ฤดูดาว (ปกใหม่)

จตุพร |
07/07/2014

ดิฉันไม่เคยอ่านหนังสือของคุณหมอพงศกรมาก่อน จนกระทั่งได้ของขวัญจากพี่คนหนึ่งเป็นนิยายเรื่อง “ฤดูดาว”ค่ะ ด้วยความหนาของนิยายเรื่องนี้แค่เห็นตัวเล่มก็แทบจอด แต่อ่านคำโปรยจากปกด้านหลังแล้วทำให้ดิฉันตัดสินหยิบขึ้นมาอ่านในทันที เนื่องจากโดนส่วนตัวแล้วชอบนิยายแนวข้ามภพข้ามชาติอยู่แล้วค่ะ เรื่องราวเริ่มเมื่อ “ดรสา” นางเอกของเราเดินทางไปที่ “ผาช้างร้อง” เพื่อสานต่อเจตนารมณ์ของผู้เป็นแม่นั่นคือการพัฒนาอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของที่นั่น เมื่อนางเอกเข้าไปตอนแรกแน่นอนค่ะว่าต้องเกิดเสียงต่อต้านและไม่เชื่อใจคนเมืองกรุงแบบเธอแน่ๆ แถมยังมีกลุ่มคนบางส่วนจะขายที่ดินให้แก่ “ดร.สินธพ” พระเอกนิเองค่ะ โดยที่เขาติดต่อขอซื้อเพื่อต้องการขยายสวนส้ม ความตื่นเต้นของนิย่ายเรื่องนี้คือ ช่วงที่นางเอกเดินทางไปที่ผาช้างร้อง เป็นช่วงที่ใกล้ถึง “ฤดูดาว” ซึ่งคนเฒ่าคนแก่ว่ากันว่า เป็นช่วงที่ดอกเอื้องแสนเพ็ง จะกลายร่างเป็นนางอั้วแสนเพ็งและได้พบกับแถนเมืองแมน คนรักของเธอ เพื่อจะได้อยู่ร่วมกัน หลังจากที่ต้องพลัดพรากจากกันมาแสนนาน กล่าวกันว่าแปดสิบปีดอกไม้นี้จะบานหนึ่งครั้ง ในชีวิตคนเราแต่ละคนจึงมีโอกาสเห็นฤดูดาวและดอกเอื้องบานแค่เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ดังนั้นจึงมีผู้คนมากมายทั้งดีชั่วต่างมุ่งมั่นที่จะเห็นดอกไม้ รวมถึงครอบครองด้วย จึงต้องมีองครักษ์ปกป้องดอกเอื้องไม่ให้ใครเข้าใกล้คือแมงมุมพิษเรียกกันว่า “กะนาแปะย้อง” ซึ่งเชื่อกันว่ามันจะทำร้ายแต่คนไม่ดี ช่วงที่ลุ้นของเรื่องก็อย่างที่บอกค่ะ ว่ามีคนไม่ดีอยากครอบครองดอกไม้สูงค่าอย่างเอื้องแสนแพ็ง ดังนั้นกลุ่มคนดีจึงร่วมกันช่วยปกป้อง ให้ดอกไม้ไม่ถูกทำลายจะได้กลับไปอยู่กับชายคนรัก คงไม่ต้องสืบนะคะว่าใครเป็นฝ่ายปกป้อง ปิ๊งป่อง ก็ต้องนางเอกกับพระเอกสิคะ ตอนแรกๆมีฉากปะทะคารมของพระเอกนางเอกด้วยน้า แต่ตอนหลังทั้งคู่ก็เข้าใจกัน และรู้สึกดีต่อกันค่ะ เอาจริงๆอธิบายไม่ถูกเลยว่าทั้งคู่ไปรักกันตอนไหน แต่อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามันแปลกนะคะ เพราะคำพูดอะไรต่างๆและการบรรยายทำให้สื่อว่าทั้งคู่รู้สึกดีๆต่อกันค่ะ ใครที่คาดหวังความรักแบบหวานๆคงหาไม่ได้จากเรื่องนี้ แต่ถ้าถามเรื่องความซาบซึ้ง ฉากที่ร่วมกันต่อสู้เพื่อปกป้องดอกเอื้อง เป็นฉากเรียกน้ำตาของเรื่องนี้ก็ว่าได้ค่ะ ความเสียสละที่จะช่วยเหลือดอกไม้ของกลุ่มคนดีเป็นอะไรที่ตรึงใจดิฉันมาก ฉากจบก็แค่นางเอกชวนพระเอกมานอนดูดาวในฤดูดาวอีกครั้ง คำพูดง่ายๆค่ะ ไม่ต้องบรรยายมาก แต่หว๊านวานน อ่านแล้วยิ้มเลย สรุปสั้นๆง่ายๆว่า “ชอบ”ค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้