มหรสพยังไม่ลาโรง (นทธี ศศิวิมล)

ท่ามกลางความหันเหของชีวิต หนึ่งในบริบทที่มีอิทธิพลให้แก่คนที่ยังมีลมหายใจนั่นก็คือ “ความเป็นความตาย” ด้วยสองสิ่งนั้นล้วนเป็นดุจ “ที่สุด” ของชีวิตมนุษย์ ตราบใดที่มนุษย์ยังไม่เห็นฉากสุดท้ายของตัวเอง เฉกเดียวกับภาษิตที่ว่า “ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา” รวมเรื่องสั้น “มหรสพยังไม่ลาโรง” ของ “นทธี ศศิวิมล” นักเขียนสตรีที่ผงาดขึ้นมามีบทบาทในวงการประพันธ์ของไทย นับแต่งานวรรณกรรมของเธอได้รับการยอมรับและโดดเด่นในเวทีการประกวดมากมาย จึงกล่าวย้ำในคุณภาพงานประพันธ์ของเธออีกครั้ง

 

ด้วยส่วนหลักของเรื่อง เล่าถึงความเคลื่อนไหวของตัวละครที่ยึดอยู่กับปัจจุบัน แล้วย้อนมองอดีตหรืออนาคตอันเป็นเทคนิกการเล่าเรื่อง โดยผู้เขียนได้ใช้แง่มุมทาง “จิตวิทยา” มาจับความนึกคิดของตัวละครไปพร้อมๆ กับการเปลี่ยนแปลงในแต่ละยุคสมัย บางเรื่องก็เขียนให้เหนือจริงโดยเน้นไปที่การกล่าวถึงผีและวิญญาณ แต่ส่วนใหญ่ยังเน้นถึงอารมณ์และความรู้สึกของตัวละคร โดยคนในครอบครัวของตัวละครมักมีบทบาทกับสถานการณ์ในเรื่องเกือบทุกครั้ง และในทางกลับกัน สถานการณ์ในเรื่องก็มีอิทธิพลต่อคนในครอบครัว ขณะที่บางเรื่องเป็นภาพสะท้อนในอุดมคติของหนุ่มสาวยุคใหม่ที่มีต่อความเป็นจริง

 

ทั้งหมดนั้น เป็นไปเพื่อให้นักอ่านทุกท่านได้มองเห็น “คุณค่าของชีวิตมนุษย์” โดยเฉพาะการใช้ชีวิตให้ “คุ้มกับเวลาที่เหลืออยู่” นั่นเอง