รัชทายาทผู้ไร้ยางอาย (เตี๋ยอู่)

  ไหนๆ การตายและได้เกิดใหม่ของเธอก็มีจุดผิดพลาดจนแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว เจียงเสี่ยวหลิน  เลยได้เข้ามาอาศัยร่างของ หยางอี้หลิน  น้องสาวท่านแม่ทัพแคว้นจ้าวที่ต้องปลอมตัวเป็นผู้ชาย ซึ่งก็เป็นเรื่องสนุกอยู่ไม่น้อย 

          เธอยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ คุณชาย คนหนึ่งที่กำลังถูกอันธพาลกลั่นแกล้ง ท่าทางเสเพลประหนึ่งไอ้หนุ่มหน้าขาวอย่างนั้นใครจะไปคาดคิดว่าเขาคือ จ้าวหยวนอิง  รัชทายาทผู้ฉาวโฉ่แห่งแคว้นจ้าว!

           …ผู้ซึ่งมีข่าวลือว่าเขามีรสนิยมชมชอบบุรุษ...

          จ้าวหยวนอิงเรียกตัวเธอเข้าวังก่อนจะแต่งตั้งให้เป็นองครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาททั้งที่รู้แก่ใจดีว่าเธอเป็นสตรี มิหนำซ้ำในวันที่เขาถูกบีบบังคับให้คัดเลือกพระชายา เขากลับทำเรื่องสะเทือนฟ้าสะท้านแผ่นดินด้วยการชี้นิ้วมาที่เธอ เฮ้ย! ชี้นิ้วมาที่เธอทำไม เธอไม่ใช่สเปกของเขา มิใช่ว่าเขานิยมชมชอบบุรุษด้วยกันหรอกหรือ! 

          “กระหม่อมมิบังอาจ ในยามนี้เป็นเพียงบ่าวต่ำต้อย ไฉนเลยจะกล้าเอาตัวไปเป็นสหายของพระองค์ได้กระหม่อมรู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแล้ว มิกล้าอาจเอื้อมดังเช่นกาลก่อน”

          ความหมายของเธอคือตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร อย่ามาหาเรื่องตายโยนใส่หัวเธอด้วยการทำเป็นสนิทสนมเช่นนี้ ผู้คนจะกล่าวหาว่าเธอไม่รู้จักเจียมตน ดูหมิ่นเบื้องสูง มีโทษถึงตาย!

          เธอเพิ่งได้ชีวิตใหม่มาเดือนกว่าๆ จะตายตอนยังไม่ได้เสพสุขอะไรเลยอย่างนี้ไม่ได้

          “บ่าวต่ำต้อยอะไรกัน น้องหยางคิดว่าข้าจะให้เจ้าเป็นองครักษ์จริงๆ หรือ”

          “นี่เป็นราชโองการของฝ่าบาท กระหม่อมหรือจะกล้าขัดได้”

          “ราชโองการก็แค่ข้ออ้างเท่านั้น แต่มาอยู่ในวังตะวันออกของข้า จะให้เจ้าทำหน้าที่อะไรก็แล้วแต่ข้าผู้เป็นนาย”

          “พ่ะย่ะค่ะ รัชทายาทเป็นนาย ตัวข้าเป็นเพียงบ่าว มิอาจให้พระองค์เรียกข้าเช่นนี้ได้อีก อย่างไรก็ทรงลืมไปเสียเถิดพ่ะย่ะค่ะ”

          เลิกเรียกเธอว่าน้องหยาง แล้วทำตัวเหมือนเธอเป็นลูกน้องได้แล้ว และอย่าทำให้เธอตกเป็นเป้าเช่นนี้!

          จ้าวหยวนอิงกลับหัวเราะเสียงแผ่วเบา ทว่าดวงหน้าหล่อเหลางดงามโดดเด่นราวกับเทพเซียนของเขา พลันให้ความรู้สึกชั่วร้ายจนเธอถึงกับเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง ขนอ่อนในกายพลันลุกซู่อย่างตื่นตระหนก

          “ข้าจะลืมได้อย่างไร... บอกแล้วว่าไม่ได้ต้องการให้เจ้าเป็นเพียงองครักษ์เท่านั้น”

          เสี่ยวหลินได้ฟังพลันตัวสั่น รีบหัวเราะแก้เกี้ยวไปในทันที “รัชทายาททรงล้อเล่นแล้ว”

          “ข้าอาจจะล้อเล่นมากมาย มีเพียงเรื่องนี้ที่เอาจริง”