มงกุฎดอกส้ม (ถ่ายเถา สุจริตกุล)

รีวิวจากบรรณาธิการ batorastore.com

มงกุฎดอกส้ม

ผู้เขียน – ถ่ายเถา สุจริตกุล

มงกุฎดอกส้ม เรื่องราวเกิดขึ้น ณ ตึกแดง ริมคลองภาษีเจริญ อันเป็นคฤหาสน์ของ เจ้าสัวเชงสือเกียง วัย 60 ปี คำแก้ว สาวน้อยเมืองเหนืออายุ 15 ที่เพิ่งออกจากรั้วโรงเรียนคอนแวนต์ ได้กลายมาเป็นภรรยาคนที่ 4 ต่อจากคุณนายใหญ่หรือเมียเมืองจีน เม่งฮวย แม่ของคุณชายใหญ่และคุณหนูใหญ่ คุณนายสอง เยนหลิง ที่ดูเป็นผู้ดีมีกิริยาแต่กลับไม่มั่นคงเพราะมีลูกสาวสองคน และ คุณนายสาม เหม่เกว่ หรือ โรส อดีตนางเอกงิ้ว แม่ของคุณชายเล็ก ภายนอกที่ดูเหมือนสงบสุขหรูหราแต่แท้ที่จริงแล้วมีความขัดแย้งป่วนปั่นภายในเหมือนกับเคลื่อนใต้น้ำระหว่างคุณนายทั้ง 3 โดยที่เจ้าสัวไม่เคยรับรู้ นี่ยังไม่นับว่าคำแก้วเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กับคุณชายใหญ่เสียอีก แล้วเรื่องราวจะจบลงได้อย่างไร

แอดมินอ่านในคำนำของหนังสือเล่มนี้ เห็นมีบอกว่าผู้แต่งเอาโครงเรื่องจากนิยายจีน 'Wives and Concubines' ของ ซูถง และภาพยนตร์ที่สร้างตามนิยาย คือ 'Raise the Red Lantern' ที่กำกับโดย จางอี้โหมว ในปี 1991 (แอดมินเกิดทัน แต่ก็เด็กตัวะเปี๊ยกเกินกว่าจะจำได้) ซึ่งแอดมินยังไม่คิดจะขวนขวายไปหาดู (อ้อ ทันดูละครเรื่องนี้ทั้งเวอร์ชั่นช่อง 3 และ ช่อง 7ด้วยค่ะ) ทำให้สามารถอ่านเรื่องนี้ได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจค่ะ เนื้อเรื่องปูไปทางประมาณ 40-50 ปีก่อน หรืออาจจะมากกว่านั้น บรรยากาศในเรื่องทำให้แอดมินนึกถึงหนังจีนแนวพีเรียดที่เกี่ยวกับการแก่งแย่งชิงดีในวังเลยค่ะ โดยท่านเจ้าสัวเปรียบเสมือนฮ่องเต้ในบ้านหลังนี้ โดยมีบรรดาภรรยาคอยแก่งแย่งชิงดี จิกกัดเชือดเฉือนกันได้คำพูดที่คนอ่านอ่านแล้วก็ได้แต่รู้สึกหดหู่ใจ ซึ่งแต่ละภรรยานี่ก็นิสัยไปคนละแบบ คุณนายใหญ่ปากร้ายขี้โมโห เจ้าระเบียบ คุณนายนี้ 2 อ่อนหวานแต่เนื้อแท้โหดเหี้ยมริษยา คุณนายที่สาม ปากร้าย แต่เนื้อแท้จริงๆไม่คิดร้ายกับใคร ถ้าคนๆนั้นไม่ร้ายกับเธอก่อน (แต่เรื่องจิกกัด แขวะ นี่ก็เป็นเรื่องปกติของนางอยู่แล้ว) ส่วนคุณนายที่ 4 ก็ช่างฝันตามแบบฉบับเด็กสาวที่ยังไม่เคยเห็นความโหดร้ายของโลก สาวๆแต่ละคนในเรื่องช้ำใจเพราะผู้ชายบ้านนี้ค่ะ โดยเฉพาะเจ้าสัว แก่จนปุนนี้แล้วยังหาบ้านเล็กบ้านน้อยมาอีก ตาเฒ่าตัณหากลับ! (ขออภัย อินไปหน่อย) นี่ยังไม่รวมถึงคุณชายใหญ่ผู้สุภาพอ่อนโยน รายนั้นทำทั้งคำแก้วที่แอบหลงรักกับแอดมิน (ที่นั่งอ่าน) เสียใจมาก โธ่...ไม่น่าเลย ทรัพยากรชายยิ่งมีเหลือน้อยอยู่ยังถูกเกย์แย่งไป ฮือๆ ที่จริงตัวละครหญิงในเรื่องน่าสงสารและสมเพชกันทุกคน แต่ส่วนตัวแอดมินสงสารคุณนายที่ 3 มากค่ะ ชอบและสงสารตั้งแต่เป็นละครจนได้มาอ่านนิยายก็ชอบค่ะ คุณโรสเสียงแหลมปรี๊ด ไอ้คำว่า “ไม่ล่ายหลั่งใจเลยย” นี่ยังติดหูแอดมินมาจนทุกวันนี้ อีกอย่าง ชอบความเด็ดเดี่ยวของเธอดี เธออาจจะดูกรีดกราย ปากไม่ดี และร้ายกาจ และการที่เธอแอบมีคนอื่นลับหลังสามีนั้นก็เป็นเรื่องผิด แต่การที่ใช้ศาลเตี้ยกับเธอก็ถือว่าไม่ยุติธรรมกับเธอมากเกินไป จำได้ว่าอ่านฉากที่คุณนายที่ 3 ถูกลงโทษนี่สะเทือนใจมากๆ พอมาทำเป็นภาพเคลื่อนไหวยิ่งหลอนเข้าไปใหญ่ ดังนั้นเวลาอ่านเรื่องนี้แล้วหดหู่ค่ะ แต่เห็นว่าเรื่องนี้มีภาค 2 ด้วย เดี๋ยวจะตามไปอ่านต่อค่ะ เพราะอยากรู้ว่าจะจบเศร้าแบบเรื่องนี้มั้ย