้ 217 ปี ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ก็เป็นไปแล้ว เมืองใจมาตามสัจวาจา ที่ “ศิโรตม์” ชายหนุ่มแห่งยุคปัจจุบัน ได้กล่าวว่า เมื่อครั้งเป็นคู่ศึกบางระจัน คราวนั้น กำดาบ ตีนเหยียบแผ่นดิน ทิ้งถิ่น ทิ้งเพื่อน ฤาได้อโยธยาลุกร้อนเป็นไฟ มีแต่เลือดไหล โลมดิน วันนี้ ปัจจุบันกาลประตูแห่งเวลาหมุนมาเหลื่อมซ้อนกัน พา “เมืองใจ” มา ณ เวลาปัจจุบัน หากเขายังไม่รู้ชะตากรรมแห่งแผ่นดินที่รักยิ่ง อย่าให้รู้เสียดีกว่า ว่า บางระจัน อโยธยา ย่อยยับ แหลกลาญ เพลิงจากไฟพุ่งผลาญเผาแทบไม่เหลือไหม้ พินาศเช่นนี้ คนรักแผ่นดินจะรู้สึกอย่างไร !?

"อตีตา" นวนิยายย้อนกาลเวลา จะนำคุณผู้อ่านเข้าไปสัมผัสกับเหตุการณ์ “ศึกบางระจัน” เกียรติประวัติอันเกรียงไกรของบรรพบุรุษไทย โดยนวนิยายเรื่องนี้ มิได้เป็นเพียงภาพประวัติศาสตร์ เพื่อการจดจำ รำลึก ประการเดียว หาก “อตีตา” จะพาคุณไปสัมผัสกับภาพความงดงามของภูมิปัญญาไทยในอดีต และ หัวใจนักรบ ยามหน้าศึก โดยผู้เขียน "ทมยันตี" ได้บรรจงเขียนนวนิยายเรื่องนี้ เพื่อเทิดทูน และสักการะแก่ดวงวิญญาณบรรพบุรุษไทย ผู้หลั่งเลือดโลมดินเพื่อให้วันนี้ได้มีแผ่นดินไทย เพื่อให้วีรกรรมนั้นยังคงจดจารอยู่ในหัวใจไทยตราบนิรันดร์  !! แล้วเรื่องราวจะดำเนินต่อไป และมีบทสรุปอย่างไร !? ขอเชิญคุณผู้อ่านมาติดตามร่วมกันในนิยาย "อตีตา 02" เล่มนี้

แต่งโดย "ทมยันตี"