สาปภูษา (พงศกร)

รีวิวจากบรรณาธิการ batorastore.com

สาปภูษา (ปกใหม่)

ผู้เขียน – พงศกร

เรื่องราวของ ไหมพิม ผู้จัดการร้านขายผ้าโบราณที่หลงใหลในความงามของผ้าโบราณยิ่งนัก เธอได้พบกับผ้าห่มสะพักตาดทองลายตาตั๊กแตน ที่สวยงามและหรูหรากว่าที่เธอเคยพบ มนตร์ขลังความงามของมันสะกดเธอให้อยากครอบครองมัน แต่หารู้ไม่ว่าไหมพิมกำลังจะตกอยู่ในอำนาจของบางสิ่งที่สิงสู่อยู่ในผ้าผืนนี้ คนที่อยู่รอบตัวเริ่มจับสังเกตได้ถึงความผิดปกติ เพราะบางครั้งเธอมีอาการคลุ้มคลั่งอาละวาดกับ ปรีชญาและมณีกัญญา หญิงสาวสองคนที่เป็นทั้งเจ้าของร้านที่เธอทำงานและมีบุญคุณกับเธอ อีกทั้งยังมีท่าทียั่วยวนต่อหน้า ทาวิธ คนรักของปรีชญาอีก พชร ที่คอยเฝ้าดูแลห่วงใยไหมพิมมาเนิ่นนาน รู้ว่าคนรักของตนกำลังถูกวิญญาณร้ายเล่นงาน เขาจึงร่วมมือกับ แทนไท ชายผู้มีสัมผัสพิเศษเพื่อหาทางช่วยเหลือไหมพิม และต้องการรู้สาเหตุว่าเหตุใดวิญญาณเจ้าของผ้าถึงได้อาฆาตพยาบาทต่อปรีชญาและทาวิธ ยิ่งนัก

ที่จริงเรื่องนี้แอดมินดูมาเป็นละครก่อนค่ะแล้วถึงมาตามอ่านนิยายทีหลังค่ะ แล้วก็ยังรู้สึกแปลกใจว่า คนที่เขียนนิยายแนวลึกลับสยองขวัญแต่แฝงความโรแมนติคจะเป็นคุณหมอ แถมเป็นนายแพทย์ซะด้วยสิ พอได้รู้แล้วก็ยิ่งสนใจเรื่องนี้เข้าไปใหญ่เลยหยิบมาอ่านค่ะ หลังจากอ่านแล้วก็รู้สึกว่ามีคนที่รู้สึกเกลียดที่สุดและสงสารที่สุด อยู่ในใจตรงกันค่ะ

คนที่เกลียดที่สุดในเรื่องก็คือ ทาวิธ หรือท่านชายทัด ในชาติที่แล้ว ทั้งทาวิธและท่านชายทัดต่างเป็นคนเจ้าชู้และจิตใจโลเลมากค่ะ สมัยเป็นท่านชายทัดนั้นรักกับเจ้าสีเกดอยู่แล้ว แต่ก็ยังไปหมั้นหมายกับท่านหญิงฉาย แถมยังให้เจ้าสีเกดอดีตคนรักที่กำลังตั้งท้องและกำลังต้องโทษประหารยกผ้าตาดทองที่แต่เดิมเจ้าสีเกดจะใช้ห่มในงานแต่งงานระหว่างเธอกับท่านชายทัดให้กับท่านหญิงฉาย และยังให้ยกลูกที่กำลังจะเกิดให้ด้วย บอกว่าเพื่อเป็นการแสดงน้ำใจและไถ่โทษ...มันจะเห็นแก่ตัวมากไปมั้ย ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองก็มีส่วนผิดด้วย  ไม่สิ ท่านชายน่ะตัวต้นเหตุเลย พอกลับมาเกิดเป็นทาวิธแล้ว จิตใจโลเลและเจ้าชู้ก็ยังตามติดมาด้วย เขามีปรีชญาเป็นคู่หมั้นอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่เกาะแกะไหมพิมที่เป็นเด็กในบ้านปรีชญา แต่ยังดีที่นางเอกยังพอยับยั้งชั่งใจได้ (ถ้าไม่ถูกเจ้าสีเกดสิงอยู่เรื่อยๆน่ะนะ) ผู้ชายแบบนี้ไม่เพียงแค่แอดมินหรอก สาวๆคนไหนมีแฟนแบบนี้ก็ชีช้ำกระหล่ำม่วงเหมือนกันแหละน่า

ส่วนคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องคงเป็นเจ้าสีเกดค่ะ เดิมที เธอก็เป็นเจ้าหญิงลาวที่กำพร้าพ่อแม่แล้วมาอยู่ที่สยามแห่งนี้พร้อมกับเจ้าติสสะที่เป็นปู่ ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่เธอก็โดนกลั่นแกล้งและติฉินนินทาสารพัดแล้ว พอจะเริ่มมีความรัก ก็กลับถูกเจาะไข่แดงจนท้องแล้วทิ้งไปหมั้นกับผู้หญิงอื่นอีก ด้วยความอับจนหนทาง จึงยอมใช้ไสยศาสตร์เพื่อเรียกให้คนที่ตัวเองรักกลับมา ถึงแม้ว่าการทำไสยศาสตร์จะเป็นโทษหนักถึงขั้นประหารชีวิต เธอก็ยอม แต่เมื่อแผนการไม่สมหวังและกำลังจะถูกประหาร สิ่งที่ยึดเหนี่ยวสุดท้ายคือลูกและผ้าห่มผืนสวยที่เธออดหลับอดนอนปักเพื่อหวังเป็นชุดวิวาห์ แต่คนรักก็ทำร้ายจิตใจและความหวังของเธออย่างโหดเหี้ยม ความรักกลายเป็นความเกลียดชังเคียดแค้น เธอจึงตัดสินใจมอบผ้าที่อัดแน่นด้วยความแค้นและคำสาปแช่งทุกฝีเข็มที่ปักตรึง ทุกเส้นไหมที่เรียงร้อย เพื่อหวังให้คนที่ทำเธอเจ็บปวดต้องมีอันเป็นไปชั่วลูกชั่วหลาน ถือว่าแอดมินอินกับเรื่องของเจ้าสีเกดมากค่ะ คนเขียนเก่งมากที่เขียนให้เห็นถึงสาเหตุว่าทำไมเจ้าสีเกดต้องเป็นแบบนี้ จากเดิมที่เคยไม่ชอบเธอในครึ่งเล่มแรก ต้องเปลี่ยนมาเห็นใจและอดเวทนาไม่ได้ค่ะ ส่วนที่เคยเกลียดท่านชายทัดมากยังไงก็ยังเกลียดค่ะ และยิ่งเกลียดมากขึ้นไปอีกเมื่อได้เห็นภาคอดีตว่าทำยังไงกับเจ้าสีเกดไว้บ้าง

เรื่องนี้เป็น 1 ในเรื่องราวผ้าอาถรรพ์ของคุณพงศกรค่ะ ถูกนำไปทำเป็นละครสี่เรื่องแล้วด้วย มีสาปภูษา (ผ้าลาว) รอยไหม (ผ้าไทย) กี่เพ้า (ผ้าจีน)  และกลกิโมโน(ผ้าญี่ปุ่น) ค่ะ ส่วนเรื่องที่เหลือก็มี สิเน่หาส่าหรี (ผ้าอินเดีย) กับเล่ห์ลุณตญา (ผ้าพม่า) ที่ยังไม่มีใครซื้อลิชสิทธิ์ไปทำ ค่ะ แต่ในใจก็แอบลุ้นให้นำไปทำเป็นละครนะคะ เพราะอ่านหมดแล้ว ก็สนุกแทบทุกเรื่องเลย