ตะเกียงกลางพายุ

เมื่อความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง แม้รู้ว่าไม่มีหวังแต่เมื่อได้ดูแลกัน ใจมันก็เป็นสุขก็รักเขานี่ทรมานอย่างไรก็ต้องทน...มันเป็นความรู้สึกดีดีต่างหากที่มีคนมารัก เธอพยายามหลบสายตาของเขา น้ำหยดทีละน้อยน้ำย้อยทีละหยดยังเยอะแยะได้ นับประสาอะไรกับความรักที่เขามอบให้ มันมากกว่านั้นเป็นไหนๆ "นานแค่ไหนผมก็รอได้ เพราะถึงอย่างไรวันข้างหน้าผมก็คงไม่มีใคร" เขายิ้มเต็มปาก แววตาเป็นประกาย เมื่อรู้สึกถึงท่าทีที่เปลี่ยนไปของอีกคน รอยยิ้มหมดจดบนวงหน้ากลม เฉลยบางอย่างที่ซุกซ่อนไว้อย่างมิดชิด และความรักอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม !! แล้วเรื่องราวจะดำเนินต่อไป และมีบทสรุปอย่างไร !? ขอเชิญคุณผู้อ่านมาติดตามร่วมกันในนิยาย "ตะเกียงกลางพายุ" เล่มนี้

เขียนโดย "จุฬามณี"

352 หน้า